19.Murder Love

« All I got is, Oh my God it's murder love. It's got to be Murder Love»

"Stew!"έτρεξα να τον αγκαλιάσω. 

"Πρέπει να μάθεις κάτι"είπε και απομακρύνθηκε λίγο.

"Δε με νοιάζει. Τίποτα"

"Σε νοιάζει. Και πολύ μάλιστα"

"Όχι,αρκετά για σήμερα!Ο άλλος με έχει πρήξει με την δικια του.Έφυγε ,και αυτός ζήλεψε"

"Την γουστάρει;" ρώτησε και γέλασε.

"Έτσι φαίνεται"απάντησα.

                      ____

"Είσαι πολύ καλή,Valerie"είπε μετά από μερικά λεπτά"Υπερβολικά καλή,θα έλεγα"

"Και πως θες να είμαι δηλαδή;"

"Η κοπέλα του Stew Adams δεν θα είναι το καλό κοριτσάκι της υπόθεσης"έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου."Η κοπέλα του Stew Adams θα είναι το ακριβώς  αντίθετο από αυτό!"

"Δεν μπορώ να κάνω κακό σε κανέναν,Stew"πήρα τα χέρια του από εκεί.

"Δεν σου ζήτησα να σκοτώσεις"είπε με ένα ύφος,σαν να δήλωνε κάτι αυτονόητο"Σου είπα απλά ότι δεν θέλω να είσαι το μαμόθρεφτο. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα να σκοτώσεις κάποιον"

"Τι σημαίνει;"

"Ξέρεις πως είναι αυτά. Έχω μια φήμη. Αν εσύ κυκλοφορείς με τα χαζοκοριτσίστικα φορέματα και τις βλακείες σου. Θα πάμε για ψώνια. Και μετά θα σου δώσω τσιγάρο. Και μια ελαφριά ένεση. Δεν θα είσαι και τόσο αθώα τότε"

"Μα..."έκανα να μιλήσω.

"Δεν έχει μα!"επέμεινε.

Οδήγησε μέχρι ένα μαγαζί,έξω από την πόλη.

"Εδώ είμαστε"αναφώνησε και άνοιξε την πόρτα.

Έκανα το ίδιο και άρχισα να περπατάω δίπλα του,τρίβωντας τα χέρια μου.

Μόλις είχε μπει ο Δεκέμβριος και το κρύο ήταν παραπάνω από απλά αισθητό.

"Damien, θέλω μια χάρη"είπε ο Stew μόλις μπήκαμε στο μαγαζί.

Όλα τα ρούχα ήταν μαύρα και γκρι,το ίδιο και τα παπούτσια.

"Θέλω να την κάνεις...σαν εμάς,ξέρεις εσύ"

"Ροκού και λοιπά;"ρώτησε αυτός ο Damien,και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω"Εύκολο. Αλλά θα σου κοστίσει λίγο παραπάνω..."
"Εντάξει,κανένα πρόβλημα"

Ο Damien μου έδωσε μερικές αμάνικες μπλούζες με χαμηλύτερη την τρύπα με το χέρι,άλλες κοντομάνικες,μερικές φούτερ και τρία μαύρα ξεθωριασμένα παντελόνια με σκίσιμο στο γόνατο.

Μπήκα στο μικρό δωμάτιο για να δοκιμάσω τα ρούχα.

"Αυτό σίγουρα!"ο Stew χαμογέλασε,ενώ έδειχνε τη μπλούζα με το λογότυπο των AC DC που μόλις είχα δοκιμάσει. 

Μπήκα και δοκίμασα το παντελόνι. Μου ήταν ακριβώς,αλλά αποφάσισα να πω πως δε μου κάνει. Ήταν χάλια έτσι και αλλιώς.

Δοκίμασα το επόμενο. Αυτό μου άρεσε περισσότερο. Είχε ένα σκίσιμο σε κάθε γόνατο,και ένα πιο πάνω.

Έβαλα μια άλλη μπλούζα,και αυτή με λογότυπο. Αυτή τη φορά των Radiohead.

"Damien,τις αρβύλες και την αλυσίδα"διέταξε ο Stew.

Αμέσως,ο Damien έφυγε και επέστρεψε με τα παπούτσια και την ασημί αλυσίδα.

Μου τα έδωσε και έβαλε την αλυσίδα στο πλάι του ξεθωριασμένου τζιν.

Οι αρβύλες μου ήταν λίγο μεγάλες,αλλά δεν μίλησα.

"Θα σε λέω Val. Όπως και οι υπόλοιποι"με αγκάλιασε.

Οι περίεργες αυτές εκδηλώσεις του,με ξαφνιάζουν πάντα.

"Μαζί με αυτά,θα πάρουμε και τη φούτερ με το λόγκο των GnR"αποφάσισε"Και για ότι άλλο χρειαστώ θα σε ειδοποιήσω"

Ο Damien έκανε το λογαριασμό και τα έβαλε σε μια μαύρη σακούλα,σαν αυτές των σκουπιδιών.

"Και αυτό δώρο στην κοπελιά,το δίνω σε κάθε κοπέλα που μπαίνει εδώ μέσα. Δεν μπαίνουν πολλές..."μου έδωσε κάτι"Το βάζεις στον καρπό σου"

Το κοίταξα. Ήταν ένα μαντήλι. Ένα κόκκινο μαντήλι,με μαύρα σχέδια και άλλα λογότυπα από μπάντες,άγνωστες σε εμένα.

