Hoofdstuk 15

We lopen het klaslokaal binnen en ik bewonder het meteen. De muren van het klaslokaal zijn reusachtig hoog en dragen een plafond, waaraan er een grote gouden kroonluchter hangt. Op het plafond staan allemaal gouden tekens, die vast ergens voor zullen staan. In elke hoek zie ik het hoofd van een elementaal. Een wolvenhoofd van de weerwolf, een paardenhoofd met een hoorn van de eenhoorn, een gewone mensenhoofd met prachtige lang haar dat krult in de vorm van kabbelend wateren en een drakenhoofd dat vuurspuwt dat wordt weergegeven door het goud.
'Wow, wat is dit een prachtig lokaal,' merk ik op en vergeet even al mijn zorgen over die man.
'Dat is het zeker, ga lekker zitten,' horen we een mannenstem achter ons, van iemand die net naar binnen komt gelopen.
We kijken verstoord weg van het plafond en draaien ons om. Het is de docent van het klaslokaal.
'Ik kan hem echt uren blijven bewonderen,' merk ik weer op en glimlach vriendelijk naar hem.
'Ik weet het. Als je eenmaal geïnteresseerd raakt in de elementaal dan kan je je blik er niet meer vanaf werpen,' lacht de docent.
'Wat was uw naam ook alweer?', vraagt Nyrah nieuwsgierig aan hem.
'Ranoc is de naam, Nyrah,' antwoordt de docent en Nyrah kijkt hem stomverbaasd.
'Hoe weet u mijn naam?'
'Haha, beste Nyrah. Je mocht eens weten, ik ken alle namen van alle leerlingen,' antwoordt de docent nog altijd lachend.
Nyrah valt abrupt stil.
'Maar, ga lekker zitten,' zegt hij tegen ons.
We draaien ons om en lopen naar een groepje tafels van vier. Alle tafels in het lokaal staan immers in groepjes van minimaal vier, tot aan maximaal zes.
'Trouwens Azara, jij bent het element vuur toch?', vraagt Ranoc en zodra ik zit, komt hij achter me staan.
Ik draai mijn hoofd een kwartslag, om hem aan te kunnen kijken. 'Ja, dat klopt. Daar kan je niet omheen,' antwoord ik grinnikend.
'Haha, daar heb je een punt. Dan kan het niet anders zijn dat, dat de drie vrienden van jou water, aarde en lucht zijn,' lacht hij, waardoor hij vier stom verbaasde leerlingen voor zich heeft zitten.

Langzaamaan vult het lokaal zich met leerlingen, die rumoerig aan hun tafels afwachten tot de les begint. Ik pik een woord op, verdwenen.
'Jongens, horen jullie dat ook?', vraag ik aan mijn vrienden, wie ook aandachtig zitten te luisteren.
'Ja, het gaat volgens mij over die ene leerling die dood gevonden was,' antwoordt Joran grimmig.
'Bijna goed. Zo te horen is er een leerling verdwenen,' zegt Nyrah, die zich in het gesprek mengt.
'Heu, waar dan?', vraag ik verward.
'Iemand had die gene nog binnen zien lopen, maar nadat de leerling naar de wc ging is die niet meer gezien,' antwoordt Sky, wie eerst de hele tijd stil was.
'Vreemd,' zeggen Nyrah en ik tegelijkertijd.
'Creepy,' zeggen de Sky en Joran huiverend samen.
We schieten in de lach om elkaar.
Plots klinkt er een harde klap voor ons en geschrokken houden we op met lachen. De rest van alle andere leerlingen zijn ook abrupt stil.
'Goedemiddag dames en heren, bij deze open ik de les maar. Welkom bij de les Communicatie elementaal,' begint Ranoc zijn les. 'Jullie hebben de elementaal vast al gezien vandaag in de leefruimte?'
De meeste leerlingen stemmen in, waaronder ook wij.
'Super, zijn er mensen die al weten welke elementalen er allemaal zijn?', vraagt de docent aan de klas. 'Steek jullie hand gewoon op, als je het weet.'
