Chapter 29: Meet my Ex

Chapter 29:Meet My Ex

I was still blindfolded when a man carried me. Hindi ko na alam kung paano kami nakaalis ro'n. Ang alam ko lang ay kinalampag ang pinto at ibinagsak ako ng lalaki sa sasakyan. Pinaandar niya kaagad ito at narinig kong pinaharurot niya.

"Levina, c-can you hear me? Hey! Wake up!" A man shouted but I just kept my eyes shut and bare the pain I felt inside. "Levina! I'm so sorry...I didn't mean to belittle you, darling! Please I'm  by nakapikit ang aking mga mata. Kahit na batid kong wala na kami sa madilim na lugar na 'yon, hindi ko pa rin maiwasang matakot. I was afraid to be hurt again! I know and I believe now that I can escape in every pain.

"Hey, it's Evo! Don't be afraid, okay? I'll stay by your side now. I'm so sorry..."

Pagkarinig ko pa lang sa pangalan niya, gusto ok I'll na agad tumalon sa bangin. Gusto ko nang lumabasa sa sasakyan niya perong hinang- 10 na ako dahil sa bugbog na natamo ko kanina.

"E-Evo! Can you please stop right there?" I asked him, hoping that he will listen to me. "I know that...that we've broke up already. You know how I love Prince, right? Alam mo 'yon at hindi na 'yon mababago pa. Can you please let me die here? Ayaw kong mag-aalala ka sa 'kin, ayaw ko ring mamatay sa bahay ni Prince. Kaya kung balak mo akong tulungan, ibaba mo na ako. I am tired of everything." I sobbed. Ayaw ko nang manatiling nakahinga habang ang pamilya ko ay nagtatangis. Ayaw kong dagdagan pa ang iniisip ni Daddy dahil alam ko na nasa peligro pa ang buhay niya. Paano na lang kung malaman niya 'to?

Ang tanga ko, 'no? Inamin kong mahal ko si Prince at hindi na mababago 'yon. Paano naman siya? He was with another girl earlier while I was framed up by the sister of the girl he was with his posts. Did he really love me? Or just playing me?

"Gaga! Hindi ko naman gagawin sa 'yo ang iniisip mo. If you think I'll gonna hurt you again, no. Not again! Ang dami kaya ng pagkukulang ko no'n kaya deserve mong sumaya, Levina. Even you're happy with the man you love right now, I'll be the one who will smile," he said and carefully removed the handkerchief that is covered from my eyes. "All I want this night is to bring you to—"

"May hininga pa ako, Evo. Whatever you will going to do with me tonight, kaya pa kitang tumbahin." I lift my head to him, eyes were weak but I manage to speak.

He laughed and ruffled my head. "You still the girl I've known before. Bukod sa maganda na, ang taray pa. Kaya proud ako sa 'yo, eh."

Hinampas ko siya sa braso at napatili naman ito. "Natamaan pa 'yan ng sipa ni Archer kanina, hinampas mo pa!"

I just smirked at nag-ambang suntukin siya pero agad niya namang napigilan ang kamay ko. "Kalmahan mo lang, may nasayang na dugo sa 'yo. Anyways, nagugutom ka na ba?"

Napahinto kami kanina no'ng sinabihan ko siyang ihinto. I was going insane! Sobrang sakit ng ulo ko tapos ginugutom pa ako. Akala ko mag-grocery lang, ayon tuloy, nabugbog ng mga hayop. Mabuti na lang at wala akong pasa sa mukha. Pero sa likod at sa bente, meron.

Ibinaling ko ang tingin kay Evo at dahan-dahang tumango. Tumutunog na nga ang tiyan ko dahil sa gutom. Limang oras akong nakulong sa building na 'yon tapos ang dilim pa. I love darks, but...in that house, I feel that I am going to sunk.

"Aalis na tayo rito, ha? Baka masundan pa tayo. We need to find some restaurant. But before that, I'll send you to the hospital first para magamot agad 'yang mga sugat mo," aniya at humawak sa manibela. Bago pa man kami umalis, tiningnan niya muna ako. "Are you cold?"

Because I was just wearing t-shirt, hindi ko talaga maiwasang maramdaman ang lamig lalo na't malalim na ang gabi.

"Ang lamig pero...ayos lang," sagot ko sa tanong niya at umiwas ng tingin. I was about to sit and look outside when the side of my eyes caught him taking off his coat and gave  it to me. Nangunot ang noo ko sa ginawa niya.

"Wear it or you will be frozen..."He rolled his eyes. "Oh, wear it!" Dahil hindi ko dinampot 'yon, ibinato niya na lang sa mukha ko.

"Bastos 'to, ah!" I pouted. "Paano ka?" His hands was now exposed. Maputi rin naman si Evo dahil may lahing Americano siya. His hair was fixed properly.

"'Wag mo akong alalahanin, ang init nga, eh." He sounds complaining but I know that he was also feeling cold.

