We zitten buiten op het schoolplein. De zon schijnt aan een bewolkte blauwe hemel, waardoor er af en toe een wolkje voor de zon hangt en de temperatuur voelt lekker aan.
'Wat gebeurde er nou net?', vraagt Nyrah bezorgd, aan me. Nadat ik mijn ogen angstig dicht had gedaan, werd het me beangstigend heet. De docent had de draak geprobeerd weg te jagen, maar dat was geen succes. Qasin Zauters moest komen en wist de draak weg te sturen. Hij hadt mij gevraagd later op de dag bij hem langs te komen op kantoor, waar ik niet op reageerde. Ik voelde me niet veilig en was het lokaal uitgerend, waarna ik naar de kamers was gerend. Daar had ik me eigen opgesloten, totdat ik me weer veilig voelde. Pas op het moment dat Nyrah binnen wist te komen, voelde ik me weer veilig.
'Azara,' zegt Sky, wiens gezicht nog bezorgder staat dan die van Nyrah. Hij raakt mijn linkerschouder aan, om mijn aandacht te trekken.
Verstoord kijk ik op. 'Ik was gewoon bang, en draken voelen dat dus,' antwoord ik en er ontstaat een brok in mijn keel. Ik probeer de brok weg te slikken, maar het blijft er muur vast zitten. De tranen achter mijn ogen lopen hoog op en de eerste dikke tranen rollen al over mijn wangen.
'Ssst, Azara. Rustig nou maar,' zegt Nyrah op een moederlijke toon. 'Het is goed.'
Voor ik het weet pakt ze mijn beide schouders beet en trekt me tegen zich aan. Alles wat zich in mij heeft opgekropt van de eerste twee dagen komt eruit. Zowel spanning als stress. En waarom ik stress heb? Geen idee.
'Laat haar maar even,' hoor ik Nyrah zachtjes tegen de jongens, maar in de hoop dat ik dat niet had gehoord.
Ik wil er wat van zeggen, maar voel de kracht niet. Het is gewoon allemaal opeens zoveel, zeker als je meteen op de eerste schooldag ontvoerd wordt naar een duistere ruimte in de academie.
'Zeg, durf je wel ooit later weer je Elementaal op te roepen?', vraagt Joran na een poosje nieuwsgierig aan mij.
'Joran, serieus?', vraagt Nyrah met een zucht.
Ik snik inmiddels nog en veeg de tranen van mijn wangen, die kletsnat zijn geworden door de vele tranen. 'Het is goed Nyrah. Ik voel me alweer een beetje bijgekomen,' zeg ik tegen haar.
'Oké, gelukkig,' zegt ze met een opgeluchte zucht en duwt me wat van zich af, zodat ik rechtop zit. Ze slaat haar armen van me af, waarna ze zelf weer wat rechterop gaat zitten en mij aankijkt.
'Maar denk je dat je het ooit weer zal durven?', dringt Joran aan.
Ik haal mijn schouders op. 'Echt geen idee. Misschien dat ik daar nog aan kan leren tijdens de lessen,' antwoord ik simpel en glimlach zwakjes.
Er valt een stilte in de groep en we genieten van het heerlijke weer. Deze stilte had ik even nodig.

'Zeg, weet iemand hoe laat het is?', vraagt Sky aan ons.
'Laat mij kijken,' antwoord ik en pak mijn telefoon uit mijn broekzak, die ik -nadat ik mezelf had opgesloten in de kamer- van het nachtkastje had gepakt. Ik hou hem voor me neus en klik hem aan met de aan en uit knop aan de zijkant. De tijd verschijnt abrupt samen met mijn favoriete familie foto, waar ook mijn -inmiddels al overleden- opa's en oma's op staan. Een traan verlaat mijn ooghoek.
'Gaat het?', vraagt Nyrah en ik zie dat ze haar blik op mijn telefoon werpt. 'Is dat je hele familie?'
'Dat was mijn hele familie, mijn opa's en oma's zijn er inmiddels niet meer,' antwoord ik op haar vraag. 'Ze waren echt super lief en deden echt alles met mij.'
'Heb je geen broers of zussen?', vraagt Joran nieuwsgierig aan me.
'Nee, mijn ouders wouden maar één kind en dat ben ik dus geworden,' antwoord ik lachend en veeg de traan weg.
Ze schieten in de lach.
'Maar jullie? Van Nyrah weet ik het, zij heeft een oudere zus,' vraag ik lachend en mijn sombere gevoel verdwijnt. 'Line heet ze, toch?'
'Klopt,' antwoordt Nyrah, knikkend met haar hoofd.
'Ik heb twee jongere tweeling broertjes van vijftien jaar,' antwoordt Sky, om op mijn vraag terug te komen.
'Is dat niet druk?', vraag ik aan hem.
Hij schudt met zijn hoofd.
'En jij Joran?'
'Ik heb een oudere zus,' antwoordt Joran en begint spontaan te glimlachen. 'Ze heeft ook op de Elementen Academie gezeten, maar is er inmiddels al drie jaar van af.'
'Zo te zien is ze erg geliefd,' reageer ik en glimlach ook.
'Zeker ja. Ze is mijn beste zus, mijn beste vriendin,' zegt hij en kijkt me nog altijd een glimlachend aan.
'Weetje, ik zal best een broer of zus willen,' merk ik op.
'Haha, hoezo wil je dat zo graag? Ze kunnen soms ook erg tegenwerken of boos worden,' vraagt Nyrah en gniffelt om haar opmerking.
'Nou, omdat ik enig kind ben en niet echt vrienden bij mij in het dorp heb,' antwoord ik en zucht eventjes.
'Wie weet worden wij wel zusjes,' lacht Nyrah en geeft me een stootje met haar schouder.
'Ja, en wij jouw broers,' zegt Sky.
'Dank jullie wel. Weetje, jullie zijn de beste vrienden ooit! Ik kan me geen betere wensen,' zeg ik vrolijk en sta op. Zij volgen mijn voorbeeld en we geven elkaar een groepsknuffel.
'Zeg, komt daar trouwens niet Qasin aan?', vraagt Joran uit het niets en we trekken ons allen uit de groepsknuffel.
'Dat klopt,' antwoordt Nyrah.
Mijn gezichtsuitdrukking betrekt. 'Ik hoop niet dat het die ene man is, die zich voordoet als de Qasin die wij pas twee dagen kennen,' zeg ik en Sky begrijpt me direct, de andere kijken me een beetje verwarrend aan.
'Hey, zo te zien zijn jullie een vriendengroepje geworden,' merkt hij op en komt voor ons staan.
'Klopt,' zegt Nyrah direct blij.
'Dat is fijn om te horen. Euhm, is er iets Azara en Sky?', vraagt hij aan ons, die onze angstige gezichten zien.
'Euhm... Ja, nee. Ik weet het eigenlijk niet,' antwoord ik .
'Oei, kan ik iets op helderen voor jullie?', vraagt hij door.
'Zeker, kan u met ons afspreken een gebaar te maken dat we zeker weten dat u het bent?', vraag ik aan hem, als antwoord.
'Natuurlijk. Maar denken jullie dat er nog een tweede ik rondloopt?', vraagt hij weer door.
'Ja, dus we willen graag zeker weten dat we de juiste persoon voor onze neus hebben,' antwoordt Sky meteen, voordat ik kan antwoorden.
'Zal ik een peace-gebaar maken dat ik het ben?', stelt hij voor.
'Prima,' antwoord ik nu snel, voordat Sky kan reageren. 'Maar alleen als u ziet dat wij u zien.'
'Afgesproken,' reageert hij. 'Dan ga ik maar weer eens verder mijn rondje lopen.'
'Oké, veel plezier Qasin,' zeggen we met zijn vieren tegelijkertijd.
'Ja, jullie zouden wel eens zomaar die vier kunnen zijn,' hoor ik hem zeggen, terwijl hij zich omdraait. We kijken hem verward na, maar worden zo achter gelaten. Wat zal hij daar mee bedoelen?