This chapter is dedicated sa mga mambabasa ko na patuloy ang paghihintay sa mga updates ko dito.

Chapter 13

Aziel Pov

"What the hell are you thinking, Aziel? You want me to ask dad to pull out our agreement with the Trazons?" malakas na mura sa akin ni Theo.

Naka de-kuatro ako at siya naman ay nakasandal sa mahabang sofa nitong exclusive room ng bar na pinasukan namin.

I ground my teeth and accepted the glass that Gage handed me.

"And why are you doing these things, Aziel?" Gage asked and took a sip on his own glass. "First you want me to enroll Debie on a culinary school. Tapos ngayon, you want Granvilles to pull out their investment on the Tranzons? What are you thinking?" gulong tanong niya pa.

My cousin looked at me and was waiting for my response. Nilagok ko ang laman ng baso ko at tinalapag ko ang bago sa babasaging mesa na nasa gitna. Tumitig ako sa baso ko na wala nang alak at puro nalang ice cubes.

I was about to speak when the room's door opened at may pumasok na isang binabaeng lalaki at kasunod n'on ay tatlong mga babae na ang iikli ng short at iyong dalawa ay halos makitaan na sa skirts nila tapos ang pang-itaas naman ay halos ibalandra na nila ang kanilang dibdib.

Napa ayos ako sa upo ko. "What the fuck!" namura ko at napatigil sa pagpasok iyong mga babae at iyong kasama nilang binabae.

"I thought you want to laid off, Aziel." Theo pondered.

"The fuck! No!" I exclamied.

Theo turned his head on the unwanted guests. Matalim din akong tumingin doon. Nakita kong nahiya iyong mga babae at halata sa kasama nilang binabae na lalaki ang pagkailang.

"I'm sorry. Just send them out. I'll pay for them." wika ni Theo.

"Okay, sir." ani n'ong binabaeng lalaki.

Umiigting ang  bagang binalingan ko si Theo. He raised his arms as if surrendering.

I sighed.

"Go back on track, Aziel. Give us a valid reason why would we do your requests?" pagbabalik ni Gage sa aming napag-uusapan.

"I'm helping, Deb." Maikli kong sagot sa kanila.

Kapwa naman nagtaasan ang mga kilay nila sa akin.

"Just do what I say. Okay?" inis kong turan dahil sa mga pagdududa nilang tingin sa akin.

"Heck! Gage may do what you ask him to do. But as for me Aziel, it's a fucking big thing." ani Theo. Tumingin siya kay Gage.

Gage bang his head two times in the air.

"Yeah, I can enroll Debie right now, Aziel. But as for Theo... I think that would be complicated and impossible."

Napasandal ako sa kinauupuan ko. As much as I want to tell them, but I already gave Deb my words. I gave my words to him na hindi ko sasabihin sa iba ang nakaraan niya, ang buhay niya doon sa kanyang tinuring na ama. Gagòng ama! Gusto ko mamg sabihin sa kanila kaso Debie was protecting his ill mother.

"It's... it's for Deb. That's all I can say. Don't squeeze me too much. Wala na akong masasabi pa." tanging wika ko sa kanila.

Nanliit ang mata ni Theo sa akin. "For Deb. For Deb. For Deb. 'Yan lang ang sinasabi mo, Aziel. What do you want me to tell, dad? That you want me to ask him to pull out our investment and agreement with the Trazons because you want to help, Debie?" Medyo naiinis na si Theo sa akin.

Nagtagis ang bagang ko.

Gage lit up his cig before hanging his one hand on the sofa's headrest and crossed his legs. Bumuga siya ng makapal na usok sa ere at binalingan ako. Damn smoker!

"It's for Debie? Okay. I will do what you want, man, because I feel like I also own Debie something when I think of him bad before." Gage said and beam a smile on the air.

My hands balled. Dàmn! Matagal ko na talaga itong kinakimkim pero... may gusto ba itong si Gage sa asawa ko? May gusto ba siya kay Debie? Tsk!

"Shìt! I also want to help, Aziel but--"

"I will talk to Tito, Theo." Pagputol ko sa pinsan ko.

If he cannot do it, then, I will be the one to ask tito. No matter what at hanggang sa abot ng makakaya ko. Gagawin ko ang pinangako ko kay Deb. I will make his family suffer. Every member of his father's family will suffer. They will pay on what they do to, Deb.

Napapikit ako at binagsak ko ang ulo ko sa headrest noong kinauupuan kong sofa. Kapag naaalala ko ang mga sugat at mga pasa sa katawan ni Deb. Hindi ko talaga maiwasang di magalit. Bakit nagagawa iyon ng sarili niyang ama? Bakit may pamilyang ganoon? Paano nila iyon nagagawa kay Deb?

Deb is such a small boy, thin, and weak boy though he has a tough character and personality that keeping him alive kaso hindi pa rin talaga makatarungan ang mga ginawa nila. Debie is too kind, too soft-hearted, too forgetful, too strong para ganunin nila. Matapang si Debie pero alam ko sa loob niya napapagod na rin siya. Napapagod siya but he keep on fighting because of his sick mother. His mother was the one who keep his mind intack, make his heart beat, and stay alive.