Matapos kaming magsagutan ni Evo, bumalik ang isipan ko kay Prince. Bakit hindi niya ako nagawang tawagan? O, kumustahin man lang? Gano'n na ba ka-attention grabber si Athalia? Ilang beses kong in-airplaine mode ang cellphone ko dahil baka peke ang signal at hindi makapasok ang tawag o text niya, pero wala talaga, eh!

I was about to call him but I noticed that he was offline five hours ago na.

Ang hirap mong mahalin, Prince!

Gusto kong umiyak dahil hindi man lang ako nagawang maalala ni Prince kahit sandali lang. Ang sama nang loob ko. Mas mainda ko pa ang sakit ng katawan kaysa sa puso.

Busy siguro siya, kaya hindi niya ako nagawang kumustahin. Okay lang, dahil naniniwala naman ako sa...the table is now turning.

Napahawak na lamang ako sa aking ulo nang biglang huminto ang sasakyan.

"Shit!" Evo curses and tightens his grip in the handlebar. His jaw clenched as well as his fists. "God! Bakit ngayon pa?!"

Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Tiningnan ko ang mukha niyang halos hindi na maipenta. He looked at me and when he caught me looking at him, his expression changed.

"A-Anong nangyari? MAy problema ba?" I asked him. Nag-aalala na rin ako dahil baka hindi kami makaabot sa hospital. The blood still shedding from my head and my creamy color becomes pale.

"Flat...at wala nang gasolina. How can I send you to the hospital? Damn it!" He brushed his hair using his fingers and peep outside the car. "Can you walk? Sa apartment na lang kita dadalhin. Malapit lang dito sa amin. I'll gonna inform your boyfriend and your family about you, okay?"

Sa sinabi niya, parang gusto ko na lang manatili sa loob ng kotse. Ngunit naisip ko ang sitwasyon ko, paano kung makita ako nina Amor ngayon? Ang dilim pa naman ng paligid.

"Don't worry Vina, I'm with my little sister," aniya at kinuha ang aking kamay. "Let's just say that we're friends. Don't be afraid."

"Wait...I can walk without your hand." Tinaggal ko ang kamay sa kaniya at dahan-dahang bumaba sa sasakyan. He supported me by holding the coat.

Nilakbay namin ang masikip na daan patungo sa sinasabi niyang apartment. Bago kami nakarating, natumba pa ako ng ilang beses dahil sa sobrang sakit ng binti ko. Mabuti na lang at nandiyan si Evo at tinulungan niya akong patayuin.

Sa dulo ng masukal at mapunong daan na nilakbay namin, doon ko na nakita ang main way. May mga sasakyan pa rin namang dumaan pero hindi na masyadong mahina ang usad ng sasakyan.

Evo and I paused for a while. He looked at me and said, "Can I carry you now? I know that it sounds odd but...if I will let you walk in this way, we might get bump lalo na't wala tayong malaking flashlight."

I nodded at him. "I'm heavy."

"You aren't. Binuhat kita kanina mula sa lumang building." Ngumisi siya sa akin. "At saka, kung natatakot ka sa 'kin—"

Peep!

Napalundag siya sa busina ng isang kotse.

"Tingnan mo, ikaw pala itong takot, eh!" Ako na ngayon ang humagalpak ng tawa dahil sa naging reaksyon niya kanina.

"It's not like that. I wasn't afraid of horn, but...I was afraid na baka kampon 'yon ni Amor," aniya at luningon sa akin. "Let's go—"

"Levina! Why are you here? Come'n, I've been looking for you for six hours from now. Where have you been?" A man running towards me, his eyes, nose and cheeks were red. Is he crying? Akala ko ba wala siyang paki sa akin? Oh, mali na naman ang iniisip ko! Ang galing ko kasing mag-overthink, eh!

"P-Prince..." I called his name and without seconds, I walked towards him, hugging him tight and buried my face on his chest. "Why did you trust Amor? Why did you entrust me to her?"

"W-What? What are you saying? I never entrusted you to anyone, Lev. Who says that I trusted her?" he said in a worried voice. His hands caressing my back, I arched when he hit the wound at my back. "What is that blood?" He pointed my head.

"Made by Amor. She framed Levina and has a plan to kill her." Evo interrupt to our conversation.

"Armor trying to kill her? Wait...come!" Tinawag niya si Evo at lumapit nga ang lalaki. "Can you go with us? I need explanation. Not yours nor Levina but about Amor. I need to figure out something."

"For Levina' sake, I will." Sumang-ayon siya sa sinabi ni Prince at narinig ko pang huminga ito ng malalim.

Prince pulled himself from me. "Can you walk?" He looked my feet.

Nang makita niyang wala akong suot na sapatos, hindi na siya nag-alinlangan pang buhatin ako. At this time, I thought Prince forgot about me because he was with Athalia.

"Always remember that I'll stay by your side. I love you, Sky." Binuhat niya ako na parang bata habang nilakbay namin ang direksyon patungo sa kotse niya.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top

Tags: #romance