chapter twenty four
Dedicated to @JustCallMeUlan who never fail to react in every updates I make. Thank you.
--
*Rihan's
"Mommy!!" Hindi ko alam kung dahil sa sigaw ng mga bata kung bakit bumilis ang tibok ng puso ko o dahil ito ulit ang pagkakataon na makikita ko ang asawa ko sa malapitan.
Her beauty did not change as the days passed by without her with us. Her expressive dark eyes paired with thick long lashes that effortlessly beautiful without makeup on. Her small but lightly upturned nose looked so elegant complementing her small thin red lips. Napaka amo ng mukha nya na bumagay mismo sa pagka tao nya. Naka suot lamang sya ng puting bestida na tinernohan ng isang simpleng sandalyas. My wife is a real beauty and I can't help but to get crazy over and over again to her. Hindi ko rin masisisi kung bakit kahit kasal na kami ay marami pa rin ang humahabol sa kanya.
Sabay-sabay kami lumapit ng mga bata sa kanya na naka ngiti na. May kirot na gumuhit sa dibdib ko ng malamig na pagdaan ng tingin lang ang ginawa nya sakin.
"Mommy! I miss you so much." Rei wrapped her arms around her protruding belly. "And I miss you too baby." She said looking at her mother's belly.
"Hi mommy." Lumapit si Eve kay Erin saka ito binigyan ng halik sa pisngi bago bumalik sa tabi ko.
I smile to Erin ng tignan nya kami ng anak ko. Inaya namin sya pumasok ng bahay, but she insist. Madilim na ang mukha nya ng makapasok sa mismong sala ng bahay namin. Bumuntong hininga ako saka inabot ang kamay nya para sana halikan ng ilayo nya iyon. I tried not to show any pain in my eyes as I nod to her and look away.
"Have you eaten? The kids and I are trying to make some snacks. Why don't you join us?"
"Why are you here?" Hindi ko pinansin ang malamig nyang tanong.
"Well.. Its our house, wifey." I casually answer as we walk towards the kitchen. "How's my baby? Is she doing fine? Anong sabi ng doctor, do you need to get confined in the hospital?" I ask worriedly.
Kabuwanan nya na at iyon ang inaalala ko sa mga naka lipas na araw. Ayaw ko na mawala sana sa tabi nya dahil alam ko na kailangan nya ako sa mga panahon na ganito. I was not with her when she was having the twins. And until now I regret that it was Keira who was with her when she was giving birth. Si Kei ang nasa tabi nya while unconsciously having a three hour labor. It was also him who heard the first cry of my children. I remember receiving uncountable messages from him while I was at the airport preparing for my flight to England. He send me their pictures that time. Hindi ko alam kung bakit nagawa ko umalis kahit na hinahatak ako ng mga binti ko patungong ospital. The twin's picture was developed and put it in a large frame and I had it in my office until now. Hindi ko man tanggap noon sa sarili ko pero alam ko na hindi ko rin naman isusuko ang mga bata. I.. I kinda of love them.. A little. I guess. That time.
I was taken aback from my thoughts when Erin speak from my side.
"This is no longer my house, Rihan. Accept the truth and the baby is fine. We can get through this without you worrying about us." Mahina nyang sabi para siguro hindi marinig ng mga bata na nasa kitchen island na.
"Baby don't say that.." Mahina kong sabi saka hinawakan ang kamay nya. Hindi ko iyon binitawan kahit pasimple sya pumapasag. Ang sakit pala ng umiiwas sayo ang asawa mo. "Nag aalala ako sa inyo ng anak natin. Ayaw ko na may mangyari sa inyong dalawa lalo na alam ko na kailangan mo ng makakasama." I whisper. I saw her stiffen but still no emotion crossed to her face.
"Mommy tara na po. Daddy and I has been trying to follow the instructions in the cooking book for the brownies. Pero lagi po kaming failed." Rei said. A heat covered my face from embarrassment when she looked up to me with a question in her eyes.
"Uh.. Yeah. I think so."
"Daddy its because you follow the measurements on the book while Rei is adding another portion after you." Eve said smiling. Nang laki ang mga mata ko na napa tingin kay Rei na naka ngiti ng alanganin sakin.
