Chapter 35

Debie Pov

Hindi ko alam kung kailan ako nakarating dito sa backseat at naghahabol ng hininga habang walang sawa na nililipat ni Aziel ang kanyang bibig sa dalawang ut*ng ko.

Punit kung punit at kagat kung kagat ang ginawa ni Aziel. Ang kawawang damit ko kanina ay nahati na sa dalawa. Hindi talaga iyon nagawang hubarin sa akin ng lalaki. Ewan ko kung sa kasabikan ba iyon o sa kamunduhan na.

Ang kaninang nilalamig kong katawan ay unti-unti nang tumataas ang temperatura dahil sa ginagawa ng lalaki sa harapan ko.

Nakasandal ang likod ko dito sa backseat ng sasakyan samantalang siya naman ay nakaluhod ang tuhod sa harapan ko at kinukulamos na ang isang dibdib ko habang ang isa naman ay s*so ng bibig niya.

Ewan ko kung saang parte nakaparada ang sasakyan. Hindi ko rin alam kung may dumadaan bang ibang sasakyan sa paligid o ano dahil lumilipad na sa ibang dimensyon ang utak ko dahil kay Aziel na nakaluhod sa harap ko.

"Ughh!"  Nasasaktan kong ungol at nalukot ko ang daliri ng mga paa ko dahil sa pagsipsip at kagat ni Aziel sa maliit kong ut*ng.

"Ahhh!" sunod kong ungol dahil sa pagpitik ng daliri niya sa kabilang hinaharap ko.

Hingal na hingal ako kahit puro lang naman ungol at halinghing ang nagagawa dito sa harap ni Aziel.

My clothes were ripped, but I was still wearing my short shorts and underwear. I can feel my manhood inside my underwear dripping with my wet precums. Aziel was just ravishing my breasts, but I'm now soaking. 

Sinuyod ng mainit-init at basang dila ni Aziel ang buong tiyan ko at di nilulubayan ng kamay niya ang dalawa kong hinaharap. My breasts were now swollen, red, and wet with Aziel's saliva. The marks around my nipples were evidence of how hungry beast he is . I'm afraid Denziel would see this. Pareho pa naman silang mahilig hawakan ako doon.

Tumaas ang halik ni Aziel mula sa pusod ko patungo sa ut*ng ko hanggang sa leeg at naiwan siya ng mga marka doon. Aziel was like an alpha, marking his omega. He devoured my lips, and I could taste my own blood in between our hungry kisses.  

Muli na namang bumaba ang bibig niya sa dibdib ko at kinagat ako doon dahilan para mapasigaw ako sa sakit.

"A-aahhhh!"

Tumaas baba ang dibdib ni Aziel at nilayo ang katawan sa akin. Tinungkod niya ang malalakas niyang kamay sa kinahihiligan ko at nilapit ang mukha sa akin.

"That's your punishment." usal niya, ngumisi siya nang ibaba niya ang tingin niya sa hinarap kong namamnhid na sa sakit.

Lumipat siya sa driver's seat.

Hindi agad ako makagalaw dito sa backseat. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. Bakit ako nagkaroon ng punishment? Anong ginawa ko? Saka anong klaseng punishment iyon?

Binaba ko ang tingin ko sa katawan ko. Pagod akong umayos sa pagkakaupo at niyakap ko ang sira ko nang damit sa katawan upang matabunan ang tiyan ko.

"Here." Tumaas ang kilay ko nang iabot niya sa akin ang wet wipes.

Walang imik ko iyong tinanggap at pinunasan ang katawan ko.

Napangiwi naman ako nang subukan kong punasan ang dibdib ko. Kumikirot iyon at namamaga. Pistèng Aziel-Rigg!

Nang makarating kami sa parking lot ng tower kung saan ang penthouse niya ay nauna na siyang bumaba at iniwan ako dito sa backseat ng kotse niya. Heto na naman siya sa malamig niyang pakikitungo sa akin. Parang di lang nakatikim sa akin kanina.

Pagod akong pinagbuksan ang sarili ko at malakas na sinara ang pintuan n'on. Sana masira!

