"Baby!" he called my name in controlled tone.

Hindi ko siya pinansin tahimik lang ako habang nagpipigil sa tawa ko. Mukhang naiinis na ang mukha niya. Kanina pa siya nagtatanong sa'kin. Nandito na kami sa harap ng bahay pero ayaw pa niyang pababain ako.

"Who is Jonas?" kalmadaong tanong niya ulit.

Sino nga ba kasi si Jonas naiinis na tuloy ang boss ko. "Alzhea, I'm asking you. Sino si Jonas? Is he your lover? Kaya ba ayaw mo akong sagutin dahil siya ang gusto mo?"

Nauubos na ata ang pasensya niya pero tahimik lang ako. "Alzhea! Walang lalabas dito hangat hindi mo sinasabi kung sino siya."

"Hindi ko alam!" inosenteng sagot ko.

Magsasalita na siya ulit ng may kumatok sa bintana. Ibinaba niya ang bintana ng sasakyan. Bumungad sa'kin ang buhok ni Zevs.

Hindi siya katangkadan dahil bata pa. Tumingin ako kay Cyden na ngayon ay nakahawak sa manibela niya ng mahigpit  at madilim ang awra ng mukha. Ngumiti ako sa kanya at pinandilatan siya ng mata.

"Buksan mo kawawa 'yong kapatid ko!" utos ko sa kanya.

Dumungaw ulit ako kay Zevs para makita ko siya. May dala siyang tsitsirya habang pilit na tumitingkayad para makita kami sa loob ng sasakyan.

"Zevs usog ka nga lalabas ako baka matamaan ka," utos ko.

Nang umusog ito ngiting tagumpay na lamang ako ng tuluyan ng makalabas sa sasakyan. Liningon ko siya ng mabuhat ko ang kapatid ko. "Ayaw mong lumabas? Hindi ka man lang magpapakita kay mama?"

Huminga siya ng malalim at inis pa din na tinangal ang seatbealt niya. "Fine!"

"Zevs halikana ewan na natin siya." Inilingan niya ako habang nakatanaw sa bawat galaw ni Cyden.

"Kuya Cy buhatin ko mo ako!" sigaw niya. Nanlaki ang mata ko agad na tinankpan ang bibig niya.

"Ano ba bawal, Zevs!" saway ko sa kapatid. "Buhat na kita, ayaw mo na ba sa'kin?"

"Bakit bawal?" he sadly asked.

"It's okay, come here bro bubuhatin kita," singit ni Cyden. Kaagad siyang lumapit at kinuha si Zevs sa'kin. Gamit ang isang braso nabuhat niya ang kapatid ko ng walang kahirap hirap.

Bilis naman magbago ng expression niya, naiinis pa rin naman. Pero mukhang maamong anghel naman ngayon. Haharap lang siya sa pamilya ko.

Nagtagal siya kasama ang pamilya ko. Dito na rin siya sa bahay naghapunan, napaka feel at home at asikasong asikaso ni mama. Buti na lang daw at hindi sardinas ang ulam namin.

"I surely find that, Jonas!" paparinig niya sa'kin bago umalis.

Napahagalpak na lang ako sa tawa noong umalis na si Cyden. Tiningnan ako ni Zia tumaas ang kilay nito. "Para kang baliw ate!"

Kinabukasan walang sumunod sa'kin.

"Hindi mo na ako sinundo..." nagtatampong sabi ko ng tumawag sa sa'kin.

Papunta na ako ngayon sa company I was wearing white white puff sleves partner with black above the knee skirt and black heels.

"Sorry na baby ko."

Bakas ang tuwa sa boses niya kaya napakunot ang noo ko.

"Bakit ang saya saya mo ngayon, ha! Anong meron?" deretsahang tanong ko.

"Nothing... I miss you!"

I'm so whipped I think, nadadala ako sa matatamis niyang salita. Sa mga paglalambing niya. At pag turing niya sa'kin na isa akong prinsesa. Sino nga ba naman ang hindi kikiligin.

Kahit manhid siguro ay may mararamdaman din ng kauting kilig. Ganyan kasi siya simula noong niligawan niya ako. Nagiging mabait, at ang pinakagusto kung part ay hindi na siya masungit.

Nagbayad ako sa taxi na sinakyan ko bago bumaba. Huminga ako ng malalim bago humarap sa napakalaking Salvador Enterprises sa harap ko.

"Sus ayan ka na naman, kahapon lang pinagseselosan mo si Jonas, nahanap mo ba?" siguro naman ay oo ang sagot niya.

He chuckled. "I did!"

"O tapos anong ginawa mo?"

"I asked Yusia if he knew, I was like a fool looking for the man at the tiktok," parang lugi niyang sagot. "I lost million and I even hire private investigator."

I gigle a little. "Deserve mo!"

"By the way, baby, can you get my laptop?"

"Saan ba?" mabuti na lang talaga ay hindi pa ako nas elevator.