"So you're the culprit, sweety." Naka ngiti ng sabi ng asawa ko na lalapit sana sa anak namin ng maalala nya na hawak ko ang kamay nya kaya lumakad na rin ako.
"I'm sorry daddy." Rei said in guilt. "Nag absent ka pa naman po para makasama natin tatlo si Mommy."
Umiling ako at gamit ang isang kamay ay hinawi ko ang buhok nya saka hinalikan sa noo. I whisper her 'i love you' before looking at Eve who's busy reading the cooking book. Erin cleared her throat and look at our hands ayaw ko man ay binitawan ko iyon.
I admit, I don't cook. I suck in it. But when I saw how she demurely move in the kitchen with the kids, parang napako na lang ako sa iisang sulok at mataman syang pinanuod. The kids are laughing while she was smiling. Yung tawanan nila na bumunuo sa buong kusina ay parang bumubuhay sa buong bahay namin. Masaya na kasama ko ang mga anak ko pero mas masaya pa rin na kasama ang asawa ko at ang anak namin na dinadala nya.
I heave a sigh as pain started to cover my chest. Ito ba yung gusto mangyari ni Erin? Ito ang pwede mawala samin kung sakaling sumuko sya ng tuluyan.
But this is also the family I broke years ago. Nahuli na ako sa lahat ng bagay and we started in a wrong way but that doesn't mean I'll give them up. Papatunayan ko kay Erin na mahal ko sya. I don't give a damn fuck who wants to get in her side again. Not that fucked-up-blue-eyed guy or Emperial. My wife is my wife. She belong to us. To me.
"Daddy!" Sigaw ng mga bata. I smile to them while my brows are slightly narrowed. Was I thinking too much?
"What's wrong babies?" Ako. I saw Erin shrugging her head as she put the rectangular baking pan in the oven. "Tapos na kayo sa ginagawa nyo?"
"Opo daddy. Sabi ni Mommy she want some strawberry shake but we don't have any here." Rei said in a pout. Napa ngiti ako dahil bahagya pa naka kunot ang mga kilay nya. Nang lingunin ko si Erin ang namumula ang pisngi nya habang naiiling.
"Daddy, can you put me down. Please?" I immediately went to Eve and put him down from the kitchen Island. "Thank you."
Nilingon ko si Erin ng akmang aalis na sya kasama si Rei. I grab her hand ang look at her.
"I'll buy you strawberries. Is tha--"
"No its okay. I'm fine. I just need something cold." She said casually. No sweet voice. No Erin Avis that always has the most warm way to talk to me.
"Cold foods aren't good for you. Malapit ka na manganak and they said that's not healthy or else mahihirapan ka sa pag lalabas sa baby." Paliwanag ko.
"Saan mo naman natutunan yan?"
Namula ako ng maalala kung paano ko ginulo ang kapatid ni Saiu para sabihin sa akin yung mga ginawa nya yung nag bubuntis pa sya. I was like an innocent boy asking for things I wasn't aware. Kahit sa pinaka simpleng bagay ay tinanong ko. Kung totoo ba na hindi maganda na umiinom ng tubig na malamig ang buntis especially when the labor day is coming. Tapos kung ano ang dapat nya gawin para hindi sya mahirapan sa panganganak na sinagot naman nito. Ang sabi nya pag lakarin ko lang daw ng pag lakarin si Erin para matadtad. At marami pang iba. Yung mga dapat kong bilhin para sa pag labas ng baby. Yung mga ganon araw na dapat ko pag handaan. I even watch some tutorials of how to change some nappies. How to take a bath a new born baby and what to do after feeding the baby. A lot of that excites me. Lalo na ang ipag hele and baby sa mga braso ko habang nag papahinga si Erin sa kama namin. I really don't know how to explain the feeling.
Tumikhim ako. "Trivia." Maikli kong sagot saka sila giniya sa garden. Naka sunod samin si Eve. "I'll be right back. Eve, your mommy and sister." paalala ko. He nod to me and smile while the cookbook is on his hand.
