(Now playing : Say You Won't Let Go by James Arthur)

-------

Smiling, I looked at my mirror. "Good morning, Alli! Hihi. Are you ready to date Sie later, huh? Huh?" I greeted and asked myself like a crazy lady.

Parang na-excite na naman akong makita si Sie ngayong araw. Animoʼy hindi nagkasama kahapon, ah? Goodness.

Tumango naman ako sa sarili at natawa. "Hihi, yes!" sagot ko pa.

Nilingon ko ang digital clock na nasa bedside table ko. "9 am..." I mumbled and smiled scarcely. "...marami pang time para makapaghanda ako for my date with Sie," kausap ko na naman sa aking sarili. "Goodness, ano kayang isusuot ko mamayang gabi?" I asked myself with excitement.

Kahapon, matapos naming pagurin ang mga sarili kakasakay at kakapasyal sa Tagaytay,

...ngunit kasabay nang pag-iisip ko sa first 4 monthsarry dinner date namin ni Sie, sumagi sa isip ko ang nangyari kaninang madaling araw, kung saan, dito mismo sa aking kwarto naganap ang h-halikan namin ni Gon bago ito umalis.

Goodness...pakiramdam ko ay nagtataksil ako kay Sie dahil sa ginawa kong paghalik pabalik sa pinsan ng boyfriend ko!

Ang landi ko, goodness.

On the other hand, reason why Gon sneak here last night, thatʼs because...he wants to bid goodbye to me? Tumakas siya sa jail para puntahan ako at ipabatid na hindi niya gustong makulong nang matagal sa rehas na kalawangin dahil ang nais niya lamang kaya pumayag na makulong ay upang tuparin ang kaniyang promise sa akin na magpapakulong siya dahil kinidnap niya ako.

Nevertheless, I am still wondering how did he get out from there? Sakdal ang rehas doon at mukha talagang hindi matatakasan ng mga bilanggo. But Gon...how could he possibly did it? Did he pay someone to help him out or what? Otherwise, his cousins paid the officials with accordance to the law to set him free?

Goodness, I am rooted to know!

"...at anong gagawin niya sa US?!" biglang tanong ko sa sarili mula sa salamin kasabay nang pagbagsak ng aking mga balikat, dala nang hindi mapaliwanag na panlulumo. "...ah, baka may chix na babalikan," may bahid ng sarkasmo kong saad.

Pinalis ko na lamang sa aking isipan ang mga bagay na may kinalaman kay Gon bago nagpasyang maglakad papalapit sa bathroom ko upang maligo.

Ngunit kalagitnaan ng aking panliligo, lumitaw na naman sa isipan ko si Gon, lalo na ang nangyari sa amin kagabi. Kaya naman, wala sa sariling hinawakan ko ang aking labi at bahagyang napalunok. "...a-ang lambot ng l-lips niya," I praised. "...goodness. S-Sorry to say this Sie but---a-ang sarap sa pakiramdam na nakalapat ang mga labi ng pinsan mo sa labi ko, argh!" inis kong sambit at ihinalamos sa mukha ang pareho kong kamay.

Nanatili pa ako ng ilang minuto sa loob ng banyo, nakababad ang sarili sa bubble bath at nagbubulay-bulay ukol sa mga pangyayari noong mga nagdaan hanggang sa umabot sa pangyayaring pinasok ni Gon ang kwarto ko kagabi.

At dahil wala namang balak na lisanin ng taong iyon ang aking isipan, takbo siya nang takbo sa utak ko, na sana ay madapa ito upang matigil na ako kakaisip dito!

Nagtataka din ako sa sarili ko dahil---bakit sa halip na si Sie ang iniisip ko at ang masayang araw ngayon, kung kailan monthsarry namin bakit si Gon ng si Gon ang naiisip ko?! Ganito ba ako ka-guilty dahil hindi ko man lamang magawa na iurong ang kaso ukol sa kaniya!

I stared at the ceiling to reduced excess stress. "...hindi kita gusto, Gon... wala akong nararamdaman p-para saʼyo. W-Wala...wala talaga." pilit na pangungumbinsi ko sa aking sarili.

Tama, wala kang gusto sa pinsan ng boyfriend mo, Alli. Wala.

