(Thanks for reading. hope youʼd learn something from our dearest Gon and Alli story! And sana, napasaya ko kayo. Hihi. )

Ps: Please listen to I Knew I Loved You by Savage Garden.

-------

DAEGON TREVOR LA GALLIENE

"Letʼs all welcome the newest CIA Field Agent. Daegon Trevor La Galliene from Harvard University, colleagues." announced by the Deputy Director Guildford.

The rest field agents gave me a round of applause after Director Guildford announced them who I am.

I gave them a light but respectful nod as my response. Just then, Director Guildford continued his introduction to me and the CFA attentively listened. So am I.

"Daegon La Galliene has earned a bachelorʼs degree in Harvard University and already considered earning it. Moreover, proven that he is fluent in foreign languages. He also proved that he had gained relevant experience, and you all know that, right?" he asked.

"Yes, sir!"

He nodded lightly and looked at me with serious expression. "Aside from what I have stated to become part of the CIA, he needed to complete the required testing and medical examinations and he just passed. Other than that? Mostly important...he finished an internal training program...at the age of 18 years old, huh? Kinda amusing, Mr. La Galliene." he said with amusement in his intimidating voice.

"Thank you, Sir." I replied shortly, maintaining my professional stance in front of other CFA.

Lumakad-lakad ito sa harapan namin habang ang mga kamay ay nasa kaniyang likod. "Do you know what youʼve been intruded, Mr. La Galliene? Do you know...what kind of organization is this?" he seriously asked me then stop in front of me, wearing a cold yet intimidating expression.

I looked at him with equal intensity. "Yes, Sir. Central Intelligence Agency is a civilian foreign intelligence service, Sir. CIA were tasked with gathering, processing and analyzing national security information from around the world, primarily using...human intelligence." I answered coldly.

He smirked. "Other than that?" he asked again, as if testing my ability in terms of understanding.

I smirked." We, CIA, do not make policy. Why? Because we are an independent source of foreign intelligence information, Director." I answered. "Other than that, our primary mission is to collect, evaluate and disseminate foreign intelligence to the President and Senior US government policymakers in order to inform the National Security in terms of decisions, Director." pagpapatuloy ko pa.

Alam kong ginigisa niya ako sa mga katanungan ngayon para sa evaluation and testing upang mas mapatunayan at masubukan kung nararapat ba ako sa organisasyong ito.

Within 18 month of training in the Internal Program, Iʼve undergone combat and basic training. A damn rigorous training. And experiencing an airborne training was fuck. That was damn and fuck hard but I thank God, I got through that. Damn. Just damn.

He then smiled proudly. "Welcome to the team....Agent WX." he greeted.

"Thank you, Deputy Director William Guildford." tugon ko.

One reason why I wanted to be part of this Organization is that...

I want to find Alloira Euxine in my own ways. A damn and freaking grade five gorgeous and jolly student that I have met back then. Noong nasa high school pa lamang ako habang siya ay nasa ikalimang baitang mula sa Montessori malapit sa school ko noon. Malapit sa York University.

Hanggang sa sumapit ang kaniyang ika-14 birthday. Panahong nasa secondary level na ito at ako naman ay nag-aaral na noon sa Harvard University para sa natatanging hangarin.

Ngunit bago iyon, way back when I was 15 while she was 11 years old, I saw her with her yaya while walking down the icy street and talking to her yaya in the midst of winter. Nahulog ang bracelet nitong suot sa daan dahil ang likot-likot niya kahit naglalakad. Patalon-talon pa. Nagkataon naman na kakalabas ko lang sa YU at ako lamang ang nakapansin sa bagay naihulog niya noon.

Nang mga sandaling tumama ang mga mata ko sa kaniya, hindi na naalis. Ayoko nang alisin dahil para na akong nahipnotismo sa kaniyang angking ganda kahit bata pa. Kung kayaʼt nagpasiya akong lapitan ang bagay na nahulog niya at damputin.

Alloira

Thatʼs what written in her silver bracelet the moment it . I was about to run after her to give back her bracelet but the problem is...they were already fetched by their service Ferrari car. They drove off without realizing that she lost her bracelet. So, I decided to keep it.

Wala din naman na yata akong lakas ng loob upang ibalik sa kaniya iyon dahil pakiramdam ko ay isang magandang pagkakataon ang nangyari upang makita at makausap ko siya sa mga susunod na araw.

