"Mahal ko, where is your lunch box?" Tanong ko kay Isaiah from the kitchen. I'm preparing his double decker ham and cheese sandwich. Tinignan ko kung sino ang pumasok sa kitchen, isa iyon sa mga katulong dito sa bahay. "Tina, where is Isaiah? Nakita mo ba yung isang lunch box nya, yung red?"

"Ay Ati, nasa myusek rom. Yun nga are nabasag po ni Isaiah ang baunan niya kahapon ba." Sagot nya agad sa akin. Kumunot naman ang noo ko, na napansin nito at agad na sumagot. "Nag lalaro po sila Jose duon sa kabila nibato nya ba yung baunan nabasag."

Nailing nalang ako sa sinabi ni Tina. Nahihirapan parin ako initindihin ang salita nya dahil sa provincial dialect nya. She's a great helper Although I want to be the one preparing the foods for my son. I put the sandwich on a container at saka kinuha yung isang lunch box ni Isaiah, kahit papano nag kasya naman yung container at saka ko kinuha yung water tumbler sa ref at choco drink and put it all inside his bag.

Pinuntahan ko si Isaiah sa music room, naka upo sya sa isa

ng French couch habang may hawak na music book. Nag angat sya ng tingin at tumayo ng makita ako, may kunot sa noo nya na pinag taka ko pero tahimik lang ito at saka humawak sa kamay ko at nag lakad kami palabas.

"What's wrong?" I ask he put his seatbelt on and look at me.

"Mommy, my teacher wants me to play piano but I told her I don't play in front of other people. She told me she wanted to talk to you."

I start the engine on and drove off to gate. Sinulyapan ko sya saglit habang nag mamaneho. "You told her you don't want to? Why, mahal ko. Magaling ka naman tumugtog." Nakita ko ang pag simangot nya.

Hindi na nag salita si Isaiah the whole drive. After almost fifteen minutes of driving, I pulled off to the parking lot of his school and carry his bag that I took from the back sit as he hop out from the car. Private ang school na pinapasukan ng anak ko, malaki ito at kilala pero hindi iyon ang dahilan kung bakit ko sya dito pinasok. I want the best for him and he deserves this school. After few rooms ay narating namin ang classroom nya. My baby is already in first grade of elementary and I'm proud to say nasa star section ang anak ko.

"Hello, Miss Alvarez. Its good to see you again." Its Mrs. Lopez, Isaiah's homeroom teacher. I smile to her and look at Isaiah for a second who took a sit at the back. "I have something to tell you if its okay."

"Yes, Mrs. Lopez, nasabi na ho sa akin ni Isaiah na gusto nyo raw ho ako makausap." lumabas kami ng classroom, nakikita ko pa si Isaiah naka tingin sa amin kaya nginitian ko ito at saka binalik ang atensyon sa harapan ko.

"Miss Alvarez, ipag papaalam ko sana ang anak nyo na magkaroon ng number para sa gaganaping foundation day ng school this coming third week of the month. Ang kaso the moment I told Isaiah about this, he already insist not to play."

"Pag pasensyahan nyo na po. Pero kakausapin ko nalang siya. Baka kasi kung pipilitin ko siya ay mas lalo syang humindi." Ngumiti naman ito sa akin saka tumango.

"I just hope he will consider. He's a good kid, and I love seeing him being active in all the activities we had. Sana lang ay mas maging malapit sya sa mga kaklase nya." There's is a genuine concern in her voice and I know what she's saying.

Nag usap pa kami ng kaunti at saka ako nag paalam na aalis na. Tingnan ko pa sa huling beses ang anak ko, naka titig din ito sa akin. Kumaway ako sa kanya na tinango nya lang at saka ako bumalik sa parking lot. Dumeretso na ako papasok sa trabaho ko, another fifteen minutes ay nasa boutique na ako. Ako pa lamang ang naroon, as I open the shop, dumeretso agad ako sa office at saka tinignan ang mga dapat pa na aayusin. Napangiti ako, knowing everything is well kept in my office. i remember leaving this room with mess for emergency yesterday.

"Good morning?" Nag angat ako ng tingin at I smile when I saw his bright smile. Naupo agad si Brent sa kaharap na upuan ng table at saka nilapag ang isang cup ng coffee from Starbucks. "I went here early, I know you'll bring Isaiah to his school."

Kinuha ko iyon saka sumimsim. "Thanks. Bakit napa dalaw ka? Ang aga naman masyado, what is your office time again? 8 o'clock or 9?" This tall man is my cousin. Kung hindi si Beau ang nang gugulo sa akin ay siya naman at minsan yung iba. Nasanay narin naman ako, dahil my shop has this friendly ambiance na kahit mag hapon ka dito ay dika mabo-bored.

