Tatlong araw na ang nakalipas mula nang dumating kami dito ni Gon sa Quebec, Canada.

We stayed at L'Aristocrate apartment. Located at 2355 Rue, Bilbao here in Quebec, City. Dito daw muna kami magi-stay habang hinihintay ang parents ko.

Nagtaka ako dahil hanggang ngayon, hindi pa rin dumarating ang parents ko dito. Gusto ko ngang tawagan pero hindi ibinabalik ni Gon ang phone ko!

Palagi niyang dahilan sa akin---papunta na raw ang parents ko! Bakit hanggang ngayon ay wala pa?! Hindi ko din ma-contact si Sie dahil ang lalaking ito ay ayaw ibalik ang phone ko at alam ni Judas kung saan niya itinago iyon!

Sa mga nakalipas na araw, iyon ang laging pinagtatalunan namin ni Gon dahil sa phone kong ayaw niyang ibigay, dahilan kung bakit ilang araw na din akong walang communication kay Sie! Baka nag-aalala na iyon. Gayundin kay Andi---hindi ko nagawang magpaalam bago umalis dahil ang bwiset na Gon, binigla ako sa gagawin naming pag-alis ng Pilipinas!

Sobra na akong nahihiwagaan sa kilos niyang ito. Naiinis na din!

Gulat ko nga nang pagdating namin dito sa Canada, wala pa naman ang parents ko. Pero sabi niya ay parating na daw sa mga susunod na araw!

Hanggang sa ngayon, tinanong ko kung na saan na ang mga magulang ko ang sagot niya na naman---paparating na daw!

Hindi na nakarating, goodness! Kapag hindi pa nakarating ang mga magulang ko bukas? Humanda siya dahil ibubuhos ko lahat ng naipon kong yamot at inis sa kanya!

Goodness!

Bukod sa ayaw niya akong pagamitin ng cellphone, ayaw niya din akong palabasin dito sa apartment na ito. Kahit gustong-gusto ko! At kapag tatanungin ko kung bakit, hindi siya sumasagot!

Badtrip na, kainis.

I heaved an irritated sigh bago tumayo at iniwan ang aking pagkain. Naglakad ako papalapit sa kanyang kinauupuan. Nakaupo ito sa may kulay lemon na sofa, adjacent to where I am sitting a while ago.

Katabi lang kasi ng kainan ang mini living room. Kaya ilang hakbang lang, nasa harapan na ako ni Gon.

He stopped typing on his laptop and lifted his head just to looked at me. "What?" he asked, as if he does nothing against my freedom.

With a scowl, I lend my hand in front of him. "Give. Me. Back. My. Phone." pag-uutos ko, mararamdaman ang diin sa bawat salita.

"No," he replied and returned his eyes at his laptop, totally ignoring me.

Out of irritation, I grabbed his laptop harshly and thrown it into the gray sofa!

"Damn it! What the hell is wrong with you, huh?!" he madly exclaimed and stood up and with gritting teeth, he glared at me, probably 'cause of what Iʼve done earlier. "I told you already---neither you cannot have the goddamn phone nor hover outside!" he reminded with thundered voice.

With equal distribution of madness, I did same thing. "But I need it! I need to talk with my boyfriend, 'cause he doesnʼt know where the hell on earth I am!"

His face darkened. "Thatʼs the goddamn reason why I donʼt want to give you your goddamn phone, Alli. You will contact him and tell him where we are!" he retorted with ranging wrath.

What?

"Malamang, Gon! Dahil boyfriend ko siya! Dapat lang na alam niya kung na saan ako pero hindi! Hindi niya alam dahil saʼyo!" galit na galit kong turan at itinulak nang bahagya ang kanyang balikat. "Tell me! Why are you prohibiting me for doing so, huh?! Anong karapatan mo?!" I asked while lashing his body.

He then held both of mg hands and looked at me coldly. "Dahil ayoko...dahil ako ang kasama mo ngayon kaya sa akin lang dapat ang buong atensiyon mo, Alli. Sa akin lang," he remarked.

Marahas kong binawi ang mga kamay ko dito. Inipon ko ang lahat ng galit, inis at pagkadismaya mula sa pinakamalalim na parte ng pagkatao ko at inilagay ang lahat ng mga iyon sa aking mapaminsalang palad bago siya buong pwersang sinampal!

"Ayoko saʼyo! Napakawalang kwenta mong tao, Gon! Ano bang dahilan mo at ayaw mong kausapin ko si Sie, huh?! Bakit ayaw mo akong payagang umalis ng apartment na 'to?! Sabihin mo---bakit?! Ha? Bakit?!" masamang-masama ang aking loob nang sandaling itanong ko iyon.

