SHORT A/N:

Παρακαλώ να διαβάζετε τις ανακοινώσεις στο τέλος, καθώς εκεί θα απαντώνται τυχόν ερωτήσεις σας πάνω στην πλοκή της ιστορίας <3

Ευχαριστώ για την προσοχή, Saoirse.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Yúyīn: the remains of sound that stay in the ears after the sound has stopped.
●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Ήταν σχεδόν χαράματα όταν ακούστηκε το ουρλιαχτό. Μετά από αυτό ακούστηκαν βήματα και ψίθυροι στο διάδρομο, ενώ λίγο αργότερα ακούστηκαν και φωνές στους κοιτώνες των μαθητών. Η Έμμα είχε κολλήσει το αυτί της στην πόρτα σε μία προσπάθεια να ακούσει και τον παραμικρό ήχο, καθώς αυτό πίστευε πως θα τη βοηθούσε να καταλάβει τα γεγενημένα.

Ένας ακόμα ήχος την έκανε να στρέψει την προσοχή της προς τον αριστερό τοίχο. Κάτι ή κάποιος κοπανούσε ενώ παράλληλα ακούγονταν φωνές. Η διαδικασία αυτή συνεχίστηκε για λίγη ώρα μέχρι που σταμάτησε. Η κοπέλα ένιωσε ξαφνικά πως πνίγονταν μέσα στο δωμάτιο. Έτσι άνοιξε το παράθυρο για να πάρει λίγο αέρα.

Κοίταξε λίγο έξω. Σάστισε με τη θέα.

Προς στιγμήν ξέχασε οτι ο κοιτώνας της βρίσκονταν σε έναν από τους πιο ψηλούς πύργους του σχολείου. Σαν αποτέλεσμα όταν κοίταζε κάτω, το έδαφος φαίνονταν αμυδρά. Η Έμμα είχε παρατηρήσει ενώ εξερευνούσε την προηγούμενη μέρα οτι οι κοιτώνες των μαθητών ήταν διάσπαρτοι σε όλα τα μέρη του σχολείου. Το κάστρο γύρω του είχε και λίμνη και δάσος. Πιο συγκεκριμένα, στην ανατολική πλευρά ήταν η λίμνη, στη βόρεια πλευρά ένα αχανές και πυκνό δάσος, ενώ στη δυτική υπήρχαν πολλοί κήποι, κάποιοι με λουλούδια και άλλοι με βότανα, και λίγο πιο πέρα, στα νότιο δυτικά ένας λαβύρινθος. Οι κοιτώνες των μαθητών ήταν με τέτοιο τρόπο διαμορφωμένοι ώστε κάποιοι βρίσκονταν υπόγεια, σε πανύψηλους πύργους, κοντά στη λίμνη και δίπλα στο δάσος. Οι κοιτώνες των αγοριών και των κοριτσιών ήταν, όπως και στα περισσότερα σχολεία χωρισμένοι.

Μόλις επανήλθε η τάξη και η ησυχία, η Έμμα έπεσε για ύπνο. Ήταν ένας ύπνος χωρίς όνειρα, μόνο ανησυχίες. Μία μέρα, μόνο μια μέρα για το βράδυ της πανσέληνου... Γιατί ακρίβεια ήταν μια μέρα και κάτι ώρες πλέον...

Το σχολείο άφηνε ελεύθερους τους μαθητές κάθε Σαββατοκύριακο. Ενώ τις καθημερινές τα μαθήματα γίνονταν 4 ώρες το πρωί και 3 το απόγευμα.

Ξημέρωσε το πρωί της Κυριακής. Η Έμμα σηκώθηκε και αμέσως πήγε στο μπάνιο να πλυθεί. Μόλις τέλειωσε με τη καθημερινή ρουτίνα του μπάνιου, κατευθύνθηκε προς την ντουλάπα για να διαλέξει μια λευκή κοντομάνικη και ένα μπλε στενό τζιν. Από πάνω έριξε την αντρική μαύρη ζακέτα φούτερ της. Πριν βγει από το δωμάτιο φόρεσε τα λευκά αθλητικά της και έφυγε για την τραπεζαρία.

