Nadat ik en mijn moeder alles hebben ingepakt en we de spullen naar beneden hebben getild, is het tijd van afscheid nemen aangebroken. Ik sta in de gang met mijn ouders voor mijn neus. Mijn vader staat te huilen, van verdriet dat ik een jaar weg ga.
'Zeg pap, ik kom echt wel eens naar huis om hier vakantie te vieren,' merk ik op, wat mijn vader al een stuk minder verdrietig maakt. Er ontstaat een zwakke glimlach op zijn mond. 'En wie weet neem ik wel vrienden mee om hier te komen logeren.'
'Ze heeft gelijk. En we houden contact met de elementaal' zegt mijn moeder tevreden. Haar trotsheid is duidelijk te horen.
'Wacht even, elementaal?',  vraag ik verward. 'Wat is dat?'
'Het elementaal is een mythisch wezen dat verbonden is met één van de vier elementen. Wij kunnen een brief geven, die zij dan bij jou zullen afgeven. Alle vier de elementen hebben een eigen mythische wezen. De weerwolf is de mythische wezen van aarde, de eenhoorn is de mythische wezen van lucht,  de zeemeermin is de mythische wezen van water en de draak is de mythische wezen van vuur. Ze zullen altijd vragen of je een reactie wilt terug sturen, zo niet dan verdwijnen ze,' vertelt ze me.
'En welke element hebben jullie ook alweer?', vraag ik aan hen.
'Je vader heeft de element water en ik lucht,' antwoordt mijn moeder.
'Dus ik kan een een zeemeermin of een eenhoorn verwachten, als jullie contact met me zoeken?', stel ik als vraag aan haar.
'Ja,' antwoordt mijn vader accuraat.
Mijn moeder kijkt op haar horloge. 'Het is tijd. Je moet gaan,' zegt ze vervolgens.
'Knuffel tijd!' roept mijn vader nog en trekt me in een knuffel. Hij knuffelt me zowat bijna plat, maar laat me na enkele seconden weer los.
'Veel plezier lieverd,' zegt mijn moeder.
'Dankjewel mam,' bedank ik haar en draai me om. Ik kijk naar de twee knoppen naast de deur, daar op staan: normale voordeur en telepathische deur. Met mijn wijsvinger van mijn rechterhand druk ik de knop in van de telepathische deur. Ik pak vervolgens met mijn rechterhand de deurklink vast, waarna ik de deur naar me toe trek. Voor me zie ik een prachtig groene landschap, het gras is groen en de bomen in de omgeving zijn donker groen en sommige zijn iets lichter. De zon staat ergens boven aan de strakke lichtblauwe lucht, waar geen wolkje te bekennen is. Aan mijn beide zijden zie ik veel mensen de landschap betreden, allemaal ook via de telepathische deur. Dan betreed ik ook de landschap en ik draai me eigen nog even om.
'Tot gauw weer pap en mam,' zeg ik tegen hun en zie hun zwaaien. Waarschijnlijk kunnen ze me niet verstaan. Ik wil de deur sluiten, maar mijn vader pakt de deur beet en houdt hem open.
Heel even glimlach ik en weet al waarom, hij wilt me naar de academie zien lopen. Dus besluit ik me maar om te draaien en zie nu pas een grote academie.
'Wouw, prachtig!' merk ik op.
'Prachtig is het zeker,' hoor ik iemand zeggen.
Ik kijk op naar de kant waar ik de gene hoorde praten en zie een meisje met halflang blond haar staan. Het hangt op haar borst hoogte, wat haar knap maakt. Haar bruine ogen kijken me spontaan vriendelijk aan.
'Zullen we samen lopen? Alleen is maar alleen,' vraag ik aan haar en glimlach vriendelijk.
'Zeker, gezellig,' glimlacht ze vriendelijk en ontbloot haar tanden. Er verschijnen twee prachtige rijden van witte tanden.
'Wat is je naam trouwens?', vraag ik nieuwsgierig.
'Ho, rustig aan. Laten we elkaar onderweg voorstellen,' antwoordt ze wat terughoudend.
'Mijn excuus. Dat is goed,' reageer ik eerlijk en samen met haar loop ik naar de academie.

'Wel, ik ben Nyrah. En jij bent?', vraagt ze enige tijd later.
'Ik ben Azara. Mag ik vragen hoe oud jij bent?', antwoord ik en nieuwsgierig vraag ik door.
'Hoe oud denk je?', vraagt ze grijnzend.
'O wacht, iedereen die nu voor het eerst naar de elementen academie gaat is twaalf,' reageer ik beschamend en lach heel even.
'Ach, kan gebeuren,' grijnst ze.
Ik stop even met praten en geniet van de stilte die hier heerst. Eigenlijk spreekt er helemaal niemand tegen elkaar. Iedereen geniet van de stilte en laat alles maar op zich afkomen. En dat doe ik ook.
Na een afstand van ik gok ongeveer zeshonderd meter te hebben gelopen komen we aan op het plein van de academie. De academie ziet er nog groter uit nu ik hier sta, dan dat je hem van een afstand ziet staan.
'Watte hack, de academie ziet er echt krankzinnig groot uit,' hoor ik Nyrah naast me zeggen als opmerking.
'Zekers,' zeg ik en grinnik even om haar.
'Welkom, wat fijn om jullie gezichten te zien. Ik ben Omara Oshiqo en ik geef de les in het ontwikkelen van de element. Het is een prachtige dag en ik wens de mensen die vandaag jarig zijn een gelukkige verjaardag. Ik wil jullie allemaal mee geven, geniet en voel je vrij. Na dit gezegd te hebben, geef ik het woord over aan voormalig directeur Qasin Zauters,' verteld een vrouwelijke stem. Ik kijk naar voren en zie een kleine vrouw met grijs haar.
'Dank u wel, Omara. Ook namens mij, welkom. Ik wil jullie graag de geschiedenis van de Elementen Academie vertellen. De Elementen Academie werd in het jaar twaalfduizend gebouwd. De bouw duurde twee jaar, omdat het zoals jullie al zien reusachtig groot was. Daarom werd de bouw van de academie in tweeduizendentwee afgerond. In de maand als dat we nu leven werd de academie voor het eerst geopend. Dus beste mensen, exact vandaag is de Elementen Academie jarig. Het bestaat dus al duizend tweeëndertig jaar. Door de jaren heen hebben we wel eens problemen gehad met lekkages en scheuren in de muren. Deze hele maand is de hele academie gerenoveerd en dat was hard nodig. En dat was nog niet alles, gisteren heeft een inspecteur de academie grondig geïnspecteerd en een kwartier geleden heb ik een brief gekregen waarin staat dat de academie goed gekeurd is. Ik wil dus jullie mededelen dat er geen ongelukken kunnen gebeuren en de academie veilig is om gebruikt te worden. Verder wens ik jullie een fijn en gelukkig schooljaar,' vertelt de directeur.
Mijn mond staat open van verbazing over de geschiedenis van de academie.
'Zullen we samen in één kamer delen?', vraagt Nyrah aan enthousiast aan mij.
'Zeker, laten we naar binnen gaan,' antwoord ik vrolijk. De docent en de directeur draaien zich om en lopen de academie binnen. Wij komen in beweging en de rest van alle andere leerlingen doen ons na. Iedereen wilt naar binnen. En dat begrijp ik. Iedereen is nieuwsgierig naar de binnenkant van de academie.