Chapter 19: Carlo's Jokes

I left Prince and the girl. I should've learned that he deserves that girl. Mayaman 'yon, katulad niya. Thalia deserves him.

Hindi ko na napigilang maghintay pa. I took out my phone and texted Carlo. Hindi ko pa na-click ang send ay may Porsche nang huminto sa 'di kalayuan. The slide opened and I saw Carlo. He was waving at me with a wide smile.

I smiled back. "Hi, Mr. Carlo!"

"Mr. Carlo ka diyan," aniya at lumabas sa kotse niya.

Without even looking back, I know that Prince will be okay. Kahit na gano'n ang mga galaw niya kanina, I know that he has reason.

I smiled forcefully when I remembered how we shared our understanding about love earlier. 

"Sky, tara na!" yaya ni Carlo sa 'kin.

I nodded my head. "Saan tayo? May ipapatulong ka, 'di ba?" I lifted my brows and stood beside him.

"Oo. Pero dadaan muna tayo kina Herold," aniya at pinagbuksan ako ng pinto.

Pumasok na rin ako at nilagay ang handbag sa tabi ko. I took a glimpse of the Golden Tower and traveled my eyes  around. Prince and the girl is nowhere to be found. Are they leaving before me? Aw, that's sad. Nagpaalam ako sa kaniya tapos hindi man lang niya nagawang habulin ako? Tsk.

The view of the mountains was very picturesque on where the sun will rise and set. Kaya pala ang daming dumayo sa lugar na 'yon. That place really helps people to reminisce their past, recalls their beautiful stories.

What's between me and Prince? Why am I feeling like this? I maybe jealous? Hindi man lang ako pinigilan ni Prince kanina na umalis dahil nando'n naman si Thalia.

I cleared the lump in my throat and turned my attention to Carlo. He was silent after he told me that we need to pass at Herold's restaurant for dinner.

"Do you want to visit the apartment I prepared for you?" he asked when he notice me that I am looking at him.

I smiled and my blinked multiple times. I mustn't be mistaken. I heard it right. "S-Sino nagsabi sa 'yo na kailangan ko ng apartment? Did Prince told you?"

He nodded and smiled. "Sinabi sa 'kin ng boyfriend mo na kailangan mo raw ng apartment. Ang gwapo no'n, bakit ayaw mong manirahan sa kaniya?" he said and drawn a smile on his face.

What the heck? Sinabi ni Prince 'yon? Hindi ko pa nga siya sinagot, eh! Why Prince doing it to me? Naguguluhan na ako! Kanina, tinalikuran niya ako at si Thalia naman ang kinausap niya. He even told Carlo that he is my boyfriend, my God!

Natahimik ako sa sinabi ni Carlo sa akin. How can I told him that he isn't finally my boyfriend? I know that Carlo would believe him because they friends. They are both helpful to others.

"Carlo...kailan lang sinabi ni Prince na girlfriend niya ako?" Mas lalo akong lumapit kay Carlo upang marinig ko nang maayos ang maging sagot niya.

He chuckled. "Kanina lang, kaya tumawag ako sa 'yo dahil aside from our dinner, ipapakita ko na rin 'yong apartment mo."

I flip my hair and clasped my hands after. "May tanong ako Carlo."

"Sige, ano 'yon?" aniya at halatang interesado.

I  bit the bottom of my lips before I spoke, "May naging girlfriend ba si Prince no'ng mga nagdaang taon? Honestly, we're not yet in a relationship."

His eyes widen, ngunit bumalik din sa dati niyang ekspresyon. "Ah, wala ata. Hindi ko alam. Basta ang alam ko, may hinihintay raw siyang tao na bumalik."

Natahimik ako saglit sa sinabi niya. Baka si Thalia ang hinihintay niya? Siguro...napilitan lang si Prince na sumama sa akin sa hospital dahil ginawa niya akong pampalipas-oras para makalimot ni Thalia? Baka no'ng nasa bahay ako ni Prince, iniisip niya na ako si Thalia?

"If you don't mind, kilala mo ba si Thalia? Kasama rin 'yon ni Prince no'ng pumunta sila sa Manila dahil may tinapos na project do'n. They are the funniest partner I've ever known before," he said and let bursts in laugh.

Sana sinabi niya na lang na si Thalia 'yong ibig niyang sabihin. Sana sinabi niya na lang diretso na si Thalia ang hinintay ni Prince.

"Kilala ko naman si Thalia," I said. "Puwedeng bilisan mo kaunti ang takbo? Para kasi tayong pagong, eh!" Tumawa ako para hindi niya mahalata na iba na 'yong naramdaman ko. I should laughed it all. Wala naman akong magagawa kung nagiging stop gap measure lang ako. But I'm not sure yet about Prince feelings towards Thalia.

Sinunod niya naman kaagad ang sinabi ko. He parked his car on his company and I wonder why we stopped right there. Bumaba na siya at sumenyas sa 'kin na sumunod lang sa kaniya. Naglakad lang kami at lumiko sa mga kalye until we saw the cozy place. It is not too big nor too small but a family will fit here. Marami ring bulaklak sa pot at naka-display lang sa labas. It was two-storey and has a terrace on the second layer.

I smiled at Carlo. "Kaninong bahay ba 'to? Ang ganda, ah?"