"I have all the time Cone. Remember, I'm the boss." Sabay tawa nito. Binato ko nga ng nilamukos na papel. Sinamaan lang ako nito ng tingin at saka umub-ob sa mesa ko. "I'm so tired and I want peace of mind. Nakaka pagod ang trabaho sa opisina."

"Kaya dito mo naisip manggulo?" Agad ito nag angat ng tingin saka ngumisi sa akin. "What?"

"Can I stay here? Pretty please? I'll be your server for the mean time habang ayaw ko pa bumalik ng opisina. Don't worry, dadami ang costumers mo because Brent Alvarez is here."

"Bahala ka." Sagot ko lang sa kanya.

"Nasan si Brent?" Agad kong tanong sa waitress na kaka abot lang ng isang chocolate moose sa isang costumer. Nag punta kasi ako ng mall para mamili ng decorations, alam ko almost one month pa before Christmas pero na excite na ako mamili.

"Ay ma'am nasa office nyo po. Kanina pa po siya duon." Tumango ako saka dumeretso na sa opisina.

My eyes squint when I saw Brent trying to push a girl. Tumikhim ako at saka tinaasan ng kilay ang babae. Agad naman itong umalis habang si Brent ay nahiga sa couch ng office ko.

"What's going on here? Does my office looked like a hotel now?" Inis na sabi ko.

"I don't know her. She's a costumer and I took her order earlier. They've been purposely ordering around para lang lumapit ako. And now she followed when I hide here." Naka simangot nyang sagot sabay takip ng throw pillow sa mukha.

I can't blame it. Brent has this matinee idol look. Kung ikukumpara, mukha syang Leonardo Dicaprio na 21st century ang version. With his quiff hairstyle and well toned body, isama pa na magaling itong manamit with his towering six feet two height. Hindi rin ito maputi pero di rin moreno, kumbaga matatawag syang, mocha-man. O kung may tawag nga ba duon?

Nailing na lang ako  habang naka titig sa kanya.

"Why don't you go back to your office. I thought you're tired." I said as I put the paper bag on top of my table.

"Yeah. I want to sleep."

"Go home then." I check the decoration and I feel good. Naiisip ko na kung saan maganda ilagay ang bawat isa dito sa shop. Bumalikwas ng bangon si Brent at naka simangot na lumingon sakin. "What? You're pushing yourself to work here to divert your attention from your office. Magagalit si Auntie Brenda pag nalaman nya iyan."

"As if I'm twenty." sagot nito sabay higa ulit. "By the way, while I'm getting orders I think I saw Saiu."

Nahinto ako sa pag babalik ng mga pinamili ko sa bag at tinignan sya. Naka tingin narin ito sa sakin. Parang may humawak sa puso ko at saka iyon piniga. Hindi rin ako maka hinga and slowly I can feel my knees getting weaker and weaker. Napa upo na ako sa swivel chair ko pero hindi ko pinahalata ang nararamdaman ko. I took a deep breath trying not to get stutter. Nag iwas na ako ng tingin at saka nag panggap na may kung anong nakaka interesadong bagay na meron sa notebook na nasa harap ko.

"Really? Nice." I answer.

"I was about to call him but your costumers are wild. Gusto nila mauna sila mabigyan ng foods." Sabay tawa nito. For a moment ay kinabahan ako.

They all know that Saiu is my boyfriend before. We were together for six years and marami ang nang hinayang ng mag hiwalay kami. They thought kami na talaga, but of course dahil mga bata pa kami nag simula magka relasyon, baka nga talagang hindi namin oras.. O hindi talaga kami para sa isa't isa.

Kinapa ko ang damdamin. My heart is pounding so loud and there is this butterflies in my stomach like I had years ago. Mga panahon na sya lang ang inaatupag ko. They told me I changed a lot when I met him. From brat to simple. I realized that time, he's my prince charming and our interests must be opposite.

Memories flood in my mind. Our sweet moments, the arguments. Then dates and strolsl. Everything we did together brings back the memories.

Hindi ko namalayan ang oras, dahil naiisip ko kung narito na ba talaga sya ay wala na akong napansin pa sa paligid. Kanina pa wala si Brent at oras na rin para umalis ako. Kinuha ko na ang bag ko saka lumabas ng office. Sinabihan ko muna sila Jona at Kissel na aalis na ako, may costumer pa sa harapan nila. Dinaanan ko lang ito ng tingin but I got froze ng makilala ko kung sino ito.

"Conan?" Tawag nito. Dahan-dahan ko itong nilingon.

"H-hey. Long time no see Mira."