"Boss? Bakit mo naman hinalikan yung babae kanina," Yusia asked mockingly. I've been irritated by this man kanina pa sumasakit ang tainga ko dahil sa kanya. Pumunta lang ako sa university dahil mayrooong binisita, may naksalubong akong babae, hinalikan ko kaya hindi na tumitigil si Yusia.

"Ayokong sayangin ang bala para sa babae na 'yon." I simply answered while playing with the ice inside the wine glass.

We are here at Yusia's house on the third floor because there is a bar here. Here we drink when we want. We can enjoy the bar here. Hindi ko gustong pumunta sa matao na lugar dahil ayaw ko sa maingay.

"Hah? Gusto mo ba 'yon?"

"The h*ck no ofcourse. Sinong magugustuhan 'yon ni hindi pa nga marunong humalik," I replied hostilely to him and acted disgusted. "I don't like weak girls."

"Kailan pa nagkaroon ng exemption dyan, boss?" he asked mockingly while grinning.

I'm going to hit you again if you don't stop

I reached my gun and aimed at him, napahawak 'to sa may dibdib niya dahil sa gulat. "Chill lang. Ito naman hindi mabiro."

"Walang exemption ngaayon, gusto mong subukan. Hindi ako nagsasayang ng bala ngayon, paano ba yan? Dalawa lang ang bagsak mo, comatose ka habang buhay o gusto mo sa hukay?" I gave him a silly grin.
"Okay! I will shut up now."
Akala ko iyon na ang huling beses niya sa company dahil ayaw ko na siyang maakita. Hindi ko noon inaasahan noong nag-aply siya sa company namin. I plan to play with her.

“Okay! Why should we hire you? Are you capable enough for this position?” I raised my eyebrows for a moment when he asked me.

Kaagad na pumaskil ang ngiti ko. “Next moth I will graduate as HRM student. I have an experience like, I work at Corporation during my OJT. ---”

I didn't let her finished his words because I interrupt and cut what she's saying.

“Ferer she's hired”

“What?”

I looked her seriously.

“Kung ayaw mo pwede ka nang umuwi.” nang aasar kong sabi

“Hindi po, sir, sino ba naman ako para tumangi. Kaya ako nandito para magkaroon ng trabaho.” Ngumiti ito pero halata naman na peke.

“Okay Miss Estrosas you can prepare your ducuments , things and you can start tommorow. Ipasa mo na lang sa HR and iba mo pang kailangan bago ka magsimula bukas. I will inform your head.”

Ayos na sana para sa’kin na nandito siya sa company, tinulungan niya ako pero hindi ko akalain na dahil sa kanya ay matatangalaan pa ako ng mana. I lost five big transactions because of her, hindi ko alam kung anong sinabi niya kay dad.

“What the fck! What did you tell to him?” iritado kong tanong.
Tiningan ko siya ng masama noong hindi siya sumagot. Kinausap siya ng tatay ko sigurado ako na kung ano ano ang sinasabi niya. Ganoon siya palagi napaka ingay kaya hindi na ako magtagaka kung kausapin ako noon.

“Wala.  Hindi ko alam ang pinaparatang mo sa akin. Ano namang sasabihin ko sa kanya? Hello sino ka ba para ipag kwento ko.”

Mas lalong nag alab ang tingin ko. “Hindi mo talaga sasabihin. Kailangan pa ba kitang pilitin.” Parang napipigtas na ang kanyang pasensya dahil sa tigas ng ulo ko.

“Wala nga akong dapat sabihin sayo. Saka pwede ba wala ka namang sense kausap tatapusin ko na trabaho ko. Sorry sir pwero kahit anak ka ng boss ko, hindi nila ako binabayaran para kuasapin ka. Nandito ako para magtrabaho.” Mahigpit kong hinawakan ang kamy niya, diniin ko siya sa peder mas lumapit ako sa kanya.

“Don't play with me woman. Hindi ako nakikipagbiruan sayo, tinatanong kita kaya sagutin mo ako ng maayos. Or I will kill you!” I clenched my jaw try to comtrol my anger.

“Fine. Tinanong ni Sir Deigo kung kilala kita.” Akmang aalis siya mabilis kong kinuha ang baril nakatago mula sa likod ko.

I licked my lower lip. “Then?”

