POV Emmalie Hoekstra

Ik was erg verrast om te horen dat Mason moest zuchten. Doordat ik zo erg verrast was hoorde ik de vraag van James niet. Ik kom terug in de realiteit door een kuchje van James, zodra James ziet dat ik naar hem luister vraagt hij zijn vraag nog een keer 'Welke straf denk je dat je zelf verdient? Ik zou graag willen dat je hier zo eerlijk mogelijk op antwoord.' 'Ik denk dat ik mij zelf 2 of 3 dagen in een losse cel zou laten overnachten terwijl jullie op zoek gaan naar een weeshuis waar ik kan wonen aangezien het nu elke winter kouder wordt en elke zomer warmer, zou ik erg graag een normaal bed en een dak boven mijn hoofd hebben in plaats van een boom met geen bladeren meer boven mijn hoofd en een oud houten bankje als bed.' 'Mason vind jij dit idee ook goed genoeg om uit te voeren?' vraagt James aan Mason. 'Ik vind het een heel goed plan aangezien wij er allebei er op vooruit gaan. Zal ik het maar direct uitvoeren?' zegt Mason en gelijk nadat hij dat heeft gezegd gaat hij naast mij staan en trekt hij mij omhoog aan mijn armen. Zodra ik recht op mijn benen sta schud ik mijn armen los uit zijn greep en zet een stap naar achter. 'Doe dat nooit meer bij mij!' sis ik hem toe. Hij schiet achteruit van verbazing en ziet er een beetje bang uit. Dan kijk ik hem recht in de ogen aan en ik zie een soort herkenning in zijn ogen, alsof hij iets in mij herkent. Dan staat hij op en zegt 'Oh en nog een pittige ook. Dat zijn vaak de leukste.' Terwijl hij dat zegt grijnst hij zijn verrotte tanden bloot. Ik voel mij heel erg boos worden, ergens diep in mijn geweten weet ik dat dit uiteindelijk verkeerd zal aflopen voor mij of voor Mason. Ik voel een gevoel in mijn geest alsof er iets uit wil, ik probeer het zo lang mogelijk tegen te houden terwijl ik me alleen maar focus op het tegenhouden van dat rare gevoel. Zodra dat rare gevoel grotendeels is afgezwakt doe ik mijn ogen open en kijk ik naar voren. Ik zie Mason heel bang naar mij kijken terwijl hij op de grond zit. Ik zie dat hij kijkt waar mijn voeten zijn. Ik keek even naar beneden en gelijk voel ik mij een beetje duizelig worden. Ik sta namelijk niet op de grond zoals je zou verwachten maar ik zweef een meter boven de grond. Dan kijk ik weer naar Mason en zie dat hij is weg is. Ik voel mij weer heel erg boos worden en deze keer hou ik het gevoel niet tegen. Ik voel dat ik nog verder opstijg totdat mijn hoofd het plafond van de gang raakt. Even lijkt het dat ik flauw val maar binnen een paar tellen voel ik mij weer normaal. Ik keek even naar het plafond en slijt mijn ogen. Ik spreid mijn armen totdat ze ongeveer een meter uit elkaar zijn. Dan klap ik in mijn armen. Een harde klap is te horen in de gang. Even gebeurt er niks maar ineens voel ik een enorme schokgolf en het volgende moment hoor ik een enorme knal alsof er iets enorms is ontploft. Ik voel dat ik hoofdpijn krijg maar ik negeer het en stijg weer verder op. Het voelt nu alsof ik niet mijn eigen lichaam bestuur maar dat ik alleen maar toekijk terwijl iemand anders mijn lichaam bestuurd. Ik stijg op totdat ik ongeveer 10 meter boven de grond ben gestegen, tot nu toe heeft nog niemand van straat mij gezien. Ik voel dat ik weer een andere kant op schiet en dat ik telkens dichterbij Mason kom. Ik voel dat Mason aan het rennen is om aan mij te ontkomen. Niemand ontkomt aan mij! Ik ga ook steeds hoger vliegen en uiteindelijk zweef ik boven de wolken. Ik zie een vliegtuig aankomen en ga even aan de kant voor het vliegtuig. Zodra het vliegtuig weer voorbij is en ik Masons 'geur' weer op merk. Ik merk dat ik iets te te ver ben doorgeschoten met zweven maar dat maakt het alleen maar leuker. Ik zweef langzaam naar beneden en stop wanneer ik de vaste grond voel. Er komt een vrouw aanlopen met een donkergroene jurk en en een zwarte puntmuts die een beetje lijkt op wat Minerva Anderling (McGonagall) draagt in de boekenserie Harry Potter. 