4. Bohemian Rhapsody

«Mama,just killed a man.
Put a gun against his head
Pulled my trigger,now he's dead.
Mama,life had just begun
But now I've gone and thrown it all away»

Δύο μέρες μετά,το μυαλό του γυρίζει γύρω από εκείνη τη νύχτα.

Και τα ελάχιστα λεπτά που είχε μαζί της.

Στο διαμέρισμα,είναι καθισμένος στον καναπέ,μες στο σκοτάδι.

Σκοτάδι,αλλά όχι τόσο όσο το σκοτάδι στην ψυχή του.

Rain Anderson.

Είχε εμμονή μαζί της;

Πάντως,δεν ήταν έρωτας.

Γιατί,έρωτας είναι εκείνο το δυνατό συναίσθημα,αυτό που σε ενώνει με τον άλλο,που κάνει το κάθε δευτερόλεπτο μαζί του ξεχωριστό,που κάθε φορά...

Αλλά,τι ήξερε αυτός από καρδιές και συναισθήματα;

Τίποτα.

Λένε ότι αν έχεις βιώσει τον πόνο,καταλαβαίνεις και νιώθεις τον άλλο,και πως δεν μπορείς να κάνεις κακό σε κανέναν.

Βλακειες...

Ο ίδιος,είχε πονέσει τόσο,αλλά προκαλούσε τόσο εύκολα πόνο στους άλλους.

Ένα ρίγος,απλωνόταν κάθε φορά που έβαζε το μαχαίρι στο σώμα των θυμάτων του,που έσχιζε με μίσος τη σάρκα τους και άφηνε το αίμα να τρέχει και να λερώνει τα ρούχα του.

Θυμόταν όλους τους φόνους που είχε διαπράξει.

Έναν-έναν,με όλες τις λεπτομέρειες.

Ο χειρότερος,ίσως,ήταν αυτός του Simon Laker,έναν χρόνο πριν.

Τόσο μισούσε αυτόν τον άνδρα,που αυτά που του είχε κάνει αηδίαζαν και τον ίδιο!

Είχε πάει σπίτι του,αργά το βράδυ. Θα ήταν τρεις,ξημερώματα.Κατάφερε να μπει με δυσκολία. Πλησίασε αργά το δωμάτιο όπου πίστευε πως κοιμάται ο Laker. Και είχε δίκιο.

Αρχικά,τον πυροβόλησε τρεις φορές στην καρδιά.

Οι σφαίρες τρύπησαν το σώμα του σα να 'ταν χαρτί,και μπήκαν μέσα του,δημιουργώντας πληγές και οδηγώντας τον σε άμεσο αλλά επίπονο θάνατο.

Βέβαια,η δράση του Dave,δεν τελείωσε.

Έσειρε το αιμόφυρτο πτώμα του ως το αυτοκίνητο, και το έβαλε στο πίσω κάθισμα. Ακόμα υπάρχουν οι λεκέδες από το αίμα του.

Σταμάτησε το αυτοκίνητο σε ένα απομακρυσμένο μέρος,σαν εκείνα που πήγαιναν τα ζευγαράκια.

Τον άφησε στο χώμα,και πήρε ένα μαχαίρι.

Εκεί που είχε ρίξει τις σφαίρες,έβαλε τώρα το μαχαίρι,δημιουργώντας μια τεράστια πληγή,από την οποία έτρεχε ασταμάτητα το αίμα.

Μπορούσες να διακρίνεις το εσωτερικό του σώματός του.

Έπειτα,χάραξε το λαιμό του,και δημιούργησε άλλη μια τεράστια πληγή.

Το αίμα έβγαινε ζεστό από το σώμα του,ο Laker είχε χλωμιάσει.

"Θα ήταν καλύτερα να ήταν ζωντανός όσο τον βασανίζω"σκέφτηκε ο Dave.

Τον κλώτσησε,και ο νεκρός έπεσε σε ένα χαντάκι.

Ο χαρακτηριστικός ήχος,τον έκανε να καταλάβει πως τα κόκκαλα του είχαν σπάσει.

