Naglakad na siya palayo habang ako naman ay naiwang hindi makapaniwala sa nangyari. Agad kong naramdaman ang mga kamay nina Fern at Pau na hinawakan ako. Niyugyog nila ang balikat ko.

"Hinalikan ka!" Pau said in amazed tone.

"Gaga yun agad ang inisip mo Fern tingnan mo nga siya. Namumula sa galit." Tumawa ng malakas si Fern dahil sa sinabi ni Pau.

"Nag bluss lang yan commonsense. Inosente ka pa rin talaga." They both held their stomachs, their mouths almost bursting with laughter.

I slap my face; I still can't believe that happened. Hinalikan niya ako, hindi ko nga siya kilala. Mas nag-init ang mukha ko dahil sa inis na nararamdaman ko.

"Kung matino siyang lalaki bakit niya ako biglang hahalikan. Siguro baliw iyon, nakatakas siguro sa mental hospital."

Umalis ako dahil sa inis. Pinapatay ang lalaking humalik sa isip ko.

Noong makarating ako sa bahay kaagad akong sinalubong ni mama. Mahigpit ko siyang niyakap.

"Matagal kana, ma?" I asked mom.

"Kanina pa ako," she answered.

Galing siya sa trabaho sa canteen. May maliit kasi na pwesto ang tita ko roon at isa si mama sa nagtitinda.

Nagmano ako sa kay mama bago tumihaya sa kawayan naming upuan. Nilagay ko sa tabi ko yung bag ko.

Ilang minuto ako sa ganoong pwesto bago pumunta sa kwarto ko. Nagbabad ako sa cellphone. Kahit may gagawin ako, tinatamad lang akong gawin dahil hindi pa naman kailangan.

Kinabukasan Sunday wala kaming pasok. Hindi ako kasama sa mga ROTC kaya hindi ako pupunta sa school ngayong araw. Balak ko na mag-apply sa Salvador Company. Gusto ko na kumita ng pera at para may asahan na rin ako pagka-graduate. June na ngayong buwan malapit na akong makatapos.

Pansamantala lang naman dahil kapag nakaipon na ako maghahanap ako ng stable na trabaho para tumulong kay mama at papa.

Napahawak ako sa nanlalamig kung kamay habang naghihintay na tawagin ang pangalan ko para sa interview. Noong intern ako hindi naman ako nag-apply.

"Miss Etrosas!" Kaagad akong nag-angat ng tingin noong marinig ko ang apelyedo ko. Natataranta ko pang tinaasan ang kamay ko para makita nila ako.

Ginaya ako ng babae—sa tingin ko secretary nila o assistant dito sa company patungo sa loob.

Kaagad na nalaglag ang panga ko noong makita ang walang hiyang lalaki na humalik sa'kin sa campus. Para akong uud na natuod sa kinatatayuan ko. Bakit nandito siya?

Nang magtama ang tingin naming dalawa gusto kung umirap noong ngisihan niya ako. Para bang tuwang tuwa pa siya na makita ako ngayon. Parang siyang yelo na malamig na makatingin pero tumatagos ang tingin niya.

"Miss?"

Napakurap ako, nakabalik ang diwa ko. Matamis akong ngumiti sa kanila. I avoided looking at him.

"Okay! Why should we hire you? Are you capable enough for this position?" I raised my eyebrows for a moment when he asked me.

Kaagad na pumaskil ang ngiti ko. "Next moth I will graduate as HRM student. I have an experience like, I work at Corporation during my OJT. ---" Napatigil ako sa pagsasalita. Hindi ko natapos ang sinasabit ko kasi bigla siyang sumabat.

"Ferer she's hired"

Nanlaki ang mata ko. "What?"

He looked at me seriously. Matalim ang tingin niya tila'y may ginawa akong isang krimen at nagbabanta siyang hulihin ako kapag hindi ako sumuko.

Bakit nga ba ako susuko?

"Kung ayaw mo pwede ka nang umuwi." Mas lalong umawang ang bibig ko. Humiwalay siguro ang kaluluwa sa katawan ko.

"Hindi po, sir, sino ba naman ako para tumangi. Kaya ako nandito para magkaroon ng trabaho." Peke akong ngumiti sa kanya. Noong si Mr. Ferer ang tiningnan ko ngumiti ako sa kanya ng matamis.

"Okay Miss Estrosas you can prepare your ducuments , things and you can start tommorow. Ipasa mo na lang sa HR and iba mo pang kailangan bago ka magsimula bukas. I will inform your head." Mas lumawak ang ngiti ko.

Sinalubong ako noong babae kanina. Napatalon pa ako at hindi mapigilang yakapin siya.

"Natangap ako, Miss!" Masaya kung balita sa kanya.

Matamis siyang ngumiti. "Congratulations!"

Nang umuwi ako sa bahay agad ko na hinahanap si Mama. Kaso wala pa siya kaya mga kapatid ko na lang. Bumili ako ng andoks saka take out sa jolibee. Gusto ko lang mag celebrate dahil natangap ako sa trabaho.