"Ευχαριστώ"μουρμούρισα και βγήκαμε από το μαγαζί.

[...]

"Φόρεσε τα"είπε επιτακτικά.

Είχα συνηθίσει πια αυτήν την συμπεριφορά του,αλλά δεν ήταν πάντα έτσι.

"Εδώ;Είσαι και εσύ και..."δίστασα.

"Καλά!"είπε δυνατότερα από ότι έπρεπε"Καλά,βγαίνω"

Βγήκε,και παρέμεινε στον διάδρομο.

Ήξερα το σπίτι του,όσο καλά το ήξερε και αυτός.

Έβγαλα τα ρούχα και φόρεμα αυτά που μόλις είχαμε αγοράσει: το ξεθωριασμένο μαύρο τζιν με την ασημί αλυσίδα που ξεχώριζε,την κοντομάνικη μπλούζα των AC DC και τα μαύρα αρβυλάκια.

Τύλιξα σιγά σιγά το μαντήλι γύρω από τον καρπό του δεξιού χεριού μου.

Ο Damien φαινόταν νέος,αλλά είχε αφήσει γενιά. Κακή επιλογή,κατά τη γνώμη μου.

Αν κρίνω από το σώμα του και το πρόσωπο του,θα ήταν γύρω στα εικοσιπέντε με τριάντα.

"Εντάξει;"ρώτησε απότομα ο Stew.
"Ναι"απάντησα με σιγουριά.

Άνοιξε την πόρτα και στάθηκε να με κοιτάξει.

"Τι κοιτάς;"

Γέλασε.

"Ελα εδώ"μου είπε σιγά.

Είχε χαμηλό φως,αλλά μπορούσα να διακρίνω το χαμόγελο στο πρόσωπο του. 

Με αγκάλιασε,και με έσφιξε πάνω του.

"Σιγά!Θα με πνίξεις!"γέλασα.

"Τι θα έκανα χωρίς εσένα,Val;"σκύβοντας,ακούμπησε το μέτωπο του στο δικό μου.

"Stew,με τρομάζει με αυτές τις ξαφνικές αλλαγές σου...Ώρες ώρες νομίζω πως είσαι τελείως διπρόσωπος"ομολόγησα.

"Δεν θα το έλεγα. Απλά αυτή η πλευρά μου δεν βγαίνει τόσο συχνά. Δεν θέλω να βγαίνει"ήταν η σειρά του να πει την αλήθεια.

Ξαφνικά,με άφησε και πήγε εκεί όπου είχα αφήσει τα ρούχα μου.

"Αυτά δεν τα χρειαζόμαστε πια,εε Val;"τα σήκωσε.

"Υποθέτω πως...όχι;"

"Ωραία"

Πήρε τα ρούχα με το ένα χέρι και με το άλλο άνοιξε την πόρτα.

Τον ακολούθησα.

Βγήκε από το σπιτι,κατευθύνθηκε στο γκαράζ.

Επέστρεψε και έχυσε κάτι πάνω στα ρούχα που έβαλε στο γρασίδι.
"Έι,Stew!Μην τα κάψεις!" παραπονέθηκα"Σε παρακαλώ!"

"Τώρα είναι ήδη άχρηστα. Η μυρωδιά από το πετρέλαιο δεν πρόκειται να φύγει"

Άναψε τη φωτιά και τα άφησε εκεί.

Μερικά λεπτά αργότερα είχε σβήσει,και το αγαπημένο μου φόρεμα είχε γίνει στάχτη.

"Σου πάνε αυτά τα ρούχα. Σου πάει το ροκ"με τρόμαξε με την ξαφνική είσοδο στο δωμάτιο.

"Ευχαριστώ...μάλλον"

"Val,πες μου αλήθεια. Με φοβάσαι; Φοβάσαι ότι θα σου κάνω κακό;"ρώτησε με ένταση.

"Ηρέμησε"είπα.

"Σε ρώτησα κάτι"κρατήθηκε.

"Όχι,Stew,δεν σε φοβάμαι. Ξέρω ποιος είσαι πραγματικά,ξέρω εσένα,τον πραγματικό σου εαυτό. Δε σε φοβάμαι καθόλου"αποκάλυψα.

"Θα 'πρεπε"δήλωσε αινιγματικά.

Έπαιξα αμήχανα με την αλυσίδα στο παντελόνι.

"Γιατί;"

"Είμαι ένας απατεώνας,ένας ηλίθιος που το όπλο το έχει για παιχνίδι"είπε"Θα έπρεπε να με φοβάσαι"

"Ότι είσαι ηλίθιος,είσαι"παραδέχτηκα γελώντας"Τώρα για τα υπόλοιπα,δεν είμαι και σίγουρη"

Κάθισα στον καναπέ,και εκεινος κάθισε δίπλα.

"Τι θα κάνω με σένα;"είπε και έκλεισα τα μάτια.

Ειναι Τρίτη και έβαλα κεφάλαιο.

Γεεεει😄😄

Νομίζω πως θα το καθιερώσω,θα βάζω Τρίτη και Παρασκευή😞😂Οπότε περιμένετε ειδοποίηση την παρασκευηηη

Τώρα για το κεφάλαιο...
Ποια είναι;💩(ξεκάθαρο,ευκολακιιι😷) Κομμεντ ράιτ χίαρ

Καιιι επειδή είμαι καλός άνθρωπος,την Παρασκευή θα βάλω δύο κεφάλαια. #ohyeah😎