Η τύχη του κοριτσιού ήταν η χειρότερη και η καλύτερη την ίδια στιγμή.

Ο αέρας άρχισε να αλλάζει συνεχώς φορά, κατευθύνοντας την οσμή της προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό σε ένα μέρος γεμάτο με λύκος ήταν επικίνδυνο.

Το καλό της υπόθεσης όμως είναι ότι το ξέφωτο, στην άλλη πλευρά του, ήταν γεμάτο με γαϊδουράγκαθα. Αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσε να καλύψει την μυρωδιά της και να κρυφτεί έστω και για λίγο.

Σιγά σιγά λοιπόν προχώρησε προς την άλλη πλευρά από το ξέφωτο. Το φως της πανσελήνου ήταν αρκετό ώστε η Έμμα να μπορεί να βλέπει στο σκοτάδι και αυτό ήταν ένα τεράστιο αβαντάζ για εκείνη.

Τα λίγα γαϊδουράγκαθα που είχε μπροστά της ήταν αρκετά για να την προστατέψουν. Οπότε ξάπλωσε ανάμεσα τους βιαστικά, ελπίζοντας ότι κανείς δεν θα αντιληφθεί την παρουσία της.

Τα ουρλιαχτά ακούγονταν τώρα από όλες τις κατευθύνσεις. Η Έμμα δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει.

Κάποιες φορές ακουγόταν γρυλίσματα και κάποιες άλλες αλυχτήματα. Άλλες φορές έδιναν την εντύπωση ότι πάλευαν σε μάχες ζωής και θανάτου- ενώ άλλες ότι απλά έπαιζαν.

Τα μάτια της Έμμας είχαν ανοίξει διάπλατα από τον πανικό. Έβαζε τα δυνατά της να κρατήσει την αναπνοή της, καθώς νόμιζε πως θα την ακούσουν.

Η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά από τον πανικό που πλέον μπορούσε να την ακούσει και η ίδια.

Οι χειρότεροι φόβοι της επιβεβαιώθηκαν.

Πατημασιές τετράποδων ζώων την έκαναν να ανατριχιάσει τελείως. Μπορούσε με ευκολία να ακούσει τα ζώα να μυρίζουν το έδαφος σαν να ψάχνουν κάτι.

Όσο παράδοξο και να ακουστεί, η Έμμα ήλπιζε να ήταν λυκάνθρωποι έχοντας αυτοπεποίθηση στο ότι τα άνθη γαϊδουράγκαθου θα την προστάτευαν κρύβοντας την μυρωδιά της. Αν όμως ήταν κάποιο άλλο ζώο τότε θα παρέμενε εκτεθειμένη.

Ένα γρυλισμα διέκοψε τις σκέψεις της.

Σύντομα του ένα γρυλισμα ακολούθησε το άλλο σαν αλυσιδωτή αντίδραση. Να την είχαν άραγε ανακαλύψει;

Προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Όσο μπορούσε τουλάχιστον. Προς μεγάλη της ανακούφιση -και έκπληξη- οι λύκοι άρχισαν να παλεύουν μεταξύ τους.

Χωρίς να το πολυσκεφτεί σήκωσε το κεφάλι της από τα άνθη, ίσα ίσα για να βλέπει τι γίνεται.

Ούτε τριάντα μέτρα μακριά πάλευαν τρεις λύκοι. Ήταν πολύ μεγαλύτερη από ότι τους φανταζόταν. Ήταν ο ένας μαύρος, ο άλλος γκρί και ο τελευταίος καφέ.

Συνεχώς ορμούσαν, επιτίθονταν και δάγκωναν τους αντιπάλους τους. Ο κάθε λύκος μόνος του προσπαθούσε να σκοτώσει τους άλλους δύο.

Αν παρατηρούσε κανένας για πολύ μπορούσε να δει το αίμα να πετάγεται σε κάθε δάγκωμα, την σάρκα των ζωντανών έτοιμη να σκιστεί. Μόνο ο μαύρος λύκος φαινόταν να μένει αλώβητος αλλά στην πραγματικότητα αυτός ήταν που είχε δεχτεί τις περισσότερες επιθέσεις. Οι μαύρη του γούνα έκρυβε επιδέξια τις πληγές.

Η Έμμα αποφάσισε να αρπάξει την ευκαιρία ώστε να δραπετεύσει. Άρχισε να τους παρακολουθεί ώστε, την στιγμή που έβλεπε ότι και οι τρεις ήταν απασχολημένοι, να τρέξει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Η στιγμή αυτή ήρθε πολύ γρήγορα. Οι τρεις λύκοι είχαν πάρει αμυντική στάση γρυλίζοντας ο ένας στον άλλον.

Ούτε ένα λεπτό μετά όρμηξαν και οι τρεις στους αντιπάλους τους για άλλη μια φορά.

Σαν να ήταν αθλήτρια στίβου, η Έμμα πετάχτηκε και άρχισε να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Φύσαγε και ξεφύσαγε. Η αδρεναλίνη στο κορμί της ήταν αρκετή για να την κάνει να τρέχει δίχως κούραση.

Πηδούσε από εμπόδια που ούτε καν έβλεπε τι ήταν. Απέφευγε δέντρα και φυλλωσιές.

Ξαφνικά κάτι πετάχτηκε μπροστά της και αυτή κοπανησε πάνω του με όλη της την φόρα.

Η δύναμη της σύγκρουσης ήταν μεγάλη και χρειάστηκε λίγος χρόνος για να συνέλθουν και οι δύο πλευρές.

Η Έμμα σήκωσε τα μάτια της σιγά σιγά. Εμπρός της στεκόταν ένας καφετί λύκος. Είχε πέσει και αυτός κάτω από την σύγκρουση. Σταθεροποιήθηκε και γύρισε και κοίταξε την Έμμα.

Ήταν μεγαλόσωμος αρκετά. Αυτό έκανε την Έμμα να τρομοκρατηθεί παραπάνω. Σύρθηκε προς τα πίσω μέχρι που η πλάτη της ακούμπησε ένα δέντρο. Συνέχισε όμως να σπρώχνει προς τα πίσω, ελπίζοντας να γίνει ένα με το δέντρο και να την καταπιεί η γη.

Ο λύκος μπροστά της καθόταν ακίνητος. Ούτε ένα βήμα προς το μέρος της δεν έκανε.

Η Έμμα συνέχισε να κλαίει με λυγμούς.

Ο λύκος συνέχισε να κοίτα το κορίτσι απέναντί του ακίνητος...

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Γεια σας και πάλι ~
Σήμερα ανέβασα με το που άλλαξε η μέρα χαχα. Μακάρι να το συνεχίσω έτσι.
Επίσης θα συρρικνώσω λίγο τα κεφάλαια γιατί πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να γράφω 1000 λέξεις κάθε φορά. Ευχαριστώ για την κατανόηση ❤️

Ευχαριστώ που διαβάζετε τις ιστορίες! ❤️❤️❤️❤️