Tinapos ko na ang aking pagbababad sa bubble bath at pag-iisplid dahil mabaliw na ako. Sinabon at binanlawan ko na ang aking buong katawan at nagpasʼyang isuot ang bathrobe at ipulupot sa buhok ang towel bago lumabas ng bathroom upang makapagbihis na at makakain na sa baba bilang late breakfast.

"Hija, ike kumain na dineʼt tanghali ka nang nagising para sa almusal. Ay, ano gang ginawa mo kagabiʼt yanong kalabugan nang kalabugan ka doon sa kwarto mo kagabi, ha? Kita ko roon kanina sa iyong veranda ang mga basag na paso," bungad ni yaya Buns nang sandaling makaupo ako sa isa sa mga upuan dito sa breakfast table at sinasalinan ako ng gatas. "Abaʼy ibig ko na sanang ike pasukin sa iyong kwarto kaninang madaling araw, iyon nga lamang ay huminto na ang ingay kaya hindi na ako tumuloy." kwento pa niya.

Marahil ang tinutukoy niya ay iyong ginawang pagpasok ni Gon sa aking silid. Then about the noises, iyon siguro iyong time na nagtaas ako dito ng boses dahil sa gulat. A-At noong tumahimik, iyon marahil ang time n-naghahalikan kami ni Gon.

My cheeks suddenly felt a burning sensation due to embarrassment! Goodness, hanggang dito ba naman---iyon pa rin ang maiisip ko?! Si Gon at ang kaniyang flamed lips, huh?! Goodness again.

Napakamot ako sa buhok. "T-Thatʼs nothing, yaya. N-Nananaginip lamang yata ako, hehe. Huwag niyo na pong isipin, alright? Hehe," alibi ko at nagbaba ng tingin sa aking pagkain sabay ngiwi.

"Alahuy, hija. Siya, akoʼy aalis munaʼt mamamalengke. Babalik din ako agad. Huwag kang lalabas nga pala ng bahay dahil ang iyong bodegard na si Gon na siya palang kidnapper ay balita kaninang nakatakas raw sa kulungan, jusmiyo!" she informed and shook her head due to disappointment. "...gandang lalaki ay kidnapper pala, ano ga iyon?"

Nga pala, nalaman din ni yaya ang nangyari sa akin kaya nawala ako ng halos isang buwan. Noon niya lamang nalaman na kidnap na pala iyong pagtangay sa akin noon ni Gon patungong Canada!

Nang maipalam naman nito sa parents ko ang nangyari at kay Sie, agad namang gumawa ng aksyon ang mga magulang ko pero nang i-presinta ni Sie na siya na ang hahanap sa akin, pinagkatiwalaan nila ito.

Iyon nga lamang, natagalan din si Sie. At ayon sa kaniyang kwento sa akin, kung hindi pa daw pala siya personal na ko-contact-in ni Gon, hindi niya ako mahahanap.

He loves me...so much. To the extent that he is willing to take all the pains and kept his heart-rending feelings, even though it hurts him...a lot.

His affection for me overflows. But he received nothing from me in return 'cause I am in love with his cousin, Siegfried La Galliene.

I sighed secretly the moment I realized something.

...all in all, kusang ipinaalam ni Gon sa boyfriend ko ang location namin...upang ibalik na ako dito. Marahil kasi ay sobra-sabra ko siyang nasaktan noong mga panahong magkasama kami. Sobra-sobra kong ipinamumukha dito na hindi niya mapapalitan si Sie sa puso ko. Na kahit anong gawin niya, hindi ko masusuklian ang pagmamahal niya para sa akin.

Pero nakahahangang...kahit ipinagtabuyan niya ako noong unang beses ko siyang dinalaw sa selda niya, nagawa niyang sambitin sa akin kagabi lamang na hindi niya kita matiis. Sa pinakamasakit pang paraan.

I winced. "...h-hayaan niyo na ho siya, yaya. P-Police na bahala sa kaniya. Sige na ho, magpunta na kayong market. Iʼll be okay here. Pupuntahan din naman ho ako ni Sie, e." sabi ko, pero I lied nang sabihin kong pupuntahan ako ni Sie.

Thatʼs not true. Mamaya pa kaming gabi magkikita for our monthsarry dinner date. Iyon ang plano namin pareho pero lingid sa kaalaman niya na may inihanda akong surprise sa kaniya sa date namin.

