[Throwback]

This is the part on how and when Thea and Vale met...

❇️❇️❇️

---

Nasa school ako ngayon. Nakaupo malapit sa bintana ng classroom namin
Nagmamasid-masid lang sa paligid.

Wala kasi dito sila Nixie. Bumili lang sandali ng foods, recess eh. Meron akong baon dito na sandwich, dalawa. Eh sa kinukulang nga ako sa isang sandwich lang. Gusto ko ng dalawa.

By the way, I'm Thea Angelica Alejo. I'm now 17 years old. Turning 18 years old pa lang ako this year.

Mayaman kami, yes. As in lahat ng gusto ko nasusunod. Lahat ng gusto ko nakukuha ko. Maliban na lang sa buong atensyon ng Mom and Dad ko na laging busy sa work at parang ako ay nakakalimutan na nilang pansinin.

Kapag dumating sila sa bahay, makikita mo sialng pagod na pagod. Kahit na anong salita, wala silang sinasabi. Basta diretso sila sa kwarto nila. Ni hindi nga nila ako pinapansin eh.

Kaya ini-snob ko na lang din sila. Ang sakit kasi na para ka lang hangin sa bahay niyo. Yung tipong nandoon ka pero yung existence mo wala. Gano'n kasi nararamdaman ko ngayon. Para akong multo sa bahay sa gumagalaw, humihinga, nagsasalita pero walang nakakarinig o nakakaramdam.

Isa lang nan ang nakakaintindi ng sitwasyon ko. Ang Yaya ko lang since birth. Siya lang ang kakampi ko, karamay ko at kasama ko araw-araw. Siya si Yaya Lally. Actually, hindi lang siya ang Yaya ko dito. Tatlo sila pero aiya lang ang bukod tanging ka-close ko ng sobra. As in para na kaming tunay na mag-ina kung magturingan.

Kung pagbabasihan naman ang itsura ko, maganda ako. Hindi ito self-proclaimed, totoo 'ito. Maputi ako, matalino, may makinis na balat, may maayos na saktong kapal ng kilay, may magagandang labi at may color brown eyes.

Medyo may kabilugan ang aking mga mata. May makapal at pa-curve na mga pilikmata. May matangos rin akong ilong. May mahaba rin akong buhok. Hindi tulad ng buhok ni Nikie pero ganito ang gusto ko.

Habang kumakain ako, may lumapit sa aking isang kaklase kong lalake. Mukha siyang gutom na gutom kasi panay ang lunok niya habang kumakagat ako sa sandwich ko. So, dahil sa mabait akong tao, hindi ko napigilan ang sarili ko na hindi ibigay yung isang sandwich.

Kinain niya 'yon ng mabilisan. Mukha siyang walang kain ng isang araw. Hindi naman siya mukhang mahirap. Casio pa nga ang tatak ng relo niya. Mukhang mayaman na naghihirap? Ah! Ewan ko!

Maya-maya pa'y may inilabas siyang...

BIG SNACK BURGER?!?

"Thanks sa sandwich, Miss." nakangising aniya sabay alis sa harapan ko.

WAAAAAAAAAAAAAHHHHHH!!!!!

ANG SANDWICH KOOOOOO!!!!

"Lagot ka sakiiiiiiiiiiiin!!!!!!"

"Wala ka ng magagawa doon, Miss sungit. Nakain ko na ang sandwich mong lasang panis."

Tsk! Panis pala ah.

"Kung lasang panis, bakit kinain mo pa rin?" tanong ko sa kanya sabay halukipkip.

"Eh kasi nga gusto. Pasalamat ka nga t kinain ko pa yung sandwich mong panis. HAHAHAHAHA!"

"Ah, talaga ba?" sarkastiko kong tanong sa kanya.

"Oh, bakit ganyan ka kung makangisi? May ba-aray!"

I punched his f*cking face!

"Woooooooaaaahhhh~..." sabay-sabay na sabi ng mga kaklase kong nakasaksi sa ginawa ko sa mokong na 'to. Tsk! Bagay sa kanya 'yon 'noh!

"How dare you!" sigaw niya pero nginisian ko lang siya.

