CHAPTER 27
Surrender

Bumaba ako sa kusina para magtimpla ng gatas nang may mapansin akong bulto ng ng tao roon. Napahinto pa ako saglit para aninagin kung sino 'yon at nakahinga ako nang maluwag nang makitang si Matteo pala 'yon.

The lights were dim that was why I could hardly see him in the dark. Kinapa ko ang switch para lumiwanag ang paligid.

"Gising ka pa pala. Hindi ka rin makatulog?" tanong ko habang kumukuha ng baso para magtimpla.

Napansin kong umiinom pala siya ng alak habang may binabasa sa phone niya. Hindi siya kumibo pero nag-angat siya ng tingin sa akin.

"I'll go to sleep now," sabi niya bago tumango at inisang lagok ang laman ng baso.

Nataranta ako nang umakyat na siya papunta sa kuwarto niya kaya agad akong sumunod.

Bumalik na naman siya sa pagiging masungit niya. Babalik na naman ba kami sa dati? Iyong mag-asawang hindi naman close? Ayaw kong mangyari 'yun kaya mabuti pang lunukin ko muna ang pride ko at mag-sorry hanggang sa hindi na siya magalit sa akin.

Pumasok ako sa kuwarto niya at nandoon na siya ngayon sa banyo. Mukhang mag-sho-shower pa siya kaya naghintay na lang ako sa gilid ng kama niya.

Iinom dapat ako ng gatas, eh! Mamaya na nga lang pagkatapos ko siyang kausapin.

Habang naghihintay ay nilibot ko muna ang kuwarto niya. May nakita akong picture frames na nakapatong sa bedside table niya kanina pero hindi ko iyon masiyadong natitigan. Kaya ngayon nilapitan ko 'yun para makita.

Napangiti ako nang makitang family picture nila 'yon. Silang dalawa ni Pierce ang nasa gitna habang nasa magkabilang gilid naman ang mga magulang nila. Hindi ko pa nakikita sa personal ang mommy ni Matteo. Ang alam ko ay nasa States siya matagal na.

"Why are you here?"

Napalingon ako nang magsalita si Matteo pero agad ding natigilan nang makita ang itsura niya.

"B-Bakit nakatuwalya ka lang?" nauutal kong tanong habang nag-iiwas ng tingin.

Paano ba naman kasi, wala siyang suot pang-itaas at tanging tuwalya lang ang nakapulupot sa beywang niya.

"It's my room so I can wear whatever I want."

Lumunok ako bago tumango. "Oo nga, tama ka. Ahm, pumunta lang naman ako rito para mag-sorry ulit sa ginawa ko. Huwag ka ng magalit."

Humakbang siya papalapit kaya napaatras ako. Sobrang seryoso ng mukha niya kaya mas lalo akong kinakabahan.

Napasandal ako sa pader at na-corner niya na ako. Sa sobrang lapit niya ay naaamoy ko ang ginamit niyang shower gel.

"I'm not mad. Hindi ko naman kayang magalit sa 'yo," sabi niya habang diretsong nakatitig sa mga mata ko.

Kahit pa sinabi niyang hindi siya galit, hindi pa rin ako mapanatag dahil halos isang pulgada lang ang layo niya sa akin. Hindi ako makahinga nang maayos. Pabilis nang pabilis pa ang tibok ng puso ko.

"Masiyado kang mabait sa akin pero palagi kong pinasasama ang loob mo. Kahit na gano'n, ayaw kong magsawa ka sa 'kin. Ayaw kong isipin mo na hindi kita naa-appreciate. Kaya sana... huwag mo na akong sungitan," saad ko.

Yumuko ako dahil bigla akong nahiya sa mga sinabi ko. Hindi ko rin alam kung bakit ko sinabi ang mga 'yon. Parang kusa lang lumabas sa bibig ko ang mga salita at hindi ko makontrol.

Mas lalo pang lumapit sa akin si Matteo kaya bahagya akong napahawak sa dibdib niya para pigilan siya. Gamit ang hintuturo ay inangat niya ang baba ko para magkatinginan kami.

"You're cute," he whispered.

Napasimangot ako sa sinabi niya. Sa haba ng sinabi ko, iyon lang ang isasagot niya. Mas lalo tuloy akong nahiya.

"Kapag sinabi kong hindi ako galit, hindi talaga ako galit. I was just busy working. And don't worry, I won't get tired on you."

