Chapter Thirty-Eight

Song: Neptune- Sleeping at Last

Call

"What?! Ang daya!" reklamo ko nang matalo na naman sa thumb wrestling.

Axel chuckled. "Better luck next time."

"Ang daya mo! Sabi mo di mo na gagalingan!" nilingon ko siya at tsaka ngumuso.

He pinched my nose so I glared at him. Bumalik akong muli sa pagkakasandal sa dibdib niya.

"Isa pa ulit!" hamon ko.

Wala siyang nagawa kaya pinagbigyan niya akong muli. I'm still very sore from what happened last night. I convinced Axel to just stay in bed because I really can't feel my legs. Ayoko rin namang maiwan na mag-isa dito.

Last night was crazy! I think I've fallen more in love with him after that hot and steamy night. Pagkatapos ng isa, sinundan pa namin ng dalawa! I don't even know what time we slept. Ang tanging naalala ko nalang ay nakatulog kami sa sobrang pagod!

Axel helped me wash up though. He was such a gentleman and he's so patient with me. Kahit na nakailan kami, hindi parin talaga nawawala 'yung sakit. But... heck! If I have to do it again with him, then it's okay!

He pressed his head against mine as he watch me get more competitive with this terrible game. Alam ko naman sa sarili ko na hindi ako mananalo sakanya sa lakas niyang 'yan! Kaya ko nga siya kinukumbinsi na pag-bigyan ako diba?

I tried and tried to defeat him. I don't care if Axel thinks I'm a laughing stock because I'm getting serious with this game even if I'm not going to gain anything from this.

I smiled widely when I managed to catch his thumb. I counted one to ten until I declared that I won.

"I won! I won!" I said excitedly.

Mayabang kong tiningnan si Axel. He touched his chest to act like he was disappointed that he lost. I rolled my eyes at him.

Inihilig ko namang muli ang aking ulo sa kanyang dibdib. He brushed my hair languidly. I shifted so I can wrapped my arms around his waist. Tiningala ko siya.

"So, what are we planning on doing today?" tanong ko.

Kung mananatili lang kami buong magdamag dito ay ayos lang rin naman sa akin. I know we haven't eaten yet but for some reason I feel full. I just want to lay here in bed and do nothing.

Bumagsak ang tingin ni Axel sa labi ko. I blushed because of the way he's looking at it, like there's urge of kissing it again. Nang magkatinginan kami ay parang may ibang pinapahiwatig ang tingin niya.

I giggled and turned over so I can move on top of him. The only thing that's covering my torso is the white sheets. Now that I moved, I feel more exposed to him in broad daylight! Axel supported my weight by holding me firmly by my waist.

I smirked and moved my hair to the side. May hilaw na ngiti sa kanyang labi bago ko inatake ng halik iyon. Iba pala ang pakiramdam sa umaga dahil mas may energy ka at mas may lakas na gawin ang gusto.

Axel's hands went to my breast and started to caress it. He only broke away from our kiss to suck on it. Napahawak ako sa headrest at napatingala nang dahil sa ginagawa niya. I bit my lip.

Oh, this man is definitely driving me crazy!

Naging mapusok na ang tensyon sa pagitan namin. His tongue travelled down to my waist and up to my chest again. I moaned.

I crouched a bit to kiss him on his neck. I sucked on it like it's my property. I heard him groan.

Sunod naman nagtungo ang mga labi ko sa kanyang dibdib. Sinulyapan ko siya at nakitang nakapikit na siya ngayon habang kagat ang pang-ibaba niyang labi. I smiled and continued kissing him.

Binaliw niya ako kagabi kaya siya naman ang babaliwin ko ngayon.

My hands sneakily travelled on his manhood. I touched it and I felt that it was hard.

"Aria..." he called as I tease him. "Fuck!"

Hindi na siya nakapagpigil pa at bumangon na. Namumugay ang mga mata niya at mukhang napigtas na ng tuluyan ang pasensya.

"Dapa." Utos niya.

My eyes slightly widened but in the end I still followed him. He lifted me up a bit until my behinds reached his hard on. I gasp. Fuck! What is he doing?

