21. Roses in the hospital

«Roses in the hospital, Try to pull my fingernails out, Roses in the hospital, I want to cling to something soft, Roses in the hospital»

[ATTENTION:ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ]

"Είσαι εντάξει;"το ευγενικό χαμόγελο της νοσοκόμας προσπάθησε να με καθησυχάσει.

"Ναι,ναι"απάντησα.

"Ωραία,γιατί έχουν έρθει κάποιοι να σε δουν"

"Δεν θέλω να δω κανέναν τώρα"γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη.

Οι πληγές στο δέρμα μου έτσουζαν, το ίδιο και εκείνη στην κοιλιά μου.

Εκείνη δεν την είχα κάνει εγώ,αλλά μέσα στο σκοτάδι,δεν μπόρεσα να δω το πρόσωπο εκείνου που το έκανε.

"Εγώ θα τους πω να περάσουν"απομακρύνθηκε από το κρεβάτι.

Μετά από λίγο,ο Kevin Heart και η Christina McArthur μπήκαν στο δωμάτιο.

Αν δεν ήξερες καλά την Christina,θα θεωρούσες πως τα έχει μαζί του. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια.

Η Christina,είχε κατάθλιψη όπως η αδερφή του Luke,για τέσσερα χρόνια.Πριν δύο χρόνια, άρχισε να κάνει παρέα με τον Alan,τον κολλητό του Ivan Drews.

Και όλοι ήξεραν πως Ivan Drews ίσον ναρκωτικά,ληστείες,επιθέσεις,βανδαλισμοί,απαγωγές,φόνοι.

Ο Alan φυσικά,δεν πήγαινε πίσω...Ο Ivan,αφού και οι δύο είχαν παρατήσει το σχολείο,τον έστειλε στο Greenville,για να φροντίσει να αγοράζει φθηνότερα τα ναρκωτικά,και για να κάνει τις δουλειές του.

Στην αρχή, ο Alan έδωσε στην Christina αυτήν την δόση περιπέτειας που έλειπε από τη ζωή της.

Σιγά σιγά όμως,άρχισε να γίνεται διαφορετικός.

Τα συναισθήματα του για εκείνη δεν άλλαξαν. Πότε.

Ίσως ακόμη να νιώθει κάτι.

Αλλά η Christina απομακρύνθηκε από εκείνον αμέσως μόλις έμαθε.
Και ο Kevin Heart,φαινόταν η εύκολη λύση για να ξεχάσει τον Alan.

Όμως,συνειδητοποίησε πως και η δική της συμπεριφορά είχε αλλάξει,και για αυτό έφταιγε ο Alan.

Εκείνη δεν ήταν πια το ήρεμη,ντροπαλή, καταθλιπτική Christina,αλλά η δυναμική,κοινωνική,και ζωή-του-παρτι Chris L. McArthur. 

Με τον Kevin άρχισαν να βγαίνουν αμέσως μόλις ξεμπέρδεψε με τον Alan.Του ξεκαθάρισε όμως από την αρχή,ότι η σχέση τους θα είναι απλά φιλική.

Ο Kevin Heart ήταν αυτό,το αγόρι του σχολείου που συνεχώς ξεχνάς ότι βρίσκεται μέσα στην τάξη,που όταν το συναντάς στο διάδρομο σκέφτεσαι:"Αυτός πάει στο σχολείο μου;"... Ήταν το ακριβώς αντίθετο από αυτήν.

Το σχολείο γέμισε φήμες:

' O Kevin Heart, τα έχει με την Chris'

'Πότε τα έφτιαξαν;'

'Δεν νομίζω να είναι μόνο φίλοι,πως μπορεί κάποιος να είναι μόνο φίλος με κάποια σαν την Chris L. McArthur; Εγώ αν την είχα...'

"Πως πάει,Aurora;"

O Kevin πάντα προτιμούσε το όνομα ολόκληρο.

"Κοίτα,εκτός από το ότι έχω μια τεράστια πληγή στην κοιλιά μου από κάποιον που δεν πρόλαβα να δω το πρόσωπο του,το ότι βρίσκομαι σε ένα νοσοκομείο με απαίσιο φαγητό και μια ηλίθια νοσοκόμα να με ρωτάει ανά ένα δευτερόλεπτο αν είμαι καλά....Όλα είναι μια χαρά!"

Η Chris γέλασε.

"Ο Luke;"πήρε εκείνη το λόγο.

"Σπίτι του,φαντάζομαι. Ήρθε χθες,δεν θέλω να τον ταλαιπωρώ"απάντησα.

"Ουαου,οι πληγές στα χέρια σου είναι πιο βαθιές από όσο νόμιζα. Θα πάρει καιρό για το δέρμα να αναπλαστεί σε εκείνη την περιοχή!"διαπίστωσε ο Kevin.

"Εξακολουθείς να θέλεις να γίνεις γιατρός;" ρώτησα.

"Φυσικά"

"Αυτά είναι για σένα"η Chris έφερε μπροστά μου ένα μπουκέτο λουλούδια"Δεν ήταν δική μου ιδέα,o Kevin επέμενε να τα πάρουμε"

"Θα..εμ...άστα εκεί,θα τα βάλει η νοσοκόμα αργότερα"είπα.

Ο Kevin έβαλε το χέρι του στους ώμους της και την κοίταξε.

"Ο Kevin από 'δω,θέλει να σου πει κάτι"η Chris δεν ενοχλήθηκε από αυτή του την κίνηση.

