"So, Liro, how's your study in Manila? I'll visit you there during my free time. Usap naman tayo minsan."

"Oh, you want to talk to me and not with Kuya?"

Napatigil ako sa paglalakad at mabilis pa sa kidlat ang pagbaling ng mga mata ko sa puwesto ni Icarius. Wala naman akong mabakas na reaksiyon sa kanya. He's just quietly sitting on his usual seat while looking at the food on the table. Nagpatuloy na lang ulit ako sa paglalakad. I noticed on my peripheral vision that I caught his attention until I sat on the chair.

"Nahuli mo ako," she let out a low chuckle. "It's my way to get close to your Kuya again. He's being cold and rude to me since I came here, eh. Akala ko pa naman ay masosorpresa siya't matutuwa, but it's the opposite and I'm wondering why." When I looked at Karianna, she's already looking at me. She gave me a smile which I refused to believe that it was real and genuine. Pagkatapos ay kay Icarius naman siya mabilis na tumingin bago ibinalik kay Liro ang buong atensyon niya. "Kaya hayaan mo na ako, Liro, okay? I want to get close to you to get your brother back and that's why I'm here."

Is she provoking me or Icarius? Either way, it's not a good topic to talk about during lunch time. Hindi na siya nahiya sa mga magulang ni Icarus at sa mga kapatid nito.

"Aray naman!"

Lahat kami ay biglang napatingin kay Liro dahil sa biglaang sigaw nito. Nakahinga naman ako ng maluwag nang makitang tumawa siya pagkatapos. Akala ko kung ano na ang nangyari sa kanya.

"You're just going to use me to get my brother's heart once again. Ang sakit naman niyan, Ate Karianna. Isa pa, hindi mo na naman iyon kailangang gawin dahil kung talagang gusto ni Kuya ay hindi ka naman mahihirapan pa, hindi ba, Kuya?" Liro gave Icarius a look while smiling widely, trying to get his attention or help him to make Karianna shut up.

Lahat kami ay naghintay ng sagot kay Icarius pero lahat din kami nadismaya nang tanging tango lang ang ginawa niya bago ulit nagpatuloy sa pag-kain. What does he mean by that? Pinapahiwatig niya rin ba na mahal niya pa si Karianna? Is he just trying to challenge her? Is he playing hard to get? What, Icarius? What is it?

"Or... puwede mo namang gawin ang gusto mong gawin ngayon habang nandito ka at may oras ka para bumisita rito, Ate Karianna?" dagdag ni Liro.

Liro's right. Why need someone else's help for your own desires? It's just a sign that you can't do anything on your own even in claiming one's heart. She has a sheltered life, that's why. Maybe love has a different meaning to her. Besides, what Liro said about Icarius wanting her too is kind of... easy, right? Hindi ko lang talaga maintindihan ang mga pinapahiwatig ni Icarius. Or maybe he wants to keep it secret and private?

Karianna laughed. "Oh, I'm sorry if it meant something bad to you, Liro. Wala naman akong masamang balak. I just want your family's blessings. Icarius is just playing hard to get."

Yup, Karianna. Maybe we're right. Pero kung ito lang din naman pala ang maaabutan ko ay sana pala hindi na lang muna ako bumaba sa kuwarto ko. Mas lalo lang umiinit ang loob ko kasabay ng panahon. It's uncomfortable.

"Ah, 'yon lang naman pala." Tumawa si Liro at nakisabay na rin sina Mama Encarnacion at Papa Narcissus, sinusubukang pagaanin ang mood.

"Huwag kang mag-alala, anak, dahil kuhang-kuha mo na kami. Si Jaimar na lang talaga ang may problema. Ano, anak? Maganda, mabait at matalino si Karianna. Isa pa, mayaman-"

"Naku, Karianna, anak, hindi ka naman namin tinututulan sa gusto mo. Ang akin lang, hindi mo na siguro kami kailangang isama sa kung ano man ang problema niyo ni Jaimar."

Mama Encarnacion really is my savior without her knowing. Gustong-gusto ko kapag isinasatinig niya na ang gusto niyang sabihin dahil talaga namang may impact ito. If I were in Karianna's shoes, Mama Encarnacion's words slapped me so hard, causing an embarrassment to myself and to this family. But then again, I'm not her and I will never be.