Tumaas ang kilay ko nang makita ko ang lalaki na nakatayo sa tapat ng elevator. Bakit di pa ito pumapasok? Ayaw kong mag-assume pero parang hinihintay ako ng lalaki.

Malapit na ako kay Aziel nang pinindot niya ang open button. Tsk! Nang makapasok kami ay solo naming dalawa sa elevator. May distansya kaming dalawa at walang imikan. At nang may isang lalaking pumasok pagkarating sa 3rd ay nagulat ako nang humarang sa harap ko ang malaking katawan ni Aziel. Dios ko! Anong pakulo ba itong ginagawa ng lalaki?

Kinabukasan as usual simula noong nililigawan ko si Aziel, maaga akong gumising at ang unang ginagawa ko ay ang ipagtimpla ng kape ang lalaki. At saka ako nagluluto ng breakfast. Buo na ang araw ko nang magvideo call kami ni Denziel habang nagluluto ako. Kasama niya si Mama Sarah.

Mamaya ko pa siya kukunin. Doon ko na siya susunduin sa kompanya nila Aziel.

"Good morning, breakfast?" ani ko kaagad nang makarating si Aziel sa kitchen. Hinihintay ko na rin kasi siya para makapagbreakfast kami.

"Morning." labas sa ilong niyang ani at inaayos ang necktie niya.

Masama ang loob ko kagabi sa nangyari at talagang nagseselos pa ako doon sa babaeng pumunta dito. Kaso di na ako nagtanong pa doon. Ayaw ko na magkasagutan pa kami tungkol doon.

Tumayo ako upang tulungan siya sa kanyang pag-aayos sa necktie.

"Ako na." saad ko.

Umikot lang ang mata niya sa akin pero hinayaan naman ako.

Matapos kong ayusin ang kanyang necktie ay umupo na siya at uminom sa kape niya. Masaya na akong makasabay siya sa hapag at kinakain ang hinahanda ko. Nakontento na ako doon.

"Aziel okay lang ba na dalhan kita ng lunch mo sa office mamaya?"

Taas ang isang kilay niya na bumaling sa akin.

"Ganyan ka sa nililigawan mo?"

Umawang ang labi ko sa kanya.

"H-huh?"

"Nothing. Aalis na ako." Tingnan mo nga naman ang attitude nito.

Habang wala si Aziel sa penthouse ay naglinis ako dahil wala naman akong ibang magagawa dito. At nang pumatak ang alas diez ay nagsimula na akong magluto dahil kahit na walang maayos na sinagot si Aziel sa akin kanina ay gagawin ko pa rin ang plano kong pagpunta doon dahil doon ko rin naman susunduin ang anak namin.

Alas dose na nang bumyahe ako patungo sa kompanya nila. Pagkababa ko sa taxi ay bumungad sa akin ang nakaksilaw na pangalan ng building na pagmamay-ari ng mga Fabre. Fabre Holding Company.

Pumasok na ako sa loob at mukhang inaasahan na naman ako doon dahil tinanggap naman ako ng diretso sa front desk ng tinanong ko ang office ni Aziel.

"Hello, ma?" ani ko nang makasakay na ako sa elevator.

Tinakpan ko ang mouthpiece ng telepono ko. Ayaw ko sanang magtelepono kaso binigyan ako nito ni mama Sarah nang pumunta sila sa bahay. Tinanggap ko nalang. Nagagamit ko rin kasi lalo nana nandidito ako.

"Sa floor po ng office ni Aziel." ani ko sa liftman.

Tumango ito sa akin at pinindot ang floor kung saan ang office ni Aziel.

"Anak! Susunduin mo na ang apo namin?"

"Mamaya na ma. Dadaan kasi ako sa office ni Aziel."

"Okay, sige."

Matapos ang tawagan namin ni Mama Sarah ay sinilid ko na ang cellphone ko sa bulsa. Sakto naman na bumukas ang pituan at nandidito na ako sa floor ni Aziel.

Hinanap ko ang office ni Aziel at nang mahanap ko iyon ay nakasilip ako doon sa blinds na nakabukas. Parang busy na busy siya.

Kumatok ako.

"Come in." anito.

