2 months later…

“Good morning”

“Good morning too”

I’m starting to cope up with the etiquettes that my family practiced for generations. I’m currently practicing on greeting people, how to talk when it comes to important matters, eating etiquettes, at iba pa.

Ang hirap aralin lahat, lalo pa’t kung ang pag-uusapan ay negosyo. I don’t even know what I have to say when it comes to it.

“Your hands are shaking, you should keep a straight poise. Be confident and held your head up. People will think of you as a weakling kung ganyan ka” payo ni tita Sally at inayos ko ang postura ko.

I keep my anxiety down and did what my aunt did.

“Smile in a genuine way”

It is Sunday. So hot today, and the fact that I wear a black satin bodycon dress na dumadagdag pa sa init.

Umulit ako. Auntie’s still critiquing my style regarding to etiquette. Ugh, how I wish na mag-Monday na agad.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

It’s Monday now. I woke up on 5 AM. There are few maids na gising na at naghahanda na ng makakain.

I tiptoed to not managed to put their attention to me. Umupo na ako at tumungo para matulog muli.

Suddenly narinig ko ang usod ng upuan sa tabi ko, I realized that its ate Tracy.

“Good morning” she greeted, and smiled. I smiled at bumalik sa pagkakatulog.

“May pasok na beh, ba’t ka pa natutulog?” she chuckled. “inaantok ako”

“Ay inaantok? Ang tanda ko maaga ka palaging natutulog” she smirked. “o baka dahil hindi ka niya pinapatulog—”

“Maaga ‘yon natutulog ate!”

“Maaga? Palagi kong kausap iyon tuwing ala-una, nagtatanong tungkol sa’yo. Kung makatanong parang may nangyari na sa iyo” she scoffed.

“Baka concern lang ‘yung tao ate, tumahimik ka nga” singhal ko.

We sat properly like we used to. The dishes are put in the table properly. “magandang umaga po” bati nila. We greeted them back.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

After an hour, umalis na kami sa bahay. Hinatid ako nina manong Connor na siyang driver namin anim na dekada na.

Hinatid niya kami sa eskwelahan at nagpaalam na. He smiled at nang umalis na siya, ay pumasok na kami.

“Seryoso ka ba sa nililigawan mo Benitez? Ang ignorante!” a voice of a boy scoffed. I saw Von at the hallway.

“For real? That girl is such a pick me. Feeling inosente” a voice of a girl mocked. Nakatingin pa ito sa akin, indicating na ako ang pinaparinggan.

“Oh, good morning president!” ngiti ng babaeng nagsalita kanina. I smiled.

“Eww” she said, Von didn’t let it slide at nagsalita ito.

“What’s ew about that? A girl being innocent is an eww to you? Remember Dolores, you’re just a scholar here, mahirap ka lang and kahit ilang beses mo pang back-stabbin ang president dahil sa actions mo, hindi ka yayaman!” he said.

Inilapit ni Von ang kanyang bibig sa kanyang tainga. I didn’t take an action for this dahil baka ikalawang buwan ko palang dito ay nasa guidance na ako.

Hindi ko narinig ang kanyang sinabi. But one thing I knew… Is that the girl left being creeped out.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

Ang klase ay naging tahimik. Nagmukha itong sementeryo. Walang nagsasalita maliban sa guro na panay sermon tungkol sa topic na lesson namin ngayon.

Lumingon ako sa likod at nakita ko si Von na nakatingin sa akin. Tumingin nalang ako sa whiteboard na punong-puno na ng key terms.

“What?”tanong ng prof namin sa applied economics. Nagsabi ako na pupunta ako ng cr at pumayag ito.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“Hey!” pagbati ni Thraia nang yakapin ko ito sa likuran. Breaktime nila ngayon at nagchat ito kanina.

Malapit lang ang kilometro ng classroom ko at ang lokasyon niya. So madali ko silang kumbinsihin na nag-cr talaga ako.

“You are supposed in your class, why are you here?” she asked. “I answered your chat, and agad akong nagpunta rito. Anyways madali lang naman silang kumbinsihin na nag-cr ako” I chuckled softly.

“What a shameful action of yours. Oo nga pala, sa Sabado may meeting tayo, kasama ka na rin” I nodded. “see you there” huli niyang sabi at umalis na. Bumalik na ako sa classroom, huli nang namataan na recess na.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

Naglakad kami nina Vincent at Von pauwi. Nagpaalam ulit si Von kay papa na siya na ang maghahatid sa akin.

Kumakain kami ng street foods habang naglalakad pauwi. Tahimik ang mga kalsada ngayon at ang tanging dumadaan ay mga trycicyle, kotse, o minsan ay bus pa.

Mapayapa ang hapon ngayon, at medyo mahangin dahil papalapit na ang gabi.

“May sasabihin ako Von” I started. Halos matapilok si Von dahil sa bato na hindi niya nakita.

“Ayos ka lang ba? Sa tuwing nagsasalita si Maria palagi kang ganyan” tawa niya. Nagsungit si Von at inayos ang puyod ng buhok niya.

“Buti hindi ka nasisita ni ma’am Krivana na magpagupit ka na ng buhok mo”

“Tumahimik ka kuya. Wala kang magandang dulot”

Tumawa nalang ako sa away nilang dalawa. “ano palang sasabihin mo Maria?” he asked, breathing slowly.

“Ano kasi…” kumain muna ako ng fishball at nang mailunok ko ito, nagsalita na ako.

“Sinasagot na kita, Clarkson Von”