BINAGSAK ko ang katawan ko sa mahabang sofa dito sa loob ng office ni Dad na ngayo'y pagmamay ari ko na. I know what you're thinking people and that's a yes. Yes, i'm the new CEO of this freaking company of ours.

"Arghhh! I hate this life." gigil na ani ko at pinahinga muna ang ulo sa arm rest ng sofa.

Kakarating ko lang ngayon sa Pilipinas. Nakakapagod ang byahe grabe, at kapag sinabi kong nakakapagod, as in literal na nakakapagod beh!

Naimulat ko ang aking mga matang nagpapahinga ng kumatok at magsalita ang aking bagong sekretarya.

"Ma'am, Cassy?"

Hndi ako nagsalita ng tawagin niya ako. I closed my eyes shut and feel the peace inside of my damn office.

"Ma'am, Cassy?" tawag nitong muli.

Deadmahin mo muna beh, masakit ang ulo mo. Oo, tama masakit ang ulo mo. I said in the back of my mind.

"Ma'am naghihintay na po kase ang ibang board members—"

"Oh shut the fuck up, Ten!" inis kong sigaw dito sa loob ng hndi na makapagtimpi.

Hindi ako pwedeng magpahinga muna saglet? Like, hello? Kakarating ko lang, pwede bang malate ako kahit five minutes lang? May jetlag pa ako oh. Hindi ba kayo naaawa sa akin?

Arghh! Kung hndi lang talaga dahil kay Daddy at Mommy hndi ko gagawin 'tong trabahong 'to. I' ve never imagined my self being a CEO of our company. It's sucks. Well, life sucks.

Tumayo ako at inayos ang aking sarili. I retouch my make up bago kunin ang mga folders at papeles sa ibabaw ng aking mesa.

Binuksan ko ang pintuan ng aking office at naglakad papunta sa table ni Ten. Yes, her name is Ten, weird right? Ewan ko sa mga magulang niya kung bakit Ten ang pinangalan sa kanya. Maybe she's the tenth daughter of her mother, choss kidding.

"Ma'am, Cass!" tiningnan ko lang siya at nauna ng maglakad.

"Phew! Buti naman po Ma'am at lumabas na kayo, jusko kanina pa ako ginigisa ng mga board members samantalang hndi pa naman dumadating iyong CEO ng BLCRGE Company." nakanguso niyang ani na para bang nagsusumbong na bunso sa ate nito dahil inagawan ng kendi.

Napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya. Pinindot niya ang elevator para magsara na ito, nakita ko pang may pamilyar na bulto na humabol pero sumara na ang elevator.

"Am i hallucinating aren't i?" mahina kong usal sa sarili ko.

"Ano ho 'yon Ma'am?" narinig pala ni Ten.

Umiling ako sa kanya. "Nothing, by the way what are you talking about the BLCRG Company's CEO? Darating siya? Akala ko ba ay representative lang nila ang ipapadala nila dahil masyadong busy ang boss nila? Well, that's what i've read in their email you sent to me."

"Well, Ma'am, hndi ko din po alam kung bakit bigla na lang pumayag ang CEO nila na siya na mismo ang makipag usap sa atin regarding sa ating business partnership, and of course 'yong tungkol sa lawyer na kailangan natin eh sa kanila tayo kukuha." paliwanag naman nito.

"And how about our buildings they engineer build?"

"Nong bisitahin ko po 'yong area noong nakaraan, Ma'am, ayos lang naman po. Wala naman pong problema kaya wala po kayong dapat problemahin." nakangiting sagot nito.

Napatango tango na lang ako sa sagot niya. Seems like everythings fine.

"Eh kayo po, Ma'am? Kamusta na po si Mr. and Mrs. Espiritu?"

Ngumiti ako ng mapait sa kanya kaya napayuko ito.

"Hala, I'm sorry po Ma'am. Gago nakalimutan ko— este pasensya na po, Ma'am. Nakalimutan ko po, tanginang bibig 'to oh." napayuko ito at binulong na lamang ang huling mga salita ngunit akin din namang narinig. Tinapik ko ang balikat niya upang sabihing h'wag siyang maguilty.

