Chapter 40

This Love

I never imagine that my prince will back in an unexpected time. Tulog ko pero naramdam ko ang pagdating niya, hindi ko alam ko suguro naramdaman na lang nang presensya ko ang presensya kaya mabilis kong inakala na siya 'yun at ang sarap lang sa feeling na hindi ka nga niya binalewala. Hindi ka niya iniwan. Hindi niya ako pinagpalit kay Jonie.

            Nasuntok ko sa balikat si Cent nang may maalala ako, "Sabi mo tatawag ka kapag magkikita na tayo pero hindi ka tumawag. Hintay tuloy ako nang hintay sa tawag mo!" pag-iinaso ko sa kanya. Kinuha ko pa ang cellphone ko para ipakita sa kanya 'yung text niya.

            Nagawa niya na lang ay magkamot nang batok sa sinabi ko kaya napanguso naman ako sa kanya but then again, he took a kiss. Agad ko siyang sinamaan nang tingin pero natawa lang siya. Why do I miss you so much Cent? Namiss ko ang taw among 'yan. Namiss ko 'yung dating kami. "That's why I can't call you because my phone shut down. I don't know what happen, so I choose to go here but when I came, you're sleeping then I realize..." he smiled, "The day when you are sleeping then beg for a kiss from a prince charming."

            Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya. Takte! Naalala niya pa pala 'yun. Nakayuko naman ako sa kahihiyan na nadala ko pero kahit na hindi ko pa rin maikaila na sweet nga 'yung ginawa niya sa akin dahil ang tagal na nun, nag new year pero hindi pa rin niya nakalimutan.

            "Cent, I can't even say how much I love you, but the most prettiest thing... you prove to me that fairytales are not just fictions but also in reality." I hugged him one more time. I missed this so much. He hugged me tightly.

            He smirked, "You said it before, when I came back... you'll be my princess."

            I can't resist the feeling when Vincent is totally in front of me and saying those cheesy words that melted my heart. Kahit wala pa man akong ideya kung ano na nangyari sa kanila ni Jonie, ang mahalaga sa akin nandito na ulit sa tabi ko si Vincent. Dahil ang sabi niya sa akin, hindi siya babalik hanggat hindi niya naaayos 'yung problema niya.

            So there's nothing to be bother.

            "Tara sa baba, doon kila Mommy." Yaya ko sa kanya pero tinanggihan niya ako kaya kumunot naman ang noo ko sinabi niya. "B-bakit ayaw mo?"

            "Gusto muna kitang solohin. So many f*cking months that we've losts. Maybe this night, will cherished every moments of it." napangiti naman ako sa sinabi niya. He intertwined his hands over mine, ang sarap lang sa pakiramdaman dahil sa malambot ang kamay niya at may kalahikan kumpara sa akin, alam ko na hindi niya ako bibitawan dahil ako naghintay siya pa kaya. "C'mon." aniya.

            Tinaasan ko naman siya nang kilay nang hatakin niya ako, "Teka! Ayaw mo nga bumaba tapos—Oo nga pala! Saan ka dumaan?"

            He smiled saka siya tumagilid saka ko nakita ang bintana na bukas na hinahangin ang kurtina sa bintana. I glared at him when I got realize what he wants, hinablot ko pabalik ang kamay ko sa akin. "No, Cent. Ayoko."

            "But this is the only way."

            Napahalukipkip namana ko sa kanya, "Ganito na lang. Bababa ako sa hagdan tapos diyan ka sa hagdan."

            Mabilis siyang umiling sa akin saka inagaw muli ang kamay ko, naglapit ang katawan namin at kaunti na lamang ay magtatama na ang mga labi namin dahil sa sobrang lapit namin sa isa't isa. Amoy na amoy ko ang mint na hininga niya, ang mga mapupungay niya mata at ang kanyang matangos na ilong. I never imagine that I could fall for this guy, crazy at all.