"Good mor—ay afternoon na pala." Siniglahan ko ang boses ko.

Tumambol ang puso ko nang makita kong napatigil ang lalaki sa ginagawa niya. Kahit na wala siyang sinabi ay lumapit ako doon sa maliit center table na nandidito sa loob ng office niya at nilapag ko doon ang paper bag na dala.

"Kumain ka na ba?" tanong ko at hinanda ang paper plates at disposable spoon and fork.

"Tapos na."

Pansamantala akong natigil sa paghahanda at napakuyom. Naninikip ang dibdib ko pero tumawa pa rin ako.

Huminga ako ng malalim dahil sa paninikip ng dibdib ko.

"A-ah ganun ba. S-sige. Sayang naman itong niluto ko. G-gusto ko kasi sanang samahan ka sa lunch m-mo." Nilingon ko si Aziel na nakatutok sa akin. Hindi ko na tinagal pa ang titig ko kay Aziel dahil nag-aabang na ang luha ko. "Sorry. Ibibigay ko nalang i-ito sa mga e-empleyado sa labas."

Muli kong pinulot ang nilagay ko nang paper plates doon nang magsalita siya ulit.

"Sinabi kong tapos na ako kumain pero di naman ako nagsabi na di ako kakain."

Ang kaninang sakit na naramdaman ko ay mabilis na napalitan ng saya. Inipit ko ang labi ko.

"S-sige. Hihintayin kita."

Kahit na inirapan niya ako ay ngumiti pa rin ako.

Handa na akong umupo matapos kong ihanda ang table sa amin ni Aziel. Kaso may bigla pumasok sa kanyang opisina. Si Kezi! Ang babaeng pumunta rin kagabi sa kanyang penthouse. Hindi pa ako over doon selos ko kagabi at nandidito na naman.

"Azi!"

Parang tinusok ng daang-daang karayom ang puso ko nang makita kong tumayo si Aziel at sinalubong ang babae ng yakap at halik sa pisngi nito.

Di ko maiwasang di ikompara ang sarili sa babaeng dumating. Kanina nang dumating ako ay ang lamig niya sa akin. Ni hindi niya ako mabigyan ng isang ngiti. Tapos nang pumasok ang babaeng ito ay may pa yakap at halik pa.

Namalayan ko ang pagpatak ng maiinit kong luha kaya naman agad ko iyong sinunod ng punas.

Walang paalam akong umalis doon at dala ang durog-durog kong puso. Ano bang gusto ni Aziel? Mahal niya pa ba ako? Gusto niya pa ba ako? Alam kong galit siya sa akin pero sana naman linawin niya sa akin ito. Hindi na para akong tanga kakahabol sa kanya tapos may iba na pala siyang ini-entertain. Kung gusto niya akong saktan. Matagal na akong nasasaktan. Kung gusto niya na magsisi ako. Oo noon pa ako sising-sisi.

Ayaw ko namang sumuko pero kung ganito lang din naman na may iba na siya... wala na akong laban dito. Dapat ko na rin sigurong ihanda ang sarili ko kung hihingi siya ng divorce sa akin. Inaasahan ko na rin naman ito.

Ayaw kong makita ako ng anak ko nang ganito kaya naman nagtext ako kay mama Sarah na uuwi muna ako. At si Aziel nalang ang kumuha sa anak namin.

Nakasakay ako sa elevator patungo sa penthouse ni Aziel. At pumapatak na ang pawis ko. Hilong-hilo na rin ako kaya napasandal na ako sa elevator.

Nang makararing sa penthouse niya ay halos di ko na mapindot ang passcode ng bahay dahil sa panginginig ng kamay ko at umiikot na rin ang paningin saka nasusuka na ako.

Nang makapasok ako sa loob ay di ko na napigil at sumuka na ako. Tumakbo ako sa common bathroom pero tumatagaktak na ang sinuka ko.

"Blaarrrgghh! Blaarrghh!"

Nasuka ko na yata lahat ng kinain ko kanina pero para pa ring may humuhukay sa tiyan ko dahilan para maduwal ako kahit na puro nalang iyon laway.

Napatakip ako sa tainga ko nang may marinig akong parang malakas at matinis na tunog.