Nakaramdam tuloy ako ng too much excitement dahil sa naisip!

"Siya akoʼy aalis muna. Dine ka laang, ha?" bilin pa muli ni yaya.

I smiled at her. "Yes, yaya! Ingat!" sagot ko.

Ipinagpatuloy ko na lamang ang aking pagkain matapos makalabas ni yaya at umalis patungong palengke daw. Kasabay ng aking pagkain, tumunog naman ang aking phone.

Tumatawag ang aking boyfriend~.

I wiped my lips using table napkin. "Yes po? Hehe," sagot ko.

[Good morning. Kumain ka na?]

I smiled kahit hindi naman nito kita. "Actually, nakain pa. Haha. Kakagising ko lang, Sie." sabi ko.

[Hm? Why is that? Ang aga mo natulog kagabi, Alli. Then, late ka nagising ngayon?]

Goodness, oo nga!

"A-Ah, e...kasi m-masarap ang tulog? Kasi apam mo na, tired? Hehe," I reasoned out as I bit my lower lip.

[O...kay? Anyway, eat well, baby. And uhm, yeah...prepare yourself for our dinner date, okay? I love you.]

"Sure, sure. Hehe. I love you, too." sagot ko.

Nang mamatay at matapos ang tawag, doon ko pinagbigyan ang sarili kong makahinga nang maluwag. Goodness. Medyo kinabahan ako na baka bigla kong mabanggit sa kaniya ang dahilan kung bakit ako na-late ng gising ngayon, e.

Tinapos ko na lamang ang aking pagkain. Ako na din ang naghugas ng ibang plates and utensils since ako ang huling kumain. At nang makatapos, umakyat akong muli sa aking kwarto upang ihanda ang damit na susuotin ko sa date namin mamayang gabi.

But in the midst, I remembered Andi. Ilang linnggo ko na siyang hindi pa ulit nakikita at nakakausap. Medyo na-miss ko siya, goodness. Anong malay ko kung nagtatampo na pala ito sa akin dahil ang atensyon ko ay tuon na tuon na kay Sie, right?

Huwag naman sana. Baka magkaaway pa kami, ayoko noʼn. Hindi ako palagay kapag may kaaway---lalo pa at kaibigan? So not me! So not us!

Kaya naman, matapos kong isalansan ang mga damit na pinagpipilian ko sa ibaba ng kama ko, I dialled Andiʼs digits na.

Nakalimang ring na pero hindi pa rin nito sinasagot kaya ang kaninang kunot ko ng noo, mas nangunot pa dahil dito. "What happened ba at hindi niya at hindi niya sinasagot ang mga calls ko?" I asked myself as I dialled again his number.

Until I heard this line,

[Th number you have dialled is out of coverage area. Please---]

I hanged up already and abruptly sat on the edge of my beds. "Ano ba namang babae 'yon? Ano bang pinaggagawa niya sa life niya at hindi niya makuhang sagutin ang tawag ko?" I asked myself as I pouted my lips out of dismay.

May problema kaya siya? Tungkol kaya iyon sa marriage njya sa unknown guy?

I sighed. "Sasabihin naman siguro niya sa akin iyon. Kaya---fine, I wonʼt kulit her muna! Goodness," sabi ko bago ituloy ang pagkakalikot sa mga damit na pinagpipilian kong suotin mamayang gabi. "Alin kaya ang bagay sa akin?" I asked myself as I got to examine the first seven color of the dress that was tucked in my bed.

I pointed the fitted and tube type dress, colored Nickel-Champagne Gold. "This? Or...this one, hm?" kausap ko sa sarili sabay tingin sa katabi nitong damit na ang kulay naman ay Retro Green na backless. "...baka ginawin ako kapag ito sinuot ko." sabi ko at bahagyang napangiwi.

I looked on the third dress. "...or this Nickel-Blood Red crossed straps?" tanong ko na naman sa aking sarili at inilipat naman ang tingin sa katabing damit ng nasabing kulay. "...baka naman hindi lang si Sie ang maakit kapag sinuot ko ito, e. Goodness naman, o." I concluded with a winced.