Nilingon ko siya at nakita ang pagseseryoso sa kanyang mukha. Tumingin siya sa akin upang abutin ang labi ko. Naramdaman kong dahan-dahan na niyang binababa ang suot kong pangibaba.

I arched my back when he pressed tiny kisses on it. His fingers touched my throbbing folds before he freed himself from his shorts. Hanggang ngayon talaga namamangha parin ako kalakihan no'n. I didn't know how he managed to fit that inside me.

Napasinghap ako nang dahan-dahan niyang ipinasok ang kanya. His movements were slow and steady at first. He was holding on to my waist for support.

"Axel..." I moaned his name. "Gosh..."

I shut my eyes when I felt pleasure. I bit my lower lip. Hindi siguro nasatisfy si Axel sa bagal niya kaya binilisan niya ng kaunti. I moaned louder this time.

"Fast... er," I begged.

He followed me and started moving fast. My moans, his heavy breathing, and groans are what filled the room. Natapos lang kami nang pagod naming ibinagsak ang katawan sa kama. I'm covered with sweat. I'm panting so hard because that was... crazy.

Tuluyan na siguro akong mawawala sa wisyo kung puro ganito ang gagawin namin sa oras ng pananatili namin dito sa Switzerland.

Nagkaroon pa ng lakas si Axel na bumangon pagkatapos ng saglit na pahinga. His glorious butt is on display as he wears his shorts again. Humarap siyang muli sa akin.

He's still hard. Napansin niya siguro na napatingin ako doon kaya siya natawa ng bahagya. He smirked at me.

"That will be the last one. I'm not brutal, Aria. I have a heart."

I glared at him. Tumawa siyang muli bago niya ako patakan ng halik sa noo.

"I'll prepare our food. You should clean up now. Or... you want me to help you?" may halong pang-aasar sa kanyang boses.

Hindi naman nawala ang galit na tingin ko sakanya. Ngumuso ako para itago ang ngiting nagbabadyang lumabas sa aking labi. Actually, that is not a bad idea. But then again, I'm exhausted now. Maawa ka naman sa sarili mo, Aria!

Naging payapa ang pananatili namin dito sa Switzerland pagkatapos ng anim na buwan. If we're not making love, then we're going out to discover new places.

Ang dami nang nangyari sa loob ng anim na buwan. Halos lahat na ata ng parte ng bahay na ito ay namarkahan na namin! We already did it on the kitchen, on the counter top, on the couch, on the dining fucking table!

Ang pinakamalala na ata ay noong ginawa namin iyon sa may bintana! I was pressed against the window while he's doing me! Mabuti nalang at 'yung back garden ang harap ng bintanang iyon kaya walang nakakita sa amin kung hindi, mamamatay ako sa sobrang kahihiyan o baka magpakain nalang ako sa lupa!

Inuupdate din naman ako nila Daddy tungkol sa naging progreso ng pag-iimbestiga nila. Sinubukan rin nilang kunin ang panig ni Joseph ngunit wala rin silang nakuhang impormasyon. Aniya, hindi talaga kabilang si Joseph sa sindikatong iyon. Nasangkot lang siya doon sa kagustuhang tulungan ang kapatid na tumigil na sa pagtatago.

I am also glad that nothing bad has happened to them. Nabalitaan ko rin na gaganapin sa Pilipinas ang presidential summit ngayong taon kaya mas lalong naging abala si Daddy.

"You have to be careful on that event, Dad. Baka kung anong mangyari sa'yo." nag-aalala kong sinabi.

Tipid naman siyang ngumiti. "I will. It's a high risk event kaya kailangan talagang paigtingin ang seguridad. I don't want to ruin the image of our country. That's the last thing I want to happen."

I nod my head in agreement. I'm sure my father wouldn't want to compromise other presidents' safety. He's going to be so hands on with it, so I might expect that he's going to be so busy. Baka maging madalang nalang ang pagtawag niya sa akin dahil magiging abala siya doon.