Binigyan ko ng mabilis na halik si Erin sa labi at agad rin na tumalikod para maitago ang nasusupil na ngiti sa mga labi ko.
"Fuck, you act like a teenage boy." Pag saway ko sa sarili pero ng makarating ako sa kwarto ko ay parang tanga na binagsak ko ang sarili sa kama at nag pagulong gulong. Nang mahimasmasan ako ay sumimangot ako. "Tangina nababaliw ako sayo asawa ko."
Nag hanap lang ako ng kung anu-ano sa kwarto ko na pwede ko ipakita kila Erin. Wala naman kasi talaga akong kukunin. Hindi ko lang mapigilan ang sarili kaya umalis muna ako saglit.
Sa buong araw na kasama ng mga bata ang ina nila ay pakiramdam ko nananaginip ako ng gising. Ang mahirap lang ay nananaginip na nga ako hindi pa ako kasama doon. Erin has been avoiding me. Hindi nya ako kinakausap o nilalapitan. Pag ako naman ang lumalapit ay lumalayo sya. Hindi ko na tuloy alam kung ano ang dapat gawin.
I heave a sigh as I watch the twins crying. Masakit sa dibdib na pag tapos ng araw ay babalik na naman ako sa katotohanan na aalis at aalis ang asawa ko para umuwi sa ibang bahay.
"Mommy don't go." Rei said as she hug her tight. "please don't go."
"Stay here Mommy, w-we miss you so much." Eve wipe his tears and run towards me. "Daddy wag mo na paalisin si Mommy. Please daddy!"
Nakikiusap na tumingin ako kay Erin. Hindi ko maatim na makitang nasasaktan na naman amg mga anak ko. I have been hurting them. This is too much. Napaka bata pa nila para maranasan ang ganitong bagay. They've been suffering because of us. They've been paying the mistakes I did.
"B-babalik naman si mommy, babies. Don't cry anymore.. I promise you will see me soon." Naluluhang pag papatahan nya sa mga bata pero mas lalong umiyak ang mga ito. "Mahal na mahal ko kayo, kaya babalik din agad ako. Kailangan lang umalis ni mommy dahil hindi na ako pwede dito."
"At bakit naman hindi? You're my wife and you belong here at the first place." I cut in. nawawalan ako ng pasensya sa sinasabi nya sa mga bata.
"Go upstairs, mag uusap muna kami ng daddy nyo." the kids didn't want to go but they can't do anything but to follow what their mom said. "Tell me what you really want to happen Rihan."
"I want us back, wifey.. Ang hirap-hirap ng wala ka. Ang hirap na wala ka sa tabi ko. Na matutulog at gigising ako na wala ang presensya mo. Its so hard, knowing I won't be seeing you the first thing in the morning unlike years ago." lumapit ako para yakapin sya. Hindi sya umalma pero hindi nya rin sinagot ang yakap ko. "Mahal na mahal kita.. Hindi ko na alam ang gagawin ko pag lumipas pa yung araw na wala ka.."
I can feel my body shaking I said all those things that was only in my thoughts before.
"I won't believe in you.." Bulong nya na may panginginig.
Lumayo ako para pakatitigan sya. I saw how her tears run down to her cheeks. Ang sakit makitang nasasaktan ang taong mahal mo dahil sa kagaguhan mo. Kung pwede ko lang ibalik ang lahat sa dati gagawin ko ng walang pag aalinlangan. God knows I will do everything just to have her back.
"B-believe me I love you." halos pabulong na sabi ko habang hawak ko ang mag kabilang pisngi nya. "Mahal kita Erin.. Mahal na mahal kita-"
"Then why did you cheat on me? Bakit mo ako ipinag palit sa iba?"
For once, she wrapped her arms around me and bury her face to my chest and cry. Niyakap ko lang sya ng mahigpit. I gave her feather kisses on her hair while listening to her sobs. Her sobs are like bullets striking straight to my chest.
"Cry all you want.. I promise I won't leave you."
"I hate you so much.." Tumango tango ako.. Kahit masakit. "I hate you for hurting me. I hate you for doing this to me!"