"But this Nickel-Twilight Blue with twined strap is pretty, too. Goodness! Ano bang pipiliin ko? Hays! Iʼd better choose Sie instead, hihi!" parang tangang sabi ko at nakuha pang kiligin.

Lumipat muli ang aking mga mata sa katabing damit noong twilight blue. "Hm, spotlight purple with a single thin strap is pretty, too, e. Ano ba 'yan, bakit ang hirap mamili?! So not me~." reklamo ko sa sarili.

Lumipat na naman ang mga mata ko sa katabing kulay ng damit ng spotlight purple. "How 'bout, this Easter Chocolate above the knee dress?" tanong ko na naman sa sarili. "Lantad naman masiyado ang aking binti, goodness. Mabuti na lang alagang Belo." puna ko.

I sighed. "Ka-stress," I mumbled and pick the 7th body con dress, colored inspired by Jack O Lantern. "...burn baby ganap ko dito, ah." natatawang sambit ko at itinaas sa ere ang damit.

Ang kulay kasi nito ay iyong kakulay ng apoy sa gasul na may combination ng orange at red.

Napailing-iling ako habang nakangiti na may halong pait. "On the contrary of my stress, I feel of being ebullient at this point, Sie...you are the dream that I wanted to be granted for years. And I donʼt know what to say anymore 'cause God heard me for what I have dreamt of since then." kausap ko sa hangin, umaasang madidinig ang aking mga binigkas ni Sie. "A-And I...I am sorry for letting your cousin kissed me last night," I added, apologetically.

Ang landi kasi, kainis!

Sa huli, nagpasiya akong tumawag sa nagma-manage ng Apparel ko for now, upang ipahanda ang mga bagong dating na trends clothes. Doon na lamang ako maghaganap ng pwedeng suotin since nahihirapan akong mamili sa mga unique colors ng dress ko dito sa sariling closet ko.

The past few months pala, palagi kaming magkasama din ni Sie doon sa Apparel, kahit ang nais ko din ay naroon din si Andi kaya lamang ay hindi siya nagpapakita sa akin fir months. Hindi ko naman magawang kulitin nang kulitin dahil anong malay ko kung nasa vacay trip ito? I once contacted Thalia kaya lang, napag-alaman kong nasa US siya kaya hindi na ako nag-abalang pahabain ang usapan dahil baka busy din siya sa hubby and baby nila ni Gem.

Despite of those, tinutulungan naman ako ni Sie sa mga gawain doon like monthly sales. Report. Management and all! Sobrang laking tulong nga niya dahil may mga nalalaman akong bago dahil dito. He even taught me tips on proper managing of a business. As well as having a trade-offs and some marketing strategy and skills.

Ang sabi ko pa nga dito ay hindi ko hilig ang magbilang or mag-analyze ng mga bagay-bagay na may kinalaman sa business dahil ang gusto ko ay magpaint!

Actually, ang ilan sa mga designs ng damit sa Apparel ay ako mismo ang nagdisenyo. At kalimitan sa mga sa designs ay inspired sa nature.

Like, oceans and different hues of skies. The imagery when the season starts. Such as winter happenings. Summer. Spring and fall or autumn.

[Sige po, Miss Alli. Iʼll wait you here po.]

"Thanks, Sandra." sagot ko bago patayin ang tawag.

Inayos ko ang mga damit na nasa kama ko at muling ibinalik sa aking closet. Ang kinuha ko na lamang mula doon ay ang susuotin ko patungong Apparel. Simpleng high-waisted jeans that was ripped on the knee side partnered with mustard yellow tube top and on my feet, I wore only a pair of black stiletto.

Saktong pagbaba ko sa living room, dumating si yaya kasama si Mang Jones, ang driver namin, at tinutulungang bitbitin ang mga pinamili ni yaya.

Tumigil sa paglalakad ang dalawa nang makita ako.

I smiled at them. "Yaya, alis po muna ako, ah? Punta lang ho akong Apparel." paalam ko sa dalawa.

"Ike mag-ingat sa biyahe---aba teka,"

My forehead knitted. "Why po?" I asked.

"Akala ko baga ay naririto ang iyong kasintahan? Asaan na?" takang tanong nito.

I giggled. "...chika lang po iyon. Mamaya pa kaming gabi magkikita, yaya. Hihi. Sige po, una na ako!"

