I woke up and opened my phone. August 30, 2018.

Magmamadali na sana ako para sa eskwelahan ngunit naalala ko na holiday ngayon kaya’t ipinikit ko ang aking mga mata at natulog ulit.

I suddenly heard a knock. Pinapasok ko ito at si ate Tracy ang pumasok. “wake up” tugon niya.

Niyuyogyog pa nga niya ako but I don’t want to open my eyes. All I want is to sleep.

Hindi ako makapag-move on sa nangyari. It devastated me so bad I couldn’t think of waking up and continue my day like nothing happened.

“Did something happened? I never see you in this position” she sternly asked. Umiling ako at sinabihan siyang umalis.

“Hindi ako aalis hangga’t hindi ka pa natayo dyan” talak niya. Napa-tsk ako at tumayo na.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“May problema ba? Bakit dismayado ka?” panimulang tanong ni papa habang nakain ng agahan kasama ang ibang miyembro ng pamilya.

I denied and told him na kinulang ako sa tulog.

His looks became skeptical. “what an unusual reason of yours”

I sighed.

“Something suspicious about the vice mayor’s son, Luisito” panimula ni tito Jaime. “what do you mean suspicious?” tanong ni tita Sally.

“Nag-rust na ang relations between our family and the Sariaya family. Yet that young man, Luisito, came here yesterday, smiling. And when I ask him about the news, he already knew, and smiled gleefully, parang wala lang sa kanya”

Tumaas ang kabilang kilay ni papa, and I raised my hand. “yes Maria?” tawag niya.
Nakatingin ang lahat sa akin, hindi ko alam paano ko ito sisimulan.

Responsibility ko ito, and I am at fault.

“Speak whatever is on your mind. You are free to say something” ani tita.

Tumango si kuya at nagsalita ako. “I’m sorry” usal ko.

“Why are you sorry about this, Maria? Wala kang kinalaman rito—”

“Ever since I rejected Luisito, everything turned upside down!” sigaw ko at umiyak. Nawalan ako ng gana kainin ang agahan.

“Sandro, bumisita ba rito si Luisito regarding Maria’s statements?” tanong ni papa kay kuya na nakain pa ng agahan.

Nagsalita si kuya and he said yes regarding to the question.

“It’s okay to reject someone if you don’t like them as long as it doesn’t hurt someone’s feelings and not offending. But bakit ganito ang nangyari?” tanong ni tito.

He sighed. “I know that Luisito is a sensitive guy. Hindi mo ba in-offend sinabi niya?” umiling ako.

“She didn’t, but I did” nagulat si tito nang nagsalita si papa. “I told him straightforwardly na hindi ko siya gusto para sa kanya dahil ayoko madawit si Maria sa magulong sistema ng pulitika”

“Kuya Juliano! Why did you do that?!” bulalas ni tito kay papa na emotionless lang na nakatingin sa kanya.

“Inisip ko ang karapatan ni Maria!”

“Pero ang pangalan natin ay masisira dahil sa kabulastugan mo!”

“Who cares if our family name will be faced with mishap kung hindi ko aayusin ang pamamahala ko as a patriarch of this family?!” sigaw ni papa kay kuya.

Tracy told us to retreat from the dining area at huwag nang manghimasok sa kanila.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“It’s alright Maria, all of us will find a way” hinihimas ni kuya ang likod ko habang ako ay sinisinok na kakaiyak.

“I already informed the Benitez clan about it. It seems that they already know about this” ani ate Schalene at umalis ng kwarto, and came back later with a glass of water in her hand.

“Uminom ka na, ayaw ni Von na makita kang ganito. He told me on messenger to make sure that you’re okay” aniya sabay yakap. I hugged her back.

Ate Tracy got inside, provided me some books na alam kong kinuha niya sa library. “I know that these books will relieve you. Read until you fell into deep slumber”

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

Kinabukasan, pumasok ako na nakayuko ang ulo. The students are looking at me from head to toe, some even bother to mock me.

May lumapit sa akin na babae at sinadya ang sarili na itapon ang beverage na dala niya.

“Oops, sorry, it slipped out of my hand” tawa niya and almost all of the students ay tumawa.

Alam kong sinadya niya ito. Umalis ako ngunit hinawakan niya ang kamay ko and put me in place.

“Know your place, aristocratic woman. Ikaw pa ang may kapal ng mukha na siraan kaibigan ko tapos ikaw pa may kapal na umalis basta-basta na kunyari wala kang kasalanan” irap niya. Nagulat nalang ako when I looked at her eyes.

Siya ang bunsong kapatid ni Luisito! Si Arianna Stacy Alvarez!

Sasampalin niya sana ako, pero may nagsalita sa likod, “hey, Alvarez! Stop that” salita ni Vincent na nasa likuran ko lang.

Nagulat si Arianna at tinigilan ang ginawa niya. She gritted. “hindi pa ako tapos sa’yo Ackerman!” matatas niyang bulong at padabog na umalis.

“Oh ito na espresso mo kuya, huwag ka lang mambabae” Von beamed at inabot sa kanya ang espresso na kape.

“Isa ka pa Von, lakas lakas pa ng boses mo—” naputol ang sinabi ni Vincent nang nasita ni Von ang damit kong basa na.

“Bakit basa ‘yan? Anong nangyari?” he asked, and casually accommodated me papunta sa garden.

“Ah. Natapon lang ‘yung iniinom kong softdrinks—”

“Sinadya ni Arianna” sagot ni Vincent. Von looked at us with confused face.

“Huwag ka na magsinungaling, Maria. I witness the whole scene” his stern voice dominated the three of us.

Von butted. “bakit hindi mo tinulungan kuya?”

“Luisito distract me”

“Malapit lang ang cr dito” Von said, kinuha niya ang tshirt niyang puti. “magbihis ka. Sasamahan ka namin papunta doon”

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

Nang makalabas ako sa cubicle, tumango si Vincent at tila natameme si Von sa itsura at namumula pa.

“Tshirt palang ‘yan na pinahiram mo sa kanya, what if kung nag-dress pa ito? I’ve never saw her in a dress, baka himatayin ka pa dyan” asar ni Vincent.

“Shut up!” asik ni Von at tumawa nalang si Vincent.

“Should we go?” Vincent asked. Tumango kaming dalawa at naglakad na patungo sa classroom.