Niet veel later bereik ik m'n kamer. Ik trek m'n pyama aan en zet me op bed met m'n computer. Ik importeer de foto's van op m'n gsm  en maak het kaartje af. De foto's kiezen is geen probleem maar een tekstje verzinnen om erbij te schrijven is een ander verhaal. Mijn gedachten dwalen de hele tijd af naar de twee jongens. Wat moet ik daar nu mee doen? Ik bedoel ik vind Cédric leuk maar niet leuk leuk. Vrienden leuk, niet vriendjes leuk. En Nigel... Hem vind ik ook leuk en misschien wel leuk leuk. Wat als we echt gekust hadden? Wat als Cédric er niet tussen was gekomen? Wat is er met me aan de hand? Hoe kan ik nu verliefd worden op iemand die ik slechts een dag ken. Nou ja kennen is zelfs al veel gezegd. Ik schrik als de deur opeens opengaat.

"Sorry, ik wilde je niet doen schrikken." Zegt Nigel.

"Ik wilde ook niet schrikken, het gebeurde gewoon." Lach ik.

"Ik dacht ik neem iets voor ons mee want we hadden nog niets gegeten. " Hij houdt een papieren zak omhoog en een zalige frietjesgeur dringt zich mijn neus binnen.

"Bedankt." Zegt ik als hij zich op bed met het eten tussen ons in installeert.

"Geen probleem." Hij wiebeld z'n vingers in de richting van de zak en die vouw zich open als een bloem en het eten vliegt als vanzelf naar me toe. "Ik heb aan je vriendinnen gevraagd wat je meestal eet, ik hoop dat ik het juiste bijheb." Een lang plastic bakje met een curryworst speciaal erin vliegt naar me toe.

"Ja, dat is goed. Bedankt."

"Zoals ik al zij, geen probleem." Hij glimlacht warm en stuurt me een bakje frieten.

"Mmm, lekker." Zeg ik.

"Weet ik, daarom dat ik het haalde." Lacht hij.

"Wat heb jij?" Vraag ik hem. Hij had een soort kroket maar in de plaat van het geel van kaas zat er iets rozig in. Geen idee wat het is.

"Een garnaalkroket. Wil je proeven?"

"Hoeft niet hoor." Maar hij had al een stukje afgebroken en stak het in m'n mond. Nou ja erin? Hij miste eerst en dan pas erin. Giechelend veeg ik mijn mond af met een servetje.

"Lekker?"

"Van wat er in m'n mond kwam wel ja." Plaag ik hem.

"Je bewoog dat is niet eerlijk." Lacht hij. We eten verder, pratend over de attracties die we gedaan hadden en over mijn vriendinnen. Daarna las ik nog even terwijl hij douchte en zich omkleedde. Daarna gingen we slapen. We deden allebei gewoon alsof er niets -bijna- gebeurt was en dat vind ik niet erg. Ik ben er nog niet echt uit.