She started hitting my chest. "I know baby.. I know and I'm sorry.."
Huminto sya sa pag hampas sa akin at pinakatitigan ako. May galit sa mga mata nya na tumawa ng patuya sakin.
"You're sorry? Then what. Pag alis ko dito may babaeng papasok dito sa bahay mo para gawin yung mga bagay na hindi ko na magagawa para sayo? Tama na Rihan. Pagod na ako mag pakatanga sayo. H-hindi ba pwede mag pakatotoo ka naman sakin kahit ngayon lang?"
"Totoo ang sinasabi ko, mahal kita." Yun lang ang kaya ko sabihin. Naninikip na ang dibdib ko at pakiramdam ko ay ano mang oras ay bibigay ako.
Ayaw ko na makita nya ang pinaka mahinang parte ko. Ayaw ko na mag mukhang mahina pa sa harap nya. Tama na yung isang beses na nag makaawa ako.
Pero hindi ko kaya.
Tangina lang, kahit lumuhod ako sa harap ng ibang tao ay gagawin ko bumalik lang sakin ang asawa ko.
"You cheated on me!"
"I did not wifey.. I did not.." Tangi ko habang umiiling. Nang hihina ako tangina! Ganito pala kasakit na pag hinalaan ng asawa. "Please calm down, its not good for our baby."
"Yes you do! You chea--"
"I did not! Rion is my cousin!" Pag amin ko kasabay ng pag bigay ng mga tuhod ko. Nag iinit ang mga mata na yumakap ako sa mga binti nya.
Alam ko na ikakagalit nya iyon.
"I'm so sorry.."
Pumikit ako ng mariin ng wala akong marinig na kahit ano mula sa kanya. Mas hinigpitan ko pa ang pag kakayakap sa mga binti nya ng subukan nya humakbang palayo.
"I'm so sorry.. I'm sorry I know you're mad and I'm sorry.. I'm so sorry." Pag mamakaawa ko. "Please gagawin ko ang lahat para lang patawarin mo ako. Nakikiusap ako sayo wag mo na kami iwan ng mga bata. Kailangan ka namin. Kailangan kita Erin." I'm fucking desperate to have her back. So desperate that I'm willing to do everything for her.
"Let me go." Kahit masakit sa dibdib na walang mababakas na emosyon ang nanggaling sa mga labi nya ay hindi pa rin ako bumitiw.
"No.. I'm begging you forgive me wifey. Mag papaliwanag ako. Ipapaliwanag ko yung sarili ko, wag ka lang umalis-"
"Just let me go.."
Hindi ko man gusto ay nakita ko na ang pag suko sa mga mata nya habang naka titig sakin. It won't be safe for the baby if I'll give her too much pressure right now. Dahan-dahan ay bumitiw ako. Mabilis syang tumalikod at lumabas ng pinto kasabay ng pag busina ng sasakyan pahiwatig na naroon na ang sundo nya.
Araw-araw ay nag pupunta ako sa mansyon ng mga Velmonte para matignan sya. Lalo pa at lumalapit na ang araw ng panganganak ni Erin. Hindi rin naman ako makapasok dahil ng minsan akong pumasok ay parang basura akong pinag tabuyan ng tatay nya. Hindi ko masisisi na ganon ang itrato sakin ni Dad pero masakit pa rin pag naiisip ko na hindi na sya masaya sa tuwing makikita ako. Na hindi nya nanako tanggap ay pinag sisisihan nya pa na pinakasal pa nya sakin ang anak nya. I never care how he see me before. I doesn't matter if he likes me or not as long as I won't stay long in their presence okay na ako.
"Is this everything you needed? Wala ka na ba idadagdag? How about some diapers and another set of baby clothes for the baby? May nabili ka na ba'ng alcohol? Of course separated yung gamit ni Erin at ng baby girl nyo." Mira said while checking the things I put inside the white bag that has all the first kit that Erin needed once she gave birth. "What's this? Is this necessary?" He said looking at the pink baby teether.
"Uh I guess? Just put it in there in case my baby has teeth once she went out of her mommy." sagot ko habang nag lalagay ng mga damit ni Erin sa panibagong bag na kinuha ko sa cabinet.
