Pakiramdam ko ay bumagsak ang diaphragm ko nang sandaling itaboy niya ako agad. Samantala, siya naman ang may kasalanan kung bakit siya nasa loob ngayon at nagbabayad ng kasalanan niya. Pero ang weirdest part sa kalooban ko---bakit ako nasasaktan sa paraan niya ng pagtrato at pakikipag-usap sa akin! Hindi ba at ito naman ang nais ko? Ang lubayan niya ako? Ang huwag na niyang ipilit ang sarili sa akin sapagkat hindi ko naman siya kailanman magugustuhan?!

But what am I feeling this way, huh? Why am I feeling like, I was beyond hurt?

Iʼd make sure that my voice would stay with firmness. "Gon, what happened to your face?" I asked again.

He smirked at me. "Wala ka na doʼn. Wala ka namang pakelam saʼkin. Kahit yata kumbulsyunin ako dito sa harap mo, hindi ka mag-aaksaya ni katiting na segundo upang ako ay pagtuunan ng pansin. Sige na. Umalis ka na sa dito. Hindi ka bagay dito." he remarked coldly and was about to turn his back again at me and went back to the double-deck.

But I called him before he could even sit. "G-Gon, p-please---"

He spurred within just a second and slammed the rusted bars so damn hard!

Ganoon kabilis ang naging pagkilos niya.

Napakislot ako nang biglaan dahil doon at agad na bumalatay ang takot sa aking kabuuan!

"What?! What the fuck do you want, huh?! Malaya ka na, Alli! Tangina, tigilan mo na kakatawag sa akin! Tantanan mo na ako pwede ba, ha?! Pwede?! Kasi nakakatangina, Alli! Hindi mo alam kung gaano mo akong nasasaktan! So please! Please! Please! J-Just fucking leave! Leave now!" he suddenly burst out outrageously, with gritting teeth.

I was lost with the introduction of my phrases. "G-Gon, kasi---"

His eyes gone bolder and soul-breaker. "Utang na loob. Umalis ka na." mariing aniya, nagbabanta.

I gulped.

Pero hindi ko siya pinakinggan. Imbes, naglakad ako papalapit sa rehas na nangangalawang na at nilabanan ang titig niya sa akin. "Huwag mong pangunahan ang galit ko, Gon. I came here for---"

He cussed. "Bullshit, Alli. Walang nang kwenta pa ang mga iyan, oh!" natatawa kunyaring wika niya at hinampas ang rehas.

"Gon!" tawag ko dito, nagtitimpi na ng galit. "Pwede ba---"

He kicked the bars, causing it to create a loud sound. "Umalis ka na! Dahil hindi ko na kayo gagambalin pa, huwag kang mag-alala! Ano, masaya ka na?!" he sarcastically added then punched the bars for the last time before finally turning his back at me and ambled towards the deck.

"Bullshit," dinig kong mura niya.

Hindi ko agad makuhang gumawa ng kilos. I am still trapped on the residue of his anger, few seconds ago.

The moment I gained myself, I looked at him with solemn eyes. "...o-okay. H-Hope you enjoy living with your n-new home, g-goodbye." mabigat sa loob na paalam ko at tinalikuran siya.

Ilang hakbang pa lamang ang nagagawa ko palayo sa selda nito nang madinig ko ang tinig niya, dahilan upang pangiliran ako ng luha, bagay na ipinagtaka ko kung bakit.

"...one day, youʼll got to find me...but I am nowhere to be seen, Alli. Marked my words," he remarked.

Dahil sa sinabi niya, umusbong ang kakaibang takot mula sa aking dibdib. May kung anong kahulugan ang nais niyang ipahiwatig sa akin ngunit sa simpleng pahayag niya, nagawa niyang ikubli ang totoong kahulugan niyon.

With welled-up eyes, I glanced at him. Only to find out that he is already laying down on the deck, totally ignorong my presence.

Just then, Officer Bonifacio tapped my shoulder, so I returned my eyes to where it was originally locked. "Mukhang, tsk, wala kang mapapalang magandang usapan kay La Galliene, Miss. Tigre, oh." komento nito at sumulyap kay Gon bago ibalik ang mata sa akin. "...sa ibang araw mo na lamang siguro kausapin. Kapag hindi na mainit ang bait, langyang pag-ibig kasi. Pft." he added, did not prevented himself from teasing.