Μπήκε γρήγορα στο αυτοκίνητο, και άρχισε να ψάχνει το πετρέλαιο.

Άναψε φωτιά στο άψυχο σώμα,και το άφησε να καεί.

Κάποια στιγμή,το μετάνιωσε.

Όχι,δε μετάνιωσε για το φόνο.

Μετάνιωσε που τον έκαψε.

Έτσι,γύρισε και όσο ακόμα καταγόταν,κατάφερε να σβήσει σιγά τη φωτιά.

Το πρόσωπο του Simon Laker,δεν ήταν ίδιο. Τα χαρακτηριστικά του είχαν αλλοιωθεί,μόλις τον αναγνώριζες. Είχε υποστεί εγκαύματα,τα οποία σε συνδυασμό με τις βαθιές πληγές του,πρόσφεραν στον Dave ένα φρικιαστικό,αλλά ταυτόχρονα τόσο απολαυστικό θέαμα.

Χαμογέλασε πάλι ασυναίσθητα.

"Σου άξιζε,κάθαρμα!" φώναξε χτυπώντας το πόδι του πάνω στο αυτοκίνητο.

Τις επόμενες μέρες,είχαν μιλήσει για το έγκλημα στην τηλεόραση.

Τώρα, προσπάθησε να συγκεντρώσει ξανά τη σκέψη του στην Rain.

Υπήρχε τρόπος να τραβήξει την προσοχή της,από μακριά;

Μα όχι,τι ήταν αυτό που είπε;

Δεν γίνεται να ερωτευτεί,πόσο μάλλον μέσα σε μερικές μέρες.

Το κινητό του χτύπησε.

"Παρακαλώ;" είπε με έναν αυστηρό τόνο.

"Παρακαλείς;"είπε ειρωνικά κάποιος από την άλλη γραμμή"Franco,άσε τα παρακάλια και εξαφανίσου,σε ψάχνει η αστυνομία!"

"Τώρα το θυμήθηκαν;" αναστέναξε αγχωμένος"Τι εναλλακτικές έχω;"

"Ή παραδίδεσαι και μπαίνεις ισόβια"έκανε μια παύση"Ή εξαφανίζεσαι από την πόλη και επιστρέφεις όταν ξεχαστεί το θέμα"

Ζύγισε τις επιλογές του. Ή φυλακή,ή ζωή στο δρόμο. Ή απόλυτη αθλιότητα,ή έστω και λίγη αξιοπρέπεια.

"Θα φύγω" αποφάσισε τελικά"Απόψε κιόλας"

"Θες να στείλω τίποτα;" ρώτησε

"Όχι. Θα σε ενημερώσω από εκεί που θα πάω."

"Βλάκα,πρέπει να πετάξεις το κινητό!Θα σε εντοπίσουν!"

"Αα ναι" συμφώνησε."Εντάξει,θα σε πάρω από...κάπου αλλού,τότε"

"Καλά"

Έκλεισε το κινητό του,και άνοιξε μια μαύρη βαλίτσα,που βρισκόταν κάτω από το στρώμα του.

Προσπαθώντας να μη χάσει καθόλου χρόνο,άνοιξε το συρτάρι και πήρε τα τρία  μαύρα όπλα του και το μεγάλο μαχαίρι,που είχε μερικές κηλίδες αίματος.

Τα έβαλε στον πάτο της βαλίτσας,και τα σκέπασε με τα ρούχα και μερικές πετσέτες,που τοποθέτησε από πάνω.Η ντουλάπα του,αποτελούνταν κυρίως από μαύρα t-shirts και τζιν παντελόνια.

Πάνω-πάνω,έβαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του,και έναν αναπτήρα,ενώ στο πλάι χώρεσε ένα μικρό μπουκάλι με αλκοόλ,δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτά τα δύο πράγματα.

Πήρε τη βαλίτσα στο χέρι του και βγήκε έξω.

"Μόνος σου είσαι;" η φωνή τον έκανε να γυρίσει απότομα πίσω.

"Τη γάμησα"ψυθίρισε,χωρίς να δει την πηγή της φωνής,και έβαλε τα δυνατά του να σκεφτεί.