"You look like you're not happy!"

Natauhan ako sa pag o-over think ko ng itanong 'yon sa'kin ni Sir Diego. I'm not happy but I don't say it because I love my job. At dahil lang dito sa damuhong lalaki na 'to nagdadalawang isip ako kung tatangapin ko ba ang trabaho bilang secretary niya.

"Ahm... I am sir sa katunayan nga po excited na akong magtrabaaho!" I smiled as a proof of what I said. I'm hoping to get a high salary.

I heard him 'tss' on my side bumulong pa siya ng salitang 'Galing magpangap... mukha naman tanga'

"I heard it Cyden... You better keep your mouth and shut up." His father threatened him dangerously..

"Tss..." ulit niya ulit.

I just kept quiet and cursed him in my head. I really want to crush him annoyingly. I didn't really like him.

"So bilang secretary ni Cyden marami kang kailangan gawin. Ikaw ang mag aayos ng schedule niya. And you need to take care of him." His lips were still tinged with his father last words.

My mind was filled with confusion. I need to take care of him? Hindi na naman siya bata para alagaan. Ano siya baby... Kapatid ko niya sinasanay ko na hindi alagain siya pa kaya. Kahit naman wala akong experience bilang secretary ay may alam ako.

"Alright, Sir!" I agree with the happy voice.

Since day one mas lalong ayaw ko na talaga sa lalaki.

"You may leave now. Tomorrow you will start your new duty. Kay Cyden ka na marereport."

I just nodded and said goodbye to both of them. Nang makalabas ako sa opisina niya ay napahilot na lamang ako sa noo ko. Kahit anong layo pero anong magagawa ko kung tandahana ang gumagawa ng paraan para makita o magkalapit kami. Kahit anong iwas ko palaging pinaglalandas ang presensya namin.

"Congrats again Alzhea you all help us to lessen our work, ang bilis ng panahon aalis ka na kaagad," nginitian ko na lamang si Precy. Kaasama ko silang dalawa nila Angelene dito sa cafeteria, sila Theron at Yohan may ibaang gagawin kay hindi naming sila kasabay.

"I also can believe it! Masyado ako na kinakabahan ng panahon na iyon. Hindi ko alam kung tama ba yung mga sinabi ko!" I also said.

"Sabi nga nila yung hindi mo minsan ini-expect iyon pa ang mangyari," komento ni Precy.

"So, pano aalis na ako marami pa akong tatapusin."

"Alam mo dhaiii mahirap maging secretary ni Sir pero sagana ka," napahagikhik pa si Angelene.

"Sinabi mo pa mukha pa lang pwede ngang ulam" impit na napatili naman si Precy.

"Sagana ka ryan... Paanong sagana aber?" nakataas na kilay ko sa kanilang tanong.

"Sus! Alam mo yung mukha ni sir sa t'wing naka kunot ang noo niya at madilim ang mukha ay ang hot nyang tingnan." Napainom ako sa kape ko at nakinig pa.

"Tapos yung panlalaki niyang boses na nakakahulog talaga. Para inaakit ka sa t'wing magsasalita."

Ay kaninang nakangiwi ko na labi ay ngayon at napalunok. Ang pag describe nila at pag explain kung gaano nga kakisig na lalaki si Cyden sa likod ng mesteryoso niyang mukha.

"Iyon brown na mata niya na mapapaibig ka talaga, paano kaaya siya tumingin kung ako yung gusto niya, sa tingin ko malulunod ako."

"Tama na nga ayoko na marinig ang mga sinabi sabi ko." pagpigil ko na dahil nadadala ako sa mga sinasabi nila.

"Diba sagana na. Kahit sa malayo mukha ngang ulam paano pa kaya pag malapit." Hindi na mawala paa ang kinang sa mata ni Precy.

Napahinga ako ng malalim hindi ko naman 'yon napansin. Sa t'wing nakikita ko kasi siya nagiinit ang ulo ko. Sino ba naman ang hindi hinalikan nya ako basta basta.