Madalas ding tumawag si Kuya Sven pati na rin ang pamilya ni Axel sa amin. Kung hindi nangangamusta si Landon, nanghihingi naman ng pasalubong. Lagi tuloy siyang binabara ng kapatid niya!

We went to Lake Geneva again to admire it again. It just became one of my favorite places ever since we moved here. Nakakamangha lang ang tanawin at sobrang peaceful lang.

We were walking hand in hand by the deck. May mga yacht na nakaparada dito at minsan naiisip ko kung kailan kaya kami makakaranas na sumakay diyan nang kami lang?

Maybe we can do that when we finally have our one day. Right now there's still some uncertainties we need to face. But one thing is for sure, I want my to spend my future with him.

"If we're given a chance to travel again, where will you take me?" I asked curiously.

Ngumisi siya. Sa ngisi niyang 'yan, alam kong mangtitrip na naman 'to.

"Hmm... I've already been to Afghanistan, Syria, and Lebanon. Maganda naman doon. Gusto mo?"

I rolled my eyes at him. Sabi ko na nga ba, e!

"I hate you!"

He jokingly bumped me using his shoulder. Umiling ako at pilit na tinago ang ngiti.

"Kidding aside... once everything is over and hopefully when we get married. I want to bring you to London."

My forehead creased. "Why London?"

"So, you can meet my father."

Gulat ko siyang nilingon. We never really talked a lot about his parents. All I know is that his mother died when he was fifteen. Then his father left them right after Landon was born so Landon never had the chance to meet his father.

"You know where he is?" hindi makapaniwala kong tinanong.

"Yes, he reached out to me months ago. It's funny how he waited for such a long time before finally doing it. Kung kailan talaga kaya ko nang buhayin ang sarili ko."

"Why didn't you tell me?"

"I don't think it is important. You have your troubles of your own. Ayoko nang dumagdag, Aria."

I sigh. Hinarap ko naman siya nang tumigil kami sa paglalakad.

"Nag-uusap pa kayo?"

He nodded and pursed his lips. "He's with his own family now so it's not a big deal."

Sumimangot ako. "I'm sorry."

"It's fine. I've accepted it. Kinakausap ko lang naman para kahit papano makilala siya ni Landon. Ayokong ipagkait sakanya ang pagkakataon na 'to."

I smiled a little at him. I moved closer to him so I could wrap my arms around him.

"I'm proud of you."

Kumunot ang noo niya. "Why?"

"Because you are so brave. Hindi ka nagtanim ng galit sakanya pagkatapos niya kayong iwan. I can't imagine what you've been through growing up without a father. It must've been hard. But despite all that, you've made a man of your own, Axel. And I'm so proud of that."

Unti-unting namuo ang ngiti sa kanyang labi. I'm so proud to love a man like him. Hindi niya ipinagkakait kay Landon ang makilala niya ang kanilang ama kahit na iniwan sila nito. He chose to be good even if he's been through worst.

Pagkatapos namin magpunta sa Lake Geneva ay nag-grocery kami para bumili ng mga pagkain. Paubos na kasi ang stock namin sa bahay at wala na rin kaming ideya kung ano ang maaaring lutuin.

After we went to the grocery store, we went home. Habang pinapasok ni Axel ang mga napamili namin, nagtungo naman ako sa mail box upang kunin ang mga mails doon.

I bet they're all bills. May iilan nang papel doon nang binuksan ko iyon. And I was right, they're bills.

Axel volunteered to fix the groceries for me while I try to settle these accounts. I placed some of the mails on the table near the window.

Una kong binuksan ang bill namin sa tubig. I'm happy that it isn't that high since Axel and I often shower together. Nakatipid tuloy kami nang dahil doon.

Sunod kong binuksan ang sa kuryente hanggang sa kunin ko ang naiibang envelope sa kanilang lahat. My forehead creased. I flipped it to see who it was address to.

Medyo nabigla ako nang makitang para sa akin pala iyon. There are no stamps on it. It was just simply plain. Ngumuso ako at binuksan na iyon.

My jaw immediately dropped when I finally saw what's inside. They were pictures of me here in Switzerland. They took a picture of me gardening our front yard a few days ago.

