6 YEARS AGO

"Joan, i can't." Mariing tanggi ko sa classmate ko.

"Sige na Erin. Ngayon lang ito. Next week, pupunta na akong America to continue my studies there."

"I'm sorry, hindi talaga pwede. My husband will get mad."

Ilang araw na kasi nya ako kinukulit. Mag papa-party sya dahil paalis na sya. Duon sa bar ng friend nya. Ayoko sumama because knowing her friends, alam ko may balak sila. We're not close and I know they are the people who keeps blabbering bad things behind my back.

She keeps on telling me to go. Lahat ng classmates namin ay pupunta. Napilitan akong mapa-oo but in one condition.. Tatawagan ko si Rihan.

After few rings ay sumagot sya.

[Wifey.] Hindi ko mapigilan ang kiligin sa endearment nya. [Nakauwi ka na ba? Want me to fetch you in your school?]

"A-Ah! No.. No.. Uhm..." Kinakabahan ako. Paano pag di sya pumayag?

[What's the matter? May sasabihin ka ba?] I heard the intercom at the background. Nasa office pa sya.

"Ri.. My classmate will have her despedida.. Uh.."

[You're not going, wifey. Mamaya may mga lalaki doon. No.] Mariin nyang sabi. Napapikit ako.

"Saglit lang ako, Ri. Please? I'll be good, i promise." Pag lalambing ko. I heard him sigh.

[Fine. Text me kung saan. Before 8pm SHARP nasa bahay ka na.] He said. I know he's pissed. I giggle.

"Sure! Thank you, baby. I love you." Sagot ko.

[Take care.] Medyo nalungkot ako ng di nya ibalik ang sinabi ko. Pero ayos lang. I know soon, he will love me.

I texted him kung saan kami. The party was so loud and alive. Maraming dumalo sa party ni Joan. I was just sitting at one corner, moving my head a little to the beat of the music while sipping my orange juice. Marami ang nag aaya sakin na mag sayaw. But lahat iyon ay tinanggihan ko.

My eyes averted to a guy who's looking at me. Nag iwas ako ng tingin, i felt him walk towards me kaya tinuon ko ang pansin sa mga tao na nag sasayaw.

"Hi." He said. He's cute. But not enough to swipe me away like how my husband do. Napangiti ako, remembering how good looking my husband is. "Guess I made you smile?" Nawala ang ngiti ko.

"Uh.." I don't know what to say.

"Can i seat here?" Tumango nalang ako. Wala naman ako karapatan bawalan sya. Naupo sya sa tabing stool. "So, who are you with? Oh by the way, I'm Dexter." Inabot nya sakin ang kamay nya.

I took it. "Erin." Maikling sagot ko. Binawi ko ang kamay ko dahil wala ata sya balak gawin iyon.

"You look beautiful. Do you have a boyfriend?" Hindi ko maiwasan mag taas ng kilay.

"Sorry, wala." Nakita ko ang pag ngisi nya. "But I have my husband." Agad na sunod ko. I even place my hand with wedding ring on top of the counter. His smile fades away.

"R-really? Sayang, naunahan na pala ako. Kanina pa kasi kita tinititigan." God, nakakailang sya.

Ngumiti nalang ako ng tipid saka nag excuse na kukuha ng another drink. But he insist na sya na daw. Pag balik nya ay nakangiti na uli sya. I took it and say my thanks. Sumimsim ako ng kaunti habang nanunuod.

Siguro di ko namalayan ang oras. Pumunta ako ng cr to retouch. Malapit na mag 8pm at kailangan ko na umuwi. I was putting some baby powder in my face when my eyes started to blur. Ang alam ko nalang ay nag blackout.

Agad ako lumayo when I felt someone touching my legs. Pag tingin ko it is Dexter. Parang tumaas lahat ng takot sa buong katawan ko. Nang tignan ko ang oras sa gilid its already 9:30 in the evening. Maingay parin sa  labas kahit narito kami sa isang kwarto.

"W-what are you doing!?" Galit na sigaw ko. He smirk and touch my legs. Iniwas ko iyon.