He's a good kisser, I admit it.

What the hell I just compliment him. At the same time may takot na rin ako dahil sino ba naman ang hindi dahil pinatangkaan na rin niya ang buhay ko.

At dahil sa mga nararamdaman ko na 'yon ngayon ko lang napansin ang posture niya. Gwapo na oo...

"Ayiee! Namumula ka ano ba yan nasa isip mo. Share mo naman sa'min para kang others, magkaibigan naman tayo," mapanuksong puna ni Angelene dahilan para matauhan ulit ako. Nahihiyang napababa na lamang ako tingin.

"Wala naman ito ganito lang talaga ako dahil mainit." Iginala ko pa ang paningin ko makaiwas sa mapanuksong tingin nila.

I have nothing to say and I have nothing to admit.

"Halerr magkakape ba tayo kung subrang init," pambabara naman sa'kin ni Precy.

Hmp!

Mas lalo tuloy akong napahiya dahil hindi man lang ba sila support sa pagpapangap ko.

"Aalis na talaga ako... Thank you sa time nyong dalawa." Tinaas ko ang kaliwang kamay ko at kumaway.

"See you around, Precy, Angelene."

"Ma'am this the file in marketing department. I already reviewed it you need to sign it." Inabot ko sa kanya ang folder na brown.

Pagkatapos kinuha ko naman iyong folder na pula. Iyon naman ang inabot ko sa kanya. "And this is the list that you're asking for."

"I take my leave now, ma'am!"

Inayos ko na ang gamit saka umalis nag book lang ako ng taxi para deretso na sa bahay. Hindi ko kailangan sumakay sa Jeep pagkatapos mag tricycle pa.

"Ate!" sinalubong ako ng kapatid ko nag unahan pa sila sa pagkuha ng gamit ko.

"Wala akong binili na pasalubong puro gamit ko 'yan!" ang kaninang galak at pagka excited sa mga mukha nila ay nag laho nauwi iyon sa busangot.

Ang totoo nyan nasa bag ko talaga, alam na alam ko naman na wala silang sawa pagdating sa pagkain.

"Ma! Andito na po ako!" Nagmano ako sa kanya bago pabagsak na naupo sa sala namin.

Nang tumingin ako sa dalawa kung kapatid at nakabusangot ang mukha nila pareho. Napaka api ko talagang kapatid.

"Zia! Zevs lapit kayo dali!" tawag ko sa kanila.

"Ayaw ko nga!" nagtatampo na sagot sa'kin ni Zia. Si Zevs lang ang lumapit sa'kin.

Nag halungkat ako sa bag ko hanggang sa makita ko 'yong burger na binili ko kanina. Mabuti na lang at talaga meron. Nag liwanag ang mukha ni Zevs at sumilay ang napakasayang ngiti sa mukha niya.

"Bigyan mo rin ako!" kaagad na lumapit si Zia.

Pinagunahan na nilang dalawa ang binili ko. Kinuha ko na lang ang bag ko pagkatapos dumeresto sa kwarto ko. Tinangal ko ang sapatos bago pabagsak na tumihaya sa kama.

Kinabukasan maaga ulit ako na pumasok sa trabaho ko dahil ngayon ang start ko sa pagiging secretary. Nakasuot ako ng cream above the knee skirt at turtle neck white top.

"Good morning, Sir!" bati ko noong makita ko siyang palapit.

"Arrange your things your table was inside my office. I call you when I need something or may ipapagawa ako." tumango ako bilang sagot.

Nang maipaliwanag na niya lahat ay umalis na siya sa harap ko at pumapasok sa loob ng office. What changes sabi nila ayaw niya na may ibang tao sa loob ng office niya. Pero bakit nandoon ang table ko.

