Ochtendmist vertroebelt het zicht

Van duizende, half dode bloemen

Onopmerkzame, onschuldige plantjes

Het danst door en tussen alles en niets

Genietend van hun laatste seconden

Die verloren gaan door het komende licht

Het glijdt over alle vlaktes van het duister

Door merg en been, door niets en iets

Klagelijk gezang achterlatend, op iedereen gericht

Het maakt ochtend een mysterieus iets

Laat waterdruppels nog even verbleken

Laat de nacht nog even heersen

Het dringt door de rij van wachten heen

Wanhopig op zoek naar meer slachtoffers

Dan gaat het verloren in licht

Van de opkomende zon

De dag kan beginnen, ochtendmist valt

Uiteen.