Hindi ko na sila hinintay pang sumagot. Nanakbo na ako palabas ng bahay at dumiretso sa aking sasakyan. Followed after, I drove my way out, directing to my Apparelʼs way.

Nang sandaling makarating sa Apparel, hindi naman ako nahirapang piliin ang damit na nais kong suotin mamaya sa date namin ni Sie.

I showed Sandra the clothes I have chosen to wear. "This dark green wrapped dress will do, Sands. Thank you," I sincerely said and hugged her.

She hugged me back. "Youʼre certainly welcome, Miss Alli." she replied back.

Nagkaroon pa kami ng sandaling kwentuhan at kulitan ni Sandra, mostly ay about sa akin at kay Sie dahil first ever boyfriend ko si ito, e. Take note, ultimately crush!

Bandang 12 pm, nagpasya na akong bumyahe pabalik sa Laguna. Bale ang location kasi noong Apparel ko, is nigh Batangas area. Somewhere in Lipa.

At nang muling makabalik sa bahay, nagpahinga ako saglit sa aking silid para mamayang gabi ay ebullient pa rin ako sa date namin ni Sie.

Hindi ko naman namalayan na hinila na pala ako nang matinding antok. Ngunit bago iyon, nadinig ko pa na tumunog ang aking phone. Hindi ko na muna inabala na sagutin ang tawag dahil inaantok na ako.

7:30 pm.

Masaya akong umikot nang marahan sa harapan ng aking salamin upang pagmasdan ang damit na suot ko para sa date namin ni Sie ngayong gabi!

Goodness. Iʼve never experienced to have a monthsarry dinner-date like this 'til I got committed with Siegfried La Galliene, my first ever boyfriend.

"Waaah~. Ang ganda ko! Kainis, haha! Madaya lang si Andi dahil hindi niya ako sinamahang magmake-up today!" I ranted under my breath. "...but thatʼs okay! Hihi, I would still tell her what would happened tonight~." kausap ko sa aking sarili habang inaayos sa pagkakabagsak ang aking buhok na may length of 62cm, has black and green color and is straight.

Nang masigurong kaaya-aya na ako sa simpleng suot na dark green wrapped dress partnered with silver with a touch of green, gladiator high heels that was open toe and laced up as well. Wearing only natural yet sophisticated make-up that brings out the best significance in my face. And I just brought up with me my clutch bag with a brand name of Louis Vuitton.

And I am ready!

Napadako ang mga mata ko sa phone kong nakapatong lamang sa ibabaw ng aking kama kung kayaʼt tinapos ko na ang aking pag-aayos sa sarili at pananalamin bago lapitan at kuhanin ang aking phone na nagri-ring na.

"Yes po?" sagot ko sa tawag ni Sie.

[Come out, baby. Iʼm here already.]

"Sure, sure! A minute, hehe!" masayang sagot ko dito bago patayin ang tawag at humarap sa salamin sa huling pagkakataon.

Sandaling minuto lamang akong nagpaalam kay yaya na may date kami ni Sie ngayong araw dahil 4th monthsarry na namin bago tuluyang lumabas ng bahay.

There, I saw the Sie with his handsomely stance and comely appearance while leaning on his mustang!

Agad akong lumapit dito at yumakap. "Hi," I greeted and simply smelled him. "...ang bango mo, Sie. Amoy gwapo. Hehe," I said.

He hugged me back and kissed my hair. "Same to you, Alli. Letʼs go?" yaya niya.

Kumalas ako sa yakap at nakangiting tumango-tango. "Sure, hehe."

Kalagitnaan namin ng biyahe ay nag-uusap kami at nagtatawanan. Pero, mas madalas akong tumawa kaysa sa kaniya. Pansin ko din na kanina pa siya panay buntong-hininga kaya nakaramdam ako ng pag-aalala.

"You okay, Sie?" I asked.

He glanced at me then back to the road. "...n-none," he answered shortly.

But I am not convinced. Somethinʼs up.

Akmang ibubuka ko na ang aking bibig upang sana magtanong na naman nang unahan niya ako. "Donʼt bug yourself, Alli. I am okay. Letʼs just...enjoy our date." he said seriously but I can sense uneasiness with his voice.

Nevertheless, I did what he wanted. For now. Hindi ko muna babagabagin ang sarili ko sa kakaisip kung anong problema niya.

