Chapter 5

"What's wrong with you huh?" I swallowed hard and fighting his dangerous gaze.

"Nothing wrong with me, sir?" sagot ko sabay iling.

"Ano pong sinasabi nyo?" I asked and act like an innocent angel.

"Kung hindi mo ako kayang pakisamahan umalis ka na, bumalik ka na lang ulit sa trabaho mo itigil mo na ang pagiging secretary ko mapapagod ka."

Umiling ako. "Hindi naman nakakapagod sir! Kung patuloy mo akong itutulak palayo mas hindi ako aalis."

Hindi ko na siya pinansin pagkatapos ng pag-uusap naming iyon. Noong sumapit ang alas-kwarto kaagad akong naghanda para umalis.

"Please excuse me... May gagawin pa ako. Tinapos ko na trabaho. Goodbye, Sir!" magalang kung paalam.

Natigilan ako at napatalon noong tumayo siya at humakbang palapit sa'kin. Mabagal ang hakbang niya pero mabilis ang tibok ng puso ko na tila'y tumatakbo ako.

"A-anong ginagawa mo sir?" nauutal kong tanong. Umatras ako noong ilang dipa na lang ang layo naming sa isa't-isa. Naiilang ako sa lapit naming sa isa't isa.

Tinulak ko ang kawatan niya palayo sa'kin. Tumalikod ako at nag lakad palayo habang hawak ang dibdib ko. Kung nasaan ang banda ng nagwawala kong mga puso. Subrang bilis ng kabog nito hindi pa rin nakakalimutan ang ngyari kanina. Hindi talaga madaling kalimutan ang mga bagay na tungkol sa kanya.

Marami siyang utos araw-araw minsan napapaisip na ako kung gusto lang ba niya akong pagtripan o talagang trabaho ko ang ginagawa ko. Sawang sawang sawa na ako sa mga linyahan niya. Bumalik siya ng upo sa swivel chair niya.

He tilted his head, huminga siya ng malalim. "Are you tired? Then quit your job hindi ko nama kailangan ng secretary because I can manage to arrange my schedule and I can do your work. Hindi ko alam kung bakit kailangan ko pa ng isang katulad mo."

Huminga ako ng malalim dahil sa sinabi niya. "I already told you a lot of time sir na hindi ako magre-resign sa trabaho. At kapag sinasabi mo na mag resign na ako mas gusto ko tuloy na mag stay. You can always fire me!"

Nagdilim ang seryoso niyang mga mata at pinukol ako ng masamang tingin. "You know that I can't do that, you're under my father's order! At kapag tinangal kita mas magagalit siya. Kinukuha ko ang tiwala niya..."

Mahina akong tumawa. "Akala ko ba sir magagawa mo ang lahat ng gusto mo, sa angas mo na 'yan hindi mo kaya na depensahan ang sarili mo sa ama mo. Kahit naman magalit siya sayo anak ka pa rin niya, kailangan niya ng tagapagmana ng kompanya at ikaw iyon. Alangan naming ibigay niya sa iba."

Ngumisi siya. "You don't know about my father, ano bang meron sayo na hindi ko makita!"

Suminghap ako at napapikit. "Walang meron sa'kin!"

Hindi niya inalis ang matalim niyang tingin sa'kin. "Mapapagod ka rin sa ginagawa mo," mapait siyang napangisi bago umiwas ng tingin.

Bakit ba gusto mo na mapagod ako, kahit mapagod ma ako ayaw kong ipakita na pagod ako. Ayaw kong ipakita na mahina ako. Kahit ayaaw ko sa kanya hindi ako aalis kasi akhit anong sabhihin niya alam kung kailangan niya ako. Sisiguradohin ko na ayaw niya na akong umalis sa buhay niya dahil kailangan niya ako.

Lumipas ang mgaa araw mas nasasanay akong pinipilit niya akong mag resign sa trabaho. Ngunit sat wing may kailangan siya lumalapit siya sa'kin.

"Miss Estrosas!"

Patago akong napangiti. Noong bumaling ako sa kanya nakakunot ang noo niya. Napakagat ako ng ibabang labi ko. "Bakit po sir?"

"Encode these papers and get three photocopies of this documents," Aniya.

Mabilis akong tumayo at kinuha ang mga papers na sinabi niya, sumulyap ako sa kanya bago lumabas sa opisina. Tumalon ang puso ko noong makita ang mariing titig niya sa'kin mabilis akong nag-iwas ng tingin at tumikhim. Dali-daling umalis dahil sa kahihiyan.

Sumunod na araw mas nagging busy kaming dalawa, mas nasasanay ako sa trabaho ko. Pero marami pa rin siyang utos na kung ano-ano.

"My schedule please."

