Para sa isang taong hindi kailan man nakakaramdam ng pagmamahal mula sa pamilya ay masaya parin ako. Dahil kahit ganoon may dumating parin para sa akin at iparamdam na kahit hindi ko man nakuha ang pagmamahal na mula sa aking pamilya ay ayos lang. Dahil nandiyan naman siya para sa akin.

Kasalukuyan kaming nasa loob ng kotse ng lalaki. Pupunta kami ngayon sa isang party kong saan imbitado ang lalaki. Ilang buwan narin ang nakalipas matapos ang sabay naming pagtangka ng gabing iyon. Ilang buwan narin kami nanatili sa isla kasama si aling rita. Ang masasabi ko lang ay naging sobrang saya ko sa nakaraang mga buwang iyon. We explore the island and do what we never experienced when we are a child. Kahit iyong mga larong pambata ay nagawa na namin. We baby talk and do something like a give year old do.

Tinatawanan lamang kami ni manang rita. Peto minsan sinasama namin ang matanda at ginagawa naming ina inahan. Napapatawa nalang talaga ako sa mga pinangagawa namin. I never thought that a man like him never experienced a happy childhood. Parating nasa bahay lamang siya at may kasama pang yaya. His mother never allow him to go out afraid that her friends found out that she is a single mother. Mabuti na lamang at naroon ang lola niya at handa siyang gabayan. Kinuha siya ng kanyang lola sa puder ng kanyang ina ngunit nagalit ang kanyang ina at ibinalik siya nito sa mansiyon nila.

Nong nag eighteen lamang siya pinalabas ng kanyang ina. Walang kamuwang muwang sa kanyang paligid. Bagkos nagaaral naman siya sa pamamagitan ng tutor mula pagkabata ay wala parin siyang ka ide-ideya sa kanyang paligid. Masasabi kong mas ayos parin pala ang pinagdadaanan ko dahil kahit papaano ay naranasan kong tingnan ang mga batang naglalaro sa labas ng aming bahay. Nakatingin lamang ako sa pinangagawa nila at minsan iniisip na isa ako sa kanila. Pero nalaman iyon ng mama ko. Kaya paguwi sa bahay galing sa paaralan bawal na akong tumingin o lumingon man lang sa gawi ng mga batang naglalaro. My mother said that i dont have the rigth to be happy while watching the others. Pinaniwala pa niya sa akin na kasalanan ang tumingin sa mga batang masayang naglalaro. Bilang bata pinaniniwalaan ko iyon. Tsaka ko na nalaman ng kinuha ako ng aking lola at dinala sa bahay bakasyunan niya. Doon ko nalaman ang mga bagay bagay na hindi naman pala talaga totoo. Hindi naman kasalanan ang tumingin at maging masaya haabg tumitingin sa mga batang naglalaro. Marami akong natutunan kay lola. Lahat ng pangloloko nila sa akin ay nalaman ko.

Nang mamatay si lola kinuha nila ako pabalik at ginawang alila. Hindi pa ako pinapakilalang anak kapag may bisita sila. Minsan iyong mga bisita nila ay nagtataka kong bakit ampon ang sinasabi ng mga magulang ko e kamukha ko naman daw ang tatay ko. Ngunit pinandidigan parin nila na ampon lang talaga ako. At pagkatapos noon kapag wala na ang kanilang bisita ay kinukulong nila ako sa aking silid ng isang araw. Walang kain at tubig. Mabuti na lamang at nagtatago ako ng mga pagkain kagaya na lamang ng biskwet sa ilalim ng aking kama. Gawain ko na iyon kapag pumapasok ako sa paaralan. Hindi ko kasi alam kong kailan na naman nila ako ikukulong kaya nag ready na ako ng pagkain. Mabuti na lamang at walang cvtv ang silid ko. Ani nila lalaki lang daw ang bayarin nila ng kuryente kapag may cctv at air-conditioning ang silid ko. Kaya minsan natutulog akong bukas ang bintana. Para naman hindi ako maiinitan kapag natutulog.

Sa nakalipas na buwan ko sa isla masasabi kong ang swerte ko parin at naranasan ang maging masaya kasama ang taong nakakaintindi sa akin.

“Mauna kana muna  sa loob amethyst, sasamahan ka ni kuya roger may gagawin lamang ako bago sumunod sa iyo. Ok?.” sabi nito ng makarating na kami sa venue.

Tumango lamang ako sa lalaki bago lumabas ng kotse. Nakasuot pala ako ng red na evening gown. Hindi ko alam kong anong klasing event itong pupuntahan namin. Ang alam ko lang invited si señorito kaya isinama ako.