Mataman ko siyang tinitigan. Napakarami na niyang nagawa para sa akin at hindi ko alam kung paano tutumbasan iyon. Isa lang ang naiisip kong paraan. Gusto kong... ibigay sa kaniya ang lahat.

"Why are you looking at me like that?"

"I want..." Halos hindi ko mabigkas ang sasabihin ko. "Nevermind."

Aalis na sana ako sa harapan niya pero mabilis niyang hinigit ang braso ko at muli akong isinandal sa pader.

"You want what?" he teasingly asked.

Bumaba ang tingin ko sa labi niyang sobrang lapit na sa akin at halos nararamdaman ko na ang mainit niyang hininga. I'm pretty sure he knows what I am talking about. He just want me to say it!

Pumikit ako nang mariin at pagdilat ko ay agad ko siyang hinalikan. Mabilis na halik lang iyon. Aalis na rin sana ako agad pero muli niya akong pinigilan.

"Ang tipid mo namang humalik. Can I ask for more?"

Nanlaki ang mga mata ko at magsasalita pa lang sana ako pero agad niya akong hinalikan.

His right hand made its way to my cheek while his other hand snaked around my waist to pull me closer. His lips moved slowly and I tried to copy his movement.

Nakakapanghina siya humalik. Parang bibigay na ang tuhod ko anumang sandali. Buti na lang talaga at hawak niya ako kundi baka kanina pa ako natumba.

Tumigil siya sa paghalik pero nanatiling magkadikit ang noo namin habang habol ang hininga. Dumilat ako at nakita ko siyang nakapikit. Kusang umangat ang kamay ko bago ko pa ito mapigilan.

I traced his face using my index finger. From his eyebrows, to his nose, down to his lips. Hinaplos ko rin ang panga niya hanggang sa kaniyang Adam's apple at bigla siyang suminghap.

"Stop what you're doing, Marilee. I'm trying to control myself," he said huskily.

I gulped. "Then... don't stop yourself."

He suddenly opened his eyes and stared at me. Para bang hindi siya makapaniwala na ako ang nagsabi no'n.

"Marilee, if you're just teasing me—

"I don't. I want to... do it with you," I said with a small voice.

I gasped when he carried me and put me on the bed before attacking my lips again. His tongue asked for entrance and I gladly accept it.

My heart is beating faster as time goes by. I could also feel the heat spreading throughout my body. Para akong nawawala sa sarili samantalang hinahalikan niya pa lang ako.

His kisses went down to my neck and I moaned when he bit my sensitive spot there. His hand on my waist started to make its way upwards underneath my shirt.

Seconds later, I just found myself half naked beneath him. I didn't know if he was that fast or I was just blinded with pleasure?

He stared to my eyes for a while before staring down to my body. I couldn't help but be ashamed.

"Beautiful," he whispered before kissing me again.

I closed my eyes when his kisses went down to my twin peaks and started to give them attention.

"M-Matteo..." I moaned.

His hand moved downward even more. He successfully removed my shorts together with my undies. And when he touched my folds, I almost lost it. His lips sucked my left peak as his finger penetrate my entrance.

I didn't know where to focus my attention. He was like an expert when it comes to this.

"Open your eyes, Marilee," he said and I obeyed him.

Tumitig ako sa asul niyang mga mata habang nararamdaman siya sa pagitan ko.

I'm nervous. So damn nervous! This is my first and I know that it'll hurt!

"I love you," he said and I gasped.

Parang huminto sa pagtibok ang puso ko habang pinoproseso ang sinabi niya. Punong-puno ng sinseridad ang mga mata niya kaya alam kong seryoso talaga siya.

"Do you still want to continue?" he asked.

I closed my eyes before nodding my head. "Go on. I can take it for sure."

Without further saying anything, he penetrated me. I bit my lips to stop myself from sobbing because of the pain. It felt like he was tearing me apart.

"Sshhh. I'll let you get use to it before I'll move," he whispered.

I nodded again. I trust him. I trust him when it comes to my body. Damn, I also trust him when it comes to my life.

As soon as the pain was gone, he started to move on his own rythym. As I surrender my body to him, I also want to surrender my heart and soul. I'm willing to give everything because he deserves it.

I woke up and I felt a pair of strong arms hugging me. Muntik pa akong mag-panic pero nang makita ko ang mukha ni Matteo ay agad akong kumalma.