This is our night. It should be seized so well and ended up so right.

...thatʼs what I am looking forward.

"Weʼre here," Sie announced and stormed out first in his car after some minutes of driving.

Agad ko namang inilinga ang paningin sa paligid. Sakto din naman na kakabukas lang ni Sie sa pinto ng sasakyan at alalayan ako palabas. "Thank you," I said.

He then held my hand. "Our first 4 months of love in a dinner-date style would be happening here in Aqua Breeze Resort." he informed.

Sa resort kami magdi-dinner date?

"Letʼs go in, Alli. Everythingʼs okay there. Tayo na lang ang kulang," nakangiting aniya.

I nodded. "S-Sige,"

Hawak-kamay kaming naglakad papasok sa entrance ng Aqua Breeze resort. "Nasa Batangas tayo, right?" tanong ko, kalagitnaan namin nang paglalakad.

He smiled scarcely and stopped for a moment. "Y-Yes," he replied. "A private resort," he added.

"Ah, hehe. Tara na." sabi ko na lang.

Noon ko lang napagtanto na nasa harapan kami ng isang pool at dahil gabi, sinadyang buksan ang ilaw na nasa ilalim nito upang mai-rehistro sa mga mata at isipan ng sinumang makakakita nito ang taglay na kalinisan at kalinawan ng tubig.

Adjacent to our current track, may lumapit sa aming lalaki na sa tingin ko ay owner nitong resort. "Magandang gabi sa inyo, hijo, hija." he greeted and smiled.

Tumango ako dito nang marahan bilang tanda ng paggalang. "Good evening din po," sagot ko naman.

Si Sie kasi ay tumango lamang dito.

Just then, the owner leaned closer to Sieʼs right ear and whispered something. Napatango-tango naman si Sie at bahagyang napatawa kasabay nang sulyap sa akin. "Alright, alright. Thanks, by the way." "saad nito.

Ibinalik ng owner ang mga mata niya sa akin. "Una na ako, hija. Nawaʼy mag-enjoy kayo sa pamamalagi dine sa aking mumunting ari-arian. Hehe," aniya.

Ngumiti muli ako. "Salamat po," sinserong sambit ko.

Nagpaalam itong muli kay Sie at sa akin bago tuluyang maglakad paalis at pumasok sa isang bahay, hindi kalayuan sa gawi namin.

Nabalik naman ang atensyon ko nang hawakan ni Sie ang aking kamay. "Hm?" I asked, in a way of hummed.

He grinned. "...come on. Letʼs start our date." sabi nito at hinila na ang aking kamay palakad at padaan sa likod ng pool na nasa malapit lamang sa aming tinigilan kanina.

The moment we reached the another side of the resort, my eyes, as if glimmered and stuck in a daze of expression 'cause of what I am seeing right now!

Stupor, I roamed my eyes on the pool. Trying to figure out how he did all of these efforts!

On the side of the pool, a round table was placed, covered with white tablecloth. Around the table, a somewhat used as Christmas Lights, but only white light, to enclosed the entire table, giving elegance to the said design dinner date.

Sa ibabaw ng table, nakalagay ang tatlong klase ng mamahaling alak tulad ng Chase Marmalade Vodka, Green Goose La Poire at Wine. Sa katabi ng wine, naroon ang dalawang wine glass at bucket, where ice cubes maybe, was in.

Hindi kalayuan sa dinner-date table, makikita ang mini buffet table. May isang lalaki din na nakatayo sa gilid niyon at nakangiti sa gawi ko, readying himself to serve us later.

Nang dumako naman ang mga mata ko sa kabilang side ng pool, natagpuan nito ang tatlong lalaki. Ang isa ay may hawak na mic. Ang katabi naman nito na nasa kanan niya ay may hawak na electric guitar. Habang ang isa ay violin.

Natutop ko nang wala sa sarili ang bibig nang mapagtanto kung paanong date of first four monthsarry ang magaganap ngayong gabi!

Aw, ang sweet ni boyfie~.

"Nagustuhan mo ba?"

Ibinalik ko tingin kay Sie nang tanungin niya ako. Tumango ako na may nagniningning na mga mata. "...sobra!" I answered and took the space between us just to hugged him tight. "T-Thank you, Sie." I mumbled.