“I said na hindi, sino ka ba bigla ka na lang na dadaan sa gitna namin. Tapos hinalikan mo ako. Pati dito sa trabaho andito ka rin. Pero hindi ko sinabi iyon.”  Ngumisi ako.

Hindi pa man ako tapos sa sasabihin ko bumagsak siya, kaagad ko siyang sinalo gamit ang braso ko. Lahat napapayuko noong makita nila akong yakap ang babae habang patungo sa parking Lot. Hinatid ko siya sa bahay nila, pero si Yusia ang pumasok sa loob para hindi ako makilala.

Messing with her is not boring, lalo na kapag nakikita ko ang mukha niya halos hindi na maipinta dahil sa pag pipigil sa galit. Pero ang nagustuhan ko ang pagiging porsigido sa lahat ng ginagawa niya. I can believe she was promoted tapos naging secretary ko. Secretary my ass, hindi ko kailangan noon. Hindi naman sila nakaka tulong sa ginagawa ko mas lalo lang nadagdagan.

"When you’re going resigned?"

"Hinding-hindi Boss."

I was just stunned by how many times he rejected me. How can I get rid of this girl? What is my good father thinking?

I love the way he acted binabawi ko na ang sinasabi ko na hindi ako magkakagusto ng kagaya niya. Ngayon lang ako hindi magiging totoo sa mga sasabihin ko. Paano ba naman kasi siya yung tao na kapag kaharap ko itataboy ko. Kapag wala naman ay hahanap-hanapin ko.

"Sir, I'm sorry!" I frowned as the one who was assigned to watch over Alzhea he knelt down in fear.
Gusto ko sanang paalisin dahil nakakairita talaga kung sino man ang bumabanga sa akin ngayon. Sending me death treat, hindi naman na 'yon bago sa akin. But watching Alzhea everywhere she goes made my blood boil.

They're like gays, why don't they just show up to face me. It's not what they said when they sent me some threats.

"What do you mean she's missing?" tumaas ang boses ko dahil sa galit sa kanila.

"Nagkaroon po ang aksidente sa Mall kanina. Tapos  hindi na namin siya mahanap. Pasensiya na, Boss!" yumuko ulit 'to.

My bodyguard in fear and cried I couldn't stop myself hitting him. "Tangina nyo ang dami nyo na bantay niya tapos nawala. If something bad happens to her, don't show your faces. I will bury you alive."

Dali-dali silang umalis sa harap ko. Napahilamos na lang ako sa mukha ko. I didn't stop until I found her.

"Alert the guards of Salvador I want all of them out of my life. Hinding hindi ako magpa-patawag dinamay pa nila si Alzhea."

"Calm down I can't focus here, hahanapin natin siya."

Lumingon ako sa kaniya at masama siyang tiningnan. "Oh, fuck you! Don't say ‘how can I fucking calm down is she's missing’ I know that.”

Napahilamos ako sa mukha. Mabuti na lang at na track ni Yusia kung nasaan siya. I sware I'm going to make them pay…

Sinisi ko ang sarili ko dahil napaabaayaan ko siya, dahil sa’kin kaya siya napahamak, kahit ginagawa ko ang lahat para protektahan siya kulang pa rin iyon. Mas natatakot akong mawala siya sa akin, kahinaan ko siya.

I try to be good change my attitude para naman maganda ang empresyon niya sa akin. I court her, hindi ko alam na kailangan pa lang magpaalam kapag nanliligaw. Hindi ko nasubukan na manligaw noon, ang alam ko ay ayos na ang pagbibigay ng bulaaklak aat paghahatid but and guess what.

Kami na ni Alzhea, girlfriend ko na si Alzhea.

I thought binasted niya ako noong sinabi niyang tumigil na ako sa panliligaw. I always laugh at my self when remember about it.

'Make some time for her' iyon ang sinasabi ko sa sarili ko.

Even if he's a bit naughty I said to myself na my girl deserves everything. Kahit pagod ako, siya lang ang nandyan maayos na ako. She’s, my medicine, home. I’m so whipped.

"Boss?"

"Oh?" I raised an eyebrow at Cadius.
"Kidnapin mo na lang kaya si Alzhea para sa first date nyo?" she suggests with matching laughed.

"Are you idiot?" maslalo akong nainis hindi nakakatulong mga ginagawa niya.