            "Wherever am I, you'll be with me." Aniya. Mas lalo kong naamoy ang mabangong hininga niya sa akin. Hawak hawak ang magkabilang pisngi ko at hindi ko naman mapigilan na ilipat-lipat ang tingin sa labi at mata niya. "Come with me..."

            Agad akong napasuko nang bigyan niya ako nang isang mabilis na halik. Hinigit niya ako sa bintana, nang silipin ko ang dinaan niya para lang makapasok sa kwarto ko ay ang mga branch nang puno na nakapaligid sa puno. Tiningnan ko naman si Cent na siyang nauna at ngayon, inaabot ang kamay ko.

            Nag-aalinlangan akong sumunod sa kanya dahil may other way naman pero mas gusto niya dito. Napalunok na lamang ako nang laway at dahan dahang nilabas ang mga paa ko at inabot ang kamay niya, "Don't be scared, you're with me."

            Dahil sa sinabi niya ay tumalon ako hanggang sa nasa iisang haligi na kami nang puno. Muntik na rin akong ma-out of balance pero agad akong nasalo ni Cent. Mabilis naming nababa ang puno, labis nga ang pagtataka ko dahil paano nagawa ni Cent 'yun.

            "Matanong nga Cent, may lahi ka bang magnanakaw?" kunot noo kong tanong sa kanya.

            Natawa naman siya sa sinabi ko, "None, ngayon ko lang ginawa 'to para sayo." Aniya.

            Inakbayan niya ako at hindi ko na maalis ang matatamis kong ngiti sa labi ko habang ngayon ay naglalakad kami sa ilalim nang gabi na napupuno nang mga maliliwanag na bituin. Gusto kong sa akin lang ang gabing 'to. Parang feeling ko nawala bigla ang init ko, ang sakit ko. Gumaling ako sa isang halik. Naku! Ang harot ko!

            "Sana hindi na matapos ang gabing 'to." Sambit ko lamang.

            "No, this love will never end." Hindi ko alam kung anong hitsura ko ngayon dahil sa sobrang kilig o kaya nagmumukha na akong kamatis dito pero si Cent lang 'to, ang prince charming ko. Normal na dapat 'to pero bakit iba pa rin ang impact sa akin kapag siya mismo ang nagsasabi nito sa akin.

            Binago ko naman usupan, "Hindi ka nagsabi na uuwi ka na." inaso ko muli sa kanya.

            Nagsalubong naman ang kilay niya sa sinabi ko, "No, I give hints in my status. I know you read all of them, you even like my status right." He smirk. Wah! Mas lalo tuloy akong nahiya sa kanya. Natandaan niya rin pala 'yun. Pinalo ko naman siya sa sinabi niya. "Wait! But that's true right?" I nodded.

            "Akala ko kasi newsfeed ko pero tumambad posts mo, naging wall mo na." ani ko pa.

            He smirk, "You even missed me so much with that." Agad ko naman siyang pinisil sa pisngi dahil bigla na lang akong nanggigil sa kanya. Ginaya naman niya ako kaya pareho kaming nanggigil sa mga pisngi namin. Una akong gumive-up dahil niyuyog-yugyog niya pa ang ulo ko. Leche talaga 'to!

            Hinimas ko naman ang pisngi ko pero siya parang hindi nasaktan sa ginawa ko, Natawa-tawa pa siyang tinitingnan ako saka ako inakbayan. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ni Cent, wala na rin namang perya dahil noong hanggang Christmas lang 'yun kaya pagtakapos nun ang lungkot na nang holidays ko per ngayon, kahit walang perya basta kasama ko si Cent. Sapat na siya sa akin.

            "Saan mo ba ako dadalhin?" tanong ko sa kanya, nakatitig lang ako sa mukha niya pero wala siyang tugon sa akin at nang mapunta ang tingin niya sa akin ay pinindot niya lang ang ilong ko saka bumaling sa dinadaanan namin.

            Napapangiti na lang ako.