He chuckled. "Certainly welcome. Here," sagot niya at kumalas sa yakap sa akin para lamang ibigay ang mga bulaklak na favorite ko. "Daffodils for the happiest girl Iʼve ever met," he sweetly uttered and kissed my right cheek.

I accepted it, heart-rending. "So sweet," I commented.

He then held my hand and escorted me towards the direction of our dinner-date table that happened to be well-equipped. "...sit, baby." he said as he pulled the chair for me.

As I sat, "Thank you, hehe." I said and put down the daffodils in the table.

Naupo din ito sa kaharap ko.

Nang sandaling pareho na kaming nakaupo, doon nagsimulang tumugtog ang pinili niyang mga tao upang kami ay alayan nang magandang musika. Iyon din ang naging hudyat sa caterer upang kami ay pagsilbihan na.

Matapos mai-serve ang mga pagkain sa aming table ni Sie, nagsimula na din kaming kumain at magkwentuhan. Asaran. Kulitan pati na rin touch of landian.

Pinag-uspan namin ni Sie ang mga susunod naming planong puntahan sa mga susunod na araw dahil next month, pasukan na namin. At graduating student na ako that time.

For sure, sobrang magiging busy ako hanggang sa maging limited na lang ang oras na magkasama kami ni Sie. Kaya habang maagap, dapat sulitin ko ang mga oras na kasama ko ito.

"Next vacation, gusto ko naman pumunta tayo sa Spain, Sie! Hihi!" sabi ko sabay inom ng wine na sinalin ni kuyang caterer kanina.

He chuckled mischievously. "Sure, but...that time... baka fiancé na kita---"

"Iyon ay kung mangyayari iyon, Siegfried Monrad La Galliene."

Hindi natuloy ni Sie ang kaniyang sasabihin sa akin, bagay na dapat magpapakilig nang todo at sobra-sobra sa akin, kung sana hindi namin nadinig ang tinig ni,

"Lea," tawag ni Sie sa mababang tinig, habang ang mga mata ay nasa 'king likuran.

Out of curiosity, nilingon ko ang gawing tinitingnan niya kung saan mismo nagmula ang tinig ni Lea.

Doon ko napagtanto na hindi lamang nag-iisa si Lea. Dahil kasama nito ang ex niyang si Ace...at ang pinsang si... Andi.

...na ngayon ko lamang muli nakita matapos ang apat na buwan.

Laking pagtataka ko nang makitang namamaga ang mga mata ni Andi, dahilan upang makaramdam ako ng pag-aalala at...takot mula sa kung saan.

Nang maglakad patungo sa gawi namin ni Sie si Lea na may nagpipigil na galit, doon ko nakuhang tumayo upang malaya at maayos kong alamin ang dahilan kung bakit naririto sila at bakit animoʼy sobrang laki ng galit niya sa boyfriend ko.

"L-Lea, not here." makahulugang sambit ni Sie dahilan upang matigilan sa paghakbang papalapit si Lea sa amin, tatlong metro ang layo. "...please," he pled as well.

I was...perplexed.

Naguguluhang tiningnan ko si Lea. Sunod si Andi at ang panghuli ay si Sie. "W-What is this all about, guys?" I asked with my voice, stammered.

Lea smirked at Sie. "Bakit ayaw mong sabihin ngayon, Sie? Bakit, dahil date niyo ng girlfriend mo, ha? Patawa ka, baka maging ex mo na 'yan sa pagitan lamang ng segundo?" she remarked and glanced at me then back to Sie.

"A-Ano bang sinasabi mo, Lea?" kabadong tanong ko.

Hindi ko alam but something isnʼt on the right track right at this point. Pakiramdam ko ay may outside force na pilit aking itinutulak sa pagitan ng mga matutulis na bagay na sa isang maling galaw ko, masusugatan at...maiiwan akong duguan?

This is weird.

Sie then walked, approaching Lea with gritted teeth. "...not now. Please!" he pled, but ut appeared to me as a warning for Lea. "Please, Lea! Donʼt ruin this night for the both of us!"

Lea then slapped him, hard! "Tang*na," mura niya at kita ko ang mabilis na pamumula ng pisnging sinampal niya kay Sie.