"Tita, I know po. Sorry if you misunderstood my words and actions." Pilit ang naging ngiti niya.

Sinubukan kong hindi na magpadala o magpaapekto sa usapan. Kinuha ko na lang ang serving spoon sa kanin pero agad nabitawan nang maramdaman ang sakit sa sugatan kong kamay. Damn. I thought the numbness dominated the pain.

"Sorry po," paghingi ko naman agad ng paumanhin nang lumikha ng tunog ang kutsara. Ginalaw-galaw ko ang kamay ko bago ulit sumubok na kumuha ng kanin. I saw Icarius stood up but was immediately brought to a halt when Liro grab the serving spoon for me and put an amount of rice on my plate.

Napatingin ako sa kanya at agad nagpasalamat. He just gave me a smile before continuing his conversation with Karianna. Now, I'm struggling again for the dish. Buti na lang ay napansin ulit iyon ni Liro kaya hinayaan ko na lang ulit siya na lagyan ako ng ulam habang napapansin ko na nakatayo pa rin si Icarius sa may harap ko.

"Babe?"

I almost rolled my eyes on Karianna's remark. Mabuti na lang ay napigilan ko pa ang sarili ko. Nakayuko, dahan-dahan kong hinawakan ang kutsara't tinidor ko. I felt how my heart palpitates when Icarius walked near me- Karianna. Lumapit siya sa upuan ni Karianna at siya na ang kumuha ng pagkain nito. Napalitan agad ng kirot ang puso ko. I expected again.

"Aww, thanks, babe! You're really sweet! See? I know he still has feelings for me, right, babe?"

I simply chew the food while observing their movements. Sweet na iyon sa kanya? Nilagyan lang ng pagkain ang plato niya ay sweet na agad? So, Liro is considered sweet too? Paano naman iyong pagsubo sa akin ni Icarius? Sweet na rin ba 'yon? Tsk. Bago pa man mahawakan ni Karianna ang kamay ni Icarius ay agad na itong bumalik sa upuan niya.

"Wala ka naman sigurong gagawin mamayang gabi? Makihampang ka na lang sa amin," si Liro.

"Uhm, sure-"

"Hindi 'yan umiinom, Liro."

My lips turned into a thin line. Suplada kong tiningnan si Icarius na parang tinatanong kung bakit niya iyon nasabi. Based from what I remember, I didn't told him about my drinking habits and some stuffs that I do when I was still in Laguna. We're not that close enough yet... so, why?

I tried to smile. "I can drink. Ginagawa ko iyan minsan sa Laguna kapag marami akong iniisip at pinoproblema."

Kaya sa tingin ko ay kailangan ko ring iinom na lang ang magulo kong damdamin. When I think about it, it makes my heart shrink because of tightness and pain. I don't know why I'm really hurt right now and acting so bitchy. Pero wala na rin naman akong magagawa kundi ang maging tapat sa sarili ko dahil mas lalo lang akong mahihirapan kung hindi.

He just stared blankly at me but I can feel his annoyance. "Ano iniinom mo?"

"Wine, champagne-"

"Walang ganyan dito."

Right. But why does he need to get on my way again? Can't he see that this is his fault?

"It's okay. I can adjust naman. That's what you thought me here, right? Adjustments." Binigyan ko siya ng panibagong ngiti na nakakainsulto bago sumubo nang hindi pa rin inaalis ang tingin sa kanya. Ngumuya ako para mas mainsulto ko pa siya.

"Kailan ko pa 'yan tinuro sa 'yo? You're here because you're injured-"

"Don't treat me like a patient." Napalunok ako.

"You are a patient who needs saving."

"You already saved me-"

"Because you didn't even exert efforts to save yourself. Huwag kang mag-isip ng kung ano dahil ginawa ko lang ang tama kaya huwag kang magmarunong habang nandito ka pa." Tumayo siya nang hindi inaalis ang nagbabagang tingin sa akin. Kapansin-pansin din ang pagtagis ng bagang niya. "Don't give me such an attitude. Ikaw na nga ang inaalagaan at pinapatira rito tapos ganyan ka pa kung umasta? Wala kang galang at utang na loob."

I stopped from breathing for seconds before my heart erupts in pain and anger once again. I can also feel the deafening silence and tension in the dining while his family and Karianna are watching us. God, I forgot that they're here with us. Damn.