Napalunok ako kaya hinanap ko kung sino ang maaaring magpadala nito sa akin. Someone must've been watching me. Tiningnan kong muli ang loob ng envelope at nakita doon ang isang maliit na papel. Dali-dali ko iyong binuksan.

Found you. -V

I gasp. Agad akong nakaramdam ng takot. Sapat na iyon para malaman ko kung sino ang nagpadala noon. I looked outside our front yard. Baka nandiyan lang sila sa gilid-gilid.

Fuck! This place isn't safe for us anymore.

Abala ako sa pagsilip sa labas nang biglang tumunog ang cellphone ko. Hindi ko na tiningnan ang caller ID at basta nalang sinagot ito. Nanginginig pa ang kamay at boses ko nang sinagot ko iyon.

"H-Hello?"

I heard a heavy breathing on the other line until the person let out a stifle laugh.

"Long time no see, Aria."

It was him. It was Vicente.

Natigilan ako ng sandali at hindi agad nakasagot. Sinulyapan ko ang kusina at nakitang abala si Axel doon.

"How did you find me?"

"Ask your careless cousin."

"What did you do to him?!" hindi ko na maiwasang tumaas ang boses ko.

Napasulyap naman akong muli kay Axel. Wala parin siyang ideya at abala parin.

"Nothing. His phone was very easy to track since everyone knows him. Let's just say that... I managed to find you because he's been calling you!" He chuckled on the other line. "Sayang at umabot pa ng ilang buwan bago ko nagawa 'to. Hindi ko naman akalain na ganito lang pala kadali na hanapin ka."

I curled my fist. Bumagal ang paghinga ko nang dahil sa takot.

"What do you want?"

"Go back home, Aria. We're still not finished." His voice sounded so scary. Chills ran down my body.

"I will never do that! Isusumbong kita sa mga-"

"Sige. Subukan mo. Baka gusto mong may tuluyan akong gawin sa pamilya mo?"

Angry tears started to stream down my face. Mabilis kong pinalis iyon. I let out a deep sigh.

"You are just so vulnerable and weak. That's what makes you the easiest target in your family. Alam ko na tama lang na gamitin kita laban sa tatay mo!"

He laughed devilishly.

"What do you still want?! Tigilan niyo na ako!"

"All of this will be over kung sumunod lang ang tatay mo sa usapan! But he only made everything worse and I'm not going down without a fight! I need to get my son back!"

"You will never-"

"Go home before the presidential summit, Aria. Or else... your father will become a dead meat."

I gasp. No... please... not my father.

"Don't do anything to him. Please!" Pagmamakaawa ko.

"Then do what I tell you to do!"

Pumikit ako ng mariin at tsaka minasahe ang aking ulo. Why is this happening again? I've been living peacefully and happily for the past six months!

Why is he here to ruin it again? Why can't he just accept the fact that he will never get his son back?

"Another thing, Aria. Make sure that no one hears about this. This is just a secret between me and you. Baka hindi mo magustuhan ang gagawin ko sa pamilya mo, sa boyfriend mo, at sa pamilya niya kapag sinubukan mong magsumbong sa kahit kanino."

"Wag mo na silang idamay pa, please!" I sound desperate now.

"It's a domino effect. Lahat madadamay sa oras na suwayin mo ang utos ko. The best thing to do now is to follow me and go back home before the presidential summit. Or else, Aria... everyone that you cared about will be a dead meat. I'm sure you don't want that to happen. You would rather be the sacrificial lamb than to see people hurt because of you. That already happened with your friend, right? I heard he's dead."

My lips started to shake when he made me remember Damon's death. How dare him! Kung hindi dahil sakanya, buhay pa sana si Damon!

"I hope you rot in hell, Vicente."

"Just follow what I told you to do. And I promise you... everything will be over soon." He said slowly.

I shut my eyes and pursed my lips. Sana panaginip lang ang lahat. Sana hindi totoo ang lahat ng ito.

Vicente chuckled devilishly on the other line before he decided to end the call.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top