Lachend komen we weer bij de jongens aan.

"Hey, Nandita, hij is ne keeper zenne." Lacht Arno zodra we allemaal zitten.

"Aja? Hoeda?" Vraagt Jana.

"Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die evenveel wist van witchcraft als ik."

"En zelfs meer van witchboard en van world of witchcraft en van..."

"Jajaja, het is al goed. Ik weet het. Ik moet nog veel leren." Lacht hij.

"Nou, ik ben blij dat jullie het goed kunnen vinden. Dan gaan jullie misschien eens samen weg en heb ik de kamer lekker voor mij alleen."

"Lijkt me wel leuk. Wat kunnen we gaan doen?" Zegt Nigel

"Op meidenjacht, is dat niet wat jongens doen?" Stelt Jane lachend voor.

"Nee, dat is niets voor mij. Ik weet dat er maar een meisje is voor mij. Ik wacht op haar."

"Slechte ervaring gehad?" Vraagt Cédric . Ik weet dat hij dat gewoon wil weten om zijn theorie te bewijzen.

"Dat kun je wel zeggen ja. Ik wist dat zij het meisje voor mij was en zij wist dat ik de jongen voor haar was. Tenminste dat zij ze telkens weer als ik me weer te min vond voor haar." Hij lacht even triest en kijkt me daarna aan. "Maar tja, er kwam iets tussen wat we niet konden vermijden. Maar het is allemaal nogal vaag. En daarna kwam pas de echt slechte ervaring maar dat is niet waarom ik dat zeg. Zij is nog steeds dat meisje maar ik weet niet meer wie dat meisje is." Besluit hij nog steeds met die trieste blik in zijn ogen. Diezelfde als hij die avond op de kamer had.

"Klinkt nogal vaag niet? Ik bedoel er is maar een meisje voor jou, een ex maar je weet niet wie het is. Vreemd toch?" Nigel Staat op en wandelt weg.

"Cédric!" Zeg ik.

"Wat? Het is toch waar? Ik kan er toch niets aan doen." Ik sta op pak m'n tasje en Nigels rugzak, die hij vergeten is en loop achter hem aan. Ik hoor hoe de anderen nog even met Cédric discuteren maar dan gaan hun stemmen op in de rest van het geroezemoes.

"Nigel, wacht." Hij wacht. "Het spijt me van Cédric. Hij let soms niet echt op wat hij zegt." Dat was een vrij grove leugen zoiets zou hij normaal nooit zeggen.

"Dat maakt niet uit. Hij heeft opzich gelijk maar het is gewoon zo. Ik had er misschien niet zo veel details aan moeten hangen."

"Maar dan nog..."

"Het is niet erg Nandita." Onderbreekt hij me.

"Hier, die was je vergeten." Ik geef hem z'n rugzak.

"Bedankt." Hij kijkt me even bedenkelijk aan en zegt dan. "Het spijt me dat ik gewoon wegliep. Het is gewoon zo dat ik even aan iets terugdacht en het was even moeilijk door die opmerking. Die opzich logisch is maar niet als je het hele verhaal kent."

"Dat maakt niet uit, het zou evengoed nogal ongemakkelijk zijn geweest." Probeer ik hem gerust te stellen.

"Misschien is het toch beter als ik morgen niet meekom."

"Oh nee, dat gebeurd niet. Geloof mij morgen is Cédric dit alles vergeten. Ik denk dat hij nu al gemerkt zal hebben dat hij iets te ver ging. De meisjes zagen er zo naar uit."

"Ben je zeker? Als je het niet wilt moet je het me zeggen he."

"Natuurlijk, het zijn m'n vrienden."

"Oke." Weer was het even stil.

"Heb je zin om samen iets te doen?" Vraag ik hem.

"En je vrienden dan? Gaan ze dan niet kwaad zijn dat je hen laat stikken?"

"Nope, ze begrijpen het wel. Ik stuur even iets naar Jana dan weet ze dat alles in orde is."

"Oke." Ik sms haar en ze stuurt 'ok, have fun!😜😘' terug.

"Kijk." Zeg ik terwijl ik hem het berichtje laat zien. "Geen enkel probleem."

"Oke dan, wat wil je doen?"

"Nog eens in de coaster van daarstraks." Dat deden we.