"It's okay, Ten. Ialready accept it. It's been a years na din naman. Ayokong mastuck sa nakaraan." nakangiti kong ani sa kanya.

"Pasensya na po talaga, Ma'am."

"Ano ka ba okay lang." ginulo ko ang buhok niya na kanya namang ikinasimangit before stepping out of the elevator.

Matagal ko nading sekretarya si Ten, mga 4 years na siguro? I don't remember anymore. Virtual lang kase ako noong naghire at nag-interview ng secretary, hndi ko alam kung bakit magaan ang pakiramdam ko sa kanya noong nag apply siya sa akin and when we talk using gmeet.

6 years nang patay ang mga magulang ko, nang mahospital noon si Mommy because of her heart problem hndi na daw naagapan sabi ng doctor at tuluyan nang sumuko si Mommy, months after that, Dad is really devastated and frustated as the same time, hndi niya na kayang hawakan ang Company. Nagawa niya pang ilagay sa last will testament niya na ako na ang maghahawak ng kompanya. After niyang ipasa sa akin ang kompanya weeks ago Dad passed away because of too much stressed, depression and blaming his self to what happened to Mommy.

I'm very devastated like Dad. Hndi ko na alam ang gagawin ko dahil ako na lang mag isa. Tapos ihahandle ko pa ang kompanya namin, plus ang iba pa naming negosyo.

Nang pumanaw sina Mom and Dad doon muna ako nagstay sa States. I want to treasure our memories there. Doon ko din ginagawa ang mga trabaho ko sa mga kompanya namin. Nang humilom na ang sugat sa puso ko at matanggap nang tuluyan ang nangyare, i decided to go back here in the Philippines. At nangyare lang 'yon nang nakaraang buwan kaya bumalik na ako dito kahapon.

I miss my Mom and Dad... I wish they're still here to guide me.

"Ma'am Cassy sabi ko po nandito na tayo." napatingin ako kay Ten dahil sa pagpukaw niya sa malalim kongpag iisip ko.

"O-oh yea right." inayos ko ang sarili ko at taas noong pumasok sa loob ng meeting room.

Nandoon na lahat ng board members kasama ang empleyado ng BLCRG Company.

They bowed their heads and greeted me at the same time, showing their respect.

"Good afternoon, Ms. Espiritu."

"Good afternoon, Ma'am."

"Good afternoon, Ma'am Cassy."

Kaniya kaniya nilang bati sa akin. Tinanguan ko lang sila at umupo na sa upuan ko habang walang emosyon ang mukha.

I preferred not to show my emotions to them. Dahil baka kapag nalaman nilang mabait ako ay abusuhin din nila, kapag nalaman nilang palaban ako baka matrigger silang kalabanin ako. So i choose na makalaban na lang sila. Hindi din naman kase ako plastic na tao. Mas gusto ko iyong harap-harapan akong sinasabihan ng mga walang kwentang salita kaysa patalikod.

Nakarinig ako ng iba't ibang bulungan tulad ng...

'Ang ganda niya pala sa personal.'

'Tapos ang ganda pa ng long wavy ash blonde hair niya.'

'Ngayon ko lang nakita si Ms. Espiritu sa personal.'

'Ako din, kaso nakaka intimidate ang mukha niya.'

'Hndi naman siguro siya masungit.'

'Baka natural niyang emosyon 'yan.'

I rolled my eye balls because of what i've heard.

"So what are we going to do? Magbubulungan na lang ba tayo maghapon?" sarkastiko kong saad kaya agad naman silang nagsiayos ng upo.

"W-wala pa po kase ang Boss namin Ma'am." nauutal na ani ng isang babaeng mukhang empleyado ng BLCRG Company.

"Then call her or him. My time is precious darling, i have a lot of business to do after this."

Kanda aligaga naman itong kinuha ang phone niya at akmang lalabas upang tawagan ang Boss niya ng biglang bumukas din ang pinto at iniluwa nito ang hndi ko inaasahang tao kaya gulat akong napatingin dito. Nanlaki ang dalawang bilogang mga mata ko nanag makita siya dito, hindi ko inaasahan ito!