Hindi ko nakuhang makitawa dito ni ang bigyan siya kahit pilit na ngiti lamang dahil sa halo-halong nararamdaman ko. Hindi ko alam kung anong nangyari sa plano kong magalit dito at sumbatan sana siya dahil sa ginawa niya pero nang sandaling makita ko ang pasa sa labi nito, tila nag-iba ang direksyon ng aking galit. Nag-iba ang daloy ng aking nararamdaman.

...I was left unable to made even a single countenance.

"T-Tara na ho sa labas," yaya ko na lamang dito at nagpaumunang maglakad palayo kay Gon, dala-dala ang mabigat na kalooban.

Nang sandaling makalabas kami, may pinapermahan lang sandali sa akin bago tuluyang palabasin. "Salamat po," sabi ko.

Nadatnan ko si Sie sa may labas nitong presinto. Nakatalikod ito sa akin at may kausap sa phone kaya naman hindi nito naramdaman kaagad ang paglapit ko.

Tatlong hakbang mula sa distance niya, napatigil ako nang madinig ang huling sinabi niya sa kausap bago patayin ang tawag.

"Letʼs not talk about that later." seryosong wika niya.

Habang itinago niya ang phone sa bulsa niya, ihinaharap niya ang sarili sa direksyon ko. At ganoon na lamang ang pagguhit ng gulat sa mga mata niya nang sandaling makita akong nakatayo sa harapan niya. "K-Kanina ka pa?" tanong niya at kataka-takang, nautal siya.

Bagay na hindi niya gawain, dahil palagi siyang nasa composure.

Wala sa sariling umiling ako. "No...k-kakalabas ko lang..." sagot ko.

Para naman siyang nabunutan ng tinik sa lalamunan. "..ah. Ahm, have you talked to him already? What happened?" he asked, diverging the frosted topic.

Dahil sa tanong niya, muli kong naramdaman ang panlulumo. Ngunit hindi ko na ipinahalata pa kay Sie dahil baka magselos na naman siya.

I sighed softly and nodded. "Yeah. H-He said that...he is sorry. And...willing to pay the price," I lied.

Napatango-tango naman ito. "Letʼs go?" yaya niya bigla.

Hindi niya man lamang ba ako tatanungin kung bakit ako parang wala sa sarili? O hindi niya napansin na wala ako sa sarili ko ngayon, huh?

I minded not to bugged myself dahil sa simpleng kilos na iyon ni Sie. Instead, I nodded. "Yeah. Napagod yata ako, e." sabi ko.

Tipid siyang ngumiti sa akin bago ilahad ang kamay niya sa akin. Tinanggap ko naman iyon kaya naman hawak-kamay kaming naglalakad palapit sa sasakyan namin.

Kalagitnaan namin ng biyahe, pansin ko na nakakabuntong-hininga na siya. At dahil hindi na ako makatiis, nilingon ko ito at binigyan ng seryosong titig. "Whatʼs bothering you, Sie? Whatʼs with your consecutive sighs, huh?" I asked upfront yet worried.

That made him cussed in distinctively before glancing at me then back to the road. "N-nothing, baby. Donʼt mind me. Y-You, is there anything that bothers you?" he reciprocated the flow of conversation.

Ngunit dahil doon, hindi ko makuha siyang sagutin. Imbes, mas napatitig ako dito. Animoʼy ginagalugad ko ang bawat sulok ng pagkatao niya because of his weirdness.

Hindi ko maiwasang mag-isip nang kakaiba. "M-May hindi ka sinasabi sa akin, Sie. Ano 'yon?" I didnʼt prevent myself from asking, full of curiosity.

"Wala, Alli. Stop thinking. By the way, saan mo gustong kumain?" he suddenly asked, totally diverting the topic.

I sighed and decided not to asked further, 'cause it shows that he doesnʼt want to share whatever it was to me. Malalaman ko din naman iyon. May tiwala ako sa kaniyang kapag kaya na niyang sabihin, sasabihin na niya nang kusa. Hindi na kailangang pilitin pa.

"Punta tayong XoX Bar. Nagtext si Lea sa akin kanina na kasama niya daw si Andi. Doon tayo dumiretso," sagot ko dito at ihinilig ang gilid ng ulo ko sa bintana upang panoorin ang unti-unting patak ng mga ulan.

Next month, monthsarry na namin ni Sie. Gusto kong doon lamang ang ituon ang aking isipan sa kung anong pwede kong i-surprised para dito kaya lang hindi ko talaga maiwasang hindi isali sa isipin si Gon, e.

