Ik zat op mijn bank, nog geen flauw idee dat mijn leven voorgoed zou veranderen. De fluitketel gilde, het onderdrukte het betoverende geluid van feeënstemmen. De rook van de schoorsteen verstopte het hulpeloze, neerstortende elfje. Maar ik zag het wel. Voorzichtig sloop ik mijn tuin in. Ik zag nog niks. Aarzelend schoof ik een blad aan de kant. En daar lag ze. Een elfje. Dichtgeknepen ogen, warrig bruin haar, en een tenger lichaam. Ik pakte haar zachtjes op, en liep langzaam mijn huis weer binnen. Ik legde haar neer op mijn vensterbank, en liep mijn tuin weer in. Ik pakte wat blaadjes, en plukte wat gras. Ik liep weer naar binnen en legde alles in een theedoosje, als bedje. Voorzichtig schoof ik haar in het bedje. Ze viel zachtjes op haar buik neer. Na een half uur wachten deed het elfje haar ogen open. Ze waren felblauw. Ze greep de leuning vast, en trok haarzelf omhoog. 'Waar ben ik?' vroeg ze. Haar stem was zacht en hoog, als een sprankeltje magie uit een toverstaf. Ik vertelde haar wat er was gebeurd. 'Oh, dank u wel!' 'Zeg maar jij,' zei ik met een glimlach. 'Oké,' zei ze. 'Ik ben Alyshia. Ik heb misschien wel een idee hoe ik je kan bedanken, maar dat moet ik wel overleggen.' Ze vloog (letterlijk) naar buiten en verdween. Ik schrok me rot. Hallucineerde ik? Wat is er mis met mij? Na 5 minuten verscheen ze weer. Niet erg duidelijk natuurlijk, maar als een stipje op een groot vel papier. Ze daalde zachtjes neer op mijn tafel. Ze zag er veel mooier uit, met een chique jurk aan en haar haar in een sierlijke vlecht. 'Oh wow!' riep ik uit. Ze zwiepte haar haar naar achteren en bedankte me. Ik was erg nieuwsgierig, ik stond te trappelen van opwinding. 'En, en, en?' vroeg ik, springend. 'Rustig!' zei ze geschrokken en gelijk geamuseerd. 'Heb jij misschien kaneel, suiker, en hoestdrank?' Ik knikte en liep mijn keuken in. Ik pakte de dingen uit mijn kastjes en was helemaal in de wolken. Maar ik voelde me raar. Ik wist nog steeds niet wat er zou gebeuren. Daar werd ik boos en verdrietig om. Achter dingen komen is mijn specialiteit! Altijd kwam ik erachter wat ik kreeg voor mijn verjaardag. Ik moet nog lachen bij de herinnering. Ik kon het altijd wel goed geheim houden. Maar nu wist ik het niet! Snel griste ik een glas van mijn aanrecht en rende ik weer aan. 'Goed,' zei Alyshia. 'Maar eerst(ik kreunde), wil ik wel weten hoe je heet.' 'Oh ja!' zei ik verschrikt. 'Ik ben Nathalie.' Alyshia probeerde het flesje hoestdrank op te pakken. Ik pakte hem voor haar. 'Goed, nu wil ik dat je een snufje kaneel, een theelepel suiker, en een dopje hoestdrank in het glas doet.' Ik gooide alle ingrediënten erin. 'Voorzichtig!' riep ze. 'Drink het nu op.' Ik keek haar raar aan, maar ik deed het wel. Ik voelde een vreemde tinteling. Alles om me heen werd groter. En voor ik het wist stond ik naast Alyshia. En ik was even groot als haar. Ik keek met grote ogen naar haar. 'Krimpdrankje,' zei ze. Ze trok me mee en tilde me in de tuin. We klommen op de grootste zonnebloem en toen pas zag ik het. Er was een fantasiewereld in mijn tuin!