Nangilid nang mabilis ang aking mga luha. Ramdam ko din ang panginginig ng aking labi at kamay matapos ko siyang sampalin.

Gusto kong makaramdam ng guilt pero mas namamayani sa aking kalooban ang galit at inis dito!

Inayos niya ang mukhang bahagyang tumabingi matapos ko siyang sampalin. Nagawa niya pang haplusin ang pisngi niyang sinampal ko. "...that hurts," he commented, preventing himself to burst out.

My tears fell out of annoyances. "Dapat lang saʼyo 'yan! Napakasama mo! How could you!" I shrieked, masamang-masama ang loob.

He stared at me deeply but coldly.

I harshly wipe out my tears. "Bakit ba bigla mo na lang akong d-dinala dito, ha?! Puro ka sabing hintayin ko ang mga magulang ko pero bakit hindi pa sila dumarating, huh?!" tanong ko pa. "Sabihin mo---bakit?! A-Anong plano mo sa akin, ha?!"

Pakiramdam ko kasi, habang tumatagal kami dito at hindi pa rin dumarating ang parents ko tapos ayaw niya pang ibigay sa akin ang phone ko para contact-in sila lalo na din si Sie!

Ayaw kong mag-isip nang kakaiba pero kinakabahan ako sa set-up naming ito. May hindi siya sinasabi sa akin, bagay na nagpapatindi ng takot at kaba ko!

He ambled and occupied the spaces between us then smirked. "Marami akong plano, Alli. Better, you donʼt know..." makahulugang sagot niya.

I gritted my teeth and was about to slapped him again but he was aware and has fastest reflexes, reason why my hands was locked unto his hands!

"Masakit na, Alli...donʼt add flame on me," nagbabantang aniya at hinigpitan ang hawak sa kamay ko dahil nagpumiglas ako.

"Let go of my hands---you ass!" inis kong sambit dito at nagpumiglas na na naman kahit nasasaktan ako, ininda ko na lang dahil gusto kong makawala sa kaniyang hawak. "Bitaw sabi! Ano ba, Gon?!"

Ganoʼn na lamang ang gulat ko nang bigla niya akong hatakin at sa isang mabilis na paggalaw, nagawa niya akong isandal sa wall!

I winced. "S-Shit," mura ko matapos maramdaman sa likod kong tumama dito sa malamig na wall.

"Pwede bang manahimik ka na? Dahil kahit anong gawin mo---hindi kita hahayaan na makausap muli ang pinsan ko, young lady. You are fucking stuck with me! So you better learn how to deal with my rules!" pigil ang galit niyang sambit.

I scowled. "No! Ayoko saʼyo! Gusto ko kay Sie! Sa pinsan mo! At kahit kailan---hindi kita magugustuhan!" I shot back.

Napapitlag ako nang bahagya dahil bigla niyang sinuntok ang pader sa magkabilang gilid ko at animoʼy tinakasan ng sariling hininga kaya todo habol siya dito!

"Donʼt. Mention. His. Name." he warned with conviction.

At sino man ang makadinig nang sinabi niya, paniguradong paninindigan ng balahibo!

I hide my fears. Instead, I glared at him. "Bakit ayaw mong marinig ang pangalan ng pinsan mo na boyfriend ko, huh?" I mocked with gritted teeth. "...ayaw mo bang sabihin kong mas mabuting tao si Siegfried kaysa saʼyo? Huh?"

His face darkened even more. "Damn it," mura niya. "Donʼt make me--"

I cut him off. "What?! Donʼt make you mad?! At talagang ikaw pa ang may karapatan na magalit?! Goodness, Gon! Ilang araw na akong walang connection sa boyfriend ko dahil mo!" asik ko dito. "And you have the right for a goddamn grip?! Tarantado ka ba?!" I yelled with sharpened voice, causing him to throw me dangerous stares.

"You donʼt understand what I feel, Alli. Fuck this,"

I smirked. "...sadyang hindi kita maiintindihan dahil wala sa lugar ang nararamdaman mo. At kahit kailan...hindi ko nanaiisin na intindihin ang nararamdaman mo, Daegon." puno ng galit na sambit ko dito.

Kita ko ang pag-igting ng kanyang panga. Even how his veins in his neck appeared 'caused of what I have told him.

With raucity, "And do you really think that I will do nothing para magbago ang nararamdaman mo, young lady?" he asked, mockingly.

I gulped. "Whatever you would do, hindi pa rin kita pipiliin. Hindi kita gugustuhin. At mas lalong hindi kita mamahalin---ump!"

Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang bigla niyang hawakan ang pareho kong kamay at itaas sa aking ulo bago marahas na halikan!

"G-Gon---stop it!" piglas ko ngunit masyado siyang malakas kung kayaʼt hindi ko man lang nagawang itulak siya o gumawa ng mga galaw upang tigilan niya ang paghalik sa akin, bagkus ay mas lalo pa niyang minurder ang labi ko!