"Nandoon ko ata naiwan sa my guard sa may parking lot." Naningkit ang mata ko dahil sa sinabi niya.

Seryoso ba siya? Ang alam ko hindi siya ulyanin. At mahalagang gamit ang laptop niya bakit niya iiwan. Paano na lang kung may kumuha o nagnakaw noon.

"Are you really serious Cyden Arakiel Salvador? Hindi mo pa pinakuha sa mga tauhan mo."

"Damn my named sounds so good when you said it. But yeah, I forgot my laptop." he sounds so happy. Iyon lang siguro ang narinig niya sa sinabi ko.

"Bakit hindi mo agad pinakuha, importante ang bagay na 'yon. Pasaway ka talaga dapat tinawagan mo na lang yung guard."

"Nah! Kukunin ko dapat pero, baba na nga sana ako pero dahil pataas ka pa lang ikaw na kumuha," dahilan niya. Sakit niya sa ulo ngayong araw.

"You trick me, Cyden."

"I love you so much baby!"

"Tss. I really hate you!" I said sounds mad.

He chuckled. "I love you more!" 

Nang makarating ako sa may guard station wala man lang na tao. Sa medyo tagong  parte na 'to. Nagtatayuan ang balahibo ko dahil sa subrang wierdo ng paligid ko.

Babalik na sana ako ng may tumigil na isang van sa harap ko. Naglabasan doon ang mga naka suit na mga lalaki. They looked like guards, but they are scarier. Nataranta ako at tumakbo pero nahabol din naman nila ko. Tinakpan nila ang mukha ko ng itim na sakto ata. At inakay ako at sinakay sa van.

"Hayop kayo! Saan nyo ako dadalhin? Pwede ba mamaya na lang nyo ako kidnapin may trabaho pa ako!" sigaw ko at nagpumiglas.

Para akong tanga dito, malay mo naman maniwala sila. "Tumahimik ka!" Napaatras ako dahil sa sigaw ng isa sa mga goons.

Nakakatakot ang sigaw niya, paano pa kaya ang mukha. At saan ba nila ako dadalhin. Pangalawang beses ko na 'tong kidnap. Baka matuluyan na talaga ako.

"T*ngina lagot ka!"

"Mga piste, bubuyog, alimango, zonrox, pakawalan niyo ako pag ako nakalaya dito lagot kayo sa'kin." Nag-isip ako ng pwede kung gawin.

Nagtatalo sila sa hindi ko alam na bagay. Palagi pa nila na nababangit si boss. Pagnakaharap ko ang boss nila sisipain ko siya sa pagkakalaki niya. Hindi ako makapagisip ng maayos dahil sa ingay at takot na nararamdaman ko.

But I need to get out of here.

"I'm sorry Alzhea sumusunod lang kami sa utos." Nanlamig ako ng makilala kung kaninong boses 'yon.

"Si Cyden ba nag utos sainyo Eliza?" naluluhang tanong ko.

"Hindi."

"Paano mo 'to nagawa sa kanya, Eliza, paano mo 'to nagawa sa'kin. Itinuring kitang kaibigan. Bakit nyo ako kikidnapin. Gusto nyo ba akong patayin?" humihikbing kong tanong.

Tumahimik sila walang nagtangkang magsalita. "Sinusunod ko lang ang utos ni boss."

"Then just kill me, palagi na lang na ganito. Ano ba kasing ginawa ko sayo, your betraying me. You all are hurting me so damn much."

Pinagkatiwalaan ko siya dahil akala ko mabuti siyang tao. Totoo nga ang sinabi ni Cyden my friend betrayed me.

"Tumahimik ka wala kaming pake sa nararamdaman mo!" sigaw ulit ng isa sa mga goons.

Tumawa ako at tumingala kahit naman nakadilat ako puro itim ang nakikita ko. "Sabi ko nga, sino ba naman na kidnaper ang may pake."

Iyak ako iyak kahit pinapatigil nila ako dahil ang ingay ko raw. Tumigil ang sasakyan at inakay nila ako at pinalakad. Sinubukan ko na maglakad ng maayos kahit nahihirapan ako.

Dumaan kami sa hagdaan may pasikot-sikot pa kaming dinaanan. I was using my sense kasi wala akong nakita. Tumigil kami, narinig ko na lang ang pagbukas ng siguro ay pinto.

"Boss nandito na kami!" anunsyo ng isa sa mga lalaki na kumuha sa'kin.

Tinangal nila ang takip sa mukha ko, nasilaw ako sa liwanag kaya napapikit ako. Napaupo na lamang ako, nang buksan ko ang mata ko ay mas lalo ako na ng hina at napalakas ng pag-iyak.

A tall man with his dangerous eyes was walking toward me with a serious face. He's wearing black t-shirt and black jeans. My heart was beating so fast. How could he do this to me. Sa lahat ng tao hindi ko inaasahan na magagawa niya ito.