"Ate, anong meron?" inosenteng tanong ng kapatid ko habang enjoy na enjoy na kumain ng chicken.

"May trabaho na ako bukas, gusto ko lang mag celebrate," tuwang tuwa kung sagot.

"Malapit sa jolibee? Bili ka ulit bukas, pangit," tuwang sabat ni Zia.

Tumango na ako sa kanilang dalawa. Kung may pera ako why not kahit hindi nila sabihin talagang bibili ako. Mabait ako sa mga kapatid ko, hindi naman ako madamot kung mabait sila sa'kin."

"Good morning, ma'am!" I greet our manager. Sinuklian niya ako ng tango kasabay ng tipid na ngiti.

"This is your table, Misss Estrosas!" She pointed the cubicle near us. Kompleto na lahat ng gamit doon. "My name is Erica Fernandez, I'am your head and you will work under my team."

"If you need something you can ask your co-worker. Please excuse me may iba pa akong gagawin."

I sigth deeply before arranging my things put a callendar beside me. Arrange the folder I need to incode and review.

"Hi my name is Angeline!" Tumingin ako sa babae sa tabi ng cubicle ko, maputi niya, hangang balikat ang buhok, agaw pansin ang micro bangs niya.

"It's Theron here!" pakilala naman noong lalaki sa tabi ni Angeline.

Nagpalilala pa ang ibang malapit sa'kin, si Precy at Yohan. Pagkatapso noon bumalik na sila sa trabaho.

"Miss Estrosas!" Kaagad akong napatayo ng tawagin ako ng isa sa mga señior dito. Siguro matas din ang pwesto niya.

"Yes po?" magalang kong sagot.

"Mr. Salvador wants to talk to you, pumunta ka raw sa office niya. Iyong matandang Salvador hindi iyong anak niya," he informed.

Umawang ang bibig ko noong bigla niya akong taas ng kilay pagkatapos tinalikuran. Huminga ako ng malalim nag tanong tanong ako kung nasaan ang nakakatanda na Salvador.

Kumatok ako ng ilang beses bago pumasok, noong marinig ko siyang magsalita saka ako pumasok.

I saw him sitting in his swivel chair. Staring at the monitor.

Nasa harap ko ngayon ay pinatandang version ni hambog. Sa tingin ko ay nasa late fourty siya. Ang pinagkaiba lang nila ay mukhang mas nakakatakot siyang tingnan. At isa pa may kaunting emosyon man sa mukha niya hindi ko rin mabasa. Sa tingin pa lang niya nakakatakot na talaga. Pero si hambog hindi ako takot sa kanya. May mga folder din sa lamesa niya. Ang isa ay hawak niyang seryosong binabasa kanina.

"Pinapatawag nyo daw po ako, sir?" panimula ko.

"You are Alzhea Estrosas, right?" he asked.

I squeezed my cold palm, and my heart felt like it wanted to break out of so much nervousness.

"Yes, Sir!"

Habang tumatagal ako dito ay maslalong bumibigat ang atmosphere para sa'kin.

"You are our new imployee sa Marketing? The one who Cyden aprove? Hindi naman kita kakainin you look tensed."

Alaganin akong tumango, ngunit noong na realize ko kaagad din akong umiling. Nataranta tuloy ako. Para naman kasing may ginawa akong masama sa kanya pero iyon anak niya sa'kin meron.

"Do you know, my son?" Saglit akong ngumiwi.

Huminga ako ng malalalim. "Hindi po ang alam ko po napakahambog nya. Wala po siyang manners—" napatakip ako sa bibig ko, dahil sa walang preno kung bibig.

Mawawalan tayo ng trabaho dahil sa bunganga mo, Alzhea.

Tumawa siya pero hindi ko alam kung sarkastiko ba iyon. Ngumiti ako ng alanganin, at napapikit.

"Paano mo na sabi na hambog at walang modo siya?" usisa niya at mukhang mangha sa'kin.

"Sorry po hindi ko dapat iyon sinabi, masama ang sabihan ng masama ang isang tao." Gusto Kong hampasin ang ulo ko dahil sa katangahan.

Mag ama sila Alzhea. Dapat talaga tumahimik na lang ako.

"So why?" he asked again.

Humugot muli ako ng malalim na buntong-hininga. "Kasi po dumaan siya sa gitna namin bigla noong nasa campus. Tapos nag mura pa siya at---" Kinagat ako ang ibabang labi ko dahil sa hiya.

Alangan naman sabihin ko na hinila niya ako at hinalikan.

"Don't worry I will teach him a lesson. I know he won't like it. Pwede mo sa'kin sabihin kapag may ginawa pa siyang masama sayo." Nanindig ang balahibo ko noong ngumiti siya na naging ngisi.

Alanganin akong ngumiti. "Naku ayos lang sir hindi mo naman siya kailangan na parusahan."

"Do you feel guilty, Miss Alzhea? Hindi ko naman papatayin ang anak ko." Nagtaasan ang balahibo ko lalo dahil sa sinabi niya, mas naging agrisibo ang puso ko subrang bilis at malakas na tibok ng puso ko.