Umiwas ako ng tingin sa kanya at napayuko. Nabitawan ko ang kubyertos. I sighed, licked my lips and swallowed hard. Naramdaman ko ang pag-iinit ng dalawang mga mata ko kaya naman ay sobrang pagpipigil ang ginawa ko. Dahan-dahan akong napatayo at nanginginig na napahawak sa plato ko.

"Excuse me," I stuttered before turning my back on them. I was about to walk when Liro held my hand.

"Let me." Kinuha niya sa mga kamay ko ang plato. I just let him while my head is still down. Hindi ako nagsalita. Umalis na lang ako roon at bumalik sa kuwarto. Narinig ko pa ang galit na boses ni Mama Encarnacion bago ko tuluyang masara ang pinto.

My legs weakened and my heart shrunk as Icarius' words played back in my head. I feel like I was stab by betrayal and realizations. Icarius doesn't really like me in any ways. I'm just here because he saved me and he felt obliged. His words and anger made me realize that. Also, my expectation for him is slowly condensing. Mukhang hindi ko pa talaga siya kilala. Stupid. Isang buwan ka palang nakikihalubilo sa kanila and you're expecting something greater? Wow. I'm a complete stupid.

I stayed in my room after that fight, overthinking things and situations. Kapag may biglang sumisingit na negatibo sa utak ko ay para akong baliw na basta-basta na lang luluha dahil sa kirot. How many times should I torment myself to attain a happy heart and calm mind? This place is no different. In fact, this place and the people here hurt me more. Ganito pala ang sakit na ibabalik sa 'yo kapag masyado kang nasanay sa isang bagay o tao.

In just a month, I've been hurt silently by Icarius. This is worse than the worse. He's not even close to Van's level. I mean, wala naman akong ibang nararamdaman sa kanya kundi ang utang na loob pero the fact na pinamukha niya iyon sa akin kanina ay parang sila pa ang mas may utang na loob sa akin. I'm just doing what they asked me to do. I'm just following him and I regret it. Bakit ko hinayaang ma-intimidate ako sa kanya? Bakit ko hinayaang isipin at maramdaman ang mga hindi ko naman dapat maisip at maramdaman? Bakit ako pinaglalaruan ng sarili ko? Why is it that my great nemesis is myself?

Napatingin ako sa may hagdan nang may maramdaman akong presensiya. Agad akong napapunas sa pisngi at napaayos ng higa. I closed my eyes tightly to act asleep. Malakas ang kutob ko na si Icarius iyon.

Speaking of, bakit hindi niya ako pinuntahan dito 'nong tanghalian na? Tapos ngayon na may napag-awayan na naman kami ay saka lang siya pupunta ulit dito? Ano bang problema niya?

"Aislinn?"

Tumalon agad ang puso ko nang marinig ko ang malalim at malamig na boses niya. Tinatagan ko pa ang sarili ko. Hindi ako gumalaw at nanatili lang na nakapikit.

He sighed, deeply and tiredly. "Alam kong gising ka."

My eyes stayed close. Napahigpit ang hawak ko sa kumot nang marinig kong nakapasok na siya. Hindi naman siya gumapang palapit sa akin. Sa hinuha ko, nasa may hagdan pa rin siya.

"Gusto ko lang humingi ng tawad. I didn't mean it, I'm sorry."

Did you really not mean it? Baka gusto mo na akong paalisin dahil bumalik na rin naman ang girlfriend mo? You need to focus your attention to her and to your family, not on someone like me. Wait, what? Someone like me? Why am I always looking down at myself when I also deserve his efforts?

"Ang dami ko lang iniisip ngayon."

Bakit ako ba Icarius ay walang iniisip? Wala rin ba akong pinoproblema sa lagay na ito? Nakikita mo ba na puro pasarap lang ako? I'm trying my best naman, ah? But it's just so hard to get a hold of myself when I'm in an unexplainable situation with an unfamiliar feelings.

"I'm really sorry, Aislinn. Please, talk to me. We need to talk."

Napabangon ako. "Ano na naman ba ang pag-uusapan natin, Icarius?"

"That's one."

"What?"

"'Yang ugali mo."