I smiled.

Gusto ko ang batang iyon. Iyan ang tumatak sa aking isipan, unang beses ko siyang nakita. So, I decided. I will find her not because I wanted to give back her bracelet but because I want to see her and to know where she lives and get closer to her.

One night, while sitting on a reclining chair and holding her bracelet...I have realized one thing. Dahil sa bracelet ng batang iyon at maging sa angkin nitong ganda na may nakatutunaw na ngiti, hindi ako mapakali. Gusto ko siyang makita at makilala. Damn.

I feel like I am missing here, fuck. Like seriously? First time seeing her---I was hooked?! By a goddamn grade school pupil?! Really? Fuck. This is insane.

...but what am smiling? Shit. This is the worst.

"Fuck, I want to see her." I mumbled under my breath. "Kinda, weird."

Gustong-gusto ko na siya. I donʼt know, but..thereʼs something in her that dragging my willingness to know everything about her. And itʼs getting fucking making me insane as time passes by upon remembering that I donʼt fucking know where on earth she lives!

I think...I really really like that grade five pupil, fuck again. Just fuck. Ngayon lang ako nagkagusto---sa bata pa. Tsk.

Napailing nang bahagya ang aking ulo dahil sa naisip. Itinago ko na muna ang bracelet nito sa aking pocket and just stared on the white ceiling of my room. Letting myself drowning while thinking and appreciating her damn beauty and amiably visual. Fuck. "Ang ganda-ganda niya, shit. Kaso ang bata pa, damn." I commented on my own thoughts.

Then a realization in my head suddenly pop up. I smirked. "Iʼll wait you full-grown, young lady." I remarked. "Bata ka ngayon. But I know...lalaki ka pa. Hihintayin kita hanggang sa pwede na."

Fuck. How could a man like me easily like someone like her, huh? Damn, sheʼs a fucking grade five student and I am high school! A damn junior high school student.

Fuck. Just fuck it. Am I abusing a child? Shit. Like seriously? Ang daming magagandang dalaga noon sa York University. Maging ang mga kaklase ko noon sa nasabing paaralan noʼng mga panahong nasa secondary pa lang ako. At halos lahat ng mga iyon, ako ang gusto. Na atensyon ko ang mga nais makuha but they failed.

Because that Alloira got me. My damn attention. My fucking heart belongs to her. Like what the fuck? Isang inosenteng bata lang pala ang makakakuha ng atensyon ko? Imagine the logic. Damn.

Hanggang sa tumuntong akong College at nagpasiyang sa Harvard University mag-aral sapagkat nais kong mapabilang sa mga nasa sa field ngayon ng CIA ng bansa dito rin sa US.

An agent. Mom and dad were member of it before. Ngunit hindi naman nila ako hinikayat na maging gaya nila. Ako mismo, gustong-gusto ko. Kung kaya naman pinagsumikapan kong mabuti na makapagtapos sa nasabing paaralan na may pinanghahawakang titulo. Bachelorʼs degree to be specific in order for me to be able to work with CIAʼs. To be part of that field.

Ngunit College na akoʼt lahat, hindi ko pa rin nagagawang ibalik sa batang iyon ang kaniyang bracelet. Fuck. If am to be asked, I just donʼt want to give her back this shit, I want to see her again and again and damn, I thought thatʼs the first and last time that I could see her.

But no. Hindi ako makatiis na hindi siya hanapin.

Because I did everything to find her. To see her. 'Cause I miss her....damn it. For the past three years that I am busy with the CIA stuffs, I decided to look for her. Sakto naman na nagdiriwang ito ng kaarawan at bagong taon nang muli kong makita sa isang bahay sa Churchill. Na ako mismo ang humanap ng permanent nilang address.

I smiled with astonishment. "My love is now...a lady..." I mumbled underneath. "Damn..."

Ion meddled with my thoughts. "Donʼt you want to greet her, Boss?" he asked, my former classmate in Harvard, causing me to glanced at him for the meantime. "Admiring her from a far, huh? Pft."

I puffed on my cigarette at sa kaniya ibinuga ang usok. "Not now," I coldly replied. "...I just canʼt."

