Kinabukasan ay nagising ako sa kwarto ko sa mansion. Yesterday was enjoying and stressing day.

“Good morning Maria hija” pagbati ni yaya Mirachella na nasa kwarto ko.

I nodded. The haze on my mind and a motion of a car is still on me.

“Nakahanda na ang susuotin mo, puno na ang bathtub mo” ngiti niya. “ako nalang maglalagay ng beauty care sa tubig” panimula ko at tumayo ako.

“Okay po ma’am, tell me pag tapos ka na po maligo, ihahanda ko po ang gamit mo” aniya ng tagapagsilbi.

Pumasok ako sa cr, put some bath bombs, removed my clothes and soaked myself into a beautiful bath tub.

Sarap matulog. I said, at binuksan ang bintana na katabi ng bath tub, I saw a flourishing garden of pink tulips and sa tabi nito ay brick bridge.

It is said na matagal na panahon itinayo itong mansion. Mga bandang 1600s, in a European style and not in Spanish style
It covers 7.032 acres of a land, idagdag mo pa ang ilang sakahan which I don’t know the answer.

The farmland is approximately 7 acres din kagaya ng manor. The labasan is approximately 140 square meters at mangilan-ilan pa na land para sa mga bulaklak, dahilan ba’t ito ang pinakamayamang pamilya sa loob ng ilang siglo.

I saw two boys and one woman entering the mansion. I recognized them.

Clarkson Vincent Benitez.

Clarkson Von Benitez.

And lastly, Schalene Ackerman.

“Thanks sa paghatid sa akin sa Irresistibly Sweet bakeshop” pagpapasalamat ni ate Schalene.

“Dito muna kami ni kuya, I’m waiting for your younger cousin” aniya ni Von na nakasuot pa ng polo at pantalon.

“Si Tracy ba?”

“Si Maria” aniya ng lalaki sa tanong ng babae.

I sighed. I’m tired taking a walk here and a walk there.

Ba’t ba kasi ang lawak ng mansion?

Humikab ako. “actually natutulog pa siya, I don’t know kung ginising siya ng yaya niya” aniya ni Schalene.

Nasa labas sila at nakabukas pa ang bintana, pati na ang windowsill nito ay bukas rin, nasa tapat sila ng kwarto ko kaya’t naririnig ko sila.

“Okay, I’ll wait—”

“May pupuntahan pa tayo Von, matagal gumising si Maria” aniya ng kapatid niya. Von shrugged his brother off.

“I’m willing to wait for her, even if its hours. And besides it’s okay if we attend the meeting late, right?” aniya ni Von sa kapatid. Vincent sighed.

“Pasaway ka talaga” aniya ni Vincent.
Natapos na ako sa bath pampering at nagbihis na ako.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“Who’s the visitor today ate Scha?” panimula ko, kunyari hindi ko alam na may bisita rito.

“The Benitez twins” aniya ni ate Scha na nakaupo na ngayon ng pagkasarap-sarap.

Tumango ako. “oh ayan na Von, pag talaga tayo na late sa meeting sasabihin ko ito kay papa” masungit na sabi ni Vincent. Umirap ito, mukha siyang bakla sa pag-irap niya.

“At ba’t mo nga pala hinihintay si Maria? Did you know na kahit magpaalam ka pa kay tito Juliano, hindi siya papayagan” taas na kilay na tanong ni ate Tracy na kabababa lang.

“Uhmm… Gusto ko lang ligawan— I mean, gusto ko lang bisitahin” palusot ni Von na siyang dahilan ng pagtawa ng kanyang kakambal.

“Nothings funny kuya, read the room” asik ni Von. Vincent twirled his finger to Von’s long hair.

His hair is long, katumbas sa buhok ng mga babae kaya’t minsan ay naiisip ng mga tao na siya ay babae.

“Ligaw? Or did I just misheard it” usisa ni ate Tracy. Ate Scha also raised an eyebrow.
Bumalik ulit sa taas si ate Tracy at umalis sa kinauupuan si ate Scha. “oh, if you want to court my cousin, please prove it to uncle Juliano that you are the right man for her”
Nakita ko na naliwanagan ang mukha ni Von. “tangina naman Clarkson Von” Vincent muttered.

“I’ll prove it, for her” aniya ng kakambal ni Vincent, at tumigin sa akin with sincere eyes.

“Even if it’s years or decades for her sweet yes”

Everyone leaves the room, and I was in awe hearing his whispering speech and seeing his determination and happiness.

However, does love last? Oo sabihin na natin na matagal nang magkaibigan ang dalawang pamilya, but what if someone ruined this?

I don’t know what to do, I really don’t know.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“Aakyat ng ligaw si Von?” tawa ni kuya. Nasa pinto ako ng kwarto at pinapakinggan ang conversation between ate Tracy, ate Schalene, and kuya Sandro.

“Payag ka ba doon kuya?” tanong ni ate Tracy sa lalaki. I don’t know what are they doing kasi nasa labas ako so hindi ko alam ano poise nila.

“I don’t know, it’s just last month na nakakasama ko si Maria” aniya ng kuya. “let this thing slide, at pag officially enrolled na si Maria, doon n’yo na sabihin ito kay papa”

“Okay” ate Scha said. Agad agad akong umalis sa pinto nina kuya at nagtungo sa baba.

Umupo lang ako doon.

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

“Ma’am Maria, ito na po mga libro na babasahin po ninyo” aniya ni yaya Mirachella at inilapag sa mesa ko ang tatlong libro na babasahin.

Tumango ako at nagpasalamat, lumabas na ito ng kwarto at nagbasa na ako.

I saw the flourishing flowers again, they always made my day.

I started reading again, and of course it was novels, why would someone think that an innocent like me is eager to know complex things?

· · ─────── ·𖥸· ─────── · ·

I bawled my eyes out. Just…

They didn’t live happily ever after.

I threw the book on my bed. I don’t like tragic endings, walang saysay ang pag-iibigan kung ganito rin ang patutunguhan.

I put my head down in the table. Ba’t ba ako nadadala sa tragic nung female lead doon?

I saw the moon rising from the horizon, madilim na ngayon and I only the lights in my table lang ang bukas. The rest is dim.

Binuksan ko ang ilaw ng kwarto, at humiga lang sa kama.

“Ma’am Maria kakain na po” anunsyo ng yaya at tumayo ako sa pagkakahiga. Bumaba na ako at nakita ko silang lahat na nakatingin sa akin.

Umupo nalang ako sa kabilang kabisera ng upuan.

As I picked a food, nagsalita si papa na nasa tapat ko.

“And ba’t balak manligaw ni Von sa anak ko?”