...naaawa ako dito kasi nasa loob siya nang masikip at mainit na selda.

I sighed again.

What is wrong with you, Alli? Is this what you wanted, huh? Ang tigilan ka na ng bodyguard slash kidnapper mong iyon?! Bakit nagkakaganiyan ka?

"Goodness, this is so not me..." I mumbled, not minding if Sie would hear me and think that I am problematic as well.

Forget him, Alli. He has nothing to do with your life. Galit na nga din siya at ayawa na na makita, e. Focus on your boyfriend, please!

Napahawak ako sa aking noo. "...nababaliw na yata ako---"

"Alli, you okay? Does your head hurts?" alalang tanong ni Sie kaya napalingon ako dito, still massaging my head and shook my head lightly. "...you okay?" he asked again.

I nodded. "O-Of course. Cʼmon, I need to see and talked to Andi na. She wasnʼt visiting me these past few days," I reasoned out.

"M-Maybe sheʼs busy?" he guessed.

Nangunot ang noo ko. "Busy? Where?" I asked interested.

He then shrugged his shoulder. "Not interested," he answered coldly.

Sudden?

Iwinaksi ko na lamang ang mga naiisip at mga isipin sa aking utak dahil baka pumutok na ito sa dami ng content! I need a break and I need to cool down, goodness! Pakiramdam ko ay super na-stress ako, ilang oras pa lang naman ang nakakaraan.

Ilang sandali pa, nakarating na din kami sa bar muli nila Amada. Agad naming hinanap ang table na kinaroroonan ng magpinsan at hindi naman kami ni Sie nahirapan dahil ang table na pinili nila ay iyong malapit sa may dance floor, kung saan pang-barkada ang maaaring maupo.

Noon ko lamang din napagtanto na nasa table din nila Lea at Andi ang magpinsang sina Ace Henley at Heimdall La Galliene. Wala si Pri and God knows where he is.

"Sa wakas, dumating din ang mag-jowa! Tang*na, anong trip ng mga mukha niyo at mga hindi maipinya, ha? Hahaha! Away ba, sis?" pang-aasar agad ni Lea sa amin ni Sie nang makalapit sa table.

Naupo muna kami sa bakanteng upuan. Ako, katabi si Sie at Heimdall. Sa gild na sofa si Ace, Lea at Andi na parang wala sa sarili. "Hey, Andi! You okay? Arenʼt you got to meet me?" I greeted and smiled at my bestfriend.

She lifted her head to face me. "H-Hi," she stammered as she greeted back.

That made me utterly pondered...

"Ano, Andi? Hahaha! Natameme ka yata ngayon? Naku, nyare ka pang hiya-hiya, ah! Tampo ka lang kay Alli dahil hindi ikaw ang kinidnap ng crush mo, ano?! Wahahaha!" si Lea, ubod na kung mang-asar.

I winced.

Ace held Leaʼs hand suddenly and get the glass on her hand. "Lasing ka na, love. Uwi na tayo. Hayaan mo na silang mag-usap dito," mahinahong sambit nito.

Lea arched her brow. "Umuwi ka mag-isa mo," sagot nito at marahas na binawi ang baso ng alak na inagaw no Ace kanina bago ubusin ang laman.

Hindi ko na lamang pinansin silang dalawa. My eyes already locked on Andi. "Andi, whatʼs wrong ba? Bakit parang iniiwasan mo ako, huh?" alalang tanong ko dito.

She then smiled bitterly. "Nakausap mo na ba si G-Gon?" she asked, obviously diverting the topic and changed it with another.

My chest tightened but I managed to give her a nod. "...oo. Kanina lang." sagot ko at nagbaba ng tingin. "...kung nagkakaganyan ka nga pala... dahil sa nangyari noong nakaraan tungkol sa amin ni Gon, please Andi...wala kang dapat ipagalala dahil---"

Natigil ako sa pagsaslita nang biglang tumayo si Sie. "Cr lang ako, Alli." paalam nito at sumulyap kay Ace at Andi bago tuluyang naglakad papalayo.

Followed after, Ace stood up and so as Lea, seemed to be forced by her ex to do the same thing. "Maiwan na muna namin kayo, Alli. Ihahatid ko muna ang lasinggerang babaeng ito," paalam niya sa akin at sumulyap kay Heimdall. "Bro, hatid mo si Andi mamaya pag-uwi." utos nito.

