Hoe kan het toch telkens weer
Dood verslaat leven, keer op keer
Leven begint, dood haalt in
Ik kan het niet veranderen, wat ik ook verzin
Het is een oneindig iets
Maar veranderen doden dan in niets?

Hoe kan het toch telkens weer?
Dood versplintert leven alweer
Het laat littekens achter
En er bestaat geen mentale pijnverzachter
Het zal zo door moeten gaan
Maar blijven doden bestaan?

Hoe kan het toch telkens weer?
Dood haalt leven in, en dat doet zeer
Leven vecht zo hard, maar dood wint met zijn macht
En het enige wat nabestaande kunnen zeggen is, rust zacht
Dood blijft maar verslaan
Maar ik zal altijd kijken naar het sterretje naast de maan

Het mooiste sterretje, dat ben jij