He winced and shoved the smoke Iʼve surged in his face. "She wouldnʼt know her admirer if youʼre not got to make a move." he said then smirked. "Youʼre contented watching her from their backyard, boss? Haha,"

Pinatay ko muna ang sindi ng aking sigarilyo. Inangat ko sa harapan nito ang paperbag na may lamang mga binili kong libro kanina lamang. I smirked at him. "Give these to my love. Donʼt say anything nor show your face completely. Just give these, understand?" habilin ko bago iabot sa kaniya ang paperbag. "She loves reading, though." I added.

He looked at me with disbelief. "S-Seriously, boss?! The fuck? Haha! Child abuse, really?!" he mocked. "You freaking strengthen your admiration towards her, huh? Pft. Imagine, knowing everything about her? Whereabouts, what sheʼs doing, eating, her hobbies? The heck? Haha...so inlove, boss."

I glared at him. "Fuck off. Sheʼs 14 years old already and---"

He cut me off. "And youʼre 18 years old, boss. Pft. Kinda, stalker of the highschooler~."

"Mind your own business, Ion."

"But sheʼs...young." pagpapamukha pa nito.

With blandishment, "When love strike, neither age gap nor status in life matters." I remarked as I returned back my eyes to Alli, looking at her using their backyard window. "When you love, just love. Enjoy the feeling 'cause life without love is lifeless." I added as I smiled secretly.

He chuckled on my side. "Fuck, pft. Inlove indeed...to a teen-ager." he teased again.

Hindi ko na lamang siya pinansin pa. "Go now. Give these to her." utos kong muli. "Weʼll leave after. Kiel and you would do me a favor afterwards."

He saluted. "Sure, boss! Haha!" he laughed. "I thought CIA Agents bound to gather information all over the world... but it seems like, youʼre just busy gathering information with that kid, boss. Pft."

No hesitation, "Sheʼs my world. And I obliged to gather information...just within her bound." I remarked.

"Pft. Iʼll go now. Haha. Cheezy~."

Pinanood ko itong maglakad patungo sa kabilang daanan, kung nasa saan ang front door nila Alli. He rang the bell and from where I am standing, Alliʼs maid made her walk towards the front door.

Gaya nga nang sinabi ko kay Ion, ibibigay niya lamang ito nang madali. Sinisiguradong hindi malalaman ni mamumukhaan ninuman sa miyembro ng pamilya ni Alli. Matapos iabot sa yaya ng aking mahal, dali-daling naglakad palayo si Ion, hindi inintindi ang pagtawag ng katulong.

I smirked. "Happy birthday, my love." I mumbled before leaving their backyard and followed Ion on the street corner, walking like an idiot.

Weeks later. After her birthday and new year have been celebrated, napag-alaman kong pupunta sila sa Switzerland para magbakasyon. Nais kong sumunod sa kanila kaya lamang, ang araw ng pag-alis nila ay siyang araw na lilipad naman ako patungo sa UK para sa mahalagang trabaho. Kung kaya naman, tinawagan ko sina Kiel at Ion.

Imbes na ako ang susunod kay Alli patungong Switzerland, inutusan ko ang dalawa kong ugok na kaibigan na sila ang magbantay dito.

Ion prevented himself from laughing so damn hard the moment I told them whatʼs my plan. "Like seriously, boss? We will be your temporary eyes? Just for what? Haha! To assure her safety, boss---woah!"

I suddenly pointed him my. 45 ACP Kimber. "Shut your mouth or talk to my bullet? The option is yours. Choose wisely," I coldly asked him.

Kiel whistled momentarily. "Cool," he commented followed by soft chuckles. "Told you, Ion. Hahaha! Never messed up with the inlove agent! Ahahaha----ops."

I silently put out my 40 S&W Glock 22 and pointed it to Kiel causing his eyes to widen and his mouth to slightly opened. "Isa ka pa."

They both gulped. I smirked before putting down my two different guns and concealed it under my long black winter coat. "Take care of my girl. No scratches. No pains. None at all, understood?" habilin ko sa mga ito.

"O-Of course, boss, hehe. Take care." Ion answered.

"No prob, Agent WX." Kiel seconded with salutation to me.

I snarled. "Tss. One more thing..."

They attentively looked at me. Waiting for my appurtenances. "What is it, boss?" they asked in unison.

I looked at them seriously. "Donʼt call me with my code. No one should know who I am. I trusted you, two, reason why I told you my work. Itʼs damn private organization, okay?" I reminded them after clearing the objectives.

They nodded. "Sure, Gon." they answered in chorus.

Fuck these friends.

