De deur van mijn kamer ging met een grote klap open. Geschrokken keek ik weg van mijn werk en zag Victoire in de deur opening staan. Ze had een simpele jurk aan en een wit kapje om haar haar de bedeken. In haar hand hield ze een stuk papier vast en een grote zak geld.
'Elizabeth, je moet nu met me meekomen,' Zei ze enthousiast.
'Nu?' Stamelde ik. Maar Victoire kwam al op me af en greep mijn pols vast waarna ze me ruw uit de zetel trok waarin ik zojuist had gezeten. Ze trok me e gang op en liep vastberaden naar buiten.
'Victoire, wat is er?' Vroeg ik. Maar Victoire schudde haar hoofd en liep hastig verder. Ze duwde de mensen op de straat opzij en trok me mee achter haar aan.
'Sorry,' zei ik tegen een vrouw die door Victoire op de grond was gehooid. 'Victoire, kijk....'
'Nu niet Eli, dit is echt belangrijk,' zei ze op het zelfde moment dat ze weer iemand omver liep.
'Oh, echt Sorry meneer,' zei ik en wierp een kwade blik op Victoire. Uiteindelijk stopte ze voor een groot gebouw, met twee zuilen aan de ingang. Vele ramen keken uit over Parijs. Bij de grote glazen deur aan de ingang stonden twee mannen in een officieel uitziend kostuum.
'Victoire, voor je binnen gaat in de bank, wil je even zeggen waarom we hier zijn?' Vroeg ik. Victoire gaf me het stuk papier dat ze vast had. Zo te zien had het papier al erg geleden. Het was helemaal verfrommeld en hier en daar gescheurd. Maar des ondanks kon ik het nog steeds lezen.

Aan Victoire Chilon.

Bij deze gelegenheid geeft de bank toestemming aan vrouwe Chilon om het huis in Rue Augustin nummer zes te kopen en een lening te starten van twee jaar. Dit briefje geliefde te laten ondertekenen door het hoofd van de bank van Parijs, binnen de week na ontvangst.
Ondertekend bij de burgemeester van Parijs. En door Vrouwe Victoire Chilon.

Ik herlas het kleine stukje papier om alle woorden goed te laten doordringen.
'Je...Je hebt een huis gekocht?' Vroeg ik geschrokken. Victoire knikte enthousiast.
'Met een lening natuurlijk, het is de bedoeling dat ik later een bakkerij kan starten. En ik zocht nog iemand die me daarbij kan helpen....'
Voor ze haar zin kon afmaken sprong ik haar in de armen. Ik probeerde zo veel mogelijk onuitgesproken woorden over te brengen, wat leek te lukken want ze knuffelde me terug.
'Waar wacht je dan nog op?' Fluisterde ik in haar oor.