Eens in de kamer neem ik de goodybag die we van de baas gekregen hadden en kap hem leeg op bed. Er zit echt vanalles in. Een kettinkje en armbandje, snoep, cadeaubonnen voor de souvenirwinkels en de restaurantjes, een quickpas voor de attracties en jetons voor de kermiskraampjes, sleutelhangertjes, magneten, een tas en pennen. Ik leg alles zowat bijeen en steek het allemaal ergens weg. Pennen in mijn pennenzak -ja, die moest mee. We doen een van de dagen een quiz, juwelen in m'n juwelzakje, sleutelhangers aan mijn sleutels, cadeaubonnen en jetons in mijn portefeuille en de rest gaat gewoon in m'n koffer. Ik ben net mijn foto's op mijn computer aan het zetten als de deur opengaat. Hij heeft een paar schaafwonden op zijn knokkels en bloedvegen onder zijn neus.

"Alles in orde?" Vraag ik hem een beetje bezorgd. Had hij gevochten?

"Zie ik er in orde uit?" Snauwt hij. Opeens had ik er genoeg van.

"Kijk he, meneertje ik-doe-maar-lekker-arrogant-en-gemeen-dan-laat-ze-me-wel-met-rust, zou je even willen ophouden met zo arrogant te doen tegen mij? Ik vraag je niet om schijnheilig en supervriendelijk te beginnen te doen ofzo. Nee, ik wil gewoon dat je normaal tegen me doet. Ik vraag je dingen omdat ik je mening wil weten en ik vraag je of je in orde bent om dat ik zie dat je er niet in orde uitziet en omdat ik wil helpen. Dus ik zou maar stoppen met die arrogante niets-kan-me-raken-houding of anders gaat die week een hel worden want ik kan ook zo doen en dat wil je niet meemaken. Begrepen?!" Snauw ik terug. Even staart hij me verbijsterd aan. Dat had hij niet verwacht volgens mij. Ik zie zijn blik verzachten als hij zijn arrogante barricade afbreekt. Even krullen zijn mondhoeken omhoog maar dan krijgt hij een verdrietigere glans in zijn ogen.

"Je hebt gelijk, het spijt me." Hij zucht. "Het is Nigel" Trots op mezelf zeg ik glimlachend:

"Aangenaam Nigel" En ik steek m'n hand naar hem uit. Hoofdschuddend schud hij hem. Daarna is het even stil. Nu dat uit de weg is wil ik hem verschillende vragen stellen. Waarom hij zo bot deed, waarom hij een kamer alleen wou, waarom die gasten derstraks zo deden en vooral of hij ook zo'n raar gevoel had bij mij. Maar ik wist dat het beter was om daar nu niets over te zeggen. Verder wilde ik evengoed niets vragen omdat hij al duidelijk gemaakt had dat hij niets wilde vertellen.

"Wat is er met je vriendin?" Doorbreekt hij de stilte.

"Welke vriendin?"

"Degene waarbij je normaal sliep."

"Oh, ze is ziek en mocht niet mee van haar ouders dus tja."

"Ai, dat is klote." Hij komt naast me op bed zitten.

"Ja, maar we hebben haar beloofd om veel foto's te trekken van alles en om haar achteraf alles in geuren en kleuren te vertellen."

"Ja, kan me voorstellen dat je veel te vertellen zult hebben." Zegt hij met een sarcastisch ondertoontje. Ik vraag hem wat hij daar nu weer mee bedoeld.

"Alle leuke dingen die je gedaan hebt met je vriendje."

"Mijn vriendje?"

"Die gast."

"Welke gast? Cédric?"

"Ik weet niet hoe hij heet. Die ene met dat groene vestje." Ik moet lachen.

"Nee dat is mijn vriendje niet." Lach ik.

"Echt niet?"

"Nee, waarom denk je dat?"

"Gewoon."

"Nee, nee. Vertel."

"Gewoon, hoe hij naar je kijkt, de manier waarop jullie met elkaar omgaan en het feit dat hij altijd naast je staat of zit." Daar moest ik even over nadenken.

"Echt?"

"Ja, echt."

"Oh." Nu hij dat zegt denk ik dat het wel kan. "Maar ik ..." Hoe kan het dat ik dat niet eerder gemerkt heb? En ik hou niet van hem. Toch? En hoe kan dat dat ik dat niet merk in al die jaren maar hij wel in een paar uur?

"He, het kan dat ik fout zit he. Het leek me alleen zo duidelijk."

"Misschien."

"Wat doe je?" Vraagt hij me wijzend naar m'n computer om over een ander onderwerp te beginnen

"Oh, ik maak een kaartje van de foto's die ik nu al heb en dan mail ik de sebiet naar Babs door. Ik had beloofd om dat om de zoveel tijd te doen om haar een beetje op de hoogte te houden."

"Oh, wat lief."

"Ach, het is het minste." Dan klinkt er opeens een deuntje. Het duurt even voor ik doorheb dat dat mijn beltoon is. Ik laat me achterover vallen om aan het nachtkastje te kunnen en pak m'n gsm en neem op.

"Hey, met mij. En wie is het daar?"