Kaya ko rin naman ito ginagawa kasi... sobra akong nagi-guilty sa mga ginawa ko sa kanya. From the fake wedding ring, that he always wear. Sa mga masasamang pagtrato ko sa kanya. Sa pagpapahirap ko sa kanya. Sa mga damit na binili ko for him na mga fake rin. Sweet Christ! Ano bang pinagkaiba ko sa tatay niya? Well, dahil siguro nakita ko ang halaga ni Deb. I mean, his a treasure, a good companion, a good friend. Yeah.

Naalala ko noong binigyan ko siya ng mga damit. Akala ko talaga magagalit siya sa akin noon kasi fake ang lahat ng iyon. But instead, he gave me a hug. At di ko rin makalimutan ang yakap niyang iyon. It was warmth. It was so comportable. His smile that time was priceless. He even got teary eye because I gave him clothes. At nalaman ko pang first time niyang makatanggap ng ganoon tapos fake pa. Kaya tinablahan ako ng sobrang guilt doon.

I want to see Debie smile often. And I want to protect him, I want to protect his smile. I want to keep those bright smile on his lips. My friend deserve it. Yeah. Friend.

"No! Shìt! I will pursue, dad, for you, Aziel. I'm also fucking guilty dahil ako pa talaga ang nag-utos sayo na pahirapan si Debie. Tapos n'ong pumunta kami sa bahay ninyo... shìt! He's so kind. A good cook, too. And I think a good house husband."

Ngayon ako na naman ang nakaramdam ng inis. The way they talk about Debie ay parang wala sa harap nila ang asawa, ah. They're talking about Debie as if they're really admiring him. Fùck! I don't like it!

Tangìna! Nakakainis talaga. Hindi ko alam kung bakit nararamdam ako ng ganito pero sa tuwing ganoon ang sinasabi nila ay nakakawala ng kung ano sa isip ko, sabit ko rin, sa katinuan. Iyong sinasabi dati ni Gage na mabuting tao si Deb. Nakita ko na iyon. And I hate the fact na pati si Gage ay nakita iyon. Di ko man maintindihan itong nararamdaman ko ngayon pero isa lang ang gusto ko ngayon ang matulungan si Deb at pagbayarin ang kanyang ama at ang pamilya nito. I've never been this eager to avenge, I've never been this mad until now.

"I'll go first. Inaantok na ako." saad ko saka tatayo na sana nang magsalita si Gage.

"Why are you doing all of this for Deb, Aziel?"

My face clouded with seriousness as I looked at Gage.

"Because I want to help, Deb, Gage. I want to help my husband..." nabitin ako nang marinig  ko ang pag-ubo ni Theo sa tabi.

Halos magdikit ang kilay ko sa kanya.

"Akala ko ba ayaw mo sa asawa mo," patuya ni Gage.

Muli kong binaling ang mata ko sa kanya.

"We're in good terms now. We're friends." Labas sa ilong kong saad.

"Friends?" Ani Gage.

Tumango ako kay Gage saka tumayo at inayos ko ang suot ko. Tinalikuran ko na sila at nagmartsa tungo sa pintuan at tamang nasa harap ko na ang pintuan ay nagsalita muli si Gage.

"Bilisan mo ang divorce ninyo, Aziel. So that I can court, Deb." Sa tono palang ng boses ni Gage ay alam ko na namang nagbibiro lang siya at narinig ko pa ang pagsuway ni Theo doon na alam ko ring natatawa kaso parang may pumanting sa tainga ko nang marinig ko iyon.

Hindi ko binalingan ang dalawa saka nagpatuloy lang ako sa paglabas at walang awa kong binagsak ang pintuan pasara. Wala akong paki kung masira iyon! Binibiro man ako nina Gage at Theo o hindi pero naiinis ako doon.

Nagmamaneho ako patungong bahay nang may maraanan akong ice cream parlor na open pa. I suddenly remember Debie. Does he likes ice cream? Ever since na nagsama kami ni Debie sa bahay ay di pa siya kailanman nanghingi sa akin. Money, foods or whatever. Hindi siya nanghihingi sa akin. Well, paano naman siya hihingi sa akin dati kung ang sama ko sa kanya. The favor he asked me for the first time was noong gusto niyang bisitahin ang mother niya.

I pulled over sa gilid noong ice cream parlor at saka bumaba. Pumasok ako at saka timingin sa mga iba't-ibang flavors ng ice cream. Fùck! Ang daming flavors pero di ko naman alam kung ano at alin ang gusto dito ni Debie. Hindi na ako nag-abala pa na mag-isip kung alin ang gusto doon ni Debie dahil bawat isa sa mga flavor na nandodoon ay nagdala ako. Manghang nakatingin sa akin ang casher nang nilapag ko ang gabundok na ice cream.