Napahinga na lang ako ng malalim bago nag lakad na ulit bitbit ang mga gamit ko. Isang backpack na palagi kung dala. Paper bag ng mga inaayos ko na files. Malaking kahon kung saan nakalagay ang iba kong gamit.

Hindi man lang siya gentleman na apriciate ko sana kung nag alok man lang siya na tulungan ako. Tss.

"Kainis naman! Pero anong magagawa ko," mahinang bulong ko ng mapakapasok sa opisina. Matalim ang tingin ko siyang binalingan na busy sa pagtitipa sa laptop niya na parang wala man lang siya na pakialam kahit kaunti.

Napapikit ako at napaawang ang bibig ng mapalakas ang bagsak ko ng dala ko na box. Alanganin ako na lumingon sa kanya. Nakunot ang noo niya sa binabasa pero wala naman na pakialam sa nagawa ko na ingay.

Napahinga na lang ako ng malalim pagkatapos ay umiling. Sinimulan ko na ayusin ang gamit ko. Pag set-up ng computer ko.

"Miss Estrosas!" tawag sa'kin ng baritong boses niya. Nagising agad ang diwa ko pagkatapos ay lumingon sa kanya, inayos ko ang damit ko bago naglakad palapit sa kanya. Nakapaskil ang matamis na ngiti sa mga labi ko.

"Do you need something, Sir?" I carefully asked. Nang hindi tumitingin sa mga mata niya.

"Ipag timpla mo ako ng kape!"

"Okay!"

Nag timpla ako ng kape kagaya ng sinabi niya sa'kin. Pagkatapos ay nilagay ko iyon sa lamesa niya.

"Meron pa po?"

Nakatingin ako sa kanya noong tikman niya ang kape, pinaglaruan ko ang daliri ko habang naghihintay sa reaksyon niya. "Hindi masarap, masyadong matamis, ulitin mo na lang bawasan mo ang asukal."

I quickly went back to the coffee and left the office so I could get another one for him.

Pagbalik ko medyo kinakabahan ako dahil dalawang baso na ang dala ko para makapili siya kung anong gusto niya.

Noong pumasok ako hindi man lang niya ako tiningnan. Diretso ang lahat ko, hindi nakaligtas sa aking mata ang pagkunot niya noong makitangdalawang basong kape ang binaba ko sa lamesa. Nakahinga ako ng maluwanag noong matikman niya pero wala naman siyang ibang sinabi.

"You can go now!" Umalis agad ako ng sabihin nya iyon. Kanina ko pa 'yon hinihitay.

Oplan iwasan si Mr. Salvador, iyan ang gagawin ko sa abot ng makakaya ko. Kahit Malabo naman iyong mangyari dahil secretary niya ako.

"Send me the email about PRE," ginawa ko ang inutos niya sa'kin. Walang sagot ngunit tumango ako. Sapat na iyon na dahilan.

Ang Preciel Real Estate ay kilala sa kanilang mga five start hotel ang restaurant. At ang Salavador ang mga source nila ng wine.

"Alzhea!!" my name sounds good when he says it. It sends shivers in my body, nanginginig ang tuhod ko na liningon ko siya.

"Yes po? May kailangan kayo?" gaya ng palagi ko na ginagawa lumapit ako sa kanya habang nakayuko mag aangat man ako ng tingin pero iniingatan ko na hindi magtagpo ang mata namin.

"Bakit sa t'wing kakausapin kita nakayuko ka. Is there something wrong? Are you avoiding my gaze?" he asked seriourly. Halos magdugtong ang kanyang kilay. His serious dark eyes were focused on me.

Umiwas ako ng tingin hindi ko siya sinagot.

"What's wrong with you woman!" he said in almost whispered. Subrang bilis ng tibok ng puso ko habang nakatingin sa mga mata nya. It's too dangerous if I won't avoid his gazed. 

enjoy reading and leave some comments and feedback for more update. 

Fb: Ash Adyliah
Tiktok: ashteurswp