"Bakit anong mali sa ugali ko? Ginagawa ko naman lahat para kahit papaano ay mabayaran kayo sa paraan na alam ko sa ngayon. Is it not enough?" Hindi ko alam ba't naiiyak na naman ako. Bakit ba ang hirap pigilan ng nararamdaman ko kapag kaharap at kausap ko na siya? Ano bang meron sa 'yo, Icarius?

He licked his lips and bowed his head down a little to scratch the back of his head. Pagkatapos ay binalik niya rin naman agad ang tingin sa akin. "I know-"

"You know yet here you are! You're making me look bad!" Napahilamos ako sa mukha ko at napagulo ng buhok. I didn't mean to shout at him but damn. Pinapangunahan ako ng sakit at galit ko sa kanya at sa sitwasyon.

"You look like a jealous girlfriend."

What the hell? Why does he need to be so vocal on everything that I don't want to hear?

"No, I'm not. Why would I be jealous?" I tried to laugh to mock him but it just turned out so fake. Damn it. I don't like this talk.

"Talaga lang." Siya naman ngayon ang nakangisi pagkatapos niyang maging madamdamin sa paghingi ng tawad sa akin. Bakit parang nababaliktad na naman ako?

"Umalis ka na nga. Karianna might be looking for you again. Baka kung ano na naman isipin niya." Bumalik ako sa pagkakahiga at tinabunan ng kumot ang buo kong katawan. Mariin akong napapikit dahil sa mga obvious na salita at galaw ko. God, Aislinn, why are you acting this way? Malaki ba talaga ang epekto sa 'yo? Or you're just missing Van's love, sweetness and sense of humor? Maybe yes. 'Yan na lang ang gusto kong paniwalaan sa ngayon.

Nang mahalata niyang wala na akong balak na makipag-usap pa ay umalis na siya. I removed the blanket that's covering my whole body and looked at the place before he left. I sighed and I can feel my shoulder weighing down that I almost run after him. Why is it so hard to resist him? My anger and frustration to him cannot even last for an hour.

Nagmukmok lang ako sa kuwarto ko na parang pasan-pasan ko ang lahat na problema ng mundo. Nang mabagot ay bumaba na rin naman ako. It was already dark outside and I can hear the talks and laughs of the people nearby. Napatingin ako sa likod-bahay at nakitang nag-iinuman sina Icarius sa kubo. Liro was also there as well as Karianna. The other guys are not familiar to me.

"Ate!" Nagulat ako nang bigla na lang sumulpot si Greya at yumakap sa baywang ko. "Laro po tayo. Inagaw po kasi sa akin ni Kuya si Ate Karianna." She frowned after saying that.

Napatitig naman ako sa kanya at sinuri ang maamo at cute niyang mukha. "Uhm..." I was hesitating but I don't think I can turn down this cute little girl. "Alright. What do you wanna play?" Pasimple akong sumulyap sa likod at nakita kung gaano sila nagkakatuwaan. Guess, I'll just stay here with Greya and not ruin their mood again.

Habang pinakikisamahan ko si Greya sa salas ay lumilipad ang utak ko. Hindi ko magawang masabayan si Greya. It's not my business but I'm really curious about them. I want to have some fun too to loosen up a bit.

"Ate?"

Napakurap ako bago bigyan ng tingin si Greya. I smiled. "Hmm? What is it?"

She just pouted and I can feel that she's not enjoying this. God, why am I always messing things up? What is wrong with me?

"Oh, Greya. I'm sorry I spaced out. Promise, magpopokus na ang Ate sa paglalaro."

She stared at me with puzzled look. She even tilted her head a bit, trying to figure out something out of reach. "Ano po ang spaced out? Kulang po ba ang space rito? Puwede po tayong lumipat na lang sa kuwarto-"

"Oh, no, no, Greya." I chuckled as I touched one of her toys. "It means that I'm not paying attention to you. Hindi ko magawang ibigay sa 'yo ang gusto mong laro kanina."

"Hindi naman po binibigay ang laro. Toys po iyon, Ate."

I blinked then laugh later on. This cute little angel is just so innocent. How can I leave her? Napamahal na rin siya sa akin. Everyone in this house is like a family to me. Masakit na makita silang may malulungkot na nararamdaman sa likod ng ngiti kapag dumating na ang araw na kailangan ko nang bumalik sa amin. Thinking about it is already tormenting.

"You're so cute, Greya. Come here so I can pinch your chubby cheeks."