"I like you, Erin. And i won't let you go hanggat di kita natitikman." Naluluhang umiling ako ng dahan dahan sya lumapit sakin.

"Please, don't! P-please!" Iyak ko.

Pero di sya nakinig. Mabilis nya akong hinatak. He kiss me on the lips as his hands started to roam in my body. Nakakadiri! Pumasag ako pero ayaw nya ako bitawan.

"Wag!" Iyak ko ng itaas nya ang palda ko at ibaba ang pantie ko.

"Fuck, look how pinkish it is. Panigurado, pinag dadamot ka ng asawa mo." He said looking at me.

Iniwas ko iyon. Mabilis nya binaba ang pants nya. He grip my hands on top of my head. Umiiyak ako ng malakas at sumisigaw.

"Please wag!"

"Shh.. No one can hear you." Sabi nya pa saka tumawa.

"Stop! Rihan! Rihan!" Sigaw ko. I know it's impossible.

I keep on calling his name. I keep on wiggling my body para di nya madikit iyon sa parte ko. I can't stomach it. Isipin palang na may ibang lalaki ang aangkin sakin, di ko na makaya. I'm only for my husband. I'm only for him!

"RIHAN!" i shout on top of my lungs.

Yun din ang pag kakataon na bumukas ang pinto. I saw how cold my husband's expression is. Naka tingin sya sa aming dalawa ng lalaking nasa ibabaw ko. N-no..

"Ri.."

"Mga hayop!" Sigaw nya.

Agad nya hinablot si Dexter palayo. Sinuntok nya ito sa mukha saka tinuhod sa tyan. Naka tulog agad ito pero hindi nya tinigilan, i can hear cracking bones while he's kicking him. May mga pumigil sa kanya. But it took five guys for him to stop. Agad syang lumingon sa akin. He grab me and we get out of the party.

Pag dating namin sa bahay ay kinaladkad nya ako.

"Ri let me ex--" nanlaki ang mata ko ng sampalin nya ako.

"HOW DARE YOU! I LET YOU GO DAHIL ALAM KO NA MAG TITINO KA! TAPOS IYON LANG PALA ANG GAGAWIN MO?!" Sigaw nya.

"Rihan mali ang iniisip mo!" Iyak ko. Pero isa muling sampal ang natamo ko.

"You're a bitch! Manloloko ka! I trusted you, Erin! Why did you do this to me!?"

I tried to explain my side but he never believe in me. Itinulak nya ako ng malakas sa pader at inipit duon gamit ang katawan nya. Punong puno ng galit ang mata nya. Napasigaw ako sa sakit ng pigain nya ako.

"This what you want right? Di ka makuntento sa akin? Then I'll give you satisfying sex so you won't beg for other man!" Sigaw nya.

That night, nawala ang respeto nya sa akin bilang, asawa, bilang babae at bilang tao. He made me feel like I don't deserve his respect. He use me the way he wanted.

Binubugbog nya ako sa tuwing uuwi sya galing trabaho at sakin ibubunton ang problema. Minsan ay pagugutuman nya ako at pag katapos ay gagamitin ng magdamag. Hindi ako maka tanggi dahil alam ko, may bahagi parin na kasalanan ko. Kung hindi sana ako pumayag. Hindi mangyayari ito.

Nagising ako ng masama ang pakiramdam. Masakit man ang katawan ko dahil sa ginawa namin kagabi ay pinilit ko tumakbo sa banyo. I vomit with bitter saliva. Nang hihina ang katawan ko. Nag mumog ako saka naupo sa toilet.

I haven't got my period this month.. Could it be?

Agad ako napalingon sa pinto. I saw my husband standing there with dark aura in him. I smile to him ready to tell him the good news but he talk first before i did.

"So, are you now pregnant with your man?" Malamig na tanong nya. Natigilan ako.

"Ri, a-ano ba ang s-sinasabi mo?" Nanglalamig ang katawan ko.

"Putangina! Nag pagalaw ka na nga sa iba, nag paiwan ka pa ng souvenir? Tangina, wala na ba mas nakakatuwa dyan!?" Sigaw nya.