Agad kong nilapitan si Sie at bahagyang inilayo kay Lea bago ito tiningnan na may galit sa mga mata. "Whatʼs wrong with you, huh? Bakit mo sinampal ang boyfriend ko?" I asked with rumbling wrath.

Naramdaman ko ang paghawak ni Sie sa kamay ko ngunit hindi ko siya pinansin. "Bakit bigla-bigla ka na lang susugod dito at mananampal, huh? Whereʼs your manners?" dagdag ko pa, hindi naiwasang ipakita ang inis nang itanong iyon.

Muli siyang napangisi dahil sa aking tinuran. "Gusto mong malaman? Baka hindi mo kayanin kapag isinampal ko din sa mukha mo ang katotohanan, Alli?" makahulugang sambit nito at sinulyapan si Sie na nasa tabi ko, habang hawak ang isa kong kamay, animoʼy pinipigilan ako sa posible kong magagawa.

I was completely bewildered on whatʼs with her attitude now...

...dahil doon, unti-unting umusbong ang kakaibang takot at pagkabigo mula sa kailalaliman ng pagkatao ko.

Ano bang meron? B-Bakit ako kinakabahan ng ganito? Bakit ako natatakot?

Confused, "W-What do you mean?" I asked.

She then glanced at Andi, whose now sobbing hard. "Tanungin mo ang kaibigan mo. Masasagot ang tanong mo." seryosong saad nito.

I gulped the moment Andi ambled towards our direction with her tears streaming down her rosy cheeks.

...out of confusion, the corner of my eyes suddenly, welled-up.

Whatʼs wrong...

A meter distance between me, Andi and Sie, she stopped and sobbed hardly. "...A-Alli..." she called me in the most painful way.

I gulped again. "A-Anong g-ginagawa niyo ba dito, Andi? K-Kasi, ang gulo. A-Ang gulo-gulo," I asked as I felt my tears fell from the left part of my eye.

With efflux tears, Andi looked at Sie.

Napatingin din ako kay Sie dahil sa makakahulugang itinulot sa kaniya ni Lea at Andi. "S-Sie...a-anong ibig sabihin nito, huh? M-May dapat ba akong malaman?" tanong ko kasabay ng pagbagsak nang sunod-sunod ng aking mga luha sa mata.

Just then, his hand holding my right hand, freed.

Tuluyan na akong kinain nang walang patid na kalituhan dulot ng kasalukuyang sitwasyon sa pagitan namin nila Andi.

I stared deeply at Sie. "Iʼm a-asking you, Sie. What is the meaning of this?" I asked with firm voice, trying to hide my almost breaking down.

Suddenly, his eyes watered. "Iʼm sorry, Alli...h-hindi ko sinasadya," he began. "...damn, i-it was just a goddamn accident!"

Wala pa man, pero ramdam ko na ang namumuong sakit mula sa aking kalooban. Na para bang...isa akong bata na i-iniwan ng nanay sa ampunan at hindi na nagawa pang balikan!

"A-Ano bang sinasabi mo, Sie? Anong h-hindi mong a-accident?" nasasaktang tanong ko sabay sulyap kay Andi. "A-Andi, b-bakit ka ba b-biglang pumunta dit---"

Hindi ko na natuloy ang aking sinasabi nang yakapin ako ni Andi nang mahigit sabay hagulgol, bagay na nagpatindi ng sakit sa kalooban ko.

"A-Alli...Iʼm s-sorry..." she apologized, sobbing hard.

Wala sa sariling napatitig akong muli kay Sie, kasabay nang walang tigil na patakan ng butil ng aking mga luha...

Dahil doon, napaiwas ng tingin si Sie---bagay na mas nagbigay sakit sa nadudurog ko ng puso.

"W-What are you saying, A-Andi?" wala sa sariling tanong ko, hindi pa rin inaalis ang tingin kay Sie.

She breathe hardly. "...b-buntis ako." she confessed bago kumalas sa yakap sa akin at harapin ako na halos wala ng paglagyan ang mga luha sa mukha.

...at ganoon na lamang ang pagtindi ng pagtulo ng aking mga luha nang sandaling dugtungan niya ang unang salitang sinambit niya, na naging dahil upang tuluyan akong madurog at masaktan...

"I-Iʼm four m-months pregnant...and your b-boyfriend is the f-father."

--