Agad na bumalik sa isip ko ang nangyari kagabi. Parang panaginip. At kung hindi lang sumasakit ang mga hita at katawan ko ay parang hindi ako maniniwala na nangyari talaga.

"Good morning," he greeted the moment he opened his eyes.

He suddenly gave me a quick kiss and I gasped.

"G-Good morning. Papasok ka ba sa trabaho?" tanong ko.

Muli siyang pumikit at mas sumiksik pa sa akin. Nakikiliti ako sa ilong niya na nakadikit sa leeg ko pero hindi ko naman siya maitulak.

"Do you want me to stay?" he asked.

Napasip ako. "Kung may trabaho ka, sa tingin ko kailangan mong pumasok. Ayos lang naman sa akin," sagot ko.

"Okay. I'll stay," he said that made me confuse.

"Ang sabi ko, ayos lang kung pumasok ka sa trabaho. Mali yata ang narinig mo."

"I heard what you said. But I know that you also want me to stay. Nahihiya ka lang magsabi."

Napasimangot ako sa kaniya. Totoo naman na gusto ko siyang mag-stay muna pero ayaw kong sabihin dahil baka maapektuhan ang trabaho niya. Hindi naman ako gano'n ka-selfish para pigilan siya.

Magsasalita pa sana ako pero tumunog ang phone niya na nasa bedside table.

"Can you answer the call for me?" he asked while still hugging me.

Inabot ko ang phone niya at sinagot iyon nang makitang daddy niya ang tumatawag.

"Hello po," bati ko sa kaniya.

"Marilee? Nandiyan ba sa tabi mo si Matteo? I need to talk to him."

Sumulyap ako kay Matteo na nakapikit pa rin. Mukhang wala siyang balak kausapin ang daddy niya kaya bumuntonghininga ako.

"He's still sleeping po. May ipapasabi po ba kayo?" tanong ko.

Tumawa ito sa kabilang linya kaya kumunot ang noo ko.

"Put it on a loud speaker, Iha," utos niya kaya agad kong sinunod. "Matteo, you need to report here in the headquarters. May importante tayong pag-uusapan kasama ang officials."

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay pinatay niya rin ang tawag.

Kung gano'n, mukhang may pinagkakaabalahan ang mga tao sa headquarters ngayon. May malaking misyon na naman ba silang isasagawa? Ilang linggo na rin mula nang huli kong punta ro'n. Nami-miss ko na nga rin si daddy. Kahit naman madalas niya akong tawagan, mas gusto ko pa rin iyong nakikita ko siya.

"What are you thinking?" Matteo suddenly asked.

Huminga ako nang malalim bago umiling.

"Wala naman. Na-mi-miss ko lang si daddy. Narinig mo naman siguro ang daddy mo, 'di ba? Kailangan mo raw magpunta sa headquarters," sagot ko.

This time, kumalas na siya sa pagkakayakap sa akin at naupo na sa kama. Bumangon na rin ako at doon ko napansin na may suot pala akong T-shirt. Mukhang kay Matteo ito dahil wala naman akong ganitong damit.

"I don't want to leave you here but I can't take you with me," he told me.

"Bakit? May malaking problema ba sa headquarters?" nag-aalalang tanong ko.

Mataman niya akong tinitigan bago tipid na ngumiti at umiling.

"Nothing to worry about. Just promise that you will wait until I come back. Mabilis lang ako doon," sabi niya.

Tumango ako. "I'll wait for you. Pakisabi na rin kay daddy na na-mi-miss ko na siya."

"I will."

Sa totoo lang, kinakabahan ako sa mga mangyayari. Para bang may hindi na naman ako nalalaman. Pakiramdam ko may hindi na naman magandang mangyayari.

Sabay kaming nag-almusal ni Matteo at bago magtanghali ay saka siya umalis papuntang headquarters. Kahit pa gusto kong sumama ay hindi na ako nagpumilit. May tiwala naman ako na babalik siya agad nang ligtas.

"Take care, okay? Don't skip your meals," he said.

I nodded. "Ikaw dapat ang sabihan ko niyan. Huwag ka masiyadong magpapa-stress sa trabaho."

He kissed my forehead before exiting the house. Napabuga na lang ako nang malalim habang pinagmamasdan siya papalayo.