I heaved an exhausted sigh. "Alright. Iʼll go now. See you with a span of two months." I bid then tapped their shoulders before making my departure out of the restaurant that happened to be our meeting place in the middle of the night.

After two months of staying in the United Kingdom and completing the task that the Deputy Director ask me to do, I marked as mission accomplished at that part and can go back now to Canada. He even congratulated me for doing a great and fastest job.

Of course, Iʼll make that job as fast as I can. Itʼs been fucking two months without seeing my love. And I badly missed her so damn much.

Fuck. I am not contented with those photos of her that was sent to me by Kiel and Ion. I want to see her personally.

Pagkarating na pagkarating ko muli sa Churchill, nakatanggap ako ng tawag mula kay Ion. "Hello?" I answered via Bluetooth earpiece device, in the midst of driving.

[Gon, where are you?]

"Going back home. Why?"

[Alli is sick, boss. Want to see her? Sheʼs alone in their house right now. I did not bother to trespass, pft. Iʼll leave. Enjoy~haha!]

Alliʼs sick? Damn. My love is fucking sick.

Upon hearing that bad news, ipinaling ko agad pakanan ang manibela, imbes na sa kaliwa sapagkat ang kanan ang daan patungo sa tinitirhan nito samantala sa kaliwa naman ay ang daan patungo sa tinitirhan ko pansamatala dito sa Churchill. "Iʼll go there. Thank you." I said then hanged up the call and add speed on my drive.

I parked my Bugatti just approximately some meters away from Alliʼs house and walk towards their veranda. Doon ako dadaan para safe.

I donʼt care if someone got to see me sneaking anyway. Whatʼs my concern now is my sick love.

Maingat at siniguradong walang maililikhang ingay ang ginawa kong pagtalon mula sa veranda ng bahay nila. Maingat ko ding binuksan ang sliding door upang tuluyang makapasok.

Damn. Iʼve never wanted to be a burglar! Fuck this.

"This is loveʼs entirely fault." I said under my breath while making my way inside totally.

Nang sandaling ilibot ko ang aking mga mata sa kabuuan ng bahay, tanging magagandang pagkakadisenyo lamang ng pinagsamang puti at kremang paints ng wall ang nakita ko. Walang tao.Tahimik.

I huffed. "Ah, where could I found her room, then?" I asked myself. "And where the fuck is her parents? Her yaya? Damn. They left her here alone and...sick? Tsk." disdained, I added.

Akmang maglalakad ako sa hallway na nasa harapan ko upang sana isa-isahin ang mga kwarto dito sa ikalawang palapag. Iyon nga lamang ay isang tinig mula sa ng kwartong kinatatayuan ko ang nagpatigil sa akin ng ilang segundo.

"M-Mom...d-dad...yaya..."

It was Alliʼs hoarse voice. Doon pa lang, nababatid ko na ang paghihirap nito sa pagsasalita dulot ng iniindang sakit. Sa pagkakataong ito, gusto kong magalit sa mga kasama niya dito sa bahay dahil iniwan siyang mag-isa at may sakit pa!

"Badtrip," sambit ko bago harapin ang kwarto sa aking likod.

I gulped as I carefully and silently open the door upang hindi ko siya magising kung siya man ay natutulog. Nang sandaling makapasok ako sa kwarto nito, sandali kong inilibot ang aking mga mata sa kabuuan ng kaniyang kwarto.

Wala sa sariling napangiti ako nang mapagtanto kung anong laman ng kaniyang bedroom. "Got 7? Pft. My love is a k-pop lover, huh? Cute," I commented and smelled her room. "Sweet. I like you---I mean, your fragrance. Tsk." I added, full of joy.

Puno ang kaniyang wall ng mga Got7 members. And hell knows kung anong ngalan ng bawat miyembro nito. All I know is the groupʼs name.

Got7. Iyon ang nakalagay sa pinakagitna ng wall nito at sa palibot ay mga naglalakihang posters and stickers ng mga ito. Sa gilid ng kama nito, naroon ang hindi kalakihan niyang bookshelves. At mas lumawak ang aking ngiti nang makitang naka-display sa unahang bahagi ng shelf ang regalo ko ditong mga libro.

Damn. I am falling deeper, shit.

"M-Mom...I-Iʼm cold..." Alli suddenly spoke, causing my eyes to locked on hers. "...turn off the aircon, p-please...mom." nahihirapang sambit pa nito at ibinaluktot ang kaniyang katawan sa ilalim ng pink at makapal na kumot, indikasyon na sobra nga itong nilalamig.