Ο χώρος ήταν τεράστιος. Είχε έξι τεράστια ορθογώνια τραπέζια και πάνω ότι φαγητό μπορούσε να φανταστεί κανείς... Το ένα ήταν των καθηγητών και βρίσκονταν πάνω σε μια μαρμάρινη εξέδρα, μάλλον για μπορούν οι καθηγητές να επιτηρούν τους μαθητές. Τα τρία τραπέζια των μαθητών ήταν κάθετα, ενώ τα άλλα δυο οριζόντια. Η τραπεζαρία είχε παρόμοια διακόσμηση με το γραφείο του διευθυντή. Τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήταν το ανοιχτό χρυσό, το κόκκινο -σε πολλές αποχρώσεις- και το καφέ. Οι πόρτες και οι τραπεζαρίες ήταν καφέ και ξύλινες, ενώ είχαν πινελιές από ασήμι. Οι τοίχοι το πάτωμα και το ταβάνι ήταν χρυσά, ενώ από το τελευταίο κρέμονταν πέντε χρυσοί πολυέλαιοι. Οι τέσσερις ήταν πιο μικροί και πιο κοντά στις γωνίες, ενώ ο πέμπτος, που βρίσκονταν στο κέντρο, ήταν πιο μακρύς και πολύ πιο μεγάλος στο μέγεθος. Οι κουρτίνες και τα υφάσματα στην αίθουσα ήταν όλα σε αποχρώσεις του κόκκινου. Οι κουρτίνες ήταν τραβηγμένες για να αφήνουν το φυσικό φως να μπαίνει στην αίθουσα, από τα τεράστια παράθυρα που βρίσκονταν στην ανατολική και στη νότια πλευρά της αίθουσας. Είχαν και τα δύο δηλαδή θέα τη λίμνη.

Επειδή η Έμμα ήταν καινούρια, ακόμα δεν είχε παρέες. Έτσι έκατσε μόνη της, σε μια σχετικά απομακρυσμένη γωνία της τραπεζαρίας.

Κάθισε λοιπόν στην θέση της επιλέγοντας να φάει ένα γερό πρωινό με δημητριακά χυμό και ένα μήλο. Στη συνέχεια έφαγε και λίγες φέτες ψωμί με μέλι.

Εκεί που έτρωγε αμέριμνη, παρατήρησε ότι ο μελαχρινός από την προηγούμενη μέρα την κοίταζε παράξενα, από ένα διπλανό τραπέζι. Δυστυχώς όμως για την Έμμα, δεν ήταν το καλό παράξενο, όπως όταν σε κοιτάει ο ωραίος της τάξης ή το crush σου... Ήταν το κακό παράξενο, το βλέμμα που φωνάζει:"Πέθανες". Αλλά την Έμμα δεν θα μπορούσε να τη νοιάζει λιγότερο.

Έχοντας αφομοιώσει τις καινούριες πληροφορίες, ένιωθε και η ίδια πιο θαρραλέα. Σαν αποτέλεσμα αποφάσισε ότι απλά θα απέφευγε τον κάθε μαθητή που φαίνονταν επικίνδυνος... Επιπλέον αν έδειχνε το φόβο της, τότε υπήρχε κίνδυνος να ανακαλύψουν την ταυτότητά της, πράγμα που η Έμμα δεν μπορούσε να αφήσει να συμβεί. Ο μελαχρινός συνέχισε να κοιτάει έντονα, μέχρι που κάποια στιγμή σηκώθηκε και έκατσε απέναντι από την Έμμα.

'ΆΒΟΛΟ....' ήταν η μόνη λέξη που περνούσε από το μυαλό της. Έκατσαν και οι δυο για λίγο απόλυτα σιωπηλοί, δίνοντας στην Έμμα την ευκαιρία να του ρίχνει κλεφτές ματιές σε τακτά διαστήματα.

'Φοράει τα ίδια με ρούχα με χθες το βράδυ, άρα ήταν έξω όταν ακούστηκε η κραυγή?'

"Γεια...Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι?" είπε η Έμμα δισταχτικά. Είχε αρχίσει να νιώθει άβολα με την προσοχή που της έδινε.

"Ποια είναι η σχέση σου με τον κόπρο?!" απάντησε στην ερώτηση με άλλη ερώτηση. Δεν ήταν δύσκολο όμως να καταλάβει κανείς ότι εννοούσε τον Τζέιμς. Η Έμμα όμως αποφάσισε να το παίξει ανήξερη.

"Όπα όπα φίλε ποια σχέση? Ποιος κόπρος? Τι λες ρε ?!"