Nalula ako ng makapasok sa loob. Maraming tao na nagagandahan ang kasuotan. Palinga linga ako sa paligid hangang sa dumako ang aking mga mata sa pamilyar na mga tao. My family with kyle. Masayang masaya sila habang kausap ang mga taong hindi ko kilala. Hawak hawak pa ni Kyle ang kamay ni Darcey Ruby Rodriguez. Ang aking kapatid. Habang tinitingnan ko sila ay naramdaman ko parin iyong pangungulila at pagtatampo dahil sa ginawa nila sa akin. Ngunit kapag naisip ko na nandiyan si Señorito at manang rita ay kumakalma narin ako. Hindi na ako si Devy amethysts Rodriquez na walang nagmamahal at nagmamalasakit. Iba na ako ngayon. Ibang iba na sa dati.

Naglakad ako habang nasa tabi ko ang bodyguard na si sir roger. Wala naman sa isip ko ang tumigil ngunit nakita ako ng kapatid ko. Humarang ito sa nilalakaran ko at taas kilay na henead to foot ako.

“Hindi ko akalain na makikita ko ang isang hampas lupang kagaya mo sa ganitong event. Dont tell me, your here to snatch my fiance away from me? And yes girl, kyle is already my fiance. You want to know another story? Hindi ka naman talaga minahal ng kyle ko. Ginamit kalang niya para mapalapit sa akin at makuha ang loob ko. How sweet he is.” kinikilig nitong sabi. Hindi ko naman namamalayang nasa akin na pala ang atensiyon ng lahat dahil sa ginawa ng kapatid ko.

Ngumisi lamang ako at tinaasaan ito ng kilay. Kitang kita ko naman kong paano nagiba ang expression nito. She didn't expect that someone like me can do that thing. Palagi lang kasi nakangiti o umiiyak kong mukha ang nakikita nito.

“And then? What's next? Since nagsimul ka namang magkwento. Pwede bang tapusin mo na? Iam willing to listen naman sayo.” nakangisi kong sabi. Natahimik ito at parang takot na lumingon sa pamilya ko. Ay mali, pamilya niya. Hindi ko na dapat pang tinuturing na pamilya ang mga taong ito. I already have my own kind of family. Hindi na dapat isali pa ang mga taong ito.

Matagal itong natahimik. Nakita ko rin ang kalituhan ng mga taong nanonood sa amin. Nagtataka siguro kong sino ako. Ilang segundo pa ang lumipas at naramdaman ko ang lamig sa aking balat. Tiningnan ko kong sinong bumuhos sa akin ng inomin at nakita ang isa ko pang kapatid na nakataas ang kilay sa likuran ko.

“Lumalaban kana?” nangaasar nitong tanong. Ngumisi naman ako at hinead to foot ito. Siya si dream diamond Rodriguez ang bunso kong kapatid. At gaya ni darcey nabigla ito sa expression ko.

“Bawal nabang lumaban? At sino kaba sa akala mo para maging mabait ako sayo? Your just nothing but a whore.” nakangisi kong sabi. Ilang beses ko na kasi itong nakitang lumalabas kapag gabi. Minsan nakita ko itong pinatid sa mismong gate namin ng isang lalaki at ginagawa ang bagay na 'yon. Nakakasuka sa paningin.

“Who the hell are you to talk to my daughter like that? My daughter is not a whore.” sabi nito matapos akong buhusan ng alak sa mukha at pinagsasampal. Ngunit hindi parin nagbago ang expression ko. Nakangisi ko itong tiningnan bago habang pinupunasan ko ang basa kong mukha.

“Sabihin muna kong anong gusto mong sabihin. I said what i know and what i saw. You heard me? Yes i saw it. I saw how your daughter being fuck by the older guy, probably your husband business partner in your gate. You want to know more? Oh! His uncle din pala. Nakita ko rin sila sa mismong silid ninyong magasawa. Nakakahiya hindi ba? Ganoon ang ginagawa ng perfecto mong anak kapag nakatalikod ka.” galit na galit itong tumingin sa akin at sinampal ako ng napakalakas.

“Hindi totoo yan. My daughter never leave the house and never did that things. Nakabantay ako sa kanya kaya alam ko ang ginagawa niya.” galit nitong sigaw. Natawa naman ako at tiningnan ang kapatid kong parang nakakita ng multo sa tabi ng ina nito.

“You probably done that thing with kyle do you?.” nanlaki ang mga mata nito. Napatingin naman ako sa lalaking minsan ko ng minahal. Nakita ko ang pagakroon nito ng emosyon sa mukha. Emosyon na nagsasabing tama ang sinabi ko.

I was enjoying watching their expression when i feel a fang of pain in my stomach. Narinig ko rin ang singhapan ng mga tao sa paligid.