Napasigaw ako sa sakit noon sa tainga ko at saka nanlabo ang paningin ko.

"Deb! Deb! Debie!"

Boses iyon ni Aziel. Gusto ko sana siyang sagutin kaso walang lumalabas na boses sa bibig ko.

Bumukas ang pintuan ng common bath at hinang-hina akong lumingon kay Aziel.

"I-I-I'm okay." saad ko sa hangin bago kusang tumiklop ang mata at nawalan ng malay.

Aziel Pov

Patulak akong nilayo ni Kezi sa kanya. Umupo siya sa kaninang iniwanan ni Deb na upuan at tiningnan ang mga dinala ni Deb.

"You should stop this game of yours, Azi. Have you seen your wife? I mean, husband? He is hurting! I don't want to do this anymore. Stop this now, Azi."

Sumandal ako sa table ko at tiningnan si Kezi na nakatitig ngayon sa luto ng asawa ko.

"I know Deb hurt you, Azi. He made a mistake. That's true. I don't want to invalidate your feelings right now, but please stop this now before it's too late for you."

Kezi is my ex-girlfriend. Years ago, I got to know his husband, and I became friends with him at  kaya naging kaibigan ko na rin ulit si Kezi.

Sa totoo lang iyong nangyari kagabi at ngayon ay planado na. Nakaplantsa na lahat sa pagtapak palang ni Deb dito sa kompanya.

About last night, Kezi and her husband were going to visit my family since Kezi and her husband wanted to meet my child, Denziel. Hindi pa kasi nagkakaanak at naiinggit sa akin. Haha! Pero dahil wala si Denziel sa bahay dahil hiniram nila Daddy nakaisip ako sa planong iyon. Tutol si Kezi doon pero napilit ko. Kaso bumalik naman sa akin ang karma ng sinundan ko si Deb at may plano pa yatang doon matulog sa bahay ng kaibigan niya! Tsk!

"May rason siguro ang asawa mo Aziel kung bakit di agad siya nakabalik. At sabi mo nga di rin naman alam ni Deb nang umalis siya na buntis pa pala siya."

"Yeah. I got your point there Kezi, pero kasi halos apat na taon Kezi. Hindi biro ang ginawa niya." I defended myself.

"I got it! Pero bakit may pa ligaw-ligaw ka pang nalalaman? And what is this? Ginawa mo pa akong kabit at kontrabida sa buhay ninyong mag-asawa. Mag-usap sana kayo di itong lalaro kayo ng bahay-bahayan."

"I'm sorry."

"Sige, magpakipot ka pa Aziel. Tandaan mo hindi lang ikaw ang nag-aabang dyan kay Debie. Hindi lang ikaw ang asong ulol na maghahabol dyan. With Debie's quality and attitudes! Dude, I tell you! Manginig ka na ngayon pa lang."

Biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang asawa ni Kezi. May meeting naman talaga kami ngayon.

"Hey, dude. I saw your husband in the ground floor. Dude hindi natin gawain ang magpaiyak ng asawa." ani ng asawa ni Kezi.

"Y-you saw him?"

"Yeah, he is crying and look so scared? I don't know." ang asawa ni Kezi at napailing. "His body was trembling."

Humingi ako ng paumanhin kina Kezi at agad na lumabas sa opisina. Naintindihan naman nila ako hinayaan nalang muna.

Nagkasalubong kami ni mama Sarah at dala niya si Denziel. She was on her way pala para ihatid si Denziel sa office ko pero kinuha ko nalang ang anak ko kay Mama Sarah.

Karga ko ang anak ko habang malalaking hakbang ang ginagawa patungo sa sasakyan.

"Daddy, what happened?" tanong ng anak ko ng suotan ko siya ng seatbelt.

Hinaplos ko ang mukha ng anak ko. "Daddy made a mistake, baby. I did something wrong to your mimi."

"But you love mimi, daddy. Dapat hindi mo sinsaktan ang love mo daddy."

Hinalkan ko ang noo ng anak ko.

"Yes, baby. That is why pupuntahan natin si mimi mo, okay?"

Tumango ang anak ko.

Sa byahe patungo sa bahay. Na-realized kong... sumobra nga ako. Nasaktan nga ako sa ginawa ni Deb sa akin pero di ko dapat ito ginagawa. Instead of listening to him. Nag-isip bata ako at nagawa ko ito kay Deb. Imbes na iresulba ko ang relasyon naming mag-asawa pinunan ko pa ang problema. One mistake cannot be solved by another mistake or problem. A problem or misunderstanding cannot be resolved this way. It should be talk and clear things out together.

Pagkarating namin ng anak ko sa bahay ay kinabahan ako nang diretso ko lang nabuksan ang pintuan. At mas tumambol ng malakas ang puso ko nang makita ko ang suka sahig.

"Deb! Deb! Debie!"

"Daddy!" Denziel silently cried in my arms.

Nilapag ko ang anak ko sa upuan namin sa sala at hinanap ko si Deb.

Nang makita ko ang asawa ko sa common bathroom ay tinakasan ako ng dugo sa katawan nang makita ko siyang nakasandal sa dingding na malapit sa bowl.

His head slowly turned to me. I felt something squeeze my heart at the sight of my husband's pale face and look so weary.  

"I-I-I'm okay." Munting wika niya at tuluyan ng pumikit ang kanyang mga mata.

Doon na ako napalapit sa kanya at inakay ang katawan.

"M-mal? Mal? Deb. Debie!"

Binuhat ko ang asawa ko at dinala sa kwarto ko. Narinig ko naman ang pagsunod ng anak ko.

"Mimi? Mimi!" umiiyak na sunod ng anak ko.

Agad kong nilapag si Debie kama at pinakinggan ko ang heartbeat at ang hininga niya. Doon na ako nakalma ng konti.

Umakyat si Denziel sa kama at umupo sa tabi ni Deb. Patuloy siya sa pag-iyak.

"Mimi? Mimi, baby Denziel is here." Tumingin ang anak ko sa akin.

"Daddy, will mimi be okay?"

Tumango ako sa anak ko.

"Yes, yes anak. Magiging okay din si mimi."

Umalis ako sa kama at nilisan ko ang katawan ni Deb at pinalitan din siya ng damit. Matapos iyon ay nagbihis ako ng damit pambahay. Denziel, our baby, never leave Deb's side. She just sat next to Deb and hold his hand. Para bang ayaw niyang malingat ang mata sa kanyang mimi.

"Anak kain muna tayo labas. Magluluto ako." saad ko sa anak ko.

Imbes na sumama siya sa akin ay humiga siya sa tabi ni Deb at hinaplos ang mukha nito.

"No, I will never leave mimi, daddy. I will never ever leave mimi again."

"Baby,"

"Mimi always has bad dreams. That is why I don't want to be away with mimi. Before, I always saw mimi crying when we were sleeping. Kawawa ang mimi ko." Pumiuok ang boses ng anak ko.

Dàmmit! What the fùck have I done?

"Sa labas lang si daddy, baby, okay? I will cook for us."

My daughter nodded her head without giving me a single glance.  

Paglabas ko ay may lilinisan pa pala ako. Nilinisan ko iyong suka ni Deb sa hallway patungong common bathroom. Pagkatapos noon ay pupunta na sana ako sa kitchen upang makapagluto dahil baka magising si Deb at gutom siya. Kaso may nagdoorbell.

Pagbukas ko sa pintuan ay di inaasahan na bubungad sa akin ang malaking ngiti ni Renna. Kaso nang makita niya ako ay napalitan iyon ng ngiwi.

"Nasaan si Debie? Nasaan ang kaibigan ko? Ano itong balita ko na kinuha mo siya doon sa bahay ng kuya ko?"

Wala man lang kumusta o ano at iyon agad ang bungad niya sa akin. She really did change unlike before.

"Why don't you just come in first?"

She crossed her arms and arced her eyebrows, clearly drawing thick eyebrows to be exact.

"He was resting. He lost consciousness earlie--"

"Ano?! Nasaan siya!?" She even pushed me aside.

I closed the door and followed Renna. Parang siya ang may ari ng bahay.

"Ano ba ang nangyari? Bakit siya nawalan ng malay?"

"I really don't know. Dumating kami ng anak ko dito at nakita ko nalang siya sa CR na may suka at parang pagod na pagod." sagot ko sa kanya.

Napatigil siya doon at nilingon ako.

"Ano? Sure ka bang wala talagang nangyari before ito?"

I left no choice but to tell Renna the whole story. Pagkatapos ko iyong sabihin sa kanya lahat ay napahawak siya sa kanyang ulo.

"Hindi pa ba nasasabi sayo ni Deb ang lahat?"

Tumagis ang bagang ko.

"Anong lahat?"

"You fùcking trigger my friend's trauma. Idiot!"

"What?"

Sarkastiko akong nginisihan ni Renna.

"Deb will always be Deb. He loves to suffer on his own. He loves to keep secret lalo na kapag tungkol sa sarili niya. I don't have the right to tell you about his Aziel. Si Deb dapat ang magsasabi nito sayo but... I think... you should know that Debie suffered postpartum, I bet you know that already. And when we're in Monti Alegri, he was diagnosed with PTSD while carrying your child, Denziel. I witnessed his struggles, Aziel. I witnessed how he woke up late at night or in the middle of the night, afraid and did not feel like going out. I witnessed his sleepless nights because of nightmares from his past. That series of traumatic experiences made Debie almost lose himself. But he fought and somehow won. Somehow because up until now meron pa rin ang takot niya. At nagkakaroon pa rin siya ng mga panic attacks." Napailing si Renna.

"Hindi ko tuloy alam kung tama ba ang ginawa ko na padalhan ka noong pagkain galing sa restaurant nila. Feeling ko tuloy ako ang may kasalanan ng lahat kapag may nangyaring masama kay Debie."

Para akong nabulunan doon sa pinahayag ni Renna sa akin. Tangina!

"Kung ayaw mong mabaliw si Deb, Aziel pakiusap naman ayusin mo ang pakikitungo sa kanya. Alam kong nagkamali siya. Alam kong nasaktan ka pero di mo lang din kasi alam ang hirap ng pinagdanan niya noon. Di mo alam kung ilang beses na siyang sumubok umuwi dito pero hindi niya kinakaya. Hindi kinakaya ng katawan at utak niya."

Nanghina ang katawan ko sa lahat ng nalaman ko. Kusang bumigay ang tuhod ko at napaluhod.

Iniwan ako ni Renna at tumuloy sa kwarto ko kung saan si Debie. Hindi ko alam kung ilang minuto si Renna sa loob. Pero hanggang sa makalabas siya ay nakaluhod pa rin ako doon sa sahig at pina-process ang mga impormasyon na nalaman ko ngayon.

"Alagaan mo muna si Deb. Sabihin mo lang sa akin kung hindi mo gagawin dahil ang kuya Roswell ko handang-handa iyong alagaan si Deb." Bilin ni Renna sa akin. Bilin niya pero parang banta na iyon para sa akin.

Nang makabawi ako sa lakas ko ay pumasok ako muli sa kwarto ko at nakita kong nakatulog ang anak namin na nakayakap kay Debie.

Nagising si Debie at bumangon siya.

Lumapit ako sa kanya.

Kinusot niya ang mata at bumaling sa akin.

"S-sorry, Aziel. Nakatulog ba ako? Sor--"

"Dàmmit! Mal!" usal ko at niyakap ko ang asawa ko.

***
Thank you for reading, Engels!🥰❣Road to 100K reads na tayo dito sana makaabot bago magtapos ang story na ito. 94K reads palang talaga siya pero manifesting sa 100K😭

🚨Sneak-Peek (Chapter 36)🚨

Humalik siya doon sa tiyan ko pataas at mahabang ungol ang kumawala sa labi ko nang matagpuan na niya naman ang kanyang paboritong parte sa aking katawan.

"M-mal... masakit pa iyan." paalala ko sa kanya.

Nanginig ang tanang kalamnan ko nang dumila siya doon sa ut*ng ko.

"I will just lick them, mal. Fùck! They're inviting me—begging me to lick them, mal." anito at dumila na naman doon sa para-ang parang kumakain ng ice cream.

***