Masaya naman siyang lumapit sa akin hawak ang laruan niya. Pinaupo ko siya sa lap ko at agad pinaulanan ng mga halik habang akap-akap siya ng mga kamay ko. Inamoy ko pa kung naligo ba siya kanina.

"Hmm, ang asim mo na naman, Greya. Gusto mong mag-half bath?" Pinagmasdan ko siya sa side view niya.

"Hindi na po ako pinapaligo kapag gabi na. Labar na lang daw po."

Kumunot ang noo ko. "Labar? Ano 'yon?"

"Similar to bathing, Ate, but the hair is not included. Just the face, hands and legs."

Napatawa ako. It is half bath pero labar ang tawag nila rito. Oh, I should learn how to speak their language. It's kinda hard to cope up. Pero si Karianna nga ay hindi ko narinig na mag-Bikol kahit isang beses. I wonder if she's from the city. Kung ganoon, paano kaya sila nagkakilala ni Icarius? Oh, right. Icarius was once in Manila. Baka roon.

Matapos ang ilang oras ay natigil na kami ni Greya. Mama Encarnacion told us that she needs to sleep na. Napatingin naman ako sa orasan. It's nine in the evening. Hindi ko namalayan. Greya's sleeping routine is eight and I ruined it.

"Good night, Ate! Bukas po ulit."

"Good night, Greya." I gave her a smile.

Nang maisara niya ang pinto ay sinimulan ko na magligpit ng mga pinaglaruan namin. Pumunta ako sa kusina para uminom ng tubig pagkatapos. Naglakad ako papunta sa dining table habang umiinom sa baso at nakatingin sa labas. I almost choke when I met Icarius' eyes. Tumalikod agad ako.

Bakit bigla yatang uminit? Napahawak ako sa leeg ko at pasimpleng inikot ito para masulyapan ulit ang likod pero agad akong napalingon ulit sa harap ko nang makitang nakatingin pa rin siya sa akin. Napapikit ako nang maramdaman ang sakit ng leeg ko sa biglaang paglingon. Damn. Ano ba kasi ang sinulyapan mo roon, Aislinn? Huwag mong sabihing sino.

Nilagay ko sa lababo ang basong ginamit ko. Papasok na sana ako sa kuwarto ko pero ayaw ng utak ko. I ended up taking the path towards the back door. Liro invited me, right? So, Icarius has nothing to do with this. Besides, Karianna is there too. Would it be wrong if I will be there too?

I looked at Icarius again but good to see that he's not looking at me. Nagpatuloy na ulit ako sa paglalakad pero napatigil sa may bukana ng pinto nang marinig ko ang pangalan ko.

"Bako mo man pinsan si Aislinn, Jaimar. Dae mo kami maloloko arog kan syota mo." (Translation: "Hindi mo naman pinsan si Aislinn, Jaimar. Hindi mo kami maloloko gaya ng jowa mo.")

"And why do you say so?" may halong inis naman na tanong ni Karianna.

Wala akong naintindihan sa sinabi ng lalaki. But I think it's bad since Karianna managed to question him with a tone of annoyance. I heard my name using their language at naintindihan iyon ni Karianna. She can't speak Bikol but can understand it. What am I supposed to feel? So, curiously, I stayed hidden in the dark to continue to listen to them.

"Eh, kaiba niya kami kaso napurot mi siya sa dagat. Nauuyit pati siya pag napag-uulayan mi siya o kan ibang tawo igdi. Hindi niya naman kaano-ano pero ang OA niya pagdating sa magandang dilag na iyon." (Translation: "Eh, kasama niya kami 'nong napulot namin siya sa dagat. Nagagalit pa siya kapag napag-uusapan namin siya o ng ibang tao rito. Hindi niya naman kaano-ano pero ang OA niya pagdating sa magandang dilag na iyon.")

"What? Icarius is that true? You lied to me? How could you? I'm even treating her in a nice way because I know you'll like it and now this shithead is telling me that she's not your cousin? You let a stranger live with you here? My God, Icarius!"

"That's not your problem anymore, Karianna." Icarius' voice is as cold as the wind of the night that it gives me chills.

"No, Icarius. Don't tell me you're falling for her? Don't tell me you already kissed her? May namamagitan na ba sainyo? So, this was the reason of your fight with her earlier? Hindi ko 'yon pinansin dahil akala ko wala lang pero... my God!"

