16.Road Trip

« We're on a road trip.The miles on the dash are doing back flips»

"Cole,μπορείς να μου δώσεις το αλάτι;"ρώτησε γλυκά η Jessica.

"Ναι μωρό μου"της έριξε ένα χαζοχαρούμενο βλέμμα καθώς της έδινε το αλάτι.

"Πως πάνε οι σπουδές,Cole;"ρώτησε ο μπαμπάς,που ποτέ δεν έδινε πολλή σημασία στον γιο του.

"Είναι εντάξει. Έχω μείνει σε ένα μάθημα,αλλά το δίνω την Δευτέρα μετά τις γιορτές"απάντησε άνετα εκείνος και χαμογέλασε στην Jess.

Ήταν Σάββατο,επιτέλους θα πηγαίναμε στη Νέα Υόρκη.

"Λοιπόν,εγώ φεύγω"ανακοίνωσα"Σας είχα μιλήσει"

"Ναι,Rain,πήγαινε"

Ετοιμάστηκα να χτυπήσω το κουδούνι,αλλά ο Luke άνοιξε την πόρτα και με τράβηξε μέσα,ρίχνοντας το μικρό σακίδιο με τα λίγα ρούχα από το χέρι μου.

"Σσσσς"έβαλε το χέρι και σούφρωσε τα χείλη"Οι γονείς μας...κοιμούνται"

"Τέτοια ώρα; Σοβαρά;"γέλασα χαμηλόφωνα.

"Η Daisy δεν ξέρει τίποτα,πάμε πάνω"

Ανεβήκαμε τις σκάλες,πήγα να σκοντάψω και ο Luke με κράτησε.
Το σπίτι τους ήταν πολύ ωραία διακοσμημένο,πάντα μου άρεζε.

Τους σκούρους τοίχους, σε όλο το μήκος του διαδρόμου,στόλιζαν πίνακες,αντίγραφα από πίνακες γνωστών ζωγράφων.

Τα έπιπλα,ήταν ανοιχτόχρωμα και έρχονταν σε αντίθεση με τους τοίχους.

Άνοιξε την πόρτα της Daisy,και εκείνη ανακάθισε απότομα στο κρεβάτι.

Πέταξε το κομμάτι γυαλί που κρατούσε κάτω,και χαμογέλασε ψεύτικα.

"Θα μιλήσουμε άλλη στιγμή για αυτό!"είπε νευριασμένος ο Luke"Αλλά τώρα έλα,πρέπει να φύγουμε"

Τον κοίταξε με ένα ερωτηματικό βλέμμα,και εκεινος της έδωσε βιαστικά ένα μπουφάν και την τράβηξε έξω από το δωμάτιο.

"Που πάμε;Και γιατί είναι και η Rain μαζί μας;" ρώτησε όταν είχαμε φτάσει στο αυτοκίνητο.

Άνοιξα την πόρτα και έκατσα μπροστά,δίπλα από τον Luke.

"Νόμιζα πως συμπαθείς την Rain"είπε αυτός,για να μην αποκαλύψει που πάμε.

Η διαδρομή ήταν δέκα ώρες,ως την οδό Ocean,στο Τζέρσεϊ.

[...]

Γύρω στις έξι το απόγευμα, έχοντας κάνει διαδρομή έξι ωρών,ο Luke φαινόταν κουρασμένος.

Τα καστανά μάτια του έκλειναν σχεδόν,και κατέβαλλε προσπάθειες για να τα κρατήσει ανοιχτά, κάτι που δήλωνε πως το χθεσινό βράδυ δεν το πέρασε σπίτι.

"Μήπως να κάνουμε μια στάση;" ρώτησα,στην αμήχανη ησυχία.

"Θα ήταν καλά"απάντησε ο Luke και χασμουρήθηκε ξανά.

Με την άκρη του ματιού μου παρατήρησα ένα μικρό φαστ φουντ στη γωνία.

"Μπορούμε να πάμε εκεί"έδειξα.

Η Daisy έβγαλε έναν ήχο αγανάκτησης.

"Έλα,για καλό ήρθαμε..."είπε ο νυσταγμένος Luke.

Την άφησε να προχωρήσει μπροστά και γύρισε σε εμένα.

"Απασχόλησε την λίγο,θέλω να πάρω τον Brad"

"Εντάξει,Luke"αποκρίθηκα και περπάτησα πιο γρήγορα.

Καθίσαμε στο γωνιακό τραπέζι και η κοπέλα ζήτησε την παραγγελία μας.

"Ένα τσιζμπεργκερ και ένα κουτάκι κόκα κόλα"είπα.

"Και εγώ το ίδιο"η Daisy συμφώνησε,χωρίς να σηκώσει το κεφάλι της από το κινητό.

Η κοπέλα έφυγε και μετέφερε την παραγγελία μας στο ταμείο.

"Είσαι...ερωτευμένη με τον αδερφό μου,έτσι Rain;"μια σπίθα χαράς εμφανίστηκε στο θλιμμένο της πρόσωπο.

"Οχι,όχι Dee"αρνήθηκα αμέσως"Πως σου πέρασε αυτό από το μυαλό;"

"Σε βλέπω πως τον κοιτάς"γέλασε"Έχετε πλάκα,και οι δύο κάνετε πως δεν σαν νοιάζει,πως είστε απλά φίλοι."

"Τι εννοείς;"ρώτησα αμέσως"Τι λέει δηλαδή;"

"Εε--"

Η σερβιτόρα άφησε τους δίσκους με τα μπέργκερ μας,διακόπτοντας την συζήτηση μας.

Κοίταξα έξω τον Luke,που μάλλον διαφωνούσε με τον Brad.

Το φως από την λάμπα του δρόμου έπεφτε πάνω του και κάθε χαρακτηριστικό του προσώπου του γινόταν πιο έντονο.

Είχα παρατηρήσει ότι κάθε φορά που ήταν θυμωμένος,δύο φλέβες στο μέτωπο του έκαναν την εμφάνιση τους,κάνοντας τον να φαίνεται...σκληρός.

Αναρωτήθηκα τι θα έκανε η Aur μέσα στο νοσοκομείο.

Μάλλον θα της είχε αρέσει κάποιος από τους γιατρούς και αυτή τη στιγμή θα έβλεπε σαπουνόπερες ασταμάτητα,με το απαίσιο φαγητό του νοσοκομείου στο τραπέζι δίπλα της.

Και στιγμιαία χάρηκα.

Που δεν ήταν μαζί μας,που ερχόμουν σιγά σιγά κοντά στον Luke,που τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μου είναι...τέλεια.

Αλλά,όπως έλεγε και η γιαγιά μου:

"Όταν η ζωή σου φαίνεται τέλεια,πρόσεχε. Κάτι θα σε στενοχωρήσει..."

#χαλιααιμσορρυ

Let's all go and kill my teachers😝
☺🔫

Τέλος πάντων😡

Αύριο το 17😊😊😊

Ναι με έπιασε κάτι σήμερα και έγραψα τα επόμενα 3 κεφάλαια.😏😈

Gn♡