"Sanitary." Pareho kaming tumingin kay Kei. I arch a brow as I saw him laying on my bed while his eyes are closed.
"Sanitary or sanity? Bakit nababaliw na ba si Rihan?" Matalim ang tingin ang pinukaw ko kay Saiu na naka higa sa couch ng kwarto ko.
"Get out." Utos ko. But instead of walking out he went straight to my bed and let himself fall.
"Get off, Sai." Kei said pushing him.
"Napaka arte mo naman! Wag ka mag alala naligo ako bago mag punta dito." Sai barked. Kumukulo lang ang dugo ko pag nakikita sya kaya nag iwas ako ng tingin. I'll settle with him after my problem.
"Itigil nyo na muna iyang pag aaway nyo at tulungan ako dito. Bro what's sanitary? Is that alcohol or soap?" Mira. "For Pete's sake, man! What's with this?"
"Can't you see its a coloring book." I narrow to him. "I'm sure my baby girl will love reading and colori-"
"Sanitary." Singit na naman ni Kei habang nakapikit.
"What sanitary!?" Bulyaw naming tatlo dahil puro sya sanitary. Ano ba ang alam ko duon?
He open his eyes and look at the television where there's a woman dancing while holding a white pad. Kunot ang noong tinignan ko sya.
"You mean napkin? A pad for their bloody days?" Saiu ask in confuse.
Imbes na sagutin kami ay pumikit lang sya.
"Bibili na lang siguro ako non sa labas." sagot ko na lang. I forgot about that. Ang alam ko pag nanganak ang babae, hindi agad ito mag kakaroon ng buwannag dalaw so I thought its okay not to buy some of it.
After preparing the things I will bring, ay tinawag ko ang babysitter ng kambal. I am not really fond of having a babysitter to take care of my children but I got no choice. My mother went back to Italy a week ago and dad followed.
"May kailangan po kayo sir?" A middle aged woman asked as she wipe her hands on her apron.
"Take care of the twins. If something happened, just call me. Do you understand?" Pag bibilin ko habang kinukuha ang mga bag sa kama.
"Opo sir."
Pag labas namin ng pinto ay sumalubong sa akin ang kambal at bakas sa mukha nila ang pag alala. Lumuhod ako para pantayan sila saka hinamas ang dirty blond nilang mga buhok.
"Be good baby. Do you understand?" Masuyong kong sabi sa kanila. Agad silang yumakap kaya ganon din ang ginawa ko.
"We're going miss you daddy. Babalik ka pa naman po diba?" Rei
"Of course.. Pupuntahan ko lang si mommy dahil ilalabas nya na yung baby natin. I have to be by her side once that happen. Kaya sana habang wala kami ni mommy dito gusto ko mag be-behave kayo. I'm gonna check the both of you time to time. Alright?"
"Are they going to be okay?" Eve.
"Of course I won't let anything happen to them." naka ngiting sagot ko.
I gave them a kiss before heading to the door. Pag labas ko ay naroon na ang tatlo at naka sakay sa kotse ko. Naiiling na dumeretso ako sa driver's seat.
"For fuck's sake. Get out of my seat!" Sigaw ko dahil naabutan ko duon sa Saiu. Tumawa ito ng malakas at dali daling lumipat sa likod.
I scan the whole car and found Mira on the passenger seat. He look tensed while playing the rim of his eyes glasses on his lap. I shrug and hop in. The drive was so quite that only the sound of the games Sai's playing is the only thing we could hear.
Humigpit ang hawak ko sa manibela habang iniisip si Erin. Today is her due date base on her ob and I've been trying to contact her but nothing to avail. Hindi ko alam kung manganganak na ba sya dahil wala akong alam! Kanina nagulat na lang ako dahil tatlo silang dumating sa bahay para sabihin sakin na manganganak na ang asawa ko. When I asked them where she is ay hindi daw nila alam, ang alam lang nila ay ngayon ang due date nya dahil sa tsimosong Emperial na yon.
"YES!"