Isinara ko muna ang pinto nito na walang ginagawang ingay bago lapitan ang kinapapatungan ng remote ng kaniyang aircon at patayin ito.

Ibinalik ko ang tingin ko sa babaeng balot na balot ng kumot. Baluktot na baluktot ang katawan sa ilalim ng kumot ngunit nakalabas naman ang kaniyang ulo. Sisinghot-singhot kung kayaʼt namumula ang matangos na ilong.

Ang ganda niya. Ang inosente. Paanong hindi ko siya magugustuhan, huh? Kindness was perfectly showing in her angelic face as well.

Damn.

Subconsciously, I ambled towards her bed. I carefully sat on the side. Followed after...my hand automatically...caressed her soft hair. "No one took care of now, young lady. Let me take care of for tonight, huh?" kausap ko dito sa mahinang tinig.

"I-Itʼs so cold..." she muttered with shivering lips.

I chuckled softly. "Should I cage you in my arms?" I asked, but only I can hear.

She did not answer. And I therefore concluded that...

"Your silence means consent." I denoted.

Without her knowing, marahan akong nahiga sa tabi nito. Pinagpantay ko ang lebel ng aming mga mukha kung kayaʼt malaya kong napagmamasdan ang kagandahan ng mukha niya. Malayang naaamoy ang kaniyang natural at mabango niyang amoy.

Ngayon ko lang napagmamasdan ang kaniyang mukha sa buong panahon na nahuhumaling ako dito nang ganito.

Mahaba, itim na itim at mapipilantik ang kaniyang mga pilik. Singkiting mga mata. At ang kilay nitong kakulay ng kaniyang itim na itim na buhok. Matangos at mamula-mulang ilong. Gaya ng kaniyang ilong, namumula din ang kaniyang parehong pisngi. Nang tumama naman ang aking mga mata sa kaniyang labi, natawa ako nang mahina sapagkat nakaawang ito nang bahagya at medyo nanginginig. Bagay mas lalong nagbigay tuwa sa aking puso.

"For the past three years of watching you from a far, at last, I have given the opportunity to witness your gorgeous face, young lady."

"M-Mom...I-Iʼm cold..."she moaned.

Without any hesitance, I planted a kiss on her warm forehead. "I missed you..." I said sincerely.

"M-Mm..."

Damn. I was a bit surprised by her sudden move! Iniyakap lang naman nito sa aking bewang ko ang kaniyang isang kamay at niyakap ako nang...mahigit. Fuck.

Feels good...

"M-Mom, Itʼs getting colder... h-hug me." she said and tighten her embrace around my waist.

Damn. She thought that I was her mother? Pft.

Without seconds thought, hinapit ko ito papapit sa aking katawan at ikinulong siya sa aking mga bisig kahit pa balot na balot ito sa kaniyang kumot. Series of cusses were created under my breath the moment she hugged me back, way tighter.

Ah, this feels good. Fuck.

Just then, I kissed again her forehead. May tagal. Dinadama kung gaʼno ko siya kasabik na makita. Makasama at makausap. Hindi nga lamang sa ganitong pagkakataon, tsk.

Dahil hanggang ngayon, wala pa rin akong balak na magpakilala dito. Gustuhin ko man siyang ligawan kaya lamang ay masiyado pa siyang bata para sa relasyon kung kayaʼt makukuntento na lamang akong nakatingin at nakamasid dito kahit sa malayo. Isa pa, may trabaho akong dapat ding isaalang-alang.

Naniniwala akong sa akin pa rin ang bagsak ng batang ito pagdating ng araw.

I run my hands through her soft and shiny hair. "Sa susunod na makakatabi kita sa iisang kama, asawa na kita." I remarked.

"M-Mm..."

"Sleep well, love. Sasamahan muna kita habang wala pa ang mga magulang mo." bulong ko dito at nakuntentong siya ay titigan na lamang habang natutulog.

Hindi ko namalayan na kakatitig dito ay dahan-dahan na palang lumalapit ang aking mga labi sa...labi nito.

I kissed her.

Damn. I-Iʼm her first kiss. And...yeah. She is my first kiss as well. Fuck. Good idea.

Nanatili pa ako sa tabi nito nang ilang minuto. Hindi magawang paniwalaan agad ang aking ginawa. Ginawang hindi nito nalalaman.

