Pierwszy raz zobaczyła ją, kiedy sennie kołysała biodrami do Zeppelinów, których zeszpeconą wersję męczyła stara szafa grająca w kącie baru. To było "You Shook Me" o trzeciej nad ranem i wydawała się wtedy boginią.

Drugi raz zobaczyła ją, kiedy z jakimś kolesiem przekrzykiwała Hetfielda w zdezelowanym samochodzie. To było "Master of Puppets" o ósmej wieczorem i wydawała się wtedy prawdziwą wojowniczką.

A potem spotkały się za dnia. To było "À Tout Le Monde" w samo południe. Po tylu latach nie była już tą samą osobą. Wszystko się zmieniło. Odtrąciła wtedy jej rękę i nie usłyszała jej cichych słów:

— Muszę odejść...

❌znów lesbijsko, znów tragicznie. Jestem złym dzieckiem❌