27. Suicide Blonde

«Don't you know what you're doing You've got a death wish Suicide blonde Suicide blonde Suicide blonde Suicide blonde Suicide blonde was the color»

"Μαμά!"είπα παίρνοντας τα κλειδιά από το κομοδίνο.

"Ναι αγάπη μου"φώναξε από την κουζίνα.

"Πάω μια βόλτα...Τα τελευταία μου ήρθαν λίγο ξαφνικά και..."

"Φυσικά,πρέπει να χαλαρώσεις,Rain,έχεις και τις εξετάσεις φέτος..."

Βγήκα και περπάτησα μέχρι το πάρκο,αρκετά μακριά από το σπίτι μου.

Η παιδική χαρά ήταν έρημη,ήταν δέκα το βράδυ.

"Σε πειράζει να καθίσω;"ρώτησα την κοπέλα που καθόταν στο παγκάκι,κοιτώντας το κενό.

Εκείνη απλά ανασήκωσε τους ώμους της,και ύστερα έσφιξε πάνω της τη μαύρη ζακέτα της.

"Ο κόσμος είναι τόσο άδικος..."ψυθίρισε.

Ωω Θεέ μου,έμπλεξα με γκοθού. Ναι,από αυτές του τύπου 'δε σε σώζει ο Θεός,ο διάβολος θα είναι δίπλα σου' ή 'Δεν αξίζει να ζεις'...

"Τι έπαθες;" ρώτησα.

"Ο μπαμπάς μου...χτυπάει τη μητέρα μου...θα χωρίσουν...o Nick με άφησε για την Lily,όλα πάνε σκατά..."

"Αυτά δεν είναι τίποτα σε σχέση με το τι θα πρέπει να αντιμετωπίσεις στο μέλλον"της είπα.

"Ίσως να μην υπάρξει μέλλον"

"Θα μου πεις το όνομα σου;"γύρισα να την κοιτάξω.

"Όχι " απάντησε χωρίς να σηκώσει καθόλου το κεφάλι της.

"Γιατί;"

"Επειδή θα το πεις στην αστυνομία..."

"Δεν καταλαβαίνω"

"Φύγε"

Το έκανα.

Και δεν θα το είχα μετανιώσει αν δεν είχα ακούσει κάτι την επόμενη μέρα...

[...]

"Τι εννοείς αυτοκτόνησε στην παιδική χαρά;"η μαμά μου ακουγόταν αγχωμένη,μιλώντας με τον κύριο Lancey στο τηλέφωνο.

"Αυτό που άκουσες. Κρεμάστηκε στις κούνιες.Μαλλον τα ξημερώματα. Έλα στο τμήμα όσο πιο γρήγορα μπορείς,νομίζω πως ο Wilson θα σε βάλει στην ομάδα του  James "τον  άκουσα να της λέει. 

"Τι;!στην ομάδα του James;Δουλεύω στο τμήμα εδώ και 14 χρόνια και θα με βάλει στην ομάδα ενός δεκαοχτάχρονου που ήρθε μόνο για εκπαίδευση;Μπορούσε να είναι γιος μου!"είπε θυμωμένη"Έρχομαι"

Έκλεισε την πόρτα πίσω της και με άφησε μόνη,αλλά γρήγορα χτύπησε το κουδούνι.

"Ποιος είναι;"ρώτησα.

Αφού δεν απάντησε κανείς,άνοιξα την πόρτα,μόνο για να δω έναν φάκελο μπροστά στα πόδια μου.

'Rain Anderson'

Τον έπιασα στα χέρια μου,αλλά η φωνή του Luke με τρόμαξε.

"Rain!"

"Μπορείς να έρθεις εδώ,Luke;"

"Φυσικά " σε δευτερόλεπτα βρισκόταν  μπροστά μου.

Στιγμιαία,οι σκέψη μου πήγε στο αγόρι που είχα γνωρίσει πριν ένα μήνα σχεδόν,στο λεωφορείο,τον Carter. Τι να κάνει όλον αυτόν τον καιρό;

Ήθελα να τον γνωρίσω καλύτερα,ακόμη θέλω. Ίσως κάτι να μας ξαναφέρει κοντά. 

"Θα μπούμε ή θα την βγάλουμε εδω;"ο Luke,για ακόμη μια φορά,με έβγαλε από τις σκέψεις.

"Φυσικά,μπες μέσα " κάθισα και εκείνος έκανε το ίδιο.

"Άκουσες για την αυτοκτονία στο πάρκο;"με ρώτησε.

"Για αυτό θα σου μιλούσα..."ξεκίνησα " χθες το βράδυ,πήγα μια βόλτα από κει. Και μίλησα με αυτό το κορίτσι...Οι γονείς της θα χώριζαν και το αγόρι της την είχε παρατήσει.Μπορουσα να τη βοηθήσω,Luke,αλλά εγώ έφυγα..."

"Γίνεσαι δραματική..."είπε,δείχνοντας πως δεν έδωσε σημασία στα λόγια μου " Πρέπει να φύγω Rain,με περιμένει η  Aur"

"Τι; Βγήκε από το νοσοκομείο;"ξαφνιάστηκα.

"Ναι,χθες το βράδυ. Έχει μα νοσοκόμα στο σπίτι,για τον επόμενο μήνα τουλάχιστον"

"Καλά " τον άφησα να φύγει.

Δεν έκανα κάτι, γιατί ήταν τόσο απόμακρος;

Έπιασα ξανά το φάκελο και έσκισα το πάνω μέρος.

Μια διεύθυνση και μια συγκεκριμένη ώρα,ήταν τα μόνα που έγραφε.

Ωραία λοιπόν.

Προφανώς αυτός που το άφησε εδώ,με ήθελε εκεί.

Και είχα σκοπό να πάω.

*Kendall(η μαμά της Rain)*

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω εκείνο το γράμμα για την Rain.

Τα μάτια σου,παράδεισος.

Το χαμόγελο σου,το φάρμακο μου.

Είσαι θησαυρός,Rain Anderson.

Όχι απλά θησαυρός.

Ο θησαυρός μου.

Ποιος μπορεί να τα έγραψε αυτά για την κόρη μου;

Νευριάζω και μόνο στη σκέψη.

"Kendall,ο Wilson σε ζήτησε στο γραφείο του"ο νεαρός με φώναξε.

Περπάτησα βιαστικά και άνοιξα την πόρτα χωρίς να χτυπήσω.

"Ναι,ναι θα σας τηλεφωνήσω αργότερα " Έκλεισε το τηλέφωνο.

"Kendall"

"Gray"

"Για πόσο καιρό θα το κρατάς μυστικό από την κόρη μου;"

"Για όσο είμαι ζωντανή!"

Το ήξερε πως η άποψη μου σε αυτό δεν άλλαζε με τίποτα.

Τι νόμιζε δηλαδη; Ότι αν γυρίσει μετανιωμένος, παριστάνωντας τον καλό πατέρα,θα έλεγα την αλήθεια στη Rain;

"Λοιπόν; Θα μου πεις το λόγο που με ζήτησες,Gray;"

"Η υπόθεση με το δολοφόνο " αποκρίθηκε.

"Πάει πολύ καλά " του είπα " Έχω καταλήξει σε τέσσερις υπόπτους"