Months have past. It was pure torture for me and my baby. I'm not allowed to go outside dahil yon ang bilin ni Rihan. Malaki na ang tyan ko at hindi na normal ang laki non. I asked for money para sana mag pa-check up dahil simula ng araw na 'iyon' ay kinuha nya lahat credits ko. Kahit phone ko. I know I'm eight months pregnant.

"You want money for your bastard? Ang kapal naman ng mukha mo!" Sigaw nya at sabay dukdok sa ulo ko. Pinigil ko ang maluha at nakiusap muli.

"Please, Rihan.. K-kailangan ko mag patingin.." Natatakot ako para sa anak ko.

In the end ay hindi nya parin ako binigyan ng pera. Nanatili ako sa loob ng bahay. He's locking the whole house pag wala sya. Ayoko mag sabi kila Dad dahil ayoko mag alala pa sila. They know I'm pregnant and they were so happy.. But that is nothing kung ang asawa ko naman ay di matanggap iyon.

Pumikit ako ng mariin saka hinimas ang balakang ko na nangangalay. I took a deep breath and hold the table on front of me to remain my balance. I have been feeling this for days now.

"Relax baby.." Bulong ko. Nag bubutil na ang pawis sa noo ko.

Pinilit ko ang pag kilos. Nilapag ko ang pinggan na may lamang bacon sa table. Sakto ang pag baba ni Rihan.

Di nya man lang ako tinapunan ng tingin. Kumain sya at saka tumayo rin pag tapos. Habol na ang pag hinga ko kasabay ng kirot sa balakang ko. I bit my lower lip to prevent from shouting as I grip my belly tight.

"Mamamatay ka na ba?" Lumingon ako sa kanya. Naka tingin lang sya habang inaayos ang kurbata. "That's a good news for me." Sabay ngisi niya.

Naluluha na ako sa kirot na nararamdaman. Pinanuod ko lang sya ng lumakad na sya palabas ng kusina. Naupo na ako sa sahig sa sobrang kirot saka nag unahan ang mga luha ko. Hindi ko na alam kung saan ang masakit. Sa balakang ko ba o sa dibdib ko na naninikip na.

Hindi ko nakayanan ang pag hilab ng tyan ko. I grip my belly hard and stop myself from screaming. Alam ko kanina pa wala ang asawa ko. Pinilit ko makapunta sa pinto, kahit pagapang na. Hoping that it is not locked. Pero mali. Naka kandado ito. I shout for some help kahit alam ko na walang makaka rinig. I keep on shouting lalo na ng maramdaman ko ang basa sa pagitan ng hita ko. My water broke!

"T-tulong! T-tulungan nyo po a-ako! Buntis p-po ako!!" Iyak ko.

Kasabay non ay ang pag basag ng salamin. I don't know kung matatakot ako. My vision is too blurred to see who it was. I heard his deep voice as he immediately carried me. Ang alam ko ay binasag nya ang glass door sa patio saka umikot papunta sa gate. He brought me to his car hanggang ospital.

"Hang in there, Erin." His deep voice calms me but not my baby!

I was sent to delivery room. He's with me till i give birth to a healthy bouncy baby boy. To my surprise, another baby came up and its a girl! I have twins! Nawalan na ako ng malay after delivery. Pag gising ko naka private room ako. The man who helped me didn't show up. But one thing is for sure, i owe him our lives.

"Ma'am, ano po ipapangalan nyo sa babies?" Sabi ng nurse.

"Please name my boy Everhart Lucca Arlo and for the girl, its Chandra Avis Rei." Sinulat nito iyon.

"Yun lang po ma'am? How about the surname?"

"Velmonte-Montgomery." I whisper.

After three days ay nakauwi rin kami. I was so thankful to the man who helped me. He pay for all the bills. Nag iwan pa nga ito ng baby clothes para sa mga sanggol and vitamins. He only left his surname in the front desk of the hospital it was 'Alexander'.

I was not able to thank him but someday, I hope.

--

A/N: Who might be the good Samaritan? Kilala nyo?