Nandito ulit kami sa bahay ni Yusia. Mga walang kwenta hindi ko kasi alam anong gagawin ko. Gusto ko siya na ayain mag date but I want it to be memorable. Kaya naman kahit labag sa loob ko ay tinanong ko ang dalawa na 'to. Isang oras na kami dito wala pa kaming progress.

"Oo nga, boss! Para surprised Hindi ba at sabi mo memorable na date ang gusto mo. Tamang tama 'yon hindi niya 'yan makakalimutan," gatong naman ni Yusia.

I agree.

Baliw na yata ako at pinakingan ko silang dalawa. My heart melt when I saw her tears. Galit nag alit siya sa akin dahil sa ginawa ko alam ko naman na kasalan ko iyon.

  A lot of things happened; I meet her family.

Lalo na ang papa niya, sa totoo lang kinakabahan ako. Alam ko na family oriented siya kaya kailangan ko na makuha ang loob ng pamilya niya. Kahit girlfriend ko na siya liligawan ko siya araw araw pati ang pamilya niya.

"I don't like you!" natigil ako dahil sa sinabi ng papa niya.

Ang sakit pala na marinig na ayaw ako ng tatay niya para sa kaniya. Sanay na ako na ayaw sa akin ng ibang tao pero iba ngayon. I looked like idiot. Nagsasalita na sana ako pero pinigilan niya ako. Tinikom ko na lang ang bibig ko at hinayaan siya sa sasabihin niya. I flash a smile even though he doesn’t like me for her daughter.

"But I want you to be with my daughter." Gumaan ang pakiramdam ko dahil sa sinabi niya. "Matagal ako na nalayo sa kanila kaya ganito ko sila pahalagahan. Babae ang anak ko, kaya kung sasaktan mo lang siya lumayas ka na."

"Thank you, pa! Hindi kita bibiguin,” nakangiti kung sabi.

Afther that noong nalaman ko na si Cadius pala ang may pakana ng lahat. Hindi ko alam ang gagawin ko. But I will surely make him pay. Pero habang ginagawa ko ang mga hakbang laban sa kaniya naalala ko ang mga araw na pinagsamahan namin.

Akala ko ay wala akong puso nabago ako ng babaeng pinakamamahal ko.

Pero kahit gaano man ako mag ingat ay dadating pa rin ang kinakatakutan ko. They kidnapped, Alzhea. Alam nilang kahinaan ko siya at alam niya na hindi ko kaya ng wala siya.

"Search the whole area!" utos ko sa tauhan ko.

Sinuntok ko ang mga nakalapit sa akin ang iba naman ay binaril ko. Umilag ako ng paputukan kami ng mga kalaban. Nagtago ako sa likod ng isang pader. Nang tumigil sila, mabilis ang bawat galaw ko, I fire without hesitation.

She lost Fern and I also lost Cadius.

"Aray ko Cyden nasasaktan ako." Pumiglas si Veronica sa pagkakahawak ko sa kaniya pero mas lalo ko lamang 'yong hinigpitan.

"What did you say to, Alzhea?" madiin kong tanong.

Napalunok siya dahil sa takot, wala namang nakakatakot. Nagtatanong lang naman ako sa kaniya. Habang nagiging mabuti pa ako ay umamin na siya.

"I said nothing to her!" sigaw niya habang nagpupumiglas sa hawak ko. Unti-unti nang bumubuhos ang luha niya habang sinusuntok ako.

"You love me first, Cyden."

"I love you first, si Alzhea lang ang tanging babae sa puso ko, hindi ikaw si Alzhea, hindi ikaw ang babaeng mahal ko," mariin kong sabi. Humagulhol siya, nanghihina siyang napa-upo walang tigil ang mga luha niya.

Walang emosyon ko siyang tiningnan. "Stop it, Veronica. Don't you dare to do that again habang napipigilan ko pa ang sarili ko. You know what I'm capable of, kahit babae ka hindi kita sasantohin." Pabalang ko na binitawan ang kamay niya bago siya iniwan.

I maybe harsh but she deserved that. Hurting the woman that I love so she can get me back. Hindi ganoon kababaw ang pagmamahal ko para kay, Alzhea. Na kapag tinaboy niya ako ay aalis na nga ako. I don't say please with anyone but for her I'm willing.

