Die heksenschool waar ik dan zit bestaat nu al blijkbaar 1000 jaar en om dat te vieren besluit de directie om iets te doen om dat te vieren. En ze roepen de hele school tesamen op het gigantische binnenplein van de school. Ze gingen eindelijk vertellen wat de verassing was. Opgewonden liep ik er met mijn vrienden heen. We waren al maanden aan het fantaseren wat we zouden gaan doen. Iedereen weet dat als (naam school) iets organiseert dat het iets spectaculair is. De school bestaat uit bijna de machtigste magiërs als leerkrachten en personeel en geld komen ze ook niet tekort dus waarom ook niet. Dus daarom staan we te trappelen om er eindelijk achter te komen wat we gaan doen.

"Welkom iedereen, het schooljaar zit er weer bijna op. Gelukkig maar." Verwelkomt onze directrice ons. Iedereen mag haar. Ondanks haar leeftijd is ze erg jong van geest.

"Zoals jullie weten bestaan we al 1000 jaar." Het uitbundige gejoel van de menigte onderbreekt haar even tot ze ons weer het zwijgen oplegt met een simpel handgebaar en een glimlach. "En ik weet dat enkele van jullie al meerdere acties hebben ondernomen om erachter te komen wat onze verassing is voor jullie. Ik moet toegeven dat er heel erg slimme plannetjes bijzaten om te zorgen dat leerkrachten zich gingen verspreken of bezweken aan jullie charmes en ik ben er van overtuigd dat het enkele van jullie misschien gelukt zou zijn. Moest het niet zo zijn dat ook de leerkrachten van niets weten."

"Dat hadden we al gemerkt hoor." Roept een van de jongens van een hoger jaar.

"Wel gefeliciteerd." Is haar lachende antwoord. "Maar goed, ik zal jullie niet langer in spanning houden." Ze pauzeerde even en gaat dan weer verder. "Elke groep gaat iets anders doen zodat het voor iedereen leuk kan zijn. We zullen beginnen bij de jongste." Ze noemt op wat elk voorgaande jaar gaat doen en ik luisterde gespannen toen ze asn ons jaar begon. "De sterjaren gaan een week naar Everland.
En de zonnejaren gaan mee met de Spark-tour. Straks krijgen jullie een mededelingsbrief waar alles opstaat wat jullie moeten weten." Bij elke activiteit die ze zegt, gebaart ze met haar hand en verschijnt er een foto van de activiteit in de lucht.

"Omg, Everland." Gil ik. "Daar wil ik al zowat mijn hele leven eens naartoe." Everland is een pretpark voor heksen en is dus ook speciaal aangepast aan onze soort en dan nog voor een week!

"Ik ook!" Gilt Jana met me mee.

"Gelukkig dat we een week gaan, ze zeggen dat je voor het hele park zeker drie dagen nodig hebt om alles gedaan te hebben." Zegt Cédric.

"Hey, ik ga terug naar m'n kamer, ik voel me niet zo goed." Zegt Jane. Nu ik naar haar kijk zie ik dat ze er inderdaad nogal bleekjes uitziet. We slalommen door de menigte en als we haar kamer bereiken rent ze opeens naar de badkamer, gevolgd door kotsgeluiden. Gelukkig hoor je ze niet tot buiten de kamer. Ik stuur de andere weg, vraag een van hen om de verpleegster te halen en ga naar Jane toe. Ik ga naast haar staan en hou haar haar uit haar gezicht.

"Bedankt." Zegt ze. Tegen de tijd dat de verpleegster er is heb ik haar al naar bed gestuurd en heb de wc opgekuist. Ik blijf bij haar tot de verpleegster weer vertrek. Ze heeft de griep en moet in bed blijven. Ze mag niet mee naar Everland van haar ouders en ook omdat we binnen twee dagen al vertrekken. Ze vind het spijtig maar ze weet dat het ook beter is zo, ze zou er toch niets aan hebben. Nadat ze me verzekerd heeft dat ze gerust voor zichzelf kan zorgen, loop ik naar m'n eigen kamer. Binnen zie ik een grote enveloppe op de mat liggen. Ik maak hem open en zie dat het de mededelingsbrief is waar de directrice het over had. Ik lees hem snel even door en besluit dat ik dat morgen allemaal wel zal inpakken.