Hanggang sa maalaman ko na lamang na akoʼy nakaidlip na sa tabi nito. Ngunit nang magising ay dahan-dahan akong umalis mula sa pagkakayapos niya upang hindi siya magising. Tagumpay naman akong nakaalis.

Inayos ko ang sarili kong damit na bahagyang nagusot. Natabalingan ng aking mata ang wall clock at noon ko lang napagntanto na ala-una na ng madaling araw.

I need to go. Baka kapag nagtagal pa ako, makita niya ako at magpagkamalang stalker. Well, sort of.

Ang swerte naman ng batang ito dahil may stalker at admirer siyang CIA agent, tsk.

Hinalikan ko muna ito nang mabilis sa noo at...labi...bago magpasiyang lumabas na ng kaniyang silid at muling dumaan sa veranda ng bahay nila papalabas naman.

Hanggang sa makauwi ako ng bahay, hindi nawaglit sa aking labi ang kakaibang ngiti dulot ng nangyari kanina lamang.

"Shit. I hate to admit but...fuck. I think I love that girl."

Watch, youʼll end up marrying me, young lady.

Makalipas ang apat pang taon. She turned 18 and I was already 22. Saktong kakalapag lang ng eroplanong sinasakyan ko galing Spain naman dahil sa isang importanteng misyong iniatang sa akin.

Noong nagdiwang ito ng kaniyang ika-18 na kaarawan, nakuntento akong pinapanood siya mula sa malayo habang isinasayaw siya ng ibaʼt-ibang kaibigang lalaki. Gustuhin ko mang isayaw din ito ngunit hindi maaari. Bukod sa hindi niya ako kilala pa, wala rin akong lakas ng loob upang ipakilala pa muna ang sarili.

Masaya na akong nakikita siya kahit sa malayo lamang. Noong nakaraang apat na taon, gaya ng unang habilin ko kina Ion at Kiel, bantayan nila ito habang wala ako. Sinunod nila ako. Sa mga nagdaang apat na taon na hindi ko nakikita si Alli, bumabawi naman ako sa mga araw na sasapit ang kaniyang kaarawan. Nagdidiwang ako ng bagong taon iyon ay dahil lamang sa kaarawan nga nito. Iyon ang mas importante sa akin kaysa sa pagsalubong sa bagong taon. Ang mga regalo ko naman dito ay ipinadadaan ko sa pamamagitan nina Kiel at Ion na nagdi-disguise pa kapag iaabot ang mga iyon para lamang hindi sila makilala nito. Walang sablay iyon sa loob ng nakalipas na apat na taon.

I sighed.

Hindi man niya ako kilala ngayon, naniniwala akong darating ang tamang pagkakataon upang magkasama kami...upang makilala niya ako.

At sisiguraduhin ko na kapag dumating ang pagkakataong iyon... mahal niya na din ako.

Iʼll wait more. Maghihintay ako kahit gaano katagal kung ang hinihintay naman ay siya. Furthermore, I donʼt think I could fall for someone elseʼs. Only to her. To my love. To my young lady.

Kontento na ako sa kaniya. Siya lang, sapat na.

Another two years had passed. She turned 20 years old. I am 24 already. Noong mga panahon naman na iyon, nasa CIA clandestine program ako. Importante iyon kung kayaʼt hindi ko nagawang makabalik ng Canada para makita makita siyang magdiwang ng kaarawan. Sina Ion at Kiel ay hinabilinan kong muli na bantayan si Alli habang wala ako.

Ngunit kalagitnaan ng taon, ipinaalam sa akin ng mga ito na lumipad patungong Pilipinas ang pamilya niya at siya. Sinabi kong sumunod ang mga ito kaya lamang noong mga panahon na iyon ay fully booked na kaya kinabukasan pa sila nakalipad. Ang problema, nasa Pilipinas na nga sila kaya lamang ay hindi nila alam kung saan nila ito pupuntahan!

Wala tuloy akong balita dito ng ilang buwan. Gusto kong sumunod dito kaya lang ay dalawang buwan pa ang aking hihintayin bago matapos ang assignment na inatas.

Daig ko pa binawian ng buhay nang mga sandaling hindi ko magawang sundan agad ito. Ganoon ko siya kasabik na makita. Nakakawala ng hininga kapag hindi ko nalalaman ang kinaroroonan niya.