Huwag niya akong subukang kalabanin. Bago lang siya dito at ako, kilala na akong palaban sa school na 'to. Kaya walang nagbabalak na kalabanin kaming tatlo, kun'di ay malalagay siya sa alanganin.

"You are bastard! You are stupid! From now on, don't try to bother me again or else, I will break your bones into pieces. Did you understand?" pananakot ko sa kanya.

"Okay! Fine! I will not eat your cheap food again! Tsk!" sigaw niya sabay alis sa loob ng classroom.

Cheap daw pero sarap na sarap kanina, tss. Nakakainis yung mokong na 'yon! Akala mo kung sino, hindi naman sobrang gwapo. Tsk!

***

Someone's POV

---

Tsk! That girl is so annoying! She punched me without knowing that I'm a famous guy. She's a lucky 'cause I ate her cheap sandwich. Kahit na hindi naman talaga masarap, tss.

Anyway, I need to introduce myself first before continuing my story on how that girl ruined my day! Tsk!

I'm Vale Morales. I love vodka, I like everything insife of the bar. I love the lights, talking with the girls, the musics, and of course, the alcoholic drinks! I want to drink all of alcoholic drinks inside of the bar.

Bar is my home.

Kapag nalulungkot ako, sa bar nila Vince ang takbo ko. Kapag masaya ako, sa bar nila Vince and punta ko. Lagi akong laman ng bar nila. Kaya masanay na kayo.

Kumakanta ako doon? Yup! I'm a singer kapag nasa loob ako ng bar. Dala ko ang gitara ko na binili pa sa London kaya mamahalin ang gitara ko. Ayokong masira agad kaya iniingatan ko.

Kapag nasa bar ako nila Vince, malaya kong nagagawa ang lahat ng gusto ko. Feeling ko, walang mga hadlang sa mga gagawin ko. Free to do anything. Maliban na lang sa mga masasamang gawain ng boys at ibang girls sa loob ng isang bar, hindi pinapayagan ni Vince ang bar na maging magulo. Kaya marami itong security guards sa labas at sa loob para siguradong walang mangyayaring kakaiba na hindi ikatutuwa ng mga customers.

Ako yung tipo ng lalakeng mahilig pumunta ng bar pero hindi gaanong naglalasing. I mean, kapag iinom ako ng alak, yung alam kong kaya ko lang. Hindi ako umiinom ng marami. Siguro madalang lang pero hindi ako sa bar umiinom ng marami kun'di sa bahay mismo. Para kapag nalasing ako, diretso agad sa kwarto.

Ayokong madisgrasya, ano. Mas gusto ko sa bahay, mas safe. Kahitvna makailang bote ako ng soju, okay lang. Atleast alam kong safe ako kapag nalasing na ako kasi alam kong nasa bahay na ako eh. Hindi katulad sa kunyari, nag-inom ako sa bar ng marami tapos nalasing ako. Malaki ang posibilidad na maaksidente ako ng wala sa oras. Ayoko pang mamatay 'noh! Gusto ko pang humaba ang buhay ko kahit na puno ng katarantaduhan ang utak ko.

Hindi pa nga ako ikinakasal sa taong magpaatibok ng puso ko tapis mamamatay na ako? Huwag gano'n, hindi pwede 'yon. Dapat iparanas rin sa akin ni Lord ang magkaroon ng maalaga at mapagmahal na asawa tapos maraming anak.

Ang saya siguro ng may masayang sariling pamilya 'noh? Gusto ko ring maranasan 'yon. Kasi sa family namin, hindi masaya. Laging busy ang Mom abd Dad ko kaya wala silang tume para sa akin. But it's okay, kaya ko na ang sarili ko. Alam ko sa sarili ko kakayanin ko kahit na hindi na ako dumipende sa kanila. Naniniwala rin ako na ginagawa rin nila Mom ang lagat para kapag nakapagtapis na ako sa pag-aaral ko, hindi na ako mahihirapan at ipagpapatuloy ko na lang ang nasimulan nilang buoin.

So, this is me. Nice to meet you all! Have a nice day ahead!