I stepped the break without thinking when Sai shouted. Masamang tingin ang binigay namin ng makitang hawak nya ang cellphone nya habang naka simangot samin.
"Ayusin mo naman ang pag mamaneho." Saiu said in a frown. I started driving again.
"Really?" Mira said sarcastically as he check his forehead on his phone. "Wala sa lugar ang pag iingay mo alam mo ba iyon?"
"So what? I was playing and I'm happy I got a new hero! Get a life Mir, hindi yung puro itlog at harina lang ang nasa utak mo."
"That's just not ingredients. I use those for my cakes and sweets. So don't just 'lang-lang' my eggs and flour!" Mira hissed looking at him. "You don't even know how to cook Sunnyside up."
"Meath and Cocaines are better than that." he answer laughing. Malala na ang lalaking to.
"Ri." Tinignan ko si Keira. He doesn't talk much and I know if he does, its important.
"Yeah?" I answer without looking at him.
"Kai said your wife is on labor. They sent her to delivery room already."
"Yes!" Sigaw namin tatlo. Goodness gracious Lord, ikaw na bahala habang wala ako sa tabi ng mag-ina ko.
Nang malaman ko kung saang ospital dinala si Erin ay mabilis namin tinungo iyon. I admit my hands are shaking from anxiety and excitement. The drive was so fast, gladly there's no traffic. Ang sabi ay tatlong araw na ng magpa admit si Erin sa hospital ng kapatid ni Kei. She may not know that. Dahil kung alam ni Erin iyon siguradong hindi sya dito mag pupunta. Medyo nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko dahil halatang walang balak ang asawa ko na ipaalam sakin ang sitwasyon nya. She's been in the hospital and I didn't know anything.
I heave a sigh again trying to avoid the pain in my chest as I walk inside the hallway. We followed where Kei is going.
"Ganito ha? Once we reach the delivery room you're going to open your phone and put it in the video mode. You understand me Mira?" Sai said catching his breathe but I couldn't care less since I'm also nervous. I felt like wanting to pass out and that's so gay of me.
"I-I don't think I can do it bro. S-si Rihan na lang. I'll just stay outside." Mira answer leaving the color of his face. "I should've stayed with the twins than here."
"Hindi pwede! We have to cheer her up so she could give birth safely." Sai insist. Saka ko lang naintindihan ang usapan nila ni Mira.
"Will you shut the fuck up? I won't let any of you enter the room. That's my job!" Sigaw ko sa kanila. Trying to suppress the anxiety in my voice.
"Breathe in, breathe out.." Bulong ng dalawa habang magka hugpong ang kamay. Hindi man lang ako pinakinggan.
There I saw Kai in his white coat. He immediately attend to us.
"How is she?" Agad na tanong ko. Umiling sya bilang sagot kaya agad na kinabog and dibdib ko. "What do you mean by that? Nasaan ang asawa ko? Bakit hindi mo agad sinabi sa akin na narito sya?" May galit na tanong ko. He could have call me!
"Calm down Rihan. She's been in labor for four days straight pero hindi nya agad sinabi sa amin iyon. You're wife is having dry labor and its not safe. There's a possibility that she might have complications. Tinurukan ko na sya ng pangpa-hilab para mag tuloy tuloy na iyon hanggang sa lumabas ang bata." He calmly said.
Tango lang ang naisagot ko dahil unang-una wala akong alam sa nangyayari. May tiwala ako kay Kaira I know he won't let anything happen to my wife and the baby. I can hear the fast beat of my heart while cold sweats are all over my forehead. Nag papasalamat na lang ako dahil narito ang mga kaibigan ko kahit na nakikita ko na mauuna pa sila mawalan ng malay-tao sakin. Keira was calm the whole time. I didn't know what to do. Meron amg tatayo ako para sumilip sa pinto pero hindi ako pinapasok ng nurse. Meron din na kahit anong pakiusap ko ay hindi talaga sila pumapayag. They said it is the protocol.