Then the most awaited day came. Matapos ng aming misyon at binigyan ako ng Deputy Director ng pagkakataon na pumunta sa lugar na naisin ko. Wala pa naman daw itong ipapa-trabaho sa akin. Nangako naman akong tatalima kung sakaling may biglaang ipagawa ito sa akin ay kailangan kong tapusin ang trabaho nang maayos at matiwasay. Pulido at plantsado.

Iyon na ang pagkakataon na lumipad ako pabalik ng Pilipinas. Pansamantalang tumuloy sa bahay nila Aia habang hinahanap ang kinaroroonan ni Alli. At ilang linggo lang, nalaman ko na. Dumalo kasi ito noon sa birthday ni Aia. Nalaman ko din na kaibigan nito si Thalia kaya hindi na naging mahirap sa akin na hagilapin siya.

Afterall, I am an agent. Good at hiding and searching for the important person.

Napag-alaman ko din kung saan ito nag-aaral. University of the Philippines, Los Baños. Kung kaya naman, gaya nang ginagawa ko noon noʼng mga panahong nasa Canada kami, sunod dito. Sunod diyan. Ang kaibahan lamang, doon ang ginagamit kong mga mata upang bantayan siya ay sina Ion at Kiel. Dito sa Pilipinas, ako na mismo.

Sa pagkakataong ito ko na gusto magpakilala nang paunti-unti. Ang problema, hindi ko alam paano ko sisimulan...

One dreary night, a thought suddenly pop out in my mind. Something risky but I have no other options. I want to spend my time with her. Gusto ko palagi siyang kausap at kasama. Dahil sa tagal-tagal ko ng may gusto dito, noon lang ako nagkaroon ng lakas ng loob upang gumawa ng hakbang para mapansin niya.

'Cause damn! I want her attention. So bad!

Isang gabi, mula sa pinakasulok na parte ng parking lot, hinintay at inabangan ko talaga ang paglabas niya sa kaniyang building.

I waited to finally reached her own car. Akmang bubuksan na niya iyon ngunit hindi niya naituloy nang sandaling iangat ko ang kanina ko pang hawak na 9mm Glock 17 at asintahin ang braso niya.

Pinadaplisan ko ng tingga ang maputi at makinis nitong braso. Ngunit dahil may halong pampatulog ang tinggang ginamit ko, agad siyang natumba sa lupa. Iyon ay upang hindi niya maramdaman ang hapdi na mula sa aking baril na ginamit.

I am somewhat sorry for what I did. Pero desidido na akong gawin iyon dahil iyon lamang ang nakikita kong paraan upang magpasiya ang mga magulang niya na mag-hire ng bodyguard para sa kaniya. At sumang-ayon naman sa plano ko ang lahat.

Noong gabing nasa hospital si Alli, nakatanggap ako ng tawag mula sa aking mapapagkatiwalaang mga kaibigan na naghahanap na nga ng bodyguard ang parents nito. Hindi naman din lingid sa aking kaalaman na namatay ang kapatid nito at sa takot ng magulang niya na pati siya ay mawala, humanap ng taong mangangalaga sa kaniya habang wala ang mga ito at inaasikaso ang kanilang negosyo.

Kinuha ko naman agad ang pagkakataong iyon upang magpakilala bilang bodyguard ni Alli. May ilang papeles akong inihanda as a proof na maasahan ako at mapagkakatiwalaang bodyguard ng anak nila kaya agad nila akong tinanggap.

All in all, successful ang plano ko.

Nahinto ako pag-alala ng ilang mahahalagang pangyayari bago kami humantong ni Alli sa ganitong sitwasyon nang tumapat ako sa nakasaradong pinto ng aming bahay.

I smiled and opened it. "What the...love?" tawag ko sa aking asawa habang ang mga mata ay nakatingin sa sahig ng bahay na punong-puno ng rose petals at sa may kandila pa.

The heck? My wife is so sweet now, huh? Seriously? Dadaan lang ako may nagkalat pang mga rose petals kandila?

Pumasok ako sa at muling isinarado ang pinto. Sinundan ko ang direksyong itinuturo sa pamamagitan ng mga rose petals at lighted candles na nasa sahig habang bitbit-bitbit ang dalawang brown na supot na may mga lamang ingredients pangluto.

Huminto ako sa paglalakad nang sandaling nasa destinasyon ko na pala ako.