"Boss!" gulat ding ani ng babae kanina.

"Kelly, why are you all not starting yet?" malamig na tanong nito.

His voice, mas lalo lang itong naging manly at husky damn! Dagdagan pa na malamig ito, tangina. Cassandra, pull your self together boses niya pa lang 'yan! He look more matured now too, from his thick brows, long eye lashes, perfect nose, perfect jawline, down to her broad chest—

"Ma'am Cassy..." tiningnan ko ng masama si Ten dahil sa pagtawag niya sa akin.

She gulped while looking to the man infront of us. I gulped too while looking at him. Nakasuot siya ng three suit na mas lalong ikinatingkayad ng kanyang appeal.

I fake a cough at ibinalik ang aking walang emosyong mukha.

"Your late, Mr. Graziano." i said which is obvious. Hindi ko alam kung bakit Graziano ang ginagamit niya, iyon kase ang sinabi ni Ten sa akin noon. But as long as i know Boulcraige is his surname.

"I'm sorry, Ms. Espiritu." he sarcastically said.

Umirap lang ako at tiningnan lahat ng tao dito sa loob ng meeting room.

"I want you to update us about our building that your engineer build." i said in a cold voice.

I know natanong ko na 'to kay Ten kanina but i want them to update me. Gustong kong lumabas mismo sa bibig nila kung ano na ang update sa ginagawa nilang bago naming building.

"As of now, Ma'am, okay naman po ang building niyo, wala namn pong problema. Matibay po ang mga materyales naming ginagamit para maiwasan ang aksidente." magalang na sagot ng kanilang empleyado.

"Dapat lang naman, that's good. How about your offer na sa inyo din kami kukuha ng lawyer? I want the best and ruthless lawyer para walang problema."

"That's not a problem i can handle that thing. I'm entitled as a ruthless lawyer after all." napatingin ako kay End nang siya ang sumagot. Tinaasan ko ito ng kilay dahil sa sagot niya. Ang yabang!

Tama, si End ngayon itong nasa harap ko. The one and only, sa mga lumipas na taon akala ko sa unang pagkikita namin ay bubulyawan at sisikmatan niya ako. But it didn't happened, well, not yet.

"Ah, Ma'am si Boss po ang pinakamagaling naming lawyer sa law firm. Siya din po ang nag volunteer na maging lawyer niyo dahil sa nalaman niyang problema ng kompanya niyo. Nabanggit din sa akin ng secretary mo ang about sa personal issues mo at kailangan mo din ng lawyer dahil don, mapagkakatiwalaan mo po si Boss diyan Ma'am."

Matagal akong hndi nakasagot dahil paanong nalaman niya ang personal issue ko? Sigurado akong nasabi sa akin ni Ten na wala siyang binanggit kahit ano sa BLCRG Group. Tumingin ako kay Ten, kaya agad naman itong umiling.

"And our business partnership?" nakataas ang kilay na tanong ko.

"About that thing, we're here to offer you the best and awesome proposal for that." kung may itatas pa siguro ang kilay ko'y umapaw na ito sa aking noo.

"What do you mean Mr. Graziano?"

"We're offering you... 60/40."

Tumawa ako ng pagak dahil sa sinabi niya.

"Really? Are you fucking with me Mr. Graziano? Of course natural lang naman na 60/40 ang business partnership natin. Nasaan ang 'best and awesome offer' with that?" hndi ko maiwasang magtaas ng boses.

Nang gagago ba siya? 60/40 best and awesome offer? Tangina niya ha.

"I'm not fucking with you, Ms. Espiritu." anito habang may diin pa talaga ang salitang 'fucking' kaya nag iwas ako ng tingin.

"Then what, Mr. Graziano? Are you playing with us?" matigas na tanong ko.