Heimdall nodded once with a smirk. "Tsk, tsk. Alam ko namang kaya gusto mong umalis na ay dahil tinatanggap mo na mas gwapo ako saʼyo." he bragged. "Alam mo na, mahirap maging gwapo, pinsan. Mabuti na lang at kinakaya ko." he added with a conceited shrugged.

"Raulo. Noong ipinanganak ka, katabi ako ng nanay mo." sagot ni Ace.

Heimdallʼs lips smiled halfway. "And what are you doing there, huh?" he asked guessing-like.

Ace then smirked. "Ako nag-ambag ng kagandahang lalaki saʼyo." he mocked.

"Tarantado!"

"Ahahahaha! Letʼs go, love." yaya na ni Ace kay Lea.

Lea winced. "Yabang a. Infairness naman saʼyo, ex, gwapo mo. Kamukha mo ang isang manloloko. Inang 'yan," komento nito, dahilan upang mapalabi si Ace.

Hindi rin nagtagal ay nagsimula na ang dalawang maglakad paalis.

Pinanood ko pa muna sina Ace at Lea na kahit sa daan ay nagbabangayan talaga at nag-iiringan habang naglalakad. Napailing naman ako kasabay ng ngiwi. "Warfreak naman ni Lea kay Ace, goodness." I mumbled then got to face again Andi. "So, as I was saying, Andi---hindi ka dapat mabahala o makaramdam ng selos dahil nagkasama kami ni Gon, okay? Marami-rami tayong dapat pag-usapan kung kayaʼt dapat maki-cooperate ka, huh? Huwag ka nang sad, Andi! Hehe," pagpapagaan ko sa atmosphere nitong aming pwesto.

She smiled but not reaching her eyes. "T-Tama ka...hindi dapat ako mabahala at magselos sa inyo ni G-Gon...and yeah, dapat tayong mag-usap." pag-sang ayon nito.

I smiled. "Hm, tara kaya sa roofdeck?" I suggested.

She chuckled. "Baka mabasa tayo. Naambon kaya, luka ka."

I pouted my lips. "Hindi 'yan! May malaking umbrella doʼn, remember?" sabi ko.

"Ah, hahaha! Nga pala. Sige, sige. Doʼn tayo."

Sumalubong sa aming mga balat ang malamig at malakas na dampi ng hangin. Bumungad din sa aming mga mata ang kagandahan ng gabi nang sandaling makita namin ang mga kabahayang pinaganda sa kaniya-kaniyang ilaw. May pula. Dilaw. Puti ant maasul-asul na sindi ng ilaw.

Kumapit kaming dalawa sa may railing at sabay na sininghap ang sariwang hangin ng gabi.

Ilang segundo ang lumipas na hindi kami nagsasalita. Hanggang sa magdesisyon na akong umpisahan ang usapan. "Andi...n-noong nalaman mong wala kami pareho ni G-Gon...anong biglang naisip mo?" I began as I looked at her sideview.

Worried din kasi ako sa naramdaman niya that time. As a bestfriend kasi, support ko siya sa lahat ng bagay. Sensitive ako pagdating dito. Ganoon ko siya kamahal. And, plus the fact that he likes Gon so much tapos nalaman niya na lang na tinangay ako ng taong gusto niya. Torture para sa kaniya iyon. I know.

In other words, masaktan na ako huwag lang ang bestfriend ko.

She shrugged his shoulder a bit, and laughed falsely. "Medyo nasaktan, of course. Akala ko kasi...ginusto mo din na sumama kay Gon."pagtatapat niya.

I gulped. "...of course nit, Andi. What were you thinking?" I defended.

She smiled weakly. "..pero ayos lang, Alli. Kasi hindi ko naman pag-aari si Gon. We are not committed with one another nor acquaintainted," she said and a strike of pains was felt. "Wala akong karapatang masaktan dahil walang kami akong pinanghahawakan." dagdag niya pa.

Nakaramdam ako ng guilt and at the same time, pains. Pains because she was hurt. She was hurt 'cause she saw her love for Gon a one-sided.

Ako ang nasasaktan para saʼyo, Andi...

...idagdag pa na akong kaibigan niya ang gusto ng nagugustuhan niya. Samantala, ang gusto ko naman ay ang pinsan ng taong gusto niya na may gusto din sa akin.

Love moves in mysterious way, indeed.

Love blinds all things together and pains separates them as well.

