Iris

"Mam, ik wil...." "Shht meis, we weten dat je Marie wil, wij ook" Met mijn zwakke krachten ging ik op mijn ellebogen leunen. "Hopelijk word ik beter, ik wil Marie nog zien" Ik begon te huilen als een speenvarken. Mijn ouders begonnen ook te huilen. Zou Marie nog wel leven eigenlijk? Kan ze eerder dood zijn dan ik? Ik ga het zowiezo niet halen denk ik. Volgens Veerle ga ik het zeker halen. Of is dat valse moed van haar? Misschien wil ze het zelf niet geloven. "Mam, waar is Veerle?" Mijn vader stond al op om Veerle te halen. Ze is als een zus voor me. Een zus, die ik nu mis.

Marie

Ik werd wakker en liep naar de training. Daarna ging ik samen met de dieren bedenken hoe we aan mijn bloed komen. "Zal ik mezelf gewoon snijden?" vroeg ik voorzichtig. "Dat lijkt me de enige manier" Waarom moet mij dit altijd overkomen? Ik liep boos mijn kamer weer in." Ik verveel me dood hier!" riep ik door de kamer. Ik keek nog eens de kamer rond. Ik trok mijn ketting van mijn hals af en keek er naar. Er viel een traan op mijn ketting; afkomstig van mij.

De ketting begon te gloeien. "Bewaar hem..bewaar hem...bewaar hem.." klonk een stem. Ik keek verschrikt om me heen. Ik herkende deze stem. Het kwam van boven. Ik dacht na, dacht na, dacht na en dacht na. Iets begon in mijn hoofd weer te werken. Het was de stem. De stem van mijn opa....

Sorry dat ik lang niet meer heb geupdate. Was mijn boeken even vergeten door het boek dat ik aan het lezen ben: Lionheart. Ook nog sorry dat dit zo een kort hoofdstukje is ...

Ik zal snel meer updaten, vandaag gaat het niet meer. Dit hoofdstukje moest ik al in de haast schrijven

-Vote, Comment & Follow

~Liza