Verschlimmbessern: to make something worse by a well meaning bit misguided attempt to make it better.
●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Η Έμμα πάντα μισούσε τις Δευτέρες... οπότε δεν ήταν κάτι παράξενο το γεγονός ότι ήθελε να μείνει στο κρεβάτι και να μην ξανασηκωθεί ποτέ... Αυτή τη Δευτέρα μάλιστα, το κορίτσι ήθελε να ανοίξει η γη και να το καταπιεί. Σήμερα ευτυχώς δεν είχε πολλά μαθήματα, αλλά και να είχε δεν ήταν αυτό το πρόβλημά της. Αυτό που την ανησυχούσε ήταν ότι εκείνο το βράδυ θα έπρεπε να πάει να συναντήσει τον Τζέιμς.
Βέβαια είχε και αυτή τις αμφιβολίες της. Έπρεπε όντως να πάει μετά από τον τρόπο που του μίλησε?

Ο Τζέιμς δεν είχε κάνει τίποτα και η Έμμα αυτό το ήξερε. Δεν έφταιγε πουθενά αλλά παρόλα αυτά δεν έπαυε να είναι κάτι άγνωστο και αφύσικο όπως και όλοι οι μαθητές αυτού του σχολείου. Η Έμμα φοβόταν πολύ...

Χωρίς πολλά πολλά ντύθηκε με ένα απλό τζιν και μια μπλούζα, χτένισε τα μακριά μαλλιά της και πριν φύγει από το δωμάτιο φόρεσε τα αθλητικά της.

Σήμερα είχε μόνο μια τάξη να παρακολουθήσει και όλως τυχαίως αυτή η τάξη ονομάζονταν Λυκανθρωπολογία. Σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν καλό να το χάσει μιας και χρειάζονταν όσες πληροφορίες μπορούσε να αντλήσει.

Σιγά σιγά λοιπόν κατευθύνθηκε προς την αίθουσα της βιολογίας περνώντας μέσα από τους γεμάτους με μαθητές διαδρόμους του σχολείου. Περπατούσε με το κεφάλι χαμηλωμένο και απέφευγε την οπτική επαφή με τον οποιοδήποτε από τους μαθητές. Τους παρατηρούσε ξανά και ξανά αλλά παρόλα αυτά στο μόνο που μπορούσε να καταλήξει ήταν ότι όλοι ήταν ολόιδιο με τους ανθρώπους. Βέβαια δεν μύριζαν και σαν αυτούς, αλλά γενικά η μπόχα των λυκανθρώπων ήταν άλλο θέμα.

Κάθισε στην θέση της. Ξανά οι σκέψεις περί επιβίωσης στοίχειωσαν το μυαλό της. Φοβόταν αρκετά γιατί αν ποτέ καταλάβαιναν ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτους και -το πιο σημαντικό- ότι είναι άνθρωπος θα την έτρωγαν ζωντανή. Κυριολεκτικά. Άρα δεν είχε άλλη επιλογή από το να πει ψέματα. Σε όποιον και αν χρειαζόταν.

"Οι λυκάνθρωποι είναι ευάλωτοι στο καθαρό ασήμι... Να δίνετε ιδιαίτερη προσοχή στο γαϊδουράγκαθο... Θανατηφόρο μπορεί να γίνει το ακονίτο..." Οι σημειώσεις της Έμμα ήταν γεμάτες. Καθόλη την διάρκεια της διάλεξης δεν είχε σταματήσει να γράφει.

Αυτό τράβηξε την προσοχή αρκετών μαθητών. Οι καλές σημειώσεις έχουν μεγάλη αξία άλλωστε. Για αυτό και στο διάλειμμα πολλοί από τους μαθητές ήρθαν για να της μιλήσουν και να ζητήσουν σημειώσεις.

Έτσι η προσπάθειά της να περάσει απαρατήρητη απέτυχε. Παταγωδώς.

Το μάθημα συνεχίστηκε. Έτσι η Έμμα κράτησε και άλλες σημειώσεις. Μπορούσε κανείς να πει ότι έμαθε αρκετά για μια παράδοση.

Μετά την λήξη της παράδοσης, σηκώθηκε όσο πιο διακριτικά μπορούσε και προσπάθησε να πάει ήσυχα προς τις τραπεζαρίες. Προσπάθησε.

Ένα γνώριμο χέρι την έπιασε από το μπράτσο και την τράβηξε πίσω. Ήταν ο Τζέιμς. Άυπνος, κουρασμένος με μαύρους κύκλους και μάλλον άπλυτος. Ήταν ένα χάλι.

"Αν είναι δυνατόν?! Τι σου συνέβη?!" Η Έμμα φώναξε ενστικτωδώς τραβώντας όλα τα βλέμματα πάνω της. Το αντιλήφθηκε αυτό και κάλυψε το στόμα της από ντροπή.

"Η πανσέληνος είναι απόψε... Η ανθρώπινη μορφή είναι αβάσταχτη. Εσύ πως τα καταφέρνεις" τα μάτια του ήταν κατακόκκινα από την κούραση.

"Εμμμ... Συνήθεια;... Χάπια;... Ίσως λίγα παυσίπονα και βιταμίνες..."

"Α... Κατάλαβα" είπε βαριεστημενα ο Τζέιμς. "Είσαι από αυτούς που χαζεύουν"

"Ναι... Χαζεύω απίστευτα μάλλον...χαχα"
Η συζήτηση ήταν άβολη από την πλευρά της Έμμας. Ο Τζέιμς απλώς κοιμόταν όρθιος.