She huffed. "Ah! Huwag na lang nating intindihin ang mga ganoong bagay, Alli. Ang pagtuunan mo na lamang siguro ng pansin ay ang boyfriend mo. Ako naman? Siguro, susundin ko na lamang ang mga magulang ko na m-magpakasal sa taong hindi ko mahal. Matututunan ko din naman iyong mahalin, hehe." she altered the topic with this one and I can sense how bitter she was.

I moved closer to her and embraced her. "Donʼt. Donʼt ruined your freedom to love naturally, Andi. You know? Sayang ang buhay kung ikukulong mo ang sarili mo sa buhay na hindi alam mo naman gusto." seryosong sambit ko dito at hinagod ang kaniyang likod.

Nang sandaling yuamakap siya sa akin pabalik, mas mahigit na yakap ang iginawad niya kumpara sa yakap ko, bagay na mas nagpatindi ng aking pag-aalala para dito.

Akamang kakalas na ako sa yakap ko dito para makuta ang mukha niya kaya lamang ay pinigilan niya ako. "...donʼt move, A-Alli. L-Let me just hugged you,"

"A-Andi...bakit?" alalang tanong ko.

I heard her sobbed. "I-Iʼm sorry," she whispered.

"Whatʼs wrong? Huh?" alala na talagang tanong ko dito at nagdesisyong kumalas na sa yakap sa kaniya at harapin na siya. "Why are you crying, huh?" gulat na tanong ko nang makita siyang may mga luha sa mga mata.

With her tears streaming down, she shook and head and forced to smiled. "W-Wala, hehe. Masaya lang d-dahil...dahil naging kaibigan kita," aniya.

I am not convinced. Nevertheless, I smiled back at her. "Me too," sabi ko din.

She wiped her tears and looked at the dark skies, where raindrops are getting heavy.

Pinanood ko siyang panoorin ang pagpatak ng butil ng mga ulan sa malalaking sukat. Kita ko sa mga mata niya ang matinding lungkot na ikinukubli kung kayaʼt ako ay nasasaktan para dito.

Hindi ko mawari kung bakit pakiramdam ko ay may bagay na dapat akong malaman mula sa kaniya. Pero dahil ayokong pangunahan siya, hahayaan kong kusa niyang i-open up sa akin ang bagay na iyon.

Nanatili kaming dalawa sa ganoong position. Siya habang pinapanood ang patak ng ulan at ako habang pinapanood siya.

Wala sa sarili, "I am your bestfriend. Your solace. Your aegis. Come to me and Iʼll protect you. No matter what." sambit ko dito, dahilan upang lingunin na niyang muli ako kasabay ng walang patid na pagpatak ng luha sa mga mata niya.

Sobbing, "A-Alli..." she called on the most painful way. "...I a-am---"

"Alli!"

Hindi nagawang ituloy ni Andi ang sasabihin sa akin nang biglang mangibabaw ang humahangos na tinig ni Sie papalapit sa aming gawi. Nananakbo at may nag-aalalang mukha. Ang kilos nito na nagpalingon sa kaniya sa aming mga ulo.

At nang makalapit ito sa akin, sinulyapan niya si Andi sandali bago ibalik sa akin.

"W-What are you doing here, huh? Itʼs damn raining!"

I bit my lip. "...sorry. H-Hindi kami nakapagaalam kay Heimdall na pupunta kami dito dahil may pinag-uusapan kami ni Andi, e." sabi ko at sumulyap kay Andi nagpuounas ng mga luha sa mga mata.

Sie snarled. "Tsk. Letʼs go home." sabi nito bigla. "...ikaw din, Andi." seryosong aniya.

Andi smiled scarcely. "S-Sige, ingat kayo." she reminded.

Magsasalita pa sana ako kaya lamang hinawakan na ni Sie ang kamay ko at hinila paalis.

Kalagitnaan namin ng daan palabas nitong bar, huminto ako kaya napatingin sa akin si Sie na may buong pagtataka.

"W-What made you stop?" he asked, clueless.

I stared at him deeply.

He gulped. "A-Alli---"

I then smiled. "Advance happy monthsarry, Sie!" I cheerfully exclaimed.

"D-Damn...a-akala ko kung anong ibig sabihin ng tingin mo, baby. Pft."

I giggled and moved closer to him just to give him a smack kiss. "I love you..." I said.

"I love you, too---"

Hindi niya natapos ang dapat niyang isasagot nang dugtungan ko ang sinabi ko na mahal ko siya...

"Please, donʼt break my heart."

--