'Jij bent Emmalie Hoekstra?' vraagt die mevrouw aan mij. 'Dat ben ik ja.' antwoord ik tegen haar. 'Kan je misschien even meelopen? Ik moet je wat vertellen wat erg belangrijk is dat je dat weet.' 'Oke, ik zal meelopen.' zeg ik achterdochtig tegen die mevrouw. 'Zou ik misschien uw naam mogen weten aangezien het onhandig is als ik uw naam niet weet.' vraag ik aan die mevrouw. 'Jazeker mag dat, ik ben Minerva Anderling ook wel McGonagall genoemd.' zegt McGonagall tegen mij. Mijn mond valt wagenwijd open. 'Bent u echt de McGonagall uit Harry Potter!?' vraag ik aan McGonagall. McGonagall stopt even met lopen, twijfelt even en besluit dan te knikken en stapt dan weer door. Een paar stappen verder stopt ze weer opeens en zegt ze tegen mij 'Wat ik je moet vertellen heeft ook daarmee te maken.' Mijn gedachten gaan enorm tekeer en ik merk dat ik stil ben gaan staan. 'Pak mijn arm vast.' zegt McGonagall. Van de schok bekomen pak ik haar arm vast en hoor een swoesj. Het volgende moment staan we voor een enorm kasteel met heel veel verschillende lampen. 'Het gene wat je moet weten zal Dumbledore aan je vertellen. Ga maar naar hem toe en loop met hem mee naar zijn kantoor.' zegt McGonagall. 'De Dumbledore van Harry Potter?' vraag ik aan McGonagall. Ze knikt en loopt naar een man die er heel oud uitziet met een enorm lange baard. Ik loop achter haar aan en merk dat ik bijna even lang ben als McGonagall. We komen aan bij Dumbledore's kantoor en McGonagall doet de deur open. Ik zie dat Dumbledore aan zijn bureau zit. Hij ziet mij binnenkomen en gaat staan. 'Gaat u zitten.'
Nadat hij dat gezegd heeft gaat hij weer zitten en wijst naar de stoel tegenover hem. Zodra ik zit zegt hij met een hele prettige stem 'Welkom Emmalie Hoekstra. Welkom op de school waar jij de komende zeven jaar zal slapen, eten en de best mogelijke toverkunsten zal leren. En voordat je het vraagt, ja dit is het tijdperk van Harry Potter, alleen is Harry ondertussen 55 jaar oud en is met Ginny getrouwd.' 'Ik heb een paar vragen, ten eerste, Hoe weet u mijn naam?, ten tweede, Hoe weet uw de vraag die ik u inderdaad wou stellen?, ten derde, Ben ik een heks en zo ja, wanneer wordt ik dan gesorteerd?' 'Dat zijn een boel vragen juffrouw Hoekstra maar ik zal ze allemaal beantwoorden, als antwoord op je eerste vraag, alle magische kinderen zijn ingeschreven in een groot archief dat bijhoudt hoe oud je bent en als je dan elf jaar oud ben, krijg je vanzelf een brief voor Hogwarts, deze school. Als antwoord op je tweede vraag, ik kan vaak dingen van mensen aflezen en die vraag kon ik aflezen aan je gezicht en je karakter. En als laatste, ja je bent een heks / tovenares en je wordt zo gesorteerd, McGonagall is op dit moment de sorteer head aan het halen.' een zacht klopje op de  deur van het kantoor volgt.

/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\
1266 woorden
/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\*/*\
Written  on: 26/07/2020
Edited on: 27/08/2020