"Ναι...με λίγο κήρυγμα από την Chris,αποφάσισα να κάνω ένα πάρτι για τα γενέθλιά μου το άλλο Σάββατο,θα ήταν καλά να έρθετε με τον Luke, αν είσαι καλά και...ξέρεις,έχεις βγει από 'δω μέσα"είπε εκείνος,σχεδόν χωρίς ανάσα.

"Φυσικά,αν έχω βγει,θα έρθουμε"απάντησα"Αλλά,η Rain;"

"Αυτή δεν είναι καλεσμένη"απάντησε η Chris.

Ήξερα ότι δεν την συμπαθούσε.Η  Rain ήταν από αυτούς  που κορόιδευαν την Chris για τα γυαλιά,τα σγουρά μαλλιά και τα παραπανίσια κιλά της,από το δημοτικό ακόμα.

Αλλά, έλα τώρα,να μην αφήσει ούτε τον Kevin να την καλέσει;

Είχαν μαζί δύο τάξεις,ιστορία και χημεία,σίγουρα θα μάθαινε από κάποιον για το πάρτι.

"Μα,Christina..."έκανε να διαφωνήσει.

"Όχι,το πάρτι το διοργανώνω εγώ και η Rain Anderson ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΗ!"φώναξε.

Η γυναίκα από το απέναντι κρεβάτι ανασηκώθηκε απότομα.

"Εντάξει Chris,ξέρουμε πως δεν συμπαθείς την Rain"ο Kevin την αγκάλιασε.

Τέλικα όντως ταιριάζουν...

"Όχι μόνο δεν την συμπαθώ,Kevin"είπε κάπως θυμωμένη"Η Rain Anderson ευθύνεται για όλα!"

"Και...Τι σκέφτεστε να κάνουμε στο πάρτι;"άλλαξα θέμα.

Η Chris φημιζόταν για τα πάρτι που έκανε,τουλάχιστον δύο φορές το μήνα στο εξοχικό του μπαμπά της στο Βόρειο Τσάρλεστον,δύο ώρες μακριά από εδώ.

Σε κάθε πάρτι,οι καλεσμένοι έπαιζαν παιχνίδια που η ίδια είχε σκεφτεί.

Ήσουν πολύ τυχερός αν η Chris σε καλούσε στα πάρτι της. Μπορούσες να υπερηφανεύεσαι για αιώνες,ήταν κάτι σαν επιτυχία.

"Έχω βρει ένα καινούριο παιχνίδι,ανυπομονώ για να το δείτε όλοι!"

"Δεν θα πεις ούτε σε εμένα;" παραπονέθηκε ο Kevin"Αυτό δεν γίνεται,το πάρτι είναι για τα δικά μου γενέθλια!"

"Όχι, αν σου πω για το συγκεκριμένο παιχνίδι...θα χαλάσει τελείως η πλάκα!"απάντησε γρήγορα εκείνη.
"Μπορώ να μείνω μόνη,παρακαλώ;"τους διέκοψα.

"Ναι ναι,φυσικά"σηκώθηκα και οι δύο"Ελπίζω να τα πούμε στο πάρτι"

"Και εγώ το ελπίζω"είπα αλλά ξ πόρτα είχε ήδη κλείσει.

Η νοσοκόμα μπήκε μέσα.

"Εντάξει;"ρώτησε.

Άντε πάλι...

"ΝΑΙ!"είπα δυνατά.

"Οι γονείς σου μου είπαν να σου δώσω αυτό"

Άνοιξε την παλάμη της και το είδα.

Το βραχιόλι,αυτό που ο Brian μου αγόρασε πριν από το...δεν θέλω να το σκέφτομαι...

Αυτό το βραχιόλι,κατά κάποιον περίεργο τρόπο,με ηρεμούσε,ότι και να γινόταν στη ζωή μου.

'μην το αφήσεις ποτέ από κοντά σου,Rose'μου είχε πει ο Brian'Έτσι θα έχεις πάντα μαζί σου και εμενα'

Rose. Έτσι με φώναζε. Δεν είχα ιδέα γιατί,ούτε τον ρώτησα ποτέ.

Τότε δεν κατάλαβα γιατί μου είπε πως θα τον έχω πάντα μαζί μου.

Μου έκρυβε τρεις μήνες τον καρκίνο.

Καρκίνος του πνεύμονα σε τελικό στάδιο,είχαν πει οι γιατροί.

Είχε σταματήσει τη θεραπεία.

Μετρούσε αντίστροφα τις μέρες της ζωής του.

Ο Brian.Ο δικός μου Brian. 

Και εκείνο το βράδυ,την νύχτα πριν τα γενέθλια του,ήθελε να την περάσει μαζί μου.

Τον θεώρησα τρελό,του φώναζα που με ξύπνησε τα ξημερώματα...

"Έι,με ακούς;"είπε η νοσοκόμα"Κλαις;"

"Όχι...όχι"

"Κάποιος άφησε  κάτι για σένα"

"Ποιος;"

"Δεν ξέρω. Το βρήκα έξω από την πόρτα,λίγο πριν φύγουν οι φίλοι σου"

Βγήκε και επέστρεψε με ακόμα μπουκέτο λουλούδια,τριαντάφυλλα.

"Έχει και κάρτα"γέλασε.

"Δωσ'τη μου!"έκανα το ίδιο.

Την πήρα στα χέρια μου και τη διάβασα:

'Θα μπορούσες να βάλεις φωτιά σε όλο τον κόσμο με αυτά τα μάτια,αλλά προτίμησες να με κάψεις...'

"Ο Luke"σκέφτηκα και χαμογέλασα.

Μέχρι που διάβασα πιο κάτω:

'περαστικά,Rose'

Πάγωσα.

Κανείς άλλος δεν ήξερε το παρατσούκλι,εκτός από εμένα και τον Brian.