            Nang makarating kami sa pinagtatayuan nang perya, nagtaka naman ako dahil dito na naman niya ako dinala. Umalis siya sa pagkakaakbay sakin at napunta 'yun sa kamay ko, mahigpit ang pagkakahawak niya. Bumilis na naman ang tibok nang puso ko. Sa oras na 'to mas ngayon ko pa lang nafi-feel na makakamtam ko talaga ang happy ending ko.

            Tinanguan niya ako at sumunod sa kanya habang hawak hawak ang kamay niya. Nang marating namin ang puno na dating naging moment namin na magkaaminan na ngayon ay binabalikan ang oras na 'yun.

            "We're not here to sat there again," pagtutukoy niya sa inupuan namin doon sa ilalim nang puno and I find it so sweet dahil gabi rin nun, kaming dalawa lang ang tao. "Tara dito." At naglakad kami sa likod nang puno at doon ko lang napansin ang hagdan.

            "Anong meron sa hagdan?"

            "Subukan mong umakyat." Aniya.

            Napatingin naman ako sa puno, hindi naman siya mukhang tinitrihan nang mga maligno o engkanto dahil mala cherry blossom ang datingan nang puno, hindi nga lang kulay pink. Dahan dahan naman akong naglakad sa hagdan at nang unti unti ko na itong naabot ang pinakataas doon ko lang nalaman kung nasaana ko ngayon.

            Tree house.

            "Ikaw gumawa nito?" tanong ko kay sa ibaba. Nakatingala siya sa akin at umiling sa sagot ko.

         "Pinsan ko, habang wala ako dito siya ang pinagawa ko. Wait for me there." Saka siya tumakbo paakyat.

            Sinuri ko naman ang paligid, malaki ang espasyo at makakatayo ka naman kahit papaano pero kailangan mo rin yumuko. Maganda dahil mukhang matibay ang pagkakagawa at medyo tago rin siya sa mga tao na makakakita sa ibaba, hindi halata pero ang komportable lang nang pakiramdam ko na may mga malalambot na unan sa paligid at kutsyon.

            "Ikaw bumili nito?" tanong ko naman sa kanya.

            At sa pagkakataong ito ay tumango na siya, "Pinagawa ko lang sa pinsan ko pero ako ang bumili nito, ako lang ang may alam ng gusto mo." Ngisi pa niya.

            Muli ko naman siyang niyakap, "Paano kapag may pumasko na ibang tao dito?"

            Ngumisi naman ulit siya sa akin, "No. They won't. May lock ang treehouse na ito. Private for us. No one can enter our house."

            Napangiti naman ako sa sinabi niya. Naririnig ko lang ay ang mga kuliglig sa paligid pati na rin ang tibok nang puso ni Cent. Umalis naman ako sa kanya at hindi ko na napigilang maiyak, mabilis ko naman itong pinahid nang kamay ko at bahagyang natawa habang pinapay-payan ko. "Nakakatawa."

            "Why?"

            "After all what happens, tayo pa rin ang tinadhana ano. Alam kong this is not the end pero masaya na ako kung nasana tayo ngayon. Masaya ako kasi ikaw ang nagbibigay nun sa buhay ko." he hugged me. Mas lalo tuloy akong naiyak sa ginagawa niya.

            Umayos kami para humiga at ginawa kong unan ang braso niya at ang isa naman kamay niya ay nasa ulo niya habang kaming dalawa ay nakatanaw sa nag-iisang bintana na ang natatanaw namin ay ang buwan.

            "Will be this night..."

            "Hmm?" pabitin pa kasi si Cent.

            "I'll call you my girlfriend?"

            "Not now." Mabilis naman siyang napatayo sa pagkakahiga niya kaya nauntog ako sa ginawa niya. Umayos naman ako nang pagkakaupo ko at tiningnan siya na may halong pagtataka ang mukha. Natawa naman ako sa naging reaksyon niya, "Not now, theres a time."

            "But when?" bigla ko naman siyang niyakap.

            "You'll know when." Saka ko siya hinalikan sa pisngi niya. "But now tell me about you and Jonie."