Mahigit isang oras na ang nakalips ng turukan si Erin ng pangpa-hilab. Aaminin ko natatakot ako dahil wala ako sa tabi nila. I wish I could be more useful to her right now. Hawak ko ng mahigpit ang bag na may laman ng gamit ng baby ng may tumapik sakin. Kunot ang noo na tinignan ko si Keira as he point the delivery room. Naka silip duon si Kai na naka face mask and hair net. I almost stumble and fall as I stood up and went to him.
"Your wife needs you." I nod as an answer.
Unang bumungad sakin ay ang mukha ni Erin at halata sa kanya na nasasaktan na sya. She's biting her lips while groaning. Beads of sweats are all over her face. A tear drop from her eyes dahilan para makaalis ako sa pwesto ko at daluhin sya. Nanginginig ang kamay na inabot ko ang mukha nya saka pinaka titigan sa mga mata. I saw how her eyes widen then again, tears pour down to her cheeks.
"Come on baby, I know you can do it.. I'm here.. I promise I won't leave you." Bulong ko sa kanya and she nod not leaving my eyes.
I held her hand tight. Narinig ko na medyo lumalakas na ang daing ni Erin. I tried to ease her pain by kissing her temple as I see the movements from her belly. I can see how aggressive the baby is from the movements at ako ang nasasaktan para sa asawa ko. Kaira lightly caress Erin's belly as he check if the baby is starting to show up.
"Arrgh..!!" Pumikit ako ng mariin sa naririnig ko kay Erin.
"Get out now sweety wag mo na pahirapan si mommy.." Mahina kong bulong habang pahigpit ng pahigpit ang pagkakahawak ni Erin sakin. "I know you can do it, wifey. I'm just here. I love you very much." I kiss her lips and felt her deepen it a little as I felt her wince against my lips.
"The crown is showing, keep on pushing misis. Push once you felt the contractions." Kai.
"God please make the baby safe.." Bulong ko habang naka pikit ng mariin.
"Ahh!! Mnggh!!" Iri ng asawa ko.
"Come on push again, head is showing." Calmly, Kai said.
For the baby's sake hindi ako mg rereklamo na naka harap sya sa asawa ko ngayon. All I want is for my wife to be safe and the baby. Ilang iri pa ni Erin ay parang ako ang nag luluwal sa bata dahil ramdam ko kung gaano nahihirapan ng asawa ko.
Kusang tumulo ang mga luha ko ng ilang minuto po ay may pumalahaw na iyak sa buong kwarto. My eyes immediately met Erin's and I saw how those lips crept a smile as she look at me. Napa hikbi na ako at sumiksik sa leeg nya. I felt her caress my hair.
"Its 8.3lbs, a healthy baby girl Mr and Mrs Montgomery. congratulations" I nod to Kai not even looking at him as I try to hide my tears but when the baby cried louder I get to see her face.
She is so healthy. Malaman na agad sya at may gilit-gilit na ang mga braso at hita nya. Her porcelain skin is the first thing I saw and her jet black hair na makapal na agad. Just like Erin.. Ang lakas-lakas ng iyak nya at hindi ko maiwasan na makaramdam ng awa para sa anak habang nililinisan sya. But the most beautiful thing I've ever seen is when she put her on her mommy's chest and immediately latch her small mouth on her peak and suck it as if her whole hunger depends on it.
I tried to hide another tears from my eyes and turn my back to wipe it when I saw Kai handing me a clipboard. I narrow to him and look at Erin staring back at me.
"You.. Name her." Erin.
"Hurry up so we could have a party." Kai said smiling.
Naluluhang sinulat ko ang pangalan na naisip ko sa clipboard na may nakalagay ng birth certificate ng anak ko. Matapos iyon ay lumapit agad ako sa mag-ina ko para bigyan sila ng magaan na halik.
"I love you wifey.. I love you so so much. And thank for giving her to us." basag ang boses na bulong ko habang naka dikit ang labi sa sentido nya.
"I love..you." Mas naluha ako sa sagot ng asawa ko saka tinitigan sya. Sumunod ay sa anak namin na naka tulog na habang naka dikit parin ang labi sa dibdib ng mommy nya.
"I love you too my Rihana Eivis Montgomery."
--
I hope you'll support the next Elites story. I love you babies.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top