Napapikit na lamang ako habang nasa aking tiyang anh aking mga kamay. The father i used to admire and love just punch me. Oo sinuntok niya ako.

“Sino kang tangina ka para ipahiya ang pamilya ko?” galit nitong sigaw. Susuntukin pa sana ako nito ng may pumigil sa mga kamay nito. Nakita ko ang nakangising lalaki habang nakatingin sa ama ko.

“Excuse me sir. Hindi ko gusto ang ginawa mo sa asawa ko ngayon ngayon lang.” nakangisi nitong sabi. Nabigla naman ako dahil sa sinabi nito. Ngunit naagaw ng aking atensiyon ang babaeng galit na galit na pumunta sa amin at sinapak si Señorito.

“Javen ano sa tingin mo itong ginagawa mo? And what are you doing in here? Hindi ka nararapat sa ganitong party.”

“Ah excuse mrs. sandoval. Mr. Javier  Allen Alcantara here ang nag organisa ng event na ito.  Listen everybody.” Sabi nito bago nagtaas ng kamay at nanghingi nga mivrophone.

“This man in here is no other than mr. Javier allen alcantara o mas kilala sa pangalang mr. Severus. Ang nagmamayari ng severus empire. Ang kompanya kong saan kayong lahat nag invest. Ang kompanyang nagpapayaman sa inyo.”

Nabigla ang lahat sa sinabi nito. Nakita ko pa ang pamimilog ng mga mata ng ina nito. Oo ina ni allen si mrs. Sandoval. Kitang kita ko naman ang hawig ni Señorito sa babae. Ilang segundo itong natulala bago hinawakan ang kamay ng lalaki at taas noong hinarap ang mga tao sa bulwaga.

“Listen everyone lalong lalo na ang mga kaibigan ko. This man in here is my son. Remember when i told you that i have a secret? My son is my secret. Anak namin si javier ni mr. Alcantara. Ikaw naman anak bakit hindi mo naman sinabi sa akin na ikaw pala si mr. Severus. Nakakatampo ka naman. Mommy mo ako e.” natawa ang mga tao sa paligid ngunit nakatingin lamang ako kay Señorito na taas kilay na binaklas ang kamay ng ina sa braso nito.

“Iam sorry mrs. Sandoval? But i dont know you.” nakangisi nitong sabi na ikinabigla ng babae. “Roger paki full out ng investment ng Sandoval at Rodriguez sa severus.” dugtong nito. Narinig ko naman ang reklamo ng pamilya ko.

“Señorito nakalimutan niyo na yatang kayo na ang may ari ng Rodriguez Cooperation. Nakuha muna ang companya nila matapos hindi nila nabayaran ang utang nila sayo sa binigay mong araw. Nakapangalan na sa iyo ang kompanya mula kahapon.”

“Erase my name. Ipangalan mo iyon sa asawa ko. She's the heiress of that empire afterall. Kinuha ko lang para ibigay sa asawa ko.” sabi nito na siyang ikinagulat ko.

“And mrs. Sandoval i would like to thank you for giving birth for me. Yon lang. Kong hindi mo ako pinanganak hindi ko sana maranasang makasama ang mabait at napakabuti kong asawa. And for you mr. Rodriguez. Hindi mo nakita ang kabutihan ng anak mo katulad ng nakita ko. At gusto ko lang ipaalala sayo na hindi niya kasalanan kong bakit ipinanganak siyang babae at ayaw niyo iyon. But Im thankful, because of what you did we found each other. And I am very proud to call her my wife. My ligth and my everything. Baby let's get out of here. This place is no good for us.” he said ang pull my hand. Sabay kaming tumakbo pa labas.

Sabay kaming tinalikuran ang mga taong sinaktan lamang kami at tinuri na walang silbe. Sabay kaming tumakbo na mgkahawak ang kamay.

Sa wakas nahanap ko rin ang sarili ko. Sa wakas nahanap ko rin ang lalaking para sa akin.

We found each other where there is no hope for us. We found each other and we heal together in each other arm. We embrace our pain together as we live the life we didn't experience for the past year.

We embrace each other weakness and negatively as we continue to live the life we wish before. 

We feel pain because we are human. May mga puso tayong nasasaktan para ipaalala sa atin na tayo ay nabubuhay parin sa mundong ito sa kabila ng sakit at kabiguan sa buhay.

We all have a kind heart that was made to be broken. 

I wish for those people who are hurting rigth know to find someone who can embrace your pain and loneliness. Someone who accept you of who you are and someone who we call a god send just like my señorito to me.

                         E. N. D

***

A/N. 

  Before i close this book i would like to remind you all that we all live once. So cherish your life and live to the fullest.

                                      Love, LucentG.