"Hey, mij. Ik ben het."

"Hahah, onozel. Laat maar ik weet al wie ge zijt." Aan haar opmerking weet ik al meteen dat het Babs is.

"Amai zeg, werd ook tijd. Misschien volgende keer eens op je scherm kijken voor je opneemt."

"Jaja, waarom bel je?"

"Ik was op de site aant kijken en vroeg me af of ge zo'n knuffeltje voor mij kon meenemen. Ik geef u da geld dan wel hoor."

"Neenee, is echt niet nodig."

"En hoe is het daar?"

"We hebben nog niet veel gedaan."

"Nee, waarschijnlijk niet he."

"Hoezo?"

"Wel met die boekingsfout met mister ik-ben-beter-dan-jij."

"Oh dat, dat is eigenlijk al in orde hoor."

"Echt? Hoezo?"

"Gewoon, er is niets meer aan de hand."

"Dus jullie komen goed overeen nu?"

"Ja, soort van denk ik toch."

"Oke, dan wil ik dat je een foto van hem doorstuurt."

"Euh nee, dat dacht ik niet."

"Oh nee, inderdaad. Ik heb een beter idee, samen met jou!"

"Nee Babs, nee."

"Kom op."

"Nee, echt niet. Geen denken aan."

"Wat is er?" Komt Nigel er opeens tussen.

"Euh." Ik zette Babs op luidspreker. En zei nog eens 'nee' omdat ze gewoon aan het doorpraten was geweest.

"Allez, komaan Nandita. Wat is er nu mis met 1 foto? Jullie delen een bed ik denk dat mijn vraag dan niet zo erg is he. En trouwens je kunt ook wel iets doen voor je zieke vriendin he." Hij moet lachen.

"Is dat alles?" Vraagt hij me. "Een foto nemen?"

"Euh ja."

"Oke, ik snap wel dat je dat niet wilde vragen. Maar het is goed. Als jij akkoord bent he."

"Oke." Tegen Babs zei ik. "Ik ga hangen dan kan ik je die foto sturen."

"Lieverd, je hebt een IPhone, dat is een multitaskingsgsm. Je kunt bellen én foto's nemen." Ik zucht. Zobizo dat ze wel iets vind om me een beetje belachelijk te maken. Al dan niet met opzet. Ik ga naar m'n camera en zet hem op selfiemodus.  We schuiven dichter naar elkaar toe, hij legt z'n arm om me heen en steekt zijn wijs- en middelvingers uit. Ik krijg het helemaal warm. Hij is zo dichtbij. Ik stuur de foto meteen naar haar door.

"Hij is onderweg." Zeg ik haar.

"O.M.G! Wat is die heet!" Wij kijken elkaar aan en schieten op exact hetzelfde moment in de lach. Tijdens het lachen kijk eens naar hem. Hij ís gewoon knap. En die lach is ook wel leuk maar ik krijg weer dat rare gevoel dat ik die lach ken. Weird.

"Ojeetje, ik stond nog op speaker zeker?" Vraagt ze een beetje beduusd. Waarschijnlijk hoorde ze ons lachen.

"Ja." Zeg ik grinnikend. "Dat is je verdiende loon."

"Jaja, het is al goed. Ik moet gaan, ons ma is op komst en ik ben aan het slapen dus."

"Haha, oke. Byekes."

"Bye." Zegt ze en ook hete Nigel neemt afscheid van haar.

"Je hebt wel erg uitbundige vrienden hé." Constateert hij terwijl ik me weer achterover laat vallen om m'n gsm weer op het nachtkastje te leggen.

"Ja, eigenlijk echt wel ja."

"En jij? Ben jij ook zo uitbundig?"

"Soms." Lach ik. "Maar dat wil je niet meemaken."

"Oh, oke. Geef me even een seintje, dan weet ik wanneer ik moet vertrekken." Lacht hij. Hij is eigenlijk best leuk zonder die arrogante houding.

"Zal ik zeker doen." Ik neem mijn computer en werk verder aan m'n digitaal kaartje voor Babs. Ik besluit dat ik een paar vakjes openhoud voor morgen. We hebben immers vandaag al gesproken. Opeens ben ik erg moe en zie dat het al tien uur is. Ik steek m'n computer weer weg en loop naar de kast om m'n pyama te zoeken, blij dat ik er twee bij heb; een topje met een kort shortje en een T-shirt me een langere broek. Ik doe het tweede aan want ik denk niet dat ik me erg gemakkelijk zou voelen in het eerste. Dat setje neem ik mee naar de badkamer waar ik me omkleed en m'n tanden poets. Als ik terugkom zie ik dat hij zich ook omgekleed heeft. Hij draagt ook een T-shirt en een lange broek. Een beetje ongemakkelijk kruipen we het bed in. Ik ga zo ver naar het midden liggen als ik durf, wat dus eigenlijk niet zo ver is. Ik heb net genoeg plaats om niet uit bed te vallen. Maar het is dan ook een erg ongemakkelijke situatie.

"Slaapzacht." Zegt hij.

"Slaapwel." Antwoord ik. En binnen de minuut slaap ik en droom ik over  een jongen in een Bordeaux jasje.