Napahilot ako sa sintido bago bago ngumiti ng tipid habang binabasa ang schedule niya.

"Ipagtimpla mo ako sa kape." utos niya ulit.

"Call architect department about the project in Cebu." utos niya pagkatapos kung magtimpla ng kape. Huminga ako ng malalalim at tumango.

Hindi naman sa nagrereklamo ako pero pinapahirapan niya ba ako? O talagang ganito lang sIya sa secretary niya? Kaya ba wala siyang secretary kasi ganito siya. Hindi ko malaman kung ano ang trip niya sa buhay.

"Clear my schedule for next week wag kang tumangap ng kahit anong appointment."

Just like what he said I clear his schedule.

Hindi ko na tinangap iyon mga gusto na kausapin siya. Nire-schedule ko na din ang mga meeting nya.

Sunod-sunod na utos ang binigay niya sa'kin. Hindi na ako magkandaugaga kaka libot at balik balik. Nang matapos ko lahat ng iyon napaupo na lamang ako sa upuan ko.

Nang lumingon ako sa kanya tahimik lang siya sa binabasa niya. Nakakagigil ka boss hindi ka naman siguro napaka tamad para gawin ito sa'kin.

"Hindi ka pa magre-resign Miss Estrosas? Hindi kaba napapagod sa mga inuutos ko sa'yo."

Mahina ako tumawa. "Kaya pala utos ka ng utos, Sir. Hindi mo ako mapapaalis dito. What I want is what I get."

"Really miss." Nanunuya siyang tumawa. "So, you really want to be my secretary"

I chuckled and smiled widely. "I want is to prove to you na hindi madali ang gusto mo na paalisin ako sa trabaho. Nakikita mo naman tatlong araw na pero andito pa rin ako."

Mas dumilim ang titig niya parang hindi nagustuhan ang sinabi ko. "Really woman ano ba talagang gusto mo ha? Sabihin mo lang named your prize," pagak ako na tumawa.

"Named your prize huh?" natatawang ulit ko sa sinabi niya. "Anong akala mo sa'kin bayaran na babae. Pwes nagkakamali ka boss hindi ako ganoon na babae. Siguro kung ganoon ako ay inakit na kita noon pa. Baka gusto mo lang ako"

He adjusts from his seats. "Nagpapatawa kaba... Ikaw magugustuhan ko?"

"Let's see boss, bilog ang mundo" pumunta ako sa lamesa ko ulit ng may ngisi sa labi ko.

"Boss!" A tall man with dragon tatlo on his left arm enters his office looking seriously like him. Walang katok ito at basta na lang pumasok. Natigilan siya sa paglalakad ng makita ako. Lumingon siya kay Cyden at noong makaabawi nagpatuloy siya sa paglalakad.

" Miss Estrosas you can eat your luch. May pag uusapan lang kami na importante in private," imporma niya sa'kin.

Halata naman na private ang usapan nila bakit niya ba naman naisip na sa loob ng office niya ilagay ang table ko, hindi ko alam kung bakit. Napairap na lang ako ng patago bago lumabas sa office niya. Hindi ko mapigilan ang maldita side ko kapag kasama ko siya. Kumain na lang ako ng marami free lang naman lunch namin dito. Kahit kumain ako pang sampong buwan ayos lang. Lalo na hindi sila maghihirap dahil doon.

Nang makabalik ako nag-uusap pa rin sila mukhang seryoso. Kaya naman kinuha ko na lang ang bag ko bago lumabas ulit. Sakto naman na nakasalubong ko si Mr. Salvador noong nasa elevator ako.

"Good noon, Sir!" bati ko.

Kumunot ang noo niya at bumaba ang tingin sa bag ko. "Why are you here? Tapos na ba ang trabaho mo?"

"Ahmm 'yon na nga po sir may kausap po kasi si Boss private ata. kaya ako na lang nag adjust," sabi ko kasabay ng tipid na ngiti

Tumango siya sa'kin, tumahimik ang buong elevator at hindi na siya muling nagsalita pa. Nang bumukas ang elevator kanya-kanya kaming dereksyon. Tumambay ako sa cafeteria dala ang laptop ko at doon nagtrabaho.

Nang makabalik ako nanlaki ang mata ko ng makita and desk ko sa labas ng office niya. Nakaayos ang mga gamit ko roon. Hindi naman siguro ako natanggal sa trabaho.

Huminga ako ng malalim, pagkatapos ko na mailapag ang bag ko dumeretso ako sa pinto ng opisina niya. Binuksan ko iyon at kaagad na nilibot ang tingin, nakaharap siya sa computer niya mukhang hindi nagulat na nandito ako mukhang inaasahan niya na.

"Sir! Bakit nasa labas na table ko?" hindi ko mapigilang tanong.