"Τον λυκάνθρωπο λέω! Τι του είσαι?!" σε αυτό το σημείο είχαν και οι δύο σηκώσει τους τόνους της φωνής τους, κερδίζοντας έτσι πολλά περίεργα βλέμματα από τους μαθητές που βρίσκονταν εκεί.

"Εμμ... τίποτα?" είχε κάπως ξεθυμάνει, αλλά τώρα ήταν μπερδεμένη.

"Ε τότε γιατί σε κάλεσε στο αλύχτισμα?? Οι λύκοι δεν καλούν το καθένα!!!" συνέχιζε να φωνάζει ο βρικόλακας, ή τουλάχιστον η Έμμα υπέθεσε πως ήταν βρικόλακας.

"Που θες να ξέρω?" τώρα η Έμμα είχε εκνευριστεί. Το θράσος του τύπου τη νευρίαζε όλο και πιο πολύ. Ποιος ήταν αυτός που θα ανακατεύονταν στις προσωπικές της υποθέσεις, με πιο δικαίωμα της μιλούσε έτσι, με ποιο θάρρος...?

"Κοίτα Θέλω να σε προειδοποιήσω... το αλύχτισμα είναι αύριο οπότε..."

"Ωχ!!! Καλά που μου το θύμισες ακόμα δεν έχω προλάβει να πάθω πνευμονία!!! Πω πω!!! Τρέχω να βουτήξω στην λίμνη και μετά να κάνω τζόκινγκ με βρεγμένα μαλλιά...!!! Τα λέμε!!!" η Έμμα έλεγε ανοησίες και το ήξερε. Είχε προλάβει να τελειώσει το πρωινό της, οπότε σηκώθηκε και έφυγε τρέχοντας.

"Ε! περίμενε!" Μα ήταν πολύ αργά η Έμμα είχε ήδη φύγει ενώ ο μελαχρινός έμεινε να κοιτάει προβληματισμένος τη θέση που βρίσκονταν το κορίτσι πριν από λίγο.

Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα η Έμμα τελικά σοβαρολογούσε...

Πήγε τρέχοντας ως την λίμνη, για λίγο έκατσε για να απολαύσει την υπέροχη θέα. Μέτα πήγε στην εξέδρα και κοίταξε το νερό. Ήταν λίγο θολό, αλλά καθαρό. Και τότε της ήρθε η έντονη επιθυμία να βουτήξει... έβγαλε τα παπούτσια και τη ζακέτα της και μετά βούτηξε με τα ρούχα από την εξέδρα.

Το νερό ήταν απλά παγωμένο, αλλά όλως περιέργως αναζωογονητικό.

Η Έμμα αποφάσισε να κάνει ένα μακροβούτι... Ένιωθε υπέροχα γιατί τέτοιες τρέλες δεν τις συνήθιζε στο χωριό. Αν το έκανε θα την έπαιρναν για τρελή ενώ παράλληλα θα γίνονταν περίγελος.

Ήταν ακόμα κάτω από το νερό, απορροφημένη στις σκέψεις ενώ παράλληλα κολυμπούσε, όταν κάτι την άρπαξε από τη μπλούζα πιάνοντας και λίγα μαλλιά και την τράβηξε στην επιφάνεια.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

!!! IMPORTANT !!!

Χελοου!!! Saoirse is here !!!
Θα ήθελα απλά να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα...

"..." = κάποιος μιλάει

'...' = σκέψεις των ηρώων

πλάγια γράμματα = υπογράμμιση / έμφαση / (σε ελάχιστες περιπτώσεις) σχόλιο του συγραφέα
Τέλος όπως θα έχετε παρατηρήσει ο τίτλος κάθε κεφαλαίου είναι εμπνευσμένος από μια λέξη που αντιπροσωπεύει όλο το κεφάλαιο. Η μετάφραση των λέξεων βρίσκεται πάνω στην εικόνα. Οι εικόνες είναι έμπνευση του word-stuck από το Tumblr.

Προειδοποίηση!! η κανονική δράση δεν έχει αρχίσει ακόμα οπότε λίγη υπομονή!!

ΜΕ ΕΚΤΊΜΗΣΗ Η ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΉ ΟΜΆΔΑ,

Elperia

Και τέλος αν σας άρεσε η ιστορία μην ξεχάσετε να κάνετε ένα vote, ένα
share και φυσικά να αφήσετε από κάτω το σχόλιό σας.