Masyado namang malawak ang imahinasyon ng isang ito.

"Ops, nangangamoy LQ. Pre, sino ba kasi sa kanila? The ex or the stranger?" At nagtawanan sila.

Napalunok ako. I don't like where this is going. I might regret this later.

"Shut up!" Nagulat ako sa sigaw ni Karianna. She's really pissed off right now. Ang ibig sabihin lang nito ay palihim siyang may namumuong galit sa akin. Oh, girl, the feeling is mutual. "Answer me, Icarius!"

"Ano ba, Karianna. Ganyan ka na naman kaya ayoko na nandito ka." Naiinis na rin si Icarius but he's still trying to act calm.

"Don't give me that excuse, Icarius. We both know how much you want me here. We're always making out when we're with each other for how many times until you satisfied your dick!"

What the hell?!

"Karianna!"

Kumabog ng malakas ang puso ko nang dumagundong ang boses ni Icarius. It made everyone shut even Karianna.

"Your mouth always talk shits. Kaya sino ba naman ang makakatagal sa 'yo. Hindi ko nga alam ba't pinatulan kita noon pero ngayon I don't think so. You're showing your true colors slowly. Sabihin mo nga sa 'kin kung naging totoo ka ba talaga sa akin noon."

I heard a soft whistle from the boys.

"Of course, babe. I love you." Malumanay na ngayon ang boses ni Karianna.

Napaayos ako ng tayo habang nararamdaman ko ang unti-unting pagtaas ng kilay ko. Later on, I crossed my arms on my chest, waiting for Icarius' answer. Kaya lang, bigla na lang bumungad sa akin ang mukha ni Liro. Muntikan pa sana akong mapasigaw dahil sa gulat pero napigilan niya agad iyon.

"Please, don't tell them," bulong ko habang nasa bibig ko pa ang kamay niya.

"You sneaky curious, woman," he whispered before leaving me.

Napahinga agad ako ng maluwag. Umayos ako ng tayo at nakinig na lang ulit sa kanila. But what I heard next torn my heart into pieces.

"I will not choose her over you and I will never choose you again. She's lost. Naaawa lang ako sa kanya. And you're lonely so I'm trying to be nice to you even though we had a bad break up that I don't want to see you again or be with you like this again. So, please, Karianna, stop this already. I'm not worthy of your anger."

Agad akong umalis doon. I was planning to go up to my room again but my feet led me outside. Sinalubong agad ako ng malamig na hangin. Napapikit ako at ramdam ko agad ang pag-agos ng maiinit na likido sa pisngi ko. I wiped it away as I ran away. Bahala na kung saan ako dalhin ng paang ito. I just don't want to stay there anymore. Biglaan man at padalos-dalos, ang gusto ko na lang ngayon ay umuwi. Ayoko nang masaktan na naman. Pagod na ako.

Habang tumatakbo ay paulit-ulit na naglalaro sa utak ko ang mga sinabi ni Icarius. Kinakaawaan niya lang ako. Wala siyang ibang nararamdaman kundi awa kaya niligtas niya ako in the first place. Wow. Is that it Icarius? What about the kiss? The stares? The touches? The sweet words? Did you do all that just because you pity me? Damn, Icarius! Nakakasakit ka na talaga.

Hindi ko namalayan na nasa dulo na pala ako ng daan. Naramdaman ko na lang ang paa ko na nadulas at ang katawan na nagpagulong-gulong pababa sa may ilog. The familiar fear came back. I felt suffocated when I landed on the water, losing hope once again. My head also bring me back to all the events that happened in my life up to this very moment.

All my life, I'm always running away like a coward and scaredy-cat. Sawa na ako at pagod na ako pero bakit hindi ko man lang magawang mamanhid kahit na panandalian man lang? Why do I always wanted to live after saying I'm gonna die and I just want to die?

Hindi pa nagtatagal nang mahulog ako sa ilog ay may nagligtas na agad sa akin. I didn't bother to open my eyes because I expected that it was Icarius. Binuhat niya ako at dinala sa kung saan. Akala ko uuwi na kami pero kalaunan lang ay nilapag niya lang ako sa lupa. Nagtaka ako at ididilat ko na sana ang mga mata ko nang may marinig akong mga boses.