My love for here can't measure and no words will describe it. Ganoon ko siya kamahal, at siya pa rin wala nang iba hangang sa huli.

"Baby, I want some cuddle."

"Doon ka na Cyden may ginagawa pa ako." Mahina akong napaatras noong itulak niya ako palayo sa kaniya. Napakunot ako ng noo, ilang araw na niya akong palaging pinapalayo sa kaniya. Sa tuwing lalapit ako itinitulak niya ako palayo.

Kasal na kami ngunit napapansin ko ang pagbabago niya. Madali itong magalit mabilis magutom at mahilig na gumawa ng office works ko. Pag pinipigilan ko naman ay nagagalit sa akin tapos iiyak na. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung anong ngyari sa asawa ko, ayaw kung humingi nang tulong kay mama o kaya naman kay papa dahil simpleng away lang ito.

"Alzhea naman, kanina ka pa nandyan. Let's sleep it's already past ten," pamimilit ko ulit. "Bukas na iyan, baby!"

"Just cook me a food kung hindi ka pa inaantok, medyo nagugutom na ako."  Tinulak niya ulit ako nito papalayo sa kaniya.

Lumayo ako habang nakasalubong ang kilay na naman. Kakain lang namin kanina tapos gutom ulit siya. Hindi naman sa ayaw ko siyang palaging kumakain pero hindi siya mahilig kumain, is this what they call people changes?

"Again?" I looked dumbfounded.

"Bakit ayaw mo ba? Nakakagutom kaya baka gutom na kami ni baby, buntis ako kaya kailangan ko na kumain ng marami," sabi niya at napanguso. Hinimas niya ang tyan.

I frozed. My eyes widened in fraction, suminghap ako puno ng ka guluhan siyang tiningnan. Tila bumangal ang proseso ng sinabi niya hindi ganoon ka bilis na tanggap ng utak ko.

“Did I hear it wrong, baby?”

"Surprised you’re going to be, daddy," she happily said while her hands are on her stomach.

"Are y-you? Really? Are you pregnant?" I asked again while whipping my tears.

I'm so happy.

Ngumuso siya habang nakakunot ang noo na tumaango. "Come on, just cook me food, already. Nagugutom na ako, kapag hindi ako kumain kasalan mo."

"Join me. Come here bubuhatin kita!" ani ko.

Nang tumayo siya ako mismo ang unang lumapit sa kanya, kaagad kong pinulupot ang braso ko sa bewang niya. Nanlaki ang mata ko noong tumalon siya, kaagad na yumakap ang braso niya sa leeg ko ang hita naman niya sa bewang ko, natatawang sinuportahan ko ang kamay ko paara hindi siya mahulog.

Maingat ko siyang binubuhat habang pababa kami sa hagdan. I will be gentler hindi lang asawa ko ang alaalagaan ko pati na rin ang anak namin. Nang makarating kami sa kitchen. Nilapag ko siya sa Island counter humalik ako sa kaniya bago pumunta sa may ref at kumuha ng pwedeng lutuin.

"What do you want me to cook?" I asked softly, while looking at our stocks.

"I want carbonara," she answered while giggling.

Kumuha ako kaagad ng kailangan, pasulyap-sluyap ako sa kaniya habang naghihiwa ng recados. Awtomatiko siyang napapangiti kapag nagtatama ang mata naming dalawa. Habang dinuduyan niya ang paa sa hangin.

Nang takpan ko ang pan, lumapit ako sa kaniya. Umayos siya ng upo, kaagad niyang binuksan ang braso niya para yakapin ako, I smiled then kiss her forehead. Mahina kong hinaplos ang maliit niyang tyan, maliit pa ang anak naming kaya hindi halata na buntis siya. Kaya hindi ko halata na buntis na pala ang babby ko.

Soon we will build a family. I will meet them and I will be daddy. Hindi ko mapigilan ang ngiti sa labi ko.

I always dream about these years ago but now, I'm slowly achieving my dreams with my wife, Alzhea. Soon with my family with her. Masaya paala ang mayroong pamilya, masaya dahil si Alzhea ang asawa ko ang magiging ama ng magiging anak ko.

“Our encounter maybe unexpected but, I’m glad I meet, Alzhea. She’s my home, she is mine, she is Cyden Arakiel Salvador wife. My wife.”