"L-lahat ito, sir?" Di makapaniwalang tanong niya sa akin.

Tango lang ang sinagot ko sa kanya.

"That would be 8897 pesos, sir."

"Do you accept cards?" tanong ko.

Ilang saglit siyang natulala sa mukha ko bago nakasagot.

"Y-yes po sir."

Binigay ko sa kanya ang isang card ko. Pagtapos n'on ay nanghingi pa siya ng picture at autograph sa akin. Sweet Christ!

Lumabas ako ng store bitbit ang dalawang supot ng plastic na puno ng ice cream. Nilagay ko iyon sa backseat at umikot sa drivers seat. Nang makapasok ako sa drivers seat at nakasuot na nang seatbelt ay saglit akong napatigil at napatingin doon sa mga plastic.

I inwardly cursed myself. Why the hèll am I doing this?

May inis sa sarili akong nagpatuloy sa byahe. Pagkarating ko sa bahay ay bukas ang ilaw sa baba at sa taas naman ay patay ang mga ilaw. Tulog na siguro si Debie.

Isa-isa kong nilagay sa freezer ang mga ice cream na dala ko nang biglang may magsalita sa likod ko.

"Aziel?"

Napalingon ako at nakita ko si Debie na naka pajama at naka loose t-shirt. Ang laki-laki noong damit sa kanya pero bumagay naman sa maliit niyang katawan.

"Oh, Deb. Gising ka pa," anas ko at sinara ang freezer.

"Hmm, nauhaw lang." sagot niya naman sa akin.

Uminom lang siya doon sa tubig na nasa island counter top.

"Ano pala ang tinitingnan mo d'yan sa freezer, Aziel?" tanong nang matapos sa pag-inom. "May konting grocery pa naman tayo."

Tumingin ako saglit sa ref. Halos matawa ako dahil napuno ang freezer no'n sa ice cream na dala ko.

"I... I bought some ice cream." Pagbaling ko sa kanya.

I saw how his eyes glim against the light. Mabilis siyang umikot sa island counter at tumabi sa akin. Walang habas niyang binuksan ang freezer ng ref.

"Hala! Ang dami," untag niya. A smile escape from my lips when I hear him. Sumilip siya sa akin na nasa tabi niya. "Pwede kumain nito?"

"It's already late. Bukas na lang."

Ngumiti siya sa akin na kinabaliktad ng sikmura ko. What the hèll? Ano iyon?

"Maliit lang ang kakainin ko ngayon. Please!" He almost pleaded. Fùck! When did he become this adorable?

I shook my head. Inaantok na talaga siguro ako. Yeah, right. Inaantok.

Tumikhim ako. I regained my composture and nodded.

"Salamat, Aziel!" masaya niyang untag saka kumuha ng isang liter doon na ice cream. Nilagay sa counter top ang ice cream na nakuha.

Agad siyang naghagilap ng scoop, baso, at kutsara. Umupo siya sa isa sa mga high chair namin.

I was about to say na naa-akyat na ako sa taas nang ayain niya ako.

"Halika Aziel samahan mo ako. Ikaw ang bumili nito." Saglit akong napatigil at tumingin lang sa kanya na nags-scoop ng ice cream. Natagpuan niya akong nakatingin lang sa kanya. "Teka. Di ka pa nagd-dinner? Hahainan kita." Alok pa niya at tatayo na sana siya mula sa pagkakaupo niya pero nilapitan ko na siya at humawak sa kamay niya.

"No, I already ate."

Tumango siya at tumingin sa kamay ko na nakahawak sa kanya. Mabilis kong binawi ang kamay ko at umupo sa tabi niya.

Binigyan niya ako ng ice cream pero di ako nakakasubo dahil naaaliw na ako sa kakatingin sa kanya. Natunaw na iyong ice cream ko pero nakatingin pa rin ako kay Debie na masayang nilalantakan ang ice cream.

"Do you like ice cream this much, huh?" wika ko at napalingon siya sa akin.

"Basta mga sweets. Saka minsan lang kasi ako nakakain nito sa bahay dati ni papa Gideon. At kung nakaka-kain man ako patago."

Nakuyom ko ang kamao ko at naglinya ang kilay ko sa kwento niya. How cruel are they?

"Don't worry. I'll buy you more sweets from now on. And your favorite flavor is..." i trailed off.

"Chocolate at ube." Pagtapos niya sa akin.

Muling umangat ang sulok ng labi ko at tumango sa kanya. Chocolate and ube, it is.

"Salamat talaga, Aziel." Tumawa siya. "Akala ko puro ka lang sungit, e. Kaya siguro naging crush kita noon." Baliwala niyang saad at agad na bumalik sa pagsubo.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. I cannot deny the fact na marami ngang humahanga sa akin pero kay Debie lang ako parang nalagutan ng hininga. What the hell?

"Noon?" I breathe.

I saw his ears redden. "Oo." maikli niyang sagot at nakayuko lang as if he was trying to hide his face.

***
Thank you for reading!!!
Fb acc: Amorevolous Encres