"Nasa loob si Cyden?" tanong ko sa bantay sa labas ng opisina niya.

Isang tipid na tango ang sagot niya sa'kin. Binuksan niya ang pinto, noong makapasok ako nakita ko kaagad si Cyden sa harap ng laptop niya.

"Hey, baby!" bati ni Cyden. Kaagad siyang lumapit sa'kin, hinalikan ang noo ko.

It's been four days since the last time I work. Bumisita lang ako dahil nakipagpalit si mama sa pagpapabantay kay Zia. Ayaw ko naman siyang iwan doon ng mag-isa.

"I just visit, may dala nga pala ako na lunch para sayo." Nakangiti kung timaas ang paper bag na dala ko, bumili ako sa malapit na restaurant.

"Is Zia getting better?" he asked. Kinuha niya ang paper bag na dala ko.

"Yes, pero hindi pa siya nagkakamalay," sagot ko sa kaniya.

"She will be fine, kumusta si mama?"

"Maayos naman si mama umiiyak nga lang sa kada araw na hindi pa nagigising si Zia. siya mo na ang nagbabantay sa kaniya ngayon. Nandoon din si Zevs." Umupo ako sa visitor chair sa harap niya at sinandal ang katawan ko doon.

"I'm sorry hindi ako nakakabisita sa kaniya, Dad was busy, I do some of her work." Agad akong umiling. Subra na iyong tulong na binigay niya, kahit hindi naman niya resposibilidad na pumunta, palagi siyang nandyan.

"Ano ka ba. Hindi mo na dapat yan iniisip naiintindihan naman namin. Hindi mo naman kailangan na palaging pumunta sa hospital para bumisita." Binigyan niya lamang ako ng tipid na ngiti ng hindi nakikita ang kaniyang ngipin.

"Are you tired? Sleepy?"

"Nakatulog naman ako kahit papaano, maganda pa din naman ako ah." I looked at his direction and pouted.

He shrugged and chunked. "You're beautiful as always, baby!"

"I know." I proudly flip my hair and rolled my eyes.

"Uuwi na pala si Papa, baka next week nandito na siya. Are you excited to meet him?" Natigilan siya sandali pero kalmado akong tiningnan.

"I haven't do anything." He stare at me like inosent angel.

"Tsee, wala raw," mayroong pang-aakusa sabi ko. "Baka natatakot ka."

His side of his lips rose up like he had a clue on what I'm saying rigth now.

"Oh, I'm ready to face your father, Alzhea, I'm will prove him how deserving I am, having you. I will show him how, I love you."

"I love you!" I sweetly said and gigle.

"I love you to, baby!" aniya

"Go work, dito na lang muna ako." I rest my head on the side of his table.

"It feels uncomfortable, h'wag ka na riyan."

"Hindi nga... Trabaho ka na, dito lang muna ako pansamantala," ani ko.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako paggising ko, nakahiga na ako sa kama. Kinusot ko ang mata ko, nilibot ang paningin sa buong kwarto. Hindi pamilyar sa'kin kung nasaan ako ngayon pero amoy na amoy ko ang pabango ni Cyden. Pati yung comforter at yung unan.

"Hindi naman 'to opisina niya?" mahinag tanong ko sa sarili ko. "Dinala niya kaya ako sa bahay niya?"

Bumangot ako, nilibot ang paningin sa paligid. Medyo malaki yung space parang buong sala namin. May maliit na kabinet na may nakalagay na mga damit niya more on business attire. Nang naparaan ako sa banyo ay naghilamos ako, kung sakali man na may dumi pa sa mukha ko mula sa pagtulog. Nagsulay na rin naman ako kasi may nakita akong suklay katabi ng mga gamit niya.

May dala pa nga ako na towel paglabas ko, napalingon ang mga tao na nag uusap sa'kin. Gulat silang lahat ng makita ako pagbukas ng pinto. Mabilis pa sa alas-kwarto akong pumasok ulit at sinara ang pinto. Napasapo pa ako sa puso ko dahil subrang bilis ng tibok dahil sa matinding pagkabigla.

Nandoon si Yusia at ibang tauhan ni Cyden at higit sa lahat si Mr. Salvador. Iyon talaga ang labis kong ikinagulat. Nandito pa rin  ako sa office ni Cyden pala. Ngayon ko lang nalaman na meron pala siya na private room dito. Kulay kamatis na siguro ang mukha ko dahil sa kahihiyan. Oh my gosh.  Sandali pa ay may kumatok sa pinto, narinig ko ang boses ni Cyden.