I frowned the moment I saw what was waiting for me in the end of my romantic walk a while ago bukod sa asawa ko. "Love," I called with my lips slightly pouted while looking at her.

Alli smiled widely. "Happy first anniversary, Gon! Hehe...sorry na. Si baby Winter kasi ayaw huminto kakainom ng milk sa akin kaya hindi ko nahugasan ang mga plates, hehe. Surprise?" she explained while biting her lips.

Inilapag ko sa table ang dalawang supot na pinamili ko at nilapitan siya bago halikan sa labi. "May pa-rose petals at candles ka pang inilagay sa daraanan ko---sa lababo naman pala ang bagsak ko." I said.

"Si baby kasi, e. Hehe. Mamaya na lang tayong gabi mag-celebrate, huh?"

I nodded with a sigh. "Magiging plate attendant na naman ako, love. Pft." e

Yes. Ang end ng mga rose petals at candles na gawa niya ay kusina. Diretso sa lababo kung saan maraming mga hugasing plato.

Kinda, sweet. Damn.

Iyon nga ang nangyari. Hinugasan ko ang mga plato, kitchenwares, utensils, glasses and tea cups while she was busy babysitting our daughter, Winter Avianna.

Upon reminding myself why I left her twice, first reason, the deputy director called me and was assigned for an urgent mission. Nagkataon naman na nasa kulungan pa ako noon kaya medyo nahirapan akong makalabas, buti na lang kilala ko si SPO4 Demitri De Chavez. He help me out.

Second reason why I left...not a mission. Kinailangan kong umalis sapagkat malalagay ako sa kamatayan kung hindi ako o-operahan sa utak. Thatʼs why.

Noong naging maayos naman ako, nalaman ko kina Ion at Kiel na may anak kami nito. Itatago niya pa sana kung hindi ako nakapagpaliwanag dito nang maayos.

And now, I have no reason to leave again. Lalo na ngayon na may anak na kami ng babaeng...pangarap ko lang noon---asawa ko na ngayon.

Fuck. Feels good.

Kinagabihan, matapos naming ipagdiwang ang unang taon namin bilang mag-asawa, magkatabi kami nito sa kama habang nakahiga sa tiyan ko si Winter at tulog na tulog.

"Nag-usap na kami ni Sie kahapon, Gon. We are okay na." she spoke and hugged my neck.

I glanced at her while caressing baby Winterʼs back. "Thatʼs good to hear, love." I replied and kissed her forehead. "Anong sabi niya?" tanong ko pa.

She giggled. "Mahal niya daw ako---"

I glared at her. "Iʼm warning you, young lady." I warned.

She chuckled and steal a kiss on my lips. "Joke lang! Iyon, na-kwento niya lang sa akin ang ibang nangyari after ng fixed marriage nila ni Andi. Okay sila noong baby niya dito pero..."

She frowned.

"What?" I asked with furrowed brows.

She sighed. "...hindi daw sila okay ni Andi, e. Hindi niya daw kasi mahal ang napakasalan niya..." she said.

Damn. So, it should be her? Sorry, Iʼve got her first bro. Tsk.

"Let them fixed their issues, love. Never meddled, okay?" paalala ko dito.

She nodded and smiled scarcely. "Okay, love! Pero may isa pa..." aniya.

I sighed. "Masyado kang mabait. Pati problema ng iba, pino-problema mo na."

She pouted her lips. "...si Ace at Lea kasi! Goodness, bahala nga sila. E, tayo, Gon? May problem tayo sa business----"

I kissed her lips. "Huwag mo na problemahin. Iʼll be with you through good and harder times, my love. Iʼll lift you when youʼre feeling low. Iʼll do works when youʼre already tired. Even washing dishes. Cleaning bathroom. Washing our dirty clothes and even pamamalengke. Gagawin ko, huwag ka lang mapagod at mamoroblema, huh?" I elaborated with a smile.

"Yah! I love you, Gon! Huhu!"

"Pft. I love you more."

She planted a kiss on my cheek. "Ikaw ang kahulugan ng salitang mahal ko." she remarked.

I smirked and bit her lower lip. "The moment you say that you love me...you know what happened, love?" I asked.

She bit my lower lip, too. "What?" she asked as an answer.

"My mission was...accomplished."

She didnʼt manage to reply back because I already pressed my lips against her, kissing her sweetly and passionately.

This is Agent WX Daegon Trevor La Galliene, CIA, reporting for duty...

....mission accomplished.

The End