            He smirk saka niya bahagyang ginulo ang buhok niya. Badtrip ba siya dahil hindi ko sinabi na magiging girlfriend na niya ako? May inaabangan kasi akong oras at araw at kapag tapos na, doon ko lang sasabihin ang yes ko for him. Hindi naman matagal actually, konting panahon na lang ang hihintayin niya.

            Pumwesto naman ako sa bintana nang tree house at nagpangalumbaba.

            "Hindi na matutuloy ang kasal." Napangiti naman ako bahagya dahil ngayon nakakasiguarado na ako. "Ginawa ko ang lahat para matigil ang kahibangan ni Jonie sa akin, and when I've got the chance... I've won. She lose what she wants."

            "Ano ba kasing ginawa mo?" tanong ko naman sa kanya.

            Naramdaman ko ang pagyakap niya sa bewang ko at ngayon ang ulo niya nasa kaliwang balikat ko naman.

            "Nasa Italy kami, doon sana gaganapin ang pagmerging nang companies pero before mangyari 'yun, nasira na ang lahat nang gusto nilang mangyari dahil din sa kagagawan ni Jonie.' He smirk.

            "Anong ginawa niya?" interesado kong tanong sa kanya.

            "She invited me to go to a club, I accept—"

            "Ano? Bakit ka sumama?"

            "Wait! Let me finish first..." aniya at tinanguan ko naman siya. "When we got in the club, nilasing ko siya."

            "Cent... 'wag mong sabihin..." tinignan ko siya.

            Umiling naman siya sa akin, "No, that's not what you thinking Kaye." Saka niya pinagpatuloy, "Inom siya nang inom hanggang sa may mag-entertain sa kanya na lalaki doon and they got, something. And when the next day I saw her with a pregnancy test then she got a two lined."

            "Seryoso?" hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya.

            "Yeah, napatunayan ko lang 'yun anng ipakita ko sa kanila ang tinatago ni Jonie na buntis siya. And the marriage doomed. Akala ko nga hindi ko na magagawa pero sa sarili niyang kamay din siay nabihag. You know I never know how they take you away from me.

            "Natuloy ang merging of companies?"

            Nagkibit balikat siya sa akin, "Not sure, tho. Pero kapag nangyari man daw 'yun wala nang kasal na magaganap dahil nakasulat sa agreement na hindi committed sa ibang tao ang ikakasal. Jonie was."

            Napayakap na lang ako sa kanya.

            "I'll take you home, the night is over." Aniya.

            Napanguso naman ako, "Hindi ba pwedeng dito na lang tayo hanggang mag-umaga?"

            Umiling siya sa akin, "No, alam mo namang tinakas lang kita. Tara na." saka naman siya tumayo at inayos ang hinihigaan namin at nauna na siyang bumaba sa akin. Makakabalik pa naman ako dito sa tree house eh, alam kong hindi 'to ang first time.

            Kung paano kami tumakas ni Cent ay ganun din kami kung paano kami bumalik. Hindi na siya pumasok sa kwarto ko. Hanggang sa huli, hindi na nagbitaw ang kamay namin.

            "Bukas pumasok ka ha!"

            He nodded, "Sure! Goodnight princess, be your dreams."

            I give him my sweets signature flying kiss. "I love you..." I said without voice saka siya tumalon sa puno. Mabilis ko naman siyang sinilip at tumatakbo na siya palayo at humarap sa akin saka kumaway.

            Napahiga naman ako sa kama ko at nagkumot dahil hinding hindi ko makakalimutan ang gabing 'to na kasama si Cent. Ipipikit ko na sana ang mata ko nang may bumukas nang kwarto.

            "Anong pinagsasabi mo Skye, kita mong tulog na tulog eh." Rinig kong boses ni Mama.

            "Tita naman... sige na! Busy kasi kayo kay Kuya Lazaro." Ani Skye.

            Saka ko muling narinig ang pagsara ng pinto kasabay nang pagpikit ko nang mata. Muntik pa pala akong mahuli na wala sa bahay.

            Iti-treasure ko talaga ang oras na 'to. This what you called love, pero ang totong love kay Cent ko narararamdaman. Harot!