(Now playing : I Knew I Loved You by Savage Garden)

---------

Kasalukuyan kaming nasa kalagitnaan ng biyahe pabalik ng Quebec. Tinotoo kasi talaga ni Gon na pupunta kaming Toronto upang bumili ng cake at softdrinks!

Ang mga cake na binili namin doon ay nasa backseat namin. Mga dalawa iyon pero magkaiba naman ng flavor.

Bukod siyempre sa pagbili doon ng mga cakes at softdrinks, dumaan kaming Montreal at Vermont. Binilhan niya ako ng winter clothes such as jackets and coats filled with down feathers. Then warm and thick woolen socks. Thermal tops and bottoms. Sweater and cardigan. Regular tops, winter pants and winter boots. Then hand warmer na din at earmuffs!

Ang sagot ba naman kanina habang nagbabayad sa tanong ko kung bakit ang ang dami ng pinamili niya for me, e, ang mahal pa naman, ay,

"I love you thatʼs why I am willing to buy everything, even if it means---- my money would vanished,"

See? Goodness, ah. Napakagastos na tao!

Kung titingnan tuloy ang loob ng compartment niya, ang daming paperbags came from two different stores. Sa Montreal at Vermont.

Ang mamahal pa man din ng mga iyon! Pero dahil ginusto niya iyon, edi go. Hindi ko na lamang pinigilan since wala din naman ako halos dinalang maraming damit nang umalis sa Pilipinas dahil ang sabi ni Gon noon, hindi naman daw kami magtatagal---scam naman pala!

And if I am not mistaken, according to meteorological experts, winter in Canada would lasts after 90 days!

So meaning---may mahigit dalawang buwan pa kaming magsasama ni Gon!

Kainis naman! Gusto ko na makita si Sie, lalo pa at after three months, magdiriwang kami nito ng monthsarry namin! And of course, gusto ko siya ang kasama at hindi si Gon!

Sorry Gon...pero mas mahal ko talaga si Siegfried.

At ang gago, parang hindi man lamang nakaramdam ng pagod sa pagmamaneho. Imagine kasi, we drove 7 hours from Quebec to Toronto! Then ngayong pabalik na kami, another 7 hours pero dahil walang traffic, mukhang less than 7 hours lang plus, ang bilis pa nitong magpatakbo!

Kita ko ang pa simpleng paghikab ni Gon, kung kayaʼt nakaramdam ako ng awa dahil ilang oras na siyang nagmamaneho at paniguradong...he is tired na.

Humugot muna ako nang hininga bago magpasiyang tanggalin ang aking suot na earmuffs at tapikin ito, napatingin naman siya agad na may namumungay na mga mata sa akin. "Stop the car. Iʼll drive. You need to sleep for the moment," wika ko.

"No, Alli." mabilis na sagot nito. "What if you---"

"Hindi kita tatakasan, Gon. Wala sa akin mga credentials ko, remember?" I said the obvious, with a hints of sarcasm.

He yawned. "...damn," he cussed.

I chuckled due to his cuteness. "Come on, let me drive. Isa pa, gusto ko din i-try imaneho ang sasakyan mo, Gon." I persuaded.

"But young lady---"

I arched a brow. "Dali na kasi! Kapag ikaw biglaang nakatulog habang nagmamaneho at mabangga tayo---paano na? Huh?" pagdadahilan ko. "Edi mamamatay akong walang kasal-kasal, huh? Aba, huwag naman!"

He snarled. "Tsk. In what way do you wished to die, huh?" he then asked, as if he was really damn serious.

I made a chin up. "Gusto ko kapag namatay ako? Well, kapag sa saksak, dapat maganda ang pagkakatarak ng kutsilyo sa aking tagiliran. Tapos kapag lumalabas ang dugo, dapat maganda ang pagkakatulo sa maputi kong balat. At kapag naman sa tama ng baril, siguro dapat sa braso lang. Tapos ang pagdaloy ng dugo ay dapat maganda din para kahit mamamatay na ako, may poise pa din!" I confidently answered.