"Ito 'yong titirahan mo muna. Sa amin 'to. Joke lang 'yong kay Prince, ha? I just want to surprise you." He smiled and put his hand on my shoulder.

Say that he is just making a story. Hindi ako sanay sa jokes. 

I stare the the house. It is very beautiful. May sense of humor din pala 'tong si Carlo. Ang galing, eh! Muntik na akong maniwala. Ibig sabihin...hula-hula lang 'yong mga sinabi niya? Hindi pala sila nag-usap, eh.

"You are good at joke, Carlo. Muntik na akong maniwala." I laughed and tried to forget those thoughts inside my mind that Prince has a past relationship with Thalia.

I saw him moving forward and turned at me. "Talaga? Paano kung sasabihin kong hindi joke na nag-usap kami ni Prince? Maniwala ka pa rin?"

I moved towards him and tilted my head. My brows creased and may hands are on my waist. "Tell me the truth. I am not fond of jokes."

Unti-unting napawi ang ngisi niya nang makitang hindi talaga ako nagbibiro sa kaniya.

He pursed his lips and looked down. "Actually, kay Prince nga 'to. It is not joke anymore." He tapped my head. "Alam ko naman na ayaw mo sa mga biro. Sinubukan lang naman kita. The real surprise is..." Umikot siya at tumingin ro'n sa bahay na malapit lang sa 'min.

"Ano?" Umayos ako nang tayo at sinusundan kung saan dadako ang paningin niya. "Remember, I'm not joking."

He pointed the restaurant beside the house. Nakita ko naman 'yon, kanina pa. He don't need to point it because I've seen it already.

"Maari ka nang pumasok sa loob ng bahay o kaya'y kunin mo na 'yong mga gamit mo sa bahay ni Prince. Pero magbabayad ka pa rin," aniya at pinagsalikop ang kaniyang mga kamay sa ilalim ng dibdib. He bend his right leg slightly and his heads up. "Tatayo lang ba tayo rito magdamag? Kakain muna tayo tapos...sasamahan na kita sa bahay ni Prince."

I nodded as a respond and spoke, "Kaya ko namang umuwi mag-isa. Huwag mo na akong ihatid. Libre mo ako ngayon, ha? Nag-iipon pa kasi ako."

"Sige, pero ihahatid kita," he said and uncrossed his hands. "Tapos ihatid mo rin ako."

My brows creased to his words. "Ihahatid mo ako?" I asked, then he nodded. "Tapos ihahatid din kita? Hell no! Maglalakad na lang ako! Purwesyo ka lang, eh!"

Tumawa lang siya sa sinabi ko. "Tara na nga!"

Sabay naming tinungo ang restaurant ni Harold. Malaki rin 'yon at glass ang wall. Kaya kitang-kita ang mga taong kumakain sa loob. May VIP room din doon kung saan kami uupo ni Carlo. He's rich of course.

I looked around and I was shocked to what I see. Umusog ako kay Carlo upang makapagtago. Tatlong table lang ang mayroon sa VIP room na may tig-tatlong upuan din.

The table was positioned in triangle form. Prince occupied the seat on the last side while me and Carlo is on the door side. Kaya kung sakaling lalabas man si Prince, madadaanan niya kami.

"Maganda rito. Tahimik at malayo sa gulo," ani Carlo. "At malapit ka sa prinsipe mo," dagdag pa niya at sumulyap sa nakatagilid na Prince.

"Tahimik ka nga! Hindi ako sumama rito para mag-asaran tayo ha? Nandito ako dahil sabi mo...kakain lang." Siniko ko siya dahil panay ang turo niya kay Prince gamit ang nguso niya.

"Ayaw mo no'n? I'll show you something later," he said and winked at me.

Kung hindi niya aayusin ang buhay niya ngayon dito, aalis talaga ako!

I just scoffed after hearing his words. Kairita! Bakit kasi si Carlo pa 'yong nagiging amo ko? Marami sanang tao sa mundo pero bakit siya pa 'tong nakilala ko? Bukod sa mapang-asar na, nilalagay niya pa sa pilagro ang buhay ko. Hayst!

"Sir, here's your food. Enjoy!" Nilapag na ng waitress ang dala niyang pagkain namin saka ngumiti. Tatlo lang kami sa loob ng VIP maliban sa waitress kaya posible na makita kami ni Prince.

"Thank you!" aniya at ngumisi rin.

"Ang ganda! Boto ako ro'n, Carl."

He suddenly turned his eyes to me. "S-Sino?"

"Wew, may pa utal-utal moments ka pa, ha?"

He took the spoon and taste the soup made of chicken. Tiningnan ko lang siya sa kaniyang ginagawa habang hinihintay ang kaniyang susunod na sasabihin.

"Normal lang 'yan. Kapag nasa tabi mo lang 'yong prinsipe mo," he said and cast a glimpse of Prince. "'Di ba? Prince?" Nilakasan niya ang boses niya kaya napalingon si Prince sa amin.

Akmang tatayo na ako nang muli akong hilain niya sa upuan. "Dito ka lang."

Ngumuso ako at umiwas ng tingin sa kanila. I am thinking Merlina so that I can avert my eyes from Prince. He was there? Why? Bakit siya nandito? Kasama niya pa si Thalia kanina, ah?