"Our offer is 60/40, hndi na kayo lugi don. Kapag lumago ang negosyong ipapatayo natin which is that island 60/40 ang hati, no worries because sa inyo ipapangalan ang island. Kayong bahala kung ano ang ipapangalan niyo, hndi kami mangingialam diyan. Lahat ng kailanganin ay amin, from vehicles, materials and everything na kakailanganin, sagot namin lahat. Ang gagawin lang ng kompanya niyo ay ang gawin ang dapat nilang gawin, gawin ang kung ano ang ipinosisyon sa kanila. Kalahati ng tauhan na magtatrabaho sa island ay inyo ang kalahati naman ay amin. Kung hndi kayo okay sa ganon, kahit bente na lang ang tauhan namin sa loob ng isla. So what do you think, Ms. Espiritu?" mahabang paliwanag nito.

Think better, Cass. Be wise.

"How about this, Mr. Graziano? As what you said sa inyo lahat ng kakailanganin. So it means wala kaming babayaran sa materyales, sasakyan at sa mga tauhan?"

"Yes." agaran niyang sagot kaya napangisi ako.

"I'm approved with the 50/50 na tauhan ang magtatrabaho. But, sa amin manggagaling ang manager, assistant manager and lahat ng matataas na posisyon." agad namang nagbulungan ang BLCRG Company kaya napangisi ako lalo na nang makita kong umigting ang panga ni End nang dahil sa sinabi ko.

"Ms. Espiritu sobra naman ata ang pakinabang niyo sa business partnership na ito?" angal ng isang empleyado galing sa kabilang kompanya.

Binigyan ko siya ng blankong tingin bago magsalita.

"As what your Boss said, Mrs. You'll give us the freaking best and awesome offer so why are you questioning me now?" napalunok ito dahil sa tigas ng aking boses.

"I'm still a Ms. Ma'am, but your opinion is too much. Kayo lang po ang makikinabang sa isla, sa amin na nga ho ang mga materyales at lahat ng kakailanganin. Sa mga tauhan lang po tayo balanse tapos pati po sa pagkontrol sa mga tauhan sa inyo din? Napaka unfair naman po ata 'yon Ma'am." nakita kong napangisi si End sa sinabi ng kanyang empleyado.

"I don't need your opinion, lady. I just want to accept the best and awesome offer here. Masamang tanggihan ang grasya. Kung 'yong sinabi lang kase ng boss mo nasaan ang best don? Nasaan ang awesome don? 60/40 is already not a good offer for a merging company tapos 'yon lang ang idadagdag niyo? Well, if that's the case i guess h'wag na lang tayong maging business partners. I am closing this deal. Meeting adjourned." nagsinghapan silang lahat dahil sa aking pinahayag. Tumayo ako at akmang aalis na nang tumayo ang isa sa mga board members ko at agad umangal.

"Ms. Espiritu, kailangan natin ang tulong ng BLCRG Company. Hndi niyo po pwdeng itigil ang partnership." i tsked and rolled my eye balls.

"I don't fucking care about your opinion, Mr. Hernaldo. Hndi ko kailangan ang kompanya ni Mr. Graziano para umangat ang kompanya ko. Pinaangat ito ni Daddy ng siya lang kaya papaangatin ko ito ng ako lang. Kaya ko itong paangatin ng ako lang. Hndi kawalan ang kompanya ni Mr. Graziano sa kompanya ko. Marami pang malalaking kompanya ang nakapila para makipag-business partners sa kompanya ko." matigas at malamig na ani ko habang masama ang tingin sa kanya.

"Ms. Espiritu kailangan po talaga natin ang kompanya nila—"

"Are you questioning my capability, Mr. Hernaldo? If that's the case, i gladly wait your resignation letter before this day ends." nilibot ko ang paningin ko sa loob ng meeting room bago magsalita ulit.

"Sino pang matapang ang magsasalita diyan, magsalita kana. Walang kwenta itong meeting na 'to. I'm closing the deal Mr. Graziano, hndi ko tatanggapin ang deal niyo na makipag business partners sa amin. Your engineers are way better, i'm amazed. Pero tatapusin na lang ang kontrata at aalis na sila." tiningnan ako ng masama ni End pero hndi ako nagpatinag sa kanya.

"Meeting adjourned. All the board members who have a high position we have a meeting tomorrow at exactly 7 in the morning." ani ko at walang lingon-lingon na nilisan na ang meeting room.