"Bumalik kana lang roon, nandoon lahat ng gamit mo pinadala ko kay Yusia," walang emosyon na sabi nya na ikinaawang ng bibig ko. Hindi pa rin ako makapaniwala sa ngyari.

"P-pero..."

"Wala ng pero pero miss, just to back there. It will be easier for you to work outside my office." Inabot niya sa'kin ang binabasa niya."

Wala sa sarili ko iyon na kinuha bago naka kunot ang noo umupo ako sa visitor chairs sa harap niya. Tiningnan ko ang papel na hawak ko. Wala sa sarili napangiti ako ng makita na may sulat doon at mga elien na drawing.

"This would be easier for me... Fighting, Alzhea" I cheer myself.

Lumabas ako sa office niya na nakangiti dadil sa binigay niyang papel sa'kin nawala sa isipan ang gusto kung sabihin kanina. Sa mga oras na nagdaan masasabi ko na tama nga siya. Mas madali sa'kin ang mag trabaho sa space sa labas ng office niya. Hindi na rin ako naiilang dahil nasa loob naman siya.

Namangha pa nga ako nakaayos ang mga files sa may drawer. May mga folder na roon at envelope na may label. May lagayan din ako ng gamit ko, ganoon ka bilis naayos nila ang bago na table. May entercom din doon kapag tatawagin niya ako.

Mapera at mayaman nga naman sigurado ako na may kinalaman dito si Mr. CEO. Siya lang naman napagsabihan ko kanina. Siguro pabor na rin 'yon sa'min sabi nga nila. Privacy.

"How was it?" I heard him in entercon na bahagya na ikinatigil ko. Napakurap ako. Ako ba kausap niya?

Tumikhim ako. "Ako po ba sir?"

"Do I have another secretary?" he sarcastically asked.

"No po!" wala sa sariling sabi ko.

"So..."

I bit my lower lip and suppressed a smile. "It's fine, Sir... mas okay na magtrabaho." hindi ko mapigilang napangiti.

Minsan lang maging concerned 'yan. Ngayon nga lang eh.

"That's good... So should work hard more... Don't act like idiot!" he said in plain heartless tone. Nawala ang ngiti ko mabilis iyong napalitan ng inis.

Namula ang mukha ko dahil sa pagpipigil sa galit. Akala ko pa naman concern na siya. Pero malabo pala na mangyari 'yon. Kahit end of the word malabong malabong manyari 'yon.

"For your information Sir maayos ako na mag trabaho kaya nga ako naging secretary mo. Ikaw lang ang hindi..." inismiran ko ang entercom bago nagsisimula ulit sa trabaho ko.

Hindi na din naman siya nag salita ulit. Ipinagpasalamat ko 'yon baka malait niya naman ako.

[Hi Fern, Pau!] masayang bati ko sa kanila.

[So kumusta ang trabaho natin, bukas freeday mo rin diba?] Pau sundenly open up about it. T'wing sunday rest day namin. Nandito na ako ngayon sa bahay kanina lang ako nakauwi.

[Fine kayo ba?]

[Hmm ayos naman kami ni boss actually crush ko na nga siya] Hindi ko mapigilang matawa ng makita ko ang pamumula ng mukha ni Fern. Halatang kinikilig habang nagkukwento. Hindi ko pa nakikita ang boss niya kaya hindi ko masabi kung talagang pogi nga ang boss niya.

[Hoy! Anong crush 'yan... Bakit kasi hindi pa namin makita ang boss mo.] parang nanay na naman si Pau ready na mang sermon.

[Hahah... Hayaan mo na nalang natin siya] pagpigil ko kay Pau. I'm happy that Fern has a crush on someone.

[Aba unfair! Pero afam ba bhe] napabungisngis si Pau. Mas lalo ako na mapatawa dahil halatang enteresado rin naman siya.

[Naku super! Shy type kasi si sir alam mo naman. Pero mabait siya kaya ko nga siya crush. Alam nyo naman na hindi naman ako mahilig sa lalaki pero na attract talaga ako sa kanya] pag kwento nya sa'min I can saw adoration on his eyes.

[Inlababo na ang kaibigan natin. Basta gusto namin sIya na makilala para naman alam namin kung sino ang uupakan kapag nasaktan ka.]

[Hmm... Thank you pero mabait talaga siya] Fern said now in shy tone.

[Tinamaan ka lang sa kanya Fern... Malala ka na bhe hahah] napuno ng asaran ang video call naming magkakaibigan.

I can wait to meet Fern crush. It makes me excited too. I'm happy for my friend. Hindi ko rin maiwasan ang sarili ko na tanungin crush ko rin ba ang boss ko? Maaari bang maging crush ko rin siya?