Hr frowned due to disbelief. "Damn. What a weird,"

I flipped my hair. "I want to die beautifully and elegantly." I remarked.

He smirked with amusement. "Seriously?" he asked, unbelievably.

I smiled wickedly. "Bring elegance to our own grave. 'Till death, elegance should wear." I denoted.

Napailing-iling ito. "Letʼs change position, then. You drive. Para hindi ka na nagsasalita ng mga ganyan, tsk." aniya at ihininto ang sasakyan sa gilid ng kalsada.

Nauna itong bumaba at umikot sa aking side bago i-open ang door ng car. "Move," utos niya kaya lumabas na din ako.

Iyon nga ang nangyari, nagpalit kaming dalawa ng pwesto. Ako na ngayon ang driver niya at siya ang passenger. "Oh, weʼre on Richmond St. Downtown na, Gon?" manghang tanong ko matapos makita ang current location namin.

He yawned again. "Yeah. Next, autoroute 73 south, autoroute 20, on the Pont-Pierre-Laporte. Wake me up if we already on the Boulevard Laurier. Iʼll drive 'till we get there." he reminded me then closed his eyes already, while leaning the side his head at the window.

Noon ko lamang natitigan muli ang kaniyang mukha. Despite the weariness and coldness of it, I find him more handsome today...

"Donʼt stare at me." sabi nito kahit nakapikit.

I cringed. "Napatingin lang, e." I denied and started the engine, then drive afterwards.

I heard him smirked. "Your stares made me..." he said but was cut, and suddenly opened his eyes. "...horny."

I promptly stepped on the brakes and looked at him with widened eyes!

"A-Ang manyak mo!" I exclaimed, feeling the burn built-up in my cheeks.

He chuckled. "...kidding. Go on, drive again. Later, I will drive you, as crazy as fuck." he teased again, causing my cheeks to burn even more. "Joke again, young lady." biglang bawi niya.

Inambahan ko siya. "So annoying!" I hussed.

"Huwag mong seryosohin ang kamanyakang'yon...ako ang seryosohin mo." nakangising aniya.

My heart beats in abnormal way dahil sa mga pinagsasasabi niya! Ano bang nangyari at bigla na lang siyang inatake ng sakit niyang kamanyakan, huh?! Ganito ba nangyayari kapag napapagod siya---nagiging manyak! Goodness!

"Asa ka! M-Matulog ka na lang kaya! Puro ka kalokohan," sabi ko dito at muling bumalik sa pagmamaneho.

Makalipas ang ilang oras, gaya nang sinabi ni Gon gisingin siya kapag nasa may parteng boulevard laurier na kami kaya ngayon, siya naman ang nagmamaneho. At ako naman ang nakapikit ang mga mata pero hindi natutulog.

Kalagitnaan namin ng biyahe, nagsalita siya kaya nagmulat ako ng mga mata at nilingon ito. "I have feeling like, I am with an angel, and the angel is you, Alli." he said in the coolest way.

I arched my brow. "So?" I asked in a surly manner.

He glanced at me then returned his eyes at the road. "Ikaw?"

My forehead knitted. "Anong ako?" I asked.

He formed a smile. A sneered one. "May feeling ka ba...saʼkin."he suddenly fired.

Kung nasa upuan ako, baka nahulog na ako! Bakit ba kasi bigla-bigla na lang siyang babanat ganoʼn?! Huh! Akala niya yata ay madadala niya ako sa paganyan-ganyan niya, e!

I looked away. "S-Shut up, Gon." ilang kong suway dito.

He chuckled mischievously. "Ang ganda mo kapag nahihiya ka. Ang sarap mong patungan at lahian, young lady."

"Daegon La Galliene! Napakabastos ng mouth mo! Grrr!" I hissed and I can feel the extreme burning sensation from my feet, traveling upwardly 'till it stops on my cheeks!

He laughed. "Ahahahahaha!"

I glared at him.

"Kidding, young lady." bawi niya at bumalik na naman sa pagmamaneho.

Inis kong pinag-krus ang aking parehong braso at salubong ang parehong mga kilay na nakatingin lamang sa harapan namin habang nasa biyahe.