"Έμμα, πάω να κάτσω γιατί δεν αντέχω άλλο όρθιος. Τα λέμε απόψε"

"Βασικά απόψε δεν γίνεται να έ..... Έφυγε..."
Πριν προλάβει η Έμμα να τελειώσει την πρόταση της ο Τζέιμς είχε γυρίσει και είχε φύγει. "Είναι σαν να το κάνει επίτηδες!".

Το φαγητό εκείνη την μέρα δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Απλώς χυλός. Ένας αηδιαστικά απλός χυλός.

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι αυτή δεν ήταν μια συνηθισμένη Ακαδημία. Οπότε οι μαθητές μπορούσαν να βάλουν πράγματα έξτρα στον χυλό τους. Κρέας -συνήθως ωμό- , αίμα, ψάρια, λαχανικά και παράξενα βοτάνια.

Η Έμμα επέλεξε να φάει τον χυλό της σκέτο. Ανάλατο.

Ο Τζέιμς δεν ήταν πουθενά, παρατήρησε. Αυτό σήμαινε πως θα είχε λίγη ησυχία.

Η ώρα του μεσημεριανού πέρασε γενικά χωρίς φασαρίες. Χωρίς μπλεξίματα. Χωρίς γενικά η Έμμα να τραβήξει την προσοχή. Αυτό ήταν μια μεγάλη πρόοδος.

Μετά το φαγητό, η Έμμα αποφάσισε να πάει στην βιβλιοθήκη. Θεώρησε πως θα ήταν συνετό αν έκανε περισσότερη έρευνα πάνω στο αποψινό γεγονός.

Περιπλανήθηκε μέσα σε δαιδαλώδης διαδρόμους και ύστερα από αρκετή ώρα έφτασε στην βιβλιοθήκη. Θα μπορούσε να είχε φτάσει νωρίτερα αν ρωτούσε κάποιον για οδηγίες, αλλά η Έμμα γενικά απέφευγε όσο μπορούσε τους μαθητές.

"Γεια σας, μπορείτε να με κατευθύνετε στον τομέα με την λυκανθρωπολογία;"

"Ναι, 3ος όροφος από την σκάλα δεξιά, διάδρομος Λ.Α."

"Σας ευχαριστώ" κούνησε το κεφάλι ευγενικά και έφυγε προς εξερεύνηση της τεράστιας βιβλιοθήκης.

Δεν ήταν δύσκολο σχετικά να βρει αυτό που έψαχνε. Τα περισσότερα βιβλία μιλούσαν εξάλλου για το πώς οι φάσεις της σελήνης επηρέαζαν τους λυκανθρώπους αλλά και την μεταμόρφωση κατά την πανσέληνο.

Το βιβλίο που της φάνηκε πιο ενδιαφέρον ήταν το Χορεύοντας με τους λύκους της Φέρυ Γουλφ.

"Κατά την πανσέληνο οι λύκοι γίνονται πιο βίαιοι" μπλα μπλα μπλα "περίοδος ζευγαρώματος" μπλα μπλα μπλα "αναγκαστική μεταμόρφωση" μπλα μπλα μπλα.

Η Έμμα ήδη ήξερε αυτά τα πράγματα από την παράδοση. Ήθελε παραπάνω αδυναμίες. Ήθελε τρόπους για να μπορεί να τους ξεφεύγει. Να μπορεί να παλέψει για την ζωή της αν χρειαστεί.

Και τότε της ήρθε... Η απάντηση βρισκόταν μέσα της τόση ώρα. Δεν χρειαζόταν να παλέψει, δεν χρειαζόταν καν να ασχοληθεί!
Άνοιξε την σημειώσεις τόσο γρήγορα λες και η ζωή της εξαρτιόταν από αυτή την μικρή πράξη.

"ΑΧΑ!" Αναφώνησε μόλις το βρήκε κάνοντας τους υπόλοιπους επισκέπτες της βιβλιοθήκης να την αγριοκοιτάξουν λόγω της φασαρίας.

"Ιδιαίτερη προσοχή στο γαϊδουράγκαθο καθώς λόγω της έντονης οσμής του μπορεί να επισκιάσει τις υπόλοιπες μυρωδιές και να βρεθείτε απροετοίμαστοι σε καταστάσεις κινδύνου, μιας και δεν μπορείτε να οσφρησθείτε τον εχθρό από μακριά ακόμα και εάν εκείνος κάθεται με την φορά του αέρα προς τα εσάς" αυτά ήταν τα λόγια του καθηγητή.

Αμέσως λοιπόν σηκώθηκε και έτρεξε στο δάσος να βρει το παραδόξως πολύτιμο γαϊδουράγκαθο. Η ώρα ήταν περασμένες 9 μόνο και θα προλάβαινε να γυρίσει στο δωμάτιο της πριν τις 12. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Γεια σας!!!! Επειδή με απείλησαν ολοκλήρωσα το κεφάλαιο. Ευχαριστώ που επιμενατε και επιμενατε για να συνεχίσω γιατί αλλιώς δεν θα το έκανα... ❤️
Γενικά να πάτε να κάνετε ένα φολοου τον άλλο μου λογαριασμό την pasificsafe και όποτε βλέπετε ότι Αργώ να στέλνετε dm τύπου "μωρή πάλι άφησες την ιστορία στην μέση;"😹😹😹

Πέρα από την πλάκα συγνώμη και πάλι που το άργησα τόσο πολύ ❤️