"Baby? I will come in?" he asked for permission.

Lumayo ako sa pinto para hindi ako matamaan. Tinakpan ko muli ng towel ang buong mukha ko bago binuksan ang pinto. Nagtago talaga ako sa likod noon noong pumasok siya, dahil sa hiya.

He immediately envelope his arms on me. "Why my baby covering her face?" malambing niyang tanong, sinubukan niyang tangalin ang takip sa mukha ko.

Mas lalo ko pa tuloy na hinigpitan ang kapit ko, desidido na huwag ipakita ang mukha. "Nakakahiya Cyden, bakit kasi hindi mo naman ako ginising."

I heard him chuckled, hinampas ko ang dibdib niya. Pero wrong move ang ginawa ko dahil ginawa niya 'yong pagkakataon para matangal ang takip sa ulo ko.

Napasobsob ako sa dibdib niya "Your resting, ayaw kong istorbohin ang tulog mo kanina. Pagod ka sa ospital, ano namang masama kung magpahinga ka kahit kaunti."

"Sira umidlip lang naman ako, tapos diba walang kasama si mama sa hospital. Paano na siya doon ngayon tapos ako mahimbing ang tulog," giit ko.

"Don't worry may tauhan akong nandoon, kung sakalin may ipapabili si mama ay may magbibili para sa kaniya."

Huminga ako ng malalalim.

"Paano kung hindi bibilhin gagawin niya," dagdag ko.

"Don't worry that much, palagi nila akong ina -update. How's your sleep, by the way?" he hugged me even more. Hindi naman ako naiipit dahil masyado siyang maingat.

Nakabusangot pa rin ng kaunti ang mukha ko pero mayroon na akong lakas ng loob na harapin na siya. "You always have an explanation."

"Ofcourse!" he proudly said.

"Pero ano sabi ni sir?" Ngumiwi pa ako nang maalala ang  nakita kong itsura niya kanina.

"It's daddy," he correct.

Kinurot ko na lang braso niya. "Advance ha. Nakiki mama ka na nga rin kay mama."

"It will happened in the future."

I shooked my head. "Sagutin mo na kasi ang tanong ko sayo."

He angle his head sideway. "He said nothing."

"Sure ka? Alam na ba niya na we're—alam mo na," paninigurado ko.

"He has his on way to find out."

Napabuntong-hininga ako.

"Tapusin mo na 'yong meeting nyo then kapag tapso na kayo, hatid mo ako ulit sa hospital." Tinulak ko na siya palayo sa'kin.

"Okay! Tapusin ko lang yun mabilis. At nagpabili ako ng damit para sayo. Nakalagay sa paper bag sa kabinet ko, you can change."

Humalik ulit siya sa'kin bago napaalam na ulit. Lumapit ako sa kabinet, tiningnan ang sinasabi niyang damit. Namula ang mukha ko ng makita na may under wear pa roon. Imbis na palit ang ginawa ko nag-shower ako para fresh. Ginamit ko na rin ang essentials niya.

Nang sabihin niyang pwede na akong lumabas, lumabas na ako sa private room niya. My heart almost skipped when I saw his father sitting at the singel sofa.

Nahihiyang lumapit ako sa kaniya at bumati. "Good day, sir!"

He smile and gesture me to sit down. "You and my son are in the thing now?"

Kinakabahan akong tumango sa kaniya, babayaran niya kaya ako ng ilang million para layuan ko ang anak niya. Kunin ko nalang kaya yung pera tapos lumayo lalapit pa rin ako kay Cyden pero distancing.

Ano ba 'tong iniisip masiyado na akong napaparanoid.

"Are you aware of his doings? Uunahan na kita, Miss Alzhea. Mahirap ang maging  karelasyon ng anak ko. He killed people for living, figth and do some not ordinary people can do. Being with him is also risking your life," aniya.

Napalunok nalang ako at tumango ulit. "I already know about it po."

Mukha talaga siyang taluad ng nasa mga movie na mag-speach muna tapos mag aalok na ng pera. Nakaka-tense pala nasa ganitong posisyon, but I think money cannot buy love.

"I'm not against your relationship, I just want you to be aware." Medyo nakahinga ako ng maluwag dahil sa sinabi niya.

Ngumiti ako. Nang pumasok si Cyden sa loob ay nagpalipat-lipat ang tingin niya sa'min bago ako tuluyang nilapitan. He drive me to the hospital, sumaglit na rin na bisitahin ang kapatid ko at si mama. Kinausap niya na rin ang bantay dito na tauhan niya.