"Sabi ko na saindo banggi ta ini. Tangina, siram kaini." (Translation: "Sabi ko na sainyo gabi natin ito. Tangina, sarap nito.")

"Pota pre, suliton ta na ini. Minsan lang ini." (Translation: "Pota pre, sulitin na natin 'to. Minsan lang 'to.")

"Ako na mainot. Dae ko na kayang pugulan. Nagtitindog na. Sabik na ko saiya puon kaso pag-abot niya igdi." (Translation: "Ako na mauna. Hindi ko na kayang pigilan. Tumatayo na. Sabik na ako sa kanya simula nang dumating siya rito.")

"Ikaw talaga, Lyndon-"

"Gusto mong gadanon taka na ngunyan?" (Translation: "Gusto mong patayin na kita ngayon?")

"Ay sorry, boss."

Lyndon?

Napamulat agad ako at napatayo. That's when I saw Lyndon with his two friends again. Oh, my God!

"Tangina, napamata!" Nagtawanan sila. "Pero dae na man an makahali igdi." Nagsimulang maglakad si Lyndon palapit sa akin. (Translation: "Tangina, nagising! Pero hindi na naman 'yan makakaalis dito.")

Umatras ako nang umatras hanggang sa tumakbo na ako pero dead end na. Swimming won't do any good, either. Damn! No!

Sa pagharap ko ay sinalubong ako ng malakas na sampal ni Lyndon. Dala ng kahinaan ay bumagsak ako sa lupa. Tears started to pool in my eyes again as I watched him, smiling like a mad man. Oh, my God! Icarius, where are you? I need you...

"Please, Lyndon..."

"Oh, saan napunta ang tapang mo? Sabi ko na nga ba malambot ka rin." Napahalakhak siya na agad naman sinundan ng dalawa niyang kasama.

Napasigaw ako nang bigla niya na lang akong sinunggaban. Tuluyan na akong napahiga sa lupa habang iniiwas ang mga mata ko sa kanya. I started to cry out loud and shout for help but he immediately punched me on my stomach. Then, he spread my legs wider and ragely tore my clothes. Sinubukan kong manlaban pero hinawakan ang mga kamay ko ng dalawa niyang kasama. Ginamit ko naman sana ang mga paa ko para masipa ko siya pero binigyan niya ulit ako ng suntok sa tiyan at pinatong niya ang dalawa niyang tuhod sa mga binti ko.

"Ahhhh!" I shouted in agony with the tears in my eyes. "Please, Lyndon, stop," I begged but he just ignored it. Napapikit ako at napasigaw ulit nang tuluyan niya nang natanggal ang saplot sa pagkababae ko.

Oh, my God! Please, no. Please...

Nagawa ko pa ring manlaban pero tuluyan na akong nawalan ng lakas nang sampalin na naman ako sa mukha ni Lyndon at suntukin ng ilang beses sa tiyan. Pahigpit nang pahigpit din ang mga hawak nila sa kamay ko. Lyndon's hands are starting to explore my upper body. Panibagong luha ang kumawala sa akin nang mariin niyang pinisil ang hinaharap ko. He attempted to kiss me on my lips but I spit on his face only to felt another slap from him. I closed my eyes and silently cry.

I heard him unzipping his zippers that made my heart terrified. I can't escape now. My last hope is Icarius. Liro saw me running away so I really hope that he told him that and decided to follow me. Please. Icarius come to me. You're my only hope. I don't want to die like this.

Napaigtad ako nang maramdaman ko ang lamig ng pagkalalaki niya sa balat ko. Lalo lang akong napaiyak. Dahan-dahan niya pang pinapadaan ito sa mga binti ko samantalang ang dalawa niyang kasama ay nasisiyahan sa nasasaksihan. Muntik na akong atakehin nang maramdaman ko na mismo sa pagkababae ko ang pagkalalaki niya. Nanlumo ako at tuluyang nawalan ng pag-asa.

Mga walang puso! How could they do this to a woman?

Wala na akong nagawa kundi ang umiyak nang umiyak. Napapailing ako kapag pinapatahimik ako ng dalawang may hawak sa akin sa pamamagitan ng pagtakip sa bibig ko. Oh, my God! I feel like garbage now. Unti-unti nang nawawala sa akin ang bagay na ilang beses kong iningatan. I'm slowly accepting the situation not until I heard his angry voice.

"Lyndon!"