"Fuck, All! Hanggaʼt hindi ako ang mahal mo---hindi kita ibabalik sa pamilya mo!" he said between the kiss.

I was puzzled because of what he has told me. Hindi ko alam kung bakit biglang may takot na nabuo sa akin matapos niyang sambitin iyon!

Pumiglas akong muli. "G-Gon---"

Ngunit walang epekto!

Dala nang kawalan ng pag-asang makawala sa kanya, ang tangi ko na lang nagawa ay hayaang dumaloy ang aking maiinit luha pababa sa aking pisngi.

Mas napaluha ako nang maramdaman kong kinagat ni Gon ang pang-ibabang labi ko, dahilan kaya umawang iyon. He took the opportunity to slid his tongue on it and kissed me the harder.

At gamit lamang ang isang kamay niya, hinawakan niya ang mga kamay kong nasa ulunan ko. Ang isa niyang kamay ay naglakbay pababa sa aking bewang at doon humaplos-haplos, bagay nagpalunok sa akin.

"G-Gon...w-what is the m-meaning of this?" nasasaktang tanong ko, habang patuloy pa rin niyang hinahalikan.

Napagtanto kong hindi totoo ang sinabi niyang gusto akong makita ng mga magulang ko kaya lumipad kami patungo dito matapos niyang sabihin sa akin na hindi niya ako ibabalik sa pamilya ko hanggaʼt hindi siya ang mahal ko.

Parang libo-libong karayom ng biglaang bumaon sa dibdib ko matapos ang realization na iyon.

Dahil sa tanong ko, napahinto sa ginagawang paghalik sa akin. Bumalik ang malamig niyang mga mata sa akin.

My lips trembled. My eyes welled-up even more.

"This..."he began.

I sobbed. Parang nahihinuha ko na ang kaganapang ito...

...hindi ko lang matanggap sapagkat siya---siya na kinuha at pinagkatiwalaan ng mga magulang ko upang bantayan, ingatan at ilayo ako sa mga kapahamakan ay siya palang magiging kriminal at dapat katakutan ng pamilya ko!

"...is kidnapping. Yes, I kidnapped you, young lady." he confessed and smirked.

My knees trembled due to disbelief.

He bit my lower lip. At dahil sa labis-labis niyang pnggigigil, nalasahan ko ang sariling dugo mula doon ngunit kataka-takang hindi ko makuhang masaktan nang pisikal.

"I will do everything...to make you," he said but was cut 'cause he kissed my lips with sensuality. "...mine." he ended.

I sobbed. "A-Ang sama mo! I-Ibalik mo ako kay Sie! A-Ayoko saʼyo!" I cried hard as I yelled that.

He smirked dangerously. "Donʼt worry...as of now, you donʼt like me nor love me...but as time passes by, youʼll got to used it, baby." he said.

I gritted my teeth. "That wonʼt got to happen!" I assured him with my tears continued streaming down.

He then pinned me harder on the wall. "That would, young lady. Dahil akin ka." he remarked.

And I was unable to answer. Muli niya kasing inilapat ang kanyang labi sa aking labi at dahil doon, mas lalo akong napaluha.

Gusto kong itulak ito at manakbo palabas ng bahay at ilayo ang sarili kay Gon dahil hindi ko alam ang pwede nitong gawin sa akin ngunit pinanghihina ako masyado ng halik at haplos niya.

Bumaba ang mga labi nito sa aking leeg. Napalunok pa ako dahil para siyang leon na sabik sa laman...

Nakakatakot.

I gulped again the moment I felt myself was being lifted. Sa isang mabilis na kilos, nasa loob na kami ng kwarto niya. Ihiniga ako nito sa kanyang kama.

Akmang tatakas ako sa kanya kaya lamang ay mabilis siyang pumwesto sa aking ibabaw at madilim ang mga matang tinitigan ko nang malalim.

I sobbed. "...p-please, G-Gon...donʼt do this," I pled, trembling.

Ngunit parang wala itong puso sa pagkakataong ito. Hindi niya ako pinakinggan.

I am hurt and I donʼt understand, why!

Mas napaluha at nakaramdam ako ng hinanakit nang madinig ko ang kanyang nakakapanindig-balahibong salita.

"I kidnapped you because I want to be with you...I did this because I couldnʼt bear to see you with my cousin! Fuck that!"

"Why?! Why do you need to do this, Gon?!"

He cussed. "Kasi tangina, Alli! Napakamanhid mo! Tangina, kasi mahal na mahal kita---pero pinsan ko ang mahal mo!" he confessed.

I was...unable to find the right words to say...

H-How come...

--