De meeste leerlingen steken direct hun handen op, maar een klein groepje houdt hun handen naar beneden.
'Wow, dat zijn er wel een hoop. Oké, euhm... Kiana, vertel,' zegt hij beslissend.
'Een eenhoorn, een weerwolf en een zeemeermin. Die van vuur weet ik niet, omdat vuur zo uniek is en niemand nog nooit de elementaal van vuur heeft gezien,' vertelt een meisje, die in een groepje naast ons zit. Ik draai me eigen om en kijk hoe Kiana eruit ziet. Heel knap en goed verzorgd. Haar kledingstijl is totaal anders dan die van mij, ze draagt veel vrolijke kleuren en heeft haar halflange strawberry blonde haren half vast zitten. Haar ogen, die stralen van enthousiasme, kleuren blauw met hazel.
'Correct. Nou weet ik toevallig wat de elementaal van vuur is. De draak, een prachtige vuurspuwend wezen. Het is natuurlijk geen dier, maar het staat wel in verband met het element,' reageert de docent op haar antwoordt.
'Ik wil jullie graag vragen om een opdracht samen met je groepje uit te voeren. Tover je boek tevoorschijn, wat jullie vast al hebben geleerd. Ga in je boek naar pagina vijftig, daar kan je vinden hoe je de elementaal kan oproepen,' vertelt de docent en gaat terug achter zijn bureau zitten, waar er een boek op ligt en een computer op staat.
'Oei! Ik weet niet meer hoe dat moet,' zeg ik beschamend.
'Houdt moet, je hebt mij,' zegt Nyrah tegen me, om me positief te laten blijven denken. 'Zeg mij maar na, Phaenomenen book.'
Ze houdt haar handen op en er verschijnt een boek in haar handen.
Ik zeg haar na en houdt ook mijn handen op. Het gaat me beter af, dan de allereerste keer van vandaag.
'Goed zo, Azara,' complimenteert Sky mij direct.
'Dankje,' bedank ik hem glimlachend.
Ik leg het boek neer op tafel en blader naar de juiste pagina. Hoofdstuk Elementaal oproeping.
'Haha, het valt niet te missen,' lach ik kort, waardoor mijn vrienden ook weer beginnen te lachen.
Er klinkt weer geklap in de handen van de docent. 'En weer klaar,' klinkt er al snel.
We houden direct weer op en gniffelen nog wat na. Zodra we helemaal uitgelachen zijn, concentreer ik me op het lezen van de belangrijke lesstof.
'Convocatio,' zeg ik hardop en enkele seconden is het muisstil. Ergens in de verte hoor ik gebrul en harde slagen, van twee krachtige vleugels.
'Wat hoor ik?', vraagt Nyrah geschrokken en kijkt zoekend om zich heen.
'Ik denk een elementaal,' antwoord ik.
'Ja maar, welke?', vraagt Nyrah en lijkt een beetje angstig te worden.
'Nee maar, kijk daar dan eens!' roept iemand uit de klas en springt op.
Ik kijk op en zoek naar de klasgenoot, wie niet ver van mij vandaan omhoog staat te wijzen. Mijn blik volgt de vinger omhoog, naar het plafond. Het licht knippert aan en uit, terwijl de gouden kroonluchter rond begint te draaien.
'Het is flink groot, geloof ik,' merkt Sky op en ik hoor overduidelijk angst in zijn stem.
Het wordt boven mijn hoofd beangstigend heet en ik duik geschrokken omlaag. Terwijl ik op mijn hurken zit kijk ik omhoog. Boven mijn hoofd vliegt er een gigantische draak. Mijn mond valt stomverbaasd open en ik zie hoe de draak voor mijn neus met een krachtige dreun op de grond landt. Het laat ons allen wankelen.
'De elementaal van vuur, de vuurdraak,' schiet er door mijn hoofd heen en ik kijk de draak regelrecht in zijn ogen aan. De draak komt met zijn hoofd dichterbij en ruikt eventjes aan mijn hoofd. Angstig knijp ik mijn ogen dicht.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top