Hindi pa rin nawawala ang pag-iinit kasi ng aking parehong mga pisngi dulot ng kaniyang mga pang-aasar!

Goodness! Iyong pang-aasar niya? Nakakabuntis na!

Ilang sandaling minuto pa ay nakarating na din kami sa L 'Aristocrate Apartment. Pagtapak na pagtapak ng aking mga paa sa aking kwarto ay agad aking dumiretso sa aking kama, hinubad ang suot na winter coat at boits at animoʼy lantang-gulay na nahiga at ipinikit ang mga mata.

Si Gon na daw ang bahala sa mga gamit na pinamili kaya malamang nasa parking lot pa rin ito.

Nasa hangganan na ako ng aking masarap sanang pagtulig ngunit biglang nagbukas ang aking pinto at pumasok si Gon sa kwarto ko. "What?" I asked in a sleepy tone of voice.

I even rubbed my eyes and yawned.

He showed me all the paperbags. "Where should I put these?" he asked and ambled towards my bed.

I pointed the floor. "You can put that there, Gon. You may leave and rest. I know youʼre tired and sleepy also," I suggested and closed again my eyes.

Ramdam ko ang ginawa niyang mga pagkilos. Pati ang tunog ng mga bagay na inilagay niya sa sahig. Just then, I felt the side of my bed gone as if sunken?

Uh, he sat---no, h-he lay down beside me!

I suddenly opened up my eyes again and was astonished the moment I saw him, laying next to me. "H-Hey---what are you doing here---" gulat kong tanong ngunit ganoon naputol sa kabuuan ko dapat na itatanong nang bigla siyang umusod papalapit lalo sa akin at,

...yumakap bago ibaon ang mukha sa aking leeg.

I gulped. "G-Gon," I called, donʼt know what else can I do.

"L-Let me rest, baby..." he uttered with raucity.

I gulped again the moment he buried even more his face unto my neck. H-He even smelled it.

G-Goodness.

"M-May kwarto ka naman, e." wala sa sariling sambit ko.

He sighed heavily. And I felt a sudden worry upon feeling his breath with not in normal temperature of warmth!

Agad kong hinawakan ang leeg nito at mas lalo akong nakaramdam nang pag-aalala nang makumpirmang---nilalagnat nga siya!

"G-Gon, youʼre sick! Goodness, why didnʼt you tell me, huh?!" I scolded.

He looked at me with weakened eyes and laughed a bit. "As if you cared about me?" he bitterly said.

My chest tightened due to sudden guilt.

"Gon---"

"Okay lang, Alli. Okay lang talaga..." pigil niya sa dapat kong sasabihin na may matatamlay na ngiti sa labi. "...if you donʼt want me here, Iʼll go back---" aniya sa nagtatampong tinig at tangkang babangon na sana ngunit mabilis kong hinawakan ang kaniyang braso.

"Stay here na lang. I-Itʼs fine with me na." I said.

He lowered his head and sighed. "...but you donʼt want me here, right? Napilitan ka lang---"

I puffed an air and get up. "Hindi nga, sige na...sleep ka na ulit," sabi ko sa mahinahong paraan.

He returned his eyes at me. "...r-really?" pangungumpirma niya pa, na parang batang inaway ng kalaro niya at nagsusumbong ngayon sa kaniyang mama.

I nodded. "Oo nga, sige na. Sleep na. Iʼll kuha lang ng towel and warm water. So, rest ka na. "

He then frowned. "Gusto kong magpahinga pero... "

"P-Pero, what? Tell me, whatʼs wrong?" I asked worriedly.

He then smirked. "...pero mas gusto kita."

I frowned. "Bahala ka na nga," sabi.

Bago pa madagdagan ang kaniyang ka-cheesy-han, tumayo na ako at naglakad palabas ng kwarto upang ikuha siya ng mga towel at mainit na tubig dahil may lagnat nga siya.

I sighed.

"I am expecting